بارش برف به شيوه سياره سرخ
درروزهاي سرد و تاريك اواسط زمستان ابرهايي از برف قطبهاي سياره مريخ را ميپوشاند اما بر خلاف برف زميني كه از آب ساخته شده است ، ذرات برف مريخي كريستالهايي يخ زده از دي اكسيد كربن هستند . اين دانه هاي برفي خاص ، ابعادي بسيار كوچك دارند آنقدر ريز كه يك فضانورد فرضي ،بارش برف را در سياره مريخ بصورت مه مشاهده خواهد كرد .
در زمستان قطبهاي مريخ بسيار سرد ميشوند و دما تا زير 125 درجه سانتيگراد كاهش پيدا ميكند . در اين دما دي اكسيد كربن موجود در اتمسفر منجمد ميشود و برفهايي از يخ خشك ميبارد كه از نواحي قطبي تا حدود نيمه هاي راه استوا گسترده ميشود .
پژوهشگران انستيتو تكنولوژي ماساچوست MIT شيوه ايجاد اين نوع برف و ابعاد ذرات آن را مطالعه نموده اند . آنها براي انجام اين كار از اطلاعات جمع آوري شده توسط دو فضا پيماي مدار گرد اكتشافي مريخ MRO و نقشه بردار جهاني مريخ MGS كه در استفاده كرده اند.
اطلاعات مدار گرد اكتشافي مريخ MRO كه در طول 5 سال مريخي (حدود 9 سال زميني) حجم عظيمي از داده هايي مربوط به فشار و دما جمع آوري كرده بود ، به دانشمندان كمك كرد تا بر اساس شرايط دما و فشار بتوانند شكل گيري ابرهاي برفي مريخ را پيش بيني نمايند .داده هاي نقشه بردار مريخ MGS نيز باعث شد اين پژوهشگران مقدار دي اكسيد كربن و چگالي ابرهاي مريخي را برآورد كنند .اين كاوشگر با استفاده از ارسال پالسهاي ليزري توپوگرافي سطح مريخ را تعيين كرده است . وجود ابرهاي مريخي باعث ميشود پالسها در زمان كمتري از مدت زمان پيش بيني شده منعكس شود كه در واقع با استفاده از اين روش غلظت ابرها اندازه گيري شده است . با تركيب اين اطلاعات مقدار و سايز برفهاي مريخي محاسبه شده است .
ابعاد برف مريخي در نواحي قطب جنوب 4 تا 13 ميكرون ميباشد . در حاليكه در نواحي قطب شمال ابرها تراكم بيشتري دارند و ابعاد برف يا همان دي اكسيد كربن منجمد شده به 8 تا 22 ميكرون ميرسد . در مقايسه با زمين بايد گفت اندازه دانه هاي برف زميني حدود ده ميليمتر ميباشد.
اطلاعات بدست آمده از پژوهشها به دانشمندان كمك ميكند درك بهتري از اتمسفر و ويژگيهاي آب و هوايي مريخ داشته باشند
درروزهاي سرد و تاريك اواسط زمستان ابرهايي از برف قطبهاي سياره مريخ را ميپوشاند اما بر خلاف برف زميني كه از آب ساخته شده است ، ذرات برف مريخي كريستالهايي يخ زده از دي اكسيد كربن هستند . اين دانه هاي برفي خاص ، ابعادي بسيار كوچك دارند آنقدر ريز كه يك فضانورد فرضي ،بارش برف را در سياره مريخ بصورت مه مشاهده خواهد كرد .
در زمستان قطبهاي مريخ بسيار سرد ميشوند و دما تا زير 125 درجه سانتيگراد كاهش پيدا ميكند . در اين دما دي اكسيد كربن موجود در اتمسفر منجمد ميشود و برفهايي از يخ خشك ميبارد كه از نواحي قطبي تا حدود نيمه هاي راه استوا گسترده ميشود .
پژوهشگران انستيتو تكنولوژي ماساچوست MIT شيوه ايجاد اين نوع برف و ابعاد ذرات آن را مطالعه نموده اند . آنها براي انجام اين كار از اطلاعات جمع آوري شده توسط دو فضا پيماي مدار گرد اكتشافي مريخ MRO و نقشه بردار جهاني مريخ MGS كه در استفاده كرده اند.
اطلاعات مدار گرد اكتشافي مريخ MRO كه در طول 5 سال مريخي (حدود 9 سال زميني) حجم عظيمي از داده هايي مربوط به فشار و دما جمع آوري كرده بود ، به دانشمندان كمك كرد تا بر اساس شرايط دما و فشار بتوانند شكل گيري ابرهاي برفي مريخ را پيش بيني نمايند .داده هاي نقشه بردار مريخ MGS نيز باعث شد اين پژوهشگران مقدار دي اكسيد كربن و چگالي ابرهاي مريخي را برآورد كنند .اين كاوشگر با استفاده از ارسال پالسهاي ليزري توپوگرافي سطح مريخ را تعيين كرده است . وجود ابرهاي مريخي باعث ميشود پالسها در زمان كمتري از مدت زمان پيش بيني شده منعكس شود كه در واقع با استفاده از اين روش غلظت ابرها اندازه گيري شده است . با تركيب اين اطلاعات مقدار و سايز برفهاي مريخي محاسبه شده است .
ابعاد برف مريخي در نواحي قطب جنوب 4 تا 13 ميكرون ميباشد . در حاليكه در نواحي قطب شمال ابرها تراكم بيشتري دارند و ابعاد برف يا همان دي اكسيد كربن منجمد شده به 8 تا 22 ميكرون ميرسد . در مقايسه با زمين بايد گفت اندازه دانه هاي برف زميني حدود ده ميليمتر ميباشد.
اطلاعات بدست آمده از پژوهشها به دانشمندان كمك ميكند درك بهتري از اتمسفر و ويژگيهاي آب و هوايي مريخ داشته باشند