Maryam
متخصص بخش ادبیات
آنچه با شنیدن نام کیسه هوایی خودرو در ذهن خیلی ها شکل می گیرد، یک بالن سفیدرنگ است که هنگام تصادف در مقابل سرنشینان به سرعت باز شده و مانع برخورد آنها به شیشه جلوی اتومبیل می شود. اما واقعیت این است که این کیسه هایی که امروزه جزو امکانات اصلی خودروها شده و هنوز برای کارایی بیشتر و استفاده های بهتر تحت آزمایش هستند، تاکنون توانسته اند جان هزاران نفر را نجات دهند.
کیسه های هوا در حال حاضر جزو ضروری ترین تجهیزات ایمنی خودروها شده و به نظر می رسد در کشور ما هم تا یکی دو سال آینده این وسیله جزو تجهیزات ضروری خودرو شود ولی به راستی، صاحبان خودرو در کشورمان تا چه حد به عملکرد این وسیله در خودروی مورد استفاده خودآگاه هستند و همچنین تا چه حد در خصوص روش استفاده بهینه از آن و خطرات احتمالی استفاده نادرست از آن آموزش دیده اند؟
آشنایی با کیسه های هوایی
کیسه های هوایی نوعی از سیستم امنیتی خودروها مثل کمربند ایمنی هستند که به منظور جلوگیری از برخورد سرنشینان با بخش های ثابت خودرو طراحی شده اند. امتیاز مهم این کیسه ها آن است که طبق قانون پاسکال هرچه سطح مورد تماس در انتقال نیرو بیشتر باشد، شدت صدمات کاهش می یابد. کیسه های هوایی معمولا در قسمت فرمان، داشبورد، درها، سقف یا قسمت پشتی صندلی ها که دارای حسگر است، نصب می شوند تا آثار تصادف و ضربات را روی سرنشینان کم کنند.
انواع کیسه هوایی
پیشرفته ترین نوع کیسه های هوایی آنهایی هستند که از سر محافظت می کنند. این نوع کیسه های هوایی می توانند بخش بیشتری از خودرو را با چند ردیف صندلی مثل ون ها پوشش دهند. 2 نوع کیسه هوایی وجود دارد، نوعی که از جلو باز می شود و دیگری که از نوع جانبی است. کیسه هوایی طوری طراحی شده که سر و قفسه سینه را موقع حوادث رانندگی که از پهلو رخ می دهد، محافظت می کند. این نوع که خود ترکیبی از چند کیسه هوایی است، به سه دسته تقسیم می شود: کیسه هوایی محافظ سر، سر و سینه و سینه.
طرز عملکرد کیسه های هوایی
سیستم کیسه هوا شامل 3 بخش اصلی کیسه، حسگرها و ژنراتور تولید گاز است. کیسه هوا از نوعی الیاف خاص نایلونی بسیار سبک ساخته شده که دارای قابلیت های ویژه ای است و در بین فرمان، داشبورد، کنار درها و صندلی ها جاسازی می شود. حسگر وسیله ای است که با درک موقعیت تصادف، فرمان پر شدن کیسه هوا را ارسال می کند و این فرمان که عموما الکترونیکی است، باعث ایجاد یک انفجار در ژنراتور تولید گاز شده و گاز حاصل از این انفجار باعث پر شدن کیسه هوا می شود. ژنراتور تولید گاز هم بخشی از سیستم کیسه هواست که در آن طی یک فرآیند شیمیایی گاز نیتروژن تولید شده و این گاز با فشار بالا باعث باز شدن کیسه قبل از برخورد سرنشین با فرمان، داشبورد، در و... می شود.
هم به دردبخور، هم دردسرساز
کیسه های هوایی مخصوصا انواع ترکیبی آنها تاکنون جان بسیاری از افراد را نجات داده و از بروز بسیاری از صدمات جلوگیری کرده است. طبق آمارهای آمریکایی، بین سال های 1987 تا 2008 میلادی، 25 هزار و 782 نفر به دلیل وجود کیسه هوا روی خودرو از مرگ نجات یافتند. در سال 1996 نیز 600 مورد توسط این کیسه ها از مرگ نجات یافتند اما در همین زمان 8 کودک که همه آنها به صورت نامناسبی در داخل خودرو قرار گرفته بودند جان شان را از دست دادند.
بسیاری از والدین نمی دانند که کیسه های هوا چگونه کار می کنند و نمی دانند که متناسب با این عملکرد، کودکان زیر 12 سال خود را در کدام قسمت خودرو بنشانند. وقتی کودکان در صندلی جلوی خودرو بنشینند، کیسه های هوایی می توانند به کودکان صدمات جدی وارد کرده و حتی کشنده باشند. خطر این کیسه های هوا وقتی راننده 30 تا 35 سانتی متر دورتر از کیسه های هوا باشد، کمتر است. برای کاهش تعداد صدمات و مرگ و میری که به وسیله کیسه های هوا ونگهداری ناصحیح کودکان ایجاد می شود، رانندگان باید از نکات ایمنی خودرو مطلع باشند.
خطر کیسه هوا برای کودکان و نوزادان
ایمن ترین جا برای کودکان 12 سال و پایین تر، صندلی عقب ماشین است. کیسه های هوایی می توانند برای کودکان زیر 12 سال خطرناک باشند. از آنجایی که کیسه های هوایی جانبی با سرعت بسیار زیاد یعنی سریع تر از یک چشم به هم زدن پر از باد می شوند و این قدرت می تواند به شدت به کودکان زیر 12 سال صدمه برساند، اگر کودکی در قسمت جلوی خودرو و به طور ناصحیح روی صندلی کودک نشانده شود و به داشبورد نزدیک باشد، ممکن است در معرض صدمات جدی و مرگ باشد.
نوزادان با صندلی کودک هرگز نباید در صندلی جلوی خودرو با کیسه های هوایی جانبی قرار داده شوند، چرا که ممکن است هنگام باد شدن سریع، کیسه هوا به شدت زیاد به کودک برخورد کرده سبب صدمات جدی و حتی مرگ نوزاد شود. نوزادان زیر یک سال و با وزن 9 کیلوگرم که سر و گردن شان قادر به تحمل نیروی ناشی از کیسه هوا و تصادف نیست، باید در صندلی کودک و در عقب خودرو قرار داده شوند. آنها همچنین در معرض خطر صدمه با کیسه های هوایی جانبی هستند. ایمنی کودکان کمتر از 12سال وقتی به طور صحیح در صندلی عقب می نشینند تا 29 درصد بیشتر میشود، حتی اگر ماشین کیسه هوا نداشته باشد.
توصیه هایی به والدین
والدین باید در مورد تعداد کیسه هوایی و محل آنها در خودروی خود کاملا اطلاع داشته باشند و نحوه عملکرد آنها را بدانند. ایمن ترین جا برای کودکان صندلی مخصوص کودک و در عقب خودرو است که به طرز صحیح با کمربند بسته شده همچنین در عقب است، مخصوصا وقتی که خودرو دارای کیسه های هوایی جانبی برای سرنشینان است. کیسه های هوایی جانبی ایمنی بزرگسالان را در تصادفات از کنار افزایش می دهند اما کودکان در معرض خطر صدمات جدی هستند. حتی اگر خودروی شما مجهز به پیشرفته ترین نوع کیسه های هوایی است، باز هم ایمن ترین جا برای کودکان 12 ساله و پایین تر صندلی عقب ماشین است.
اگر قدتان کوتاه است...
بسیاری از رانندگانی که توسط کیسه های هوایی جان خود را از دست می دهند، افراد کوتاه قد و دارای جثه کوچک هستند. بستن کمربند ایمنی و قرار دادن صندلی بسیار نزدیک به فرمان سبب بروز خطرات بیشتر و صدمات با کیسه هوایی می شود. اگر قدتان کوتاه است، تا جایی که ممکن است از فرمان دور شوید.
اگر سن تان بالاست...
افراد سالمند هم نظیر سایر سرنشینان خودرو که در جلو می نشینند، باید به طور صحیح در صندلی بنشینند و تا جایی که ممکن است صندلی جلو را عقب ببرند.
اگر باردارید...
خانم های باردار هنگام نشستن در خودرو باید کمربند ایمنی خود را ببندند و یک بخش کمربند باید در زیر شکم آنها قرار بگیرد. زنان باردار باید مراقب باشند که هرگز کمربند را بالا یا روی شکم خود قرار ندهند. کمربند را از روی ران ها و لگن و زیر شکم عبور داده و از روی شانه و بین دو سینه و گردن عبور دهند. وجود کیسه های هوایی جلو و جانبی بهترین ایمنی را برای زنان باردار ایجاد می کند اما در هر حال زنان هم باید مانند سایر افراد احتیاط کنند. باید در وضعیت صحیح روی صندلی بنشینند و تا جایی که امکان دارد صندلی را عقب ببرند و مطمئن شوند که کمربند کاملا در هر جا و مکان محکم بسته شده است.
تاریخچه کیسه های هوایی
در بسیاری از کشورها وجود کیسه های هوایی جزو استانداردهای جدید خودروها محسوب می شود. کیسه های هوایی برای اولین بار به عنوان یک وسیله ایمنی مکمل کمربند در هواپیما مورد استفاده قرار گرفت ولی اندکی بعد استفاده از آن در خودروها رونق گرفت. در سال های اولیه نصب این کیسه ها اختلاف نظرهایی در خصوص کارایی آنها بین متخصصان به وجود آمد و حتی گزارش هایی مبنی برکشته شدن تعدادی از کودکان ارایه شد که به تدریج و با انجام آزمایش های متعدد بسیاری از اشکالات رفع شد و روی امنیت بیشتر سرنشینان خودرو تحقیقات بیشتری صورت گرفت.
در سال 1968 فردی به نام آلن برد تکنولوژی حسگر را برای این کیسه ها طراحی کرد. حسگر و سیستم ایمنی اولین سیستم کیسه های هوایی الکترومکانیکال در خودرو در جهان بود. اما قبل از آن یعنی در سال 1950 واترلیندرر آلمانی و جان هدریک آمریکایی سیستم های هوایی فشرده را برای کیسه های هوایی تعریف کردند که با تماس یا توسط راننده کنترل می شدند. کم کم محققان فهمیدند که هوای فشرده نمی تواند با سرعت کافی وارد کیسه هوا شود. در سال 1953 بالش های ایمنی در خودرو که با سرعت باد می شد، مورد استفاده قرار گرفت.
در سال 1971، کمپانی فورد کیسه هوایی را که با سرعت باز می شد، طراحی کرد. شرکت ژنرال موتورز این کیسه هوایی را در اتومبیل شورلت امتحان کرد. در سال 1973 تورونادو اولین ماشین دارای کیسه هوایی سرنشینان بود که برای فروش به عموم عرضه شد. از سال 1998 این کیسه ها برای همه خودروها ضروری شد.
منبع : راسخون
کیسه های هوا در حال حاضر جزو ضروری ترین تجهیزات ایمنی خودروها شده و به نظر می رسد در کشور ما هم تا یکی دو سال آینده این وسیله جزو تجهیزات ضروری خودرو شود ولی به راستی، صاحبان خودرو در کشورمان تا چه حد به عملکرد این وسیله در خودروی مورد استفاده خودآگاه هستند و همچنین تا چه حد در خصوص روش استفاده بهینه از آن و خطرات احتمالی استفاده نادرست از آن آموزش دیده اند؟
آشنایی با کیسه های هوایی
کیسه های هوایی نوعی از سیستم امنیتی خودروها مثل کمربند ایمنی هستند که به منظور جلوگیری از برخورد سرنشینان با بخش های ثابت خودرو طراحی شده اند. امتیاز مهم این کیسه ها آن است که طبق قانون پاسکال هرچه سطح مورد تماس در انتقال نیرو بیشتر باشد، شدت صدمات کاهش می یابد. کیسه های هوایی معمولا در قسمت فرمان، داشبورد، درها، سقف یا قسمت پشتی صندلی ها که دارای حسگر است، نصب می شوند تا آثار تصادف و ضربات را روی سرنشینان کم کنند.
انواع کیسه هوایی
پیشرفته ترین نوع کیسه های هوایی آنهایی هستند که از سر محافظت می کنند. این نوع کیسه های هوایی می توانند بخش بیشتری از خودرو را با چند ردیف صندلی مثل ون ها پوشش دهند. 2 نوع کیسه هوایی وجود دارد، نوعی که از جلو باز می شود و دیگری که از نوع جانبی است. کیسه هوایی طوری طراحی شده که سر و قفسه سینه را موقع حوادث رانندگی که از پهلو رخ می دهد، محافظت می کند. این نوع که خود ترکیبی از چند کیسه هوایی است، به سه دسته تقسیم می شود: کیسه هوایی محافظ سر، سر و سینه و سینه.
طرز عملکرد کیسه های هوایی
سیستم کیسه هوا شامل 3 بخش اصلی کیسه، حسگرها و ژنراتور تولید گاز است. کیسه هوا از نوعی الیاف خاص نایلونی بسیار سبک ساخته شده که دارای قابلیت های ویژه ای است و در بین فرمان، داشبورد، کنار درها و صندلی ها جاسازی می شود. حسگر وسیله ای است که با درک موقعیت تصادف، فرمان پر شدن کیسه هوا را ارسال می کند و این فرمان که عموما الکترونیکی است، باعث ایجاد یک انفجار در ژنراتور تولید گاز شده و گاز حاصل از این انفجار باعث پر شدن کیسه هوا می شود. ژنراتور تولید گاز هم بخشی از سیستم کیسه هواست که در آن طی یک فرآیند شیمیایی گاز نیتروژن تولید شده و این گاز با فشار بالا باعث باز شدن کیسه قبل از برخورد سرنشین با فرمان، داشبورد، در و... می شود.
هم به دردبخور، هم دردسرساز
کیسه های هوایی مخصوصا انواع ترکیبی آنها تاکنون جان بسیاری از افراد را نجات داده و از بروز بسیاری از صدمات جلوگیری کرده است. طبق آمارهای آمریکایی، بین سال های 1987 تا 2008 میلادی، 25 هزار و 782 نفر به دلیل وجود کیسه هوا روی خودرو از مرگ نجات یافتند. در سال 1996 نیز 600 مورد توسط این کیسه ها از مرگ نجات یافتند اما در همین زمان 8 کودک که همه آنها به صورت نامناسبی در داخل خودرو قرار گرفته بودند جان شان را از دست دادند.
بسیاری از والدین نمی دانند که کیسه های هوا چگونه کار می کنند و نمی دانند که متناسب با این عملکرد، کودکان زیر 12 سال خود را در کدام قسمت خودرو بنشانند. وقتی کودکان در صندلی جلوی خودرو بنشینند، کیسه های هوایی می توانند به کودکان صدمات جدی وارد کرده و حتی کشنده باشند. خطر این کیسه های هوا وقتی راننده 30 تا 35 سانتی متر دورتر از کیسه های هوا باشد، کمتر است. برای کاهش تعداد صدمات و مرگ و میری که به وسیله کیسه های هوا ونگهداری ناصحیح کودکان ایجاد می شود، رانندگان باید از نکات ایمنی خودرو مطلع باشند.
خطر کیسه هوا برای کودکان و نوزادان
ایمن ترین جا برای کودکان 12 سال و پایین تر، صندلی عقب ماشین است. کیسه های هوایی می توانند برای کودکان زیر 12 سال خطرناک باشند. از آنجایی که کیسه های هوایی جانبی با سرعت بسیار زیاد یعنی سریع تر از یک چشم به هم زدن پر از باد می شوند و این قدرت می تواند به شدت به کودکان زیر 12 سال صدمه برساند، اگر کودکی در قسمت جلوی خودرو و به طور ناصحیح روی صندلی کودک نشانده شود و به داشبورد نزدیک باشد، ممکن است در معرض صدمات جدی و مرگ باشد.
نوزادان با صندلی کودک هرگز نباید در صندلی جلوی خودرو با کیسه های هوایی جانبی قرار داده شوند، چرا که ممکن است هنگام باد شدن سریع، کیسه هوا به شدت زیاد به کودک برخورد کرده سبب صدمات جدی و حتی مرگ نوزاد شود. نوزادان زیر یک سال و با وزن 9 کیلوگرم که سر و گردن شان قادر به تحمل نیروی ناشی از کیسه هوا و تصادف نیست، باید در صندلی کودک و در عقب خودرو قرار داده شوند. آنها همچنین در معرض خطر صدمه با کیسه های هوایی جانبی هستند. ایمنی کودکان کمتر از 12سال وقتی به طور صحیح در صندلی عقب می نشینند تا 29 درصد بیشتر میشود، حتی اگر ماشین کیسه هوا نداشته باشد.
والدین باید در مورد تعداد کیسه هوایی و محل آنها در خودروی خود کاملا اطلاع داشته باشند و نحوه عملکرد آنها را بدانند. ایمن ترین جا برای کودکان صندلی مخصوص کودک و در عقب خودرو است که به طرز صحیح با کمربند بسته شده همچنین در عقب است، مخصوصا وقتی که خودرو دارای کیسه های هوایی جانبی برای سرنشینان است. کیسه های هوایی جانبی ایمنی بزرگسالان را در تصادفات از کنار افزایش می دهند اما کودکان در معرض خطر صدمات جدی هستند. حتی اگر خودروی شما مجهز به پیشرفته ترین نوع کیسه های هوایی است، باز هم ایمن ترین جا برای کودکان 12 ساله و پایین تر صندلی عقب ماشین است.
اگر قدتان کوتاه است...
بسیاری از رانندگانی که توسط کیسه های هوایی جان خود را از دست می دهند، افراد کوتاه قد و دارای جثه کوچک هستند. بستن کمربند ایمنی و قرار دادن صندلی بسیار نزدیک به فرمان سبب بروز خطرات بیشتر و صدمات با کیسه هوایی می شود. اگر قدتان کوتاه است، تا جایی که ممکن است از فرمان دور شوید.
اگر سن تان بالاست...
افراد سالمند هم نظیر سایر سرنشینان خودرو که در جلو می نشینند، باید به طور صحیح در صندلی بنشینند و تا جایی که ممکن است صندلی جلو را عقب ببرند.
اگر باردارید...
خانم های باردار هنگام نشستن در خودرو باید کمربند ایمنی خود را ببندند و یک بخش کمربند باید در زیر شکم آنها قرار بگیرد. زنان باردار باید مراقب باشند که هرگز کمربند را بالا یا روی شکم خود قرار ندهند. کمربند را از روی ران ها و لگن و زیر شکم عبور داده و از روی شانه و بین دو سینه و گردن عبور دهند. وجود کیسه های هوایی جلو و جانبی بهترین ایمنی را برای زنان باردار ایجاد می کند اما در هر حال زنان هم باید مانند سایر افراد احتیاط کنند. باید در وضعیت صحیح روی صندلی بنشینند و تا جایی که امکان دارد صندلی را عقب ببرند و مطمئن شوند که کمربند کاملا در هر جا و مکان محکم بسته شده است.
تاریخچه کیسه های هوایی
در بسیاری از کشورها وجود کیسه های هوایی جزو استانداردهای جدید خودروها محسوب می شود. کیسه های هوایی برای اولین بار به عنوان یک وسیله ایمنی مکمل کمربند در هواپیما مورد استفاده قرار گرفت ولی اندکی بعد استفاده از آن در خودروها رونق گرفت. در سال های اولیه نصب این کیسه ها اختلاف نظرهایی در خصوص کارایی آنها بین متخصصان به وجود آمد و حتی گزارش هایی مبنی برکشته شدن تعدادی از کودکان ارایه شد که به تدریج و با انجام آزمایش های متعدد بسیاری از اشکالات رفع شد و روی امنیت بیشتر سرنشینان خودرو تحقیقات بیشتری صورت گرفت.
در سال 1968 فردی به نام آلن برد تکنولوژی حسگر را برای این کیسه ها طراحی کرد. حسگر و سیستم ایمنی اولین سیستم کیسه های هوایی الکترومکانیکال در خودرو در جهان بود. اما قبل از آن یعنی در سال 1950 واترلیندرر آلمانی و جان هدریک آمریکایی سیستم های هوایی فشرده را برای کیسه های هوایی تعریف کردند که با تماس یا توسط راننده کنترل می شدند. کم کم محققان فهمیدند که هوای فشرده نمی تواند با سرعت کافی وارد کیسه هوا شود. در سال 1953 بالش های ایمنی در خودرو که با سرعت باد می شد، مورد استفاده قرار گرفت.
در سال 1971، کمپانی فورد کیسه هوایی را که با سرعت باز می شد، طراحی کرد. شرکت ژنرال موتورز این کیسه هوایی را در اتومبیل شورلت امتحان کرد. در سال 1973 تورونادو اولین ماشین دارای کیسه هوایی سرنشینان بود که برای فروش به عموم عرضه شد. از سال 1998 این کیسه ها برای همه خودروها ضروری شد.
منبع : راسخون