یک گروه تحقیقات کره‌ای موفق شده است با استفاده از روش نانولیتوگرافی غوطه‌وری، سلول‌های باکتری را روی یک سطح دستکاری کرده و از این راه الگوهایی را روی سطح ایجاد کند.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، پیش از این دستکاری سلول‌های باکتری برای ایجاد الگو چالشی بزرگ محسوب می‌شد. نانولیتوگرافی غوطه‌وری (DPN) روشی است که توسط «چاد میرکین» در سال 1991 در دانشگاه نورث وسترن ارائه شد. این روش نوعی روش لیتوگرافی پیمایشی روبشی است که در آن یک نوک میکروسکوپ نیروی اتمی برای نگارش مستقیم مولکول‌ها روی یک بستر استفاده می‌شود. با این کار می‌توان یک سطح را با اجزای زیر 100 نانومتر الگودهی کرد.
در روش DPN، از نوک میکروسکوپ AFM به عنوان خودکار استفاده می‌شود، به طوری که این نوک درون جوهر مولکولی غوطه‌ور می‌شود. سپس با نزدیک شدن این نوک به سطح، مولکول‌های روی سطح جاگذاری شده و در نهایت الگوهایی نانومقیاس ایجاد می‌شوند. این روش مستقیم از دقت بسیار بالایی برخوردار است، همچنین می‌توان مواد مختلفی را روی سطح متفاوت قرار داد.
این روش، ابزاری مناسب برای محققان جهت ایجاد الگوهای نرم یا سخت به ابعاد 100 نانومتر روی زیرلایه است. مسیر حرکت مولکول از نوک به سطح، وجود مقداری آب در این فاصله است. به همین دلیل امکان الگودهی با سلول‌های باکتری با طول یک تا دو میکرون غیرممکن است.
برای حل این مشکل یک گروه تحقیقات کره‌ای در دانشگاه ملی کره روش جدیدی ارائه کرده‌اند. این گروه نتایج کار خود را در قالب مقاله‌ای تحت عنوان «Direct-Write Patterning of Bacterial Cells by Dip-Pen Nanolithography» در نشریه «Journal of the American Chemical Society» به چاپ رساندند. در این مقاله برای اولین بار نشان داده شده است که روش الگودهی DPN می‌توان برای نگارش مستقیم سطوح با سلول‌های باکتری مورد استفاده قرار گیرد.
«لیم» از محققان این پروژه می‌گوید: ما نشان دادیم که این روش می‌تواند برای قرار دادن تک سلول‌های باکتری روی یک سطح جامد مورد استفاده قرار گیرد. همچنین امکان قرار دادن چندلایه از این سلول‌ها نیز وجود دارد. ما در این پروژه نشان دادیم که سلول‌های زنده یک باکتری می‌تواند روی سطح جامد آگار قرار داده شود.
استفاده از عامل حمل کننده نظیر گلیسرول در این پروژه موجب می‌شود تا حرکت سلول‌های باکتری تسریع شود. بنابراین وجود این عامل نقش مهمی در فرایند الگودهی سطح ایفا می‌کند. با این روش می‌توان تعداد سلول‌هایی که با استفاده از گلیسرول روی سطح جا‌به‌جا می‌شود را کنترل کرد. این گروه تحقیقاتی موفق شد با این روش، الگویی از جنس باکتری ای‌کولا روی سطح دی‌اکسید‌سیلیکون ایجاد کند.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، پیش از این دستکاری سلول‌های باکتری برای ایجاد الگو چالشی بزرگ محسوب می‌شد. نانولیتوگرافی غوطه‌وری (DPN) روشی است که توسط «چاد میرکین» در سال 1991 در دانشگاه نورث وسترن ارائه شد. این روش نوعی روش لیتوگرافی پیمایشی روبشی است که در آن یک نوک میکروسکوپ نیروی اتمی برای نگارش مستقیم مولکول‌ها روی یک بستر استفاده می‌شود. با این کار می‌توان یک سطح را با اجزای زیر 100 نانومتر الگودهی کرد.
در روش DPN، از نوک میکروسکوپ AFM به عنوان خودکار استفاده می‌شود، به طوری که این نوک درون جوهر مولکولی غوطه‌ور می‌شود. سپس با نزدیک شدن این نوک به سطح، مولکول‌های روی سطح جاگذاری شده و در نهایت الگوهایی نانومقیاس ایجاد می‌شوند. این روش مستقیم از دقت بسیار بالایی برخوردار است، همچنین می‌توان مواد مختلفی را روی سطح متفاوت قرار داد.
این روش، ابزاری مناسب برای محققان جهت ایجاد الگوهای نرم یا سخت به ابعاد 100 نانومتر روی زیرلایه است. مسیر حرکت مولکول از نوک به سطح، وجود مقداری آب در این فاصله است. به همین دلیل امکان الگودهی با سلول‌های باکتری با طول یک تا دو میکرون غیرممکن است.
برای حل این مشکل یک گروه تحقیقات کره‌ای در دانشگاه ملی کره روش جدیدی ارائه کرده‌اند. این گروه نتایج کار خود را در قالب مقاله‌ای تحت عنوان «Direct-Write Patterning of Bacterial Cells by Dip-Pen Nanolithography» در نشریه «Journal of the American Chemical Society» به چاپ رساندند. در این مقاله برای اولین بار نشان داده شده است که روش الگودهی DPN می‌توان برای نگارش مستقیم سطوح با سلول‌های باکتری مورد استفاده قرار گیرد.
«لیم» از محققان این پروژه می‌گوید: ما نشان دادیم که این روش می‌تواند برای قرار دادن تک سلول‌های باکتری روی یک سطح جامد مورد استفاده قرار گیرد. همچنین امکان قرار دادن چندلایه از این سلول‌ها نیز وجود دارد. ما در این پروژه نشان دادیم که سلول‌های زنده یک باکتری می‌تواند روی سطح جامد آگار قرار داده شود.
استفاده از عامل حمل کننده نظیر گلیسرول در این پروژه موجب می‌شود تا حرکت سلول‌های باکتری تسریع شود. بنابراین وجود این عامل نقش مهمی در فرایند الگودهی سطح ایفا می‌کند. با این روش می‌توان تعداد سلول‌هایی که با استفاده از گلیسرول روی سطح جا‌به‌جا می‌شود را کنترل کرد. این گروه تحقیقاتی موفق شد با این روش، الگویی از جنس باکتری ای‌کولا روی سطح دی‌اکسید‌سیلیکون ایجاد کند.