«غرور و تعصب»، فرزند دلبند جین آستین

[Sea Girl]

نامه ای که «جین آستین» در آن از «غرور و تعصب» به عنوان «فرزند دلبند» خود یاد کرده، در معرض دید عموم قرار گرفت. جین آستین، رمان نویس کلاسیک انگلیسی ۲۰۰ سال پیش، پس از چاپ اولین نسخه ی شاهکارش «غرور و تعصب»، با ذوق و شوق فراوان نامه ای به خواهرش «کساندرا» نوشت و در آن، رمان ماندگارش را «فرزند دلبند» خود نامید. این نامه به مناسبت دویستمین سالروز نگارش این اثر ادبی در خانه موزه ی جین آستین در همپشایر نمایش داده می شود. این خانه که در منطقه ی چالتون واقع است، محلی است که آستین در آن بازنویسی پایانی «غرور و تعصب» را به سرانجام رساند. در این نامه هیجان زدگی آستین از دریافت اولین نسخه ی چاپی رمان سه جلدی اش در تاریخ ۲۷ ژانویه به چشم می خورد. در نامه ی آستین آمده است: می خواستم بگویم که فرزند دلبندم از لندن آمده است. چهارشنبه یک نسخه را از طرف «فولکنر» دریافت کردم که در آن «هنری» سه خط نوشته بود مبنی بر این که نسخه ی دیگری را به «چارلز» و سومین نسخه را به گودمرشام فرستاده است. به گزارش ایندیپندنت، جین آستین اولین دست نوشته ی «غرور و تعصب» را در سال های ۱۷۹۶ و ۱۷۹۷ به نگارش درآورد، زمانی که در استیونتون زندگی می کرد. خالق «اما» زمانی که به باث نقل مکان کرد، کار نگارش را کنار گذاشت و باز زمانی که پس از مرگ پدر همراه با مادر و خواهرش یه چاتون سفر کرد، نگارش چرک نویس اصلس این اثر را به دست گرفت. وی بین سال های ۱۸۰۹ و ۱۸۱۷ در خانه ای سکونت داشت که اکنون موزه ی «جین آستین» نامیده شده و جشن ۲۰۰ سالگی «غرور و تعصب» در آن برگزار شد. جین آستین، نویسنده ی انگلیسی است که روز شانزدهم دسامبر سال ۱۷۷۵ به دنیا آمد. آثار وی ادبیات غرب را بسیار مورد تأثیر قرار داده است. شناخت آستین از زندگی زنان و مهارتش در گوشه و کنایه ها، او را به یکی از مشهورترین رمان نویسان عصر خودش تبدیل کرد. وی از سال ۱۸۱۱ تا ۱۸۱۶، با نگارش چهار رمان «عقل و احساس»، «غرور و تعصب»، «منسفیلد پارک» و «اما» اعتبار یک نویسنده ی شناخته شده را به دست آورد. جین آستین که هیچ گاه ازدواج نکرد، دو رمان دیگر به نام های «کلیسای نورث انگر» و «ترغیب» نیز نوشت که هر دو در سال ۱۸۱۸ پس از مرگش به چاپ رسیدند. وی کار نگارش اثری دیگر تحت عنوان «سندیشن» را نیز آغاز کرد، اما عمر وی به اتمام آن کفاف نداد. کتاب های او در زمان زندگی اش، شهرت مختصری نصیبش کرد، اما با انتشار «خاطرات جین آستین»، کتاب خواهرزاده ی جین درباره ی او، در سال ۱۸۶۹، این نویسنده ی بزرگ به مخاطبان بیشتری معرفی شد و تا دهه ی ۱۹۴۰ او در جوامع دانشگاهی و ادبی به عنوان یکی از بزرگترین رمان نویسان کشورش شناخته شد. جین آستین چند سالی از عمر خود را در شهر «باث» سپری کرد، به همین دلیل این شهر به عنوان محل اقامت او مشهور است. موسسه ای به نام «مرکز جین آستین» در مرکز شهر باث موجود است که هر سال جشنواره ای به نام جشنواره ی جین آستین در این شهر برگزار می کند.
گردآوری و تنظیم:گروه فرهنگ و هنر پرشین پرشیا
[url]www.persianpersia.com/artandculture[/URL]	​
ایسنا	:منبع

 

[Silver Star]

من هم فیلمش رو دیدم و هم کتابش رو خوندم، هردوتا زبان اصلی.
داستان فوق العاده ایه، مخصوصا اگه فیلمش رو بگیرین واقعا زیباست.
البته انگار فیلمش رو دوبار ساختن، اونی که توش شخصیت اصلی موهاش فرفریه قشنگتره:نیش2:

 

[Miss zahra]

من ندیدم:نیش:
حتما اون مو فرفری رو گیرش میارم:بدجنس:
:4: