آسپرين از بقراط تا هافمن
اينکه نه ازدواج کرد و نه هيچ وقت صاحب فرزندي شد , اصلا به اين دليل نبود که بنيان خانواده از نظرش بي معني باشد. اتفاقا با تمام وجودش به خانواده , به خصوص به پدرش , عشق مي ورزيد و خدا مي داند چه عذابي مي کشيد وقتي مي ديد پدرش مجبور است براي درد آرتريت روماتوئيدش شربت ساليسيليک اسيد را با آن مزه مشمئز کننده سر بکشد و تازه دچار عوارض دارو مثل درد معده هم بشود. اصلا همين بيماري پدرش بود که دکتر فليکس هافمن را به فکر ساختن آسپرين انداخت. او که در 21 ژانويه 1868 در لودويزبورگ آلمان متولد شده بود, نخست به قصد داروساز شدن وارد دانشگاه مونيخ شد, ولي بعد تصميم گرفت اطلاعاتش را در زمينه شيمي گسترش دهد , بنابراين با مدرک دکتراي شيمي از اين دانشگاه فارغ التحصيل شد. در سال 1894 به توصيه پرفسور آدولف باير برنده شيمي 1905 براي توليد رنگهاي مصنوعي کار خود را در آزمايشگاه شيمي باير آغاز کرد. همان سال ها بود که درد روماتيسم پدرش بالا گرفته بود. از زمان بقراط مي دانستند که جويدن پوست تنه درخت بيد (willow) باعث تسکين درد مي شود و از قرن هجدهم نيز عصاره اين درخت را با نام ساليسيلين مي شناختند . در سال 1838 هم شکل خالص آن را به صورت مسکني با نام ساليسيليک اسيد توليد کرده بودند، تنها مسکن موجود که عوارض اجتناب ناپذيري هم داشت , درد معده , خونريزي گوارشي و ... . 44 سال قبل از هافمن, چالز فردريک گرهات شيمي دان فرانسوي سعي کرده بود با افزودن سديم و استيل کلرايد, خواص ساليسيليک اسيد را بهبود دهد ولي مطالعاتش را نيمه کاره رها کرد. يکي از مهارت هايي که هافمن ضمن کار با مواد شيميايي کسب کرده بود استيله کردن آنها بود. او با همين روش در سال Phenacetin 1888 ( نوعي مسکن) و در سال 1894 نوعي داروي ضد اسهال به نام Tanning توليد کرد. هافمن بعد از دسترسي به مطالعات گرهارت , در کمتر از 2 هفته با استيله کردن ساليسيليک اسيد در 10 آگوست ASA , 1897 يا استيل ساليسيليک اسيد را توليد کرد. ماده ترش مزه اي که هيچ يک از عوارض قبلي را نداشت به تدريج فارماکولوژيست هاي باير خواص ASA را کشف کردند مسکن , تب بر , و ضد التهاب. در 1899 محصول کار هافمن به صورت گردي به نام آسپرين درون شيشه هاي قهوه اي رنگ کارخانه باير, بين پزشکان سراسر دنيا پخش شد. اين نام از سه بخش تشکيل شده بود: A , ابتداي واژه : Spir Chloribe Acetyl حرف ابتداي Ulmaria Spiraea نام لاتين گياهي که ساليسيليک اسيد از آن گرفته مي شد و in پسوند محبوب داروسازي , آسپرين اولين دارويي بود که به شکل قرص هاي محلول در آب وارد داروخانه ها شد و هم زمان در سال 1915 به صورت OTC (فروش بدون نياز به نسخه) در آمد . آلمان از ثبت اين اکتشاف سر باز زد , آنها معتقد بودند که اين محصول از نوآوري لازم براي ثبت برخودار نيست و تنها تکميل کار ديگران است اما دولت امريکا اين کار را کرد و حق انحصاري توليد آسپرين از 1900 تا 1917 به کارخانه باير تعلق گرفت. گرچه بعد از امضاي قعطنامه ورساي , به دنبال جنگ جهاني اول, اين حق هم مثل بسياري حقوق ديگر آلمان از شرکت باير سلب شد. اما هافمن فارغ از تمام اين تنش ها , بي آنکه با اکتشافش تجارتي بکند تا سال 1928 به عنوان رئيس دپارتمان فارماکولوژي باير کار کرد و پس از باز نشستگي به سوئد رفت. جايي که تا پايان عمر خود در 8 فوريه 1946 در آن ماند. انقلاب آسپرين به همين جا ختم نشد, راز تسکين بخشي آسپرين تا سال 1971 پنهان ماند , دراين سال دکتر جان وين ضمن مطالعه آسپرين متوجه ممانعت آن از تشکيل پروستاگلاندين ها شد و به اين ترتيب شناسائي پروستاگلاندين ها و مهار فعاليت آنها به واسطه آسپرين , نوبل پزشکي 1982 را براي اين شيميدان نابغه به ارمغان آورد .
منبع : نشريه طبيب
اينکه نه ازدواج کرد و نه هيچ وقت صاحب فرزندي شد , اصلا به اين دليل نبود که بنيان خانواده از نظرش بي معني باشد. اتفاقا با تمام وجودش به خانواده , به خصوص به پدرش , عشق مي ورزيد و خدا مي داند چه عذابي مي کشيد وقتي مي ديد پدرش مجبور است براي درد آرتريت روماتوئيدش شربت ساليسيليک اسيد را با آن مزه مشمئز کننده سر بکشد و تازه دچار عوارض دارو مثل درد معده هم بشود. اصلا همين بيماري پدرش بود که دکتر فليکس هافمن را به فکر ساختن آسپرين انداخت. او که در 21 ژانويه 1868 در لودويزبورگ آلمان متولد شده بود, نخست به قصد داروساز شدن وارد دانشگاه مونيخ شد, ولي بعد تصميم گرفت اطلاعاتش را در زمينه شيمي گسترش دهد , بنابراين با مدرک دکتراي شيمي از اين دانشگاه فارغ التحصيل شد. در سال 1894 به توصيه پرفسور آدولف باير برنده شيمي 1905 براي توليد رنگهاي مصنوعي کار خود را در آزمايشگاه شيمي باير آغاز کرد. همان سال ها بود که درد روماتيسم پدرش بالا گرفته بود. از زمان بقراط مي دانستند که جويدن پوست تنه درخت بيد (willow) باعث تسکين درد مي شود و از قرن هجدهم نيز عصاره اين درخت را با نام ساليسيلين مي شناختند . در سال 1838 هم شکل خالص آن را به صورت مسکني با نام ساليسيليک اسيد توليد کرده بودند، تنها مسکن موجود که عوارض اجتناب ناپذيري هم داشت , درد معده , خونريزي گوارشي و ... . 44 سال قبل از هافمن, چالز فردريک گرهات شيمي دان فرانسوي سعي کرده بود با افزودن سديم و استيل کلرايد, خواص ساليسيليک اسيد را بهبود دهد ولي مطالعاتش را نيمه کاره رها کرد. يکي از مهارت هايي که هافمن ضمن کار با مواد شيميايي کسب کرده بود استيله کردن آنها بود. او با همين روش در سال Phenacetin 1888 ( نوعي مسکن) و در سال 1894 نوعي داروي ضد اسهال به نام Tanning توليد کرد. هافمن بعد از دسترسي به مطالعات گرهارت , در کمتر از 2 هفته با استيله کردن ساليسيليک اسيد در 10 آگوست ASA , 1897 يا استيل ساليسيليک اسيد را توليد کرد. ماده ترش مزه اي که هيچ يک از عوارض قبلي را نداشت به تدريج فارماکولوژيست هاي باير خواص ASA را کشف کردند مسکن , تب بر , و ضد التهاب. در 1899 محصول کار هافمن به صورت گردي به نام آسپرين درون شيشه هاي قهوه اي رنگ کارخانه باير, بين پزشکان سراسر دنيا پخش شد. اين نام از سه بخش تشکيل شده بود: A , ابتداي واژه : Spir Chloribe Acetyl حرف ابتداي Ulmaria Spiraea نام لاتين گياهي که ساليسيليک اسيد از آن گرفته مي شد و in پسوند محبوب داروسازي , آسپرين اولين دارويي بود که به شکل قرص هاي محلول در آب وارد داروخانه ها شد و هم زمان در سال 1915 به صورت OTC (فروش بدون نياز به نسخه) در آمد . آلمان از ثبت اين اکتشاف سر باز زد , آنها معتقد بودند که اين محصول از نوآوري لازم براي ثبت برخودار نيست و تنها تکميل کار ديگران است اما دولت امريکا اين کار را کرد و حق انحصاري توليد آسپرين از 1900 تا 1917 به کارخانه باير تعلق گرفت. گرچه بعد از امضاي قعطنامه ورساي , به دنبال جنگ جهاني اول, اين حق هم مثل بسياري حقوق ديگر آلمان از شرکت باير سلب شد. اما هافمن فارغ از تمام اين تنش ها , بي آنکه با اکتشافش تجارتي بکند تا سال 1928 به عنوان رئيس دپارتمان فارماکولوژي باير کار کرد و پس از باز نشستگي به سوئد رفت. جايي که تا پايان عمر خود در 8 فوريه 1946 در آن ماند. انقلاب آسپرين به همين جا ختم نشد, راز تسکين بخشي آسپرين تا سال 1971 پنهان ماند , دراين سال دکتر جان وين ضمن مطالعه آسپرين متوجه ممانعت آن از تشکيل پروستاگلاندين ها شد و به اين ترتيب شناسائي پروستاگلاندين ها و مهار فعاليت آنها به واسطه آسپرين , نوبل پزشکي 1982 را براي اين شيميدان نابغه به ارمغان آورد .
منبع : نشريه طبيب
