امام صادق (ع) فرمود که خداوند مى فرمايد:
به عزّت و جلالم سوگند، كه رشته ی آرزوى هر كسى را كه به غير من اميدوار گردد، قطع مى كنم، و لباس خوارى در نزد مردم برقامت او مى پوشانم، و او را از مقام تقرّب خود و از فضل و كرمم دور مى سازم.
آيا او در گرفتارى ها به غير من دل مى بندد؟ با اينكه گرفتارى ها و رفع آنها در دست من است؟
آيا او در فكر خود، دربِ خانه ی غير مرا مى كوبد؟ با اينكه كليدِ همه ی درهاىِ بسته نزد من است، و درِ خانه ام به روى همه باز مى باشد...
(اصول کافی، جلد 2، ص66، باب التويض الى الله، حدیث7)
رسول خدا(ص):
بی نیازی به فراوانی ثروت نیست، بی نیازی تنها در روحیه بی نیازی است.
(روضة الواعظین، ج 2، ص 456)
امام علی (ع):
در دل خود نیاز به مردم و بی نیازی از آنان را جمع کن، که نیاز تو به آنان در نرمی سخن و خوش روئیت باشد، و بی نیازی تو از ایشان در پاک نگه داشتن آبرو و حفظ عزّتت باشد.
(الکافی، ج 2، ص 149)
امام صادق (ع):
شرافت مومن به شب زنده داری و عزتش به بی نیازی از مردم است.
(الکافی، ج 2، ص 149)
امام سجاد (ع):
تمام خیر و نیکی را دیدم که در بریدن طمع از دست مردم است و هرکه هیچ امیدی به مردم نداشته باشد و امرش را در هر کاری به خداوند واگذارد خدای عزوجل در هر چیزی او را اجابت کند.
(الکافی، ج 2، ص 149)
امام صادق (ع):
حاجت خواستن از مردم موجب سلب عزت و رفتن حیا می شود و نومیدی از آن چه در دست مردم است موجب عزت مؤمن در دینش است و طمع فقری است حاضر و آماده.
(الکافی، ج 2، ص 149)
امام باقر (ع):
نومیدی و چشم نداشتن به دست مردم عزت دینی مؤمن است مگر گفتار حاتم را نشنیدی که می گوید چون به نومیدی تصمیم گیری و دلت به آن آشنا گردد آن را بی نیازی یابی و طمع را فقر دانی.
(الکافی، ج 2، ص 149)
منبع:تبیان،آیه های انتظار
به عزّت و جلالم سوگند، كه رشته ی آرزوى هر كسى را كه به غير من اميدوار گردد، قطع مى كنم، و لباس خوارى در نزد مردم برقامت او مى پوشانم، و او را از مقام تقرّب خود و از فضل و كرمم دور مى سازم.
آيا او در گرفتارى ها به غير من دل مى بندد؟ با اينكه گرفتارى ها و رفع آنها در دست من است؟
آيا او در فكر خود، دربِ خانه ی غير مرا مى كوبد؟ با اينكه كليدِ همه ی درهاىِ بسته نزد من است، و درِ خانه ام به روى همه باز مى باشد...
(اصول کافی، جلد 2، ص66، باب التويض الى الله، حدیث7)
رسول خدا(ص):
بی نیازی به فراوانی ثروت نیست، بی نیازی تنها در روحیه بی نیازی است.
(روضة الواعظین، ج 2، ص 456)
امام علی (ع):
در دل خود نیاز به مردم و بی نیازی از آنان را جمع کن، که نیاز تو به آنان در نرمی سخن و خوش روئیت باشد، و بی نیازی تو از ایشان در پاک نگه داشتن آبرو و حفظ عزّتت باشد.
(الکافی، ج 2، ص 149)
امام صادق (ع):
شرافت مومن به شب زنده داری و عزتش به بی نیازی از مردم است.
(الکافی، ج 2، ص 149)
امام سجاد (ع):
تمام خیر و نیکی را دیدم که در بریدن طمع از دست مردم است و هرکه هیچ امیدی به مردم نداشته باشد و امرش را در هر کاری به خداوند واگذارد خدای عزوجل در هر چیزی او را اجابت کند.
(الکافی، ج 2، ص 149)
امام صادق (ع):
حاجت خواستن از مردم موجب سلب عزت و رفتن حیا می شود و نومیدی از آن چه در دست مردم است موجب عزت مؤمن در دینش است و طمع فقری است حاضر و آماده.
(الکافی، ج 2، ص 149)
امام باقر (ع):
نومیدی و چشم نداشتن به دست مردم عزت دینی مؤمن است مگر گفتار حاتم را نشنیدی که می گوید چون به نومیدی تصمیم گیری و دلت به آن آشنا گردد آن را بی نیازی یابی و طمع را فقر دانی.
(الکافی، ج 2، ص 149)
منبع:تبیان،آیه های انتظار
آخرین ویرایش: