ایبوپروفن سکتهآور است مصرف برخی مسکنها میتواند خطر حمله قلبی و سکته را افزایش دهد. دانشمندان متوجه شدند تجویز برخی داروهای ضد تورمی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن برای مدت طولانی میتواند باعث افزایش احتمال ابتلا به سکته و بیمارهای قلبی شود. نتایج این تحقیقات در نشریه پزشکی بریتانیا چاپ شده و با انجام مطالعه روی 100 هزار نفر به دست آمده است. اعضای یک تیم تحقیقاتی داروهای ضد تورمی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن، دیکلوفناک، ناپروکسن و چند داروی دیگر را مورد مطالعه قرار دادند. البته اکثر افرادی که از این داروها استفاده میکردند در دوره سالمندی به سر میبردند و حداقل به مدت یک سال بود که دوزهای بالای این داروها برای آنها تجویز شده بود. این تحقیقات نشان داد این داروها میتواند خطر مرگ بر اثر حمله قلبی و سکته را بین 2 تا 4 برابر در یک فرد افزایش دهد. پیتر جونی استاد دانشگاه برن در سوئیس در این باره به بیبیسی گفت: سالمندانی که به دلیل ابتلا به دردهای ماهیچهای و استخوانی از این داروها استفاده میکنند باید به دقت تحت نظر پزشک باشند. البته عوارض این داروها فقط برای افرادی است که برای مدت طولانی است از آنها استفاده میکنند و مصرف کوتاه مدت آنها برای دردهای حاصل از آسیبهای ورزشی یا دردهای دوره بارداری خطر چندانی به همراه ندارد. پروفسور پیتر ویزبرگ در این باره گفت: البته سالهاست که دانشمندان نسبت به مصرف طولانی مدت این مسکنها نگران هستند. اما به هر حال شاید با مصرف این داروها برخی از بیماران بتوانند دردهای مزمن خود را کاهش داده و به این ترتیب کیفیت زندگی خود را بهبود ببخشند. این نشان میدهد مصرف مسکنها میتواند فواید و در عین حال مضراتی به همراه داشته باشد. به هر حال هر شخصی که مجبور است به طور مرتب از داروهای مسکن استفاده کند بهتر است حتما با پزشک خود در این مورد مشورت کند. گردآوری : گروه سلامت سیمرغ
-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
داروهای مسکن
- شروع کننده موضوع hana
- تاریخ شروع
Maryam
متخصص بخش ادبیات
در هفته چند بار مسکن استامينوفن مصرف می کنید؟
متخصصان بیماریهای کبدی در آمریکا تاکید كردند مصرف زیاد استامینوفن میتواند خطرناك و حتی مرگبار باشد.
دکتر ویلیام لی كارشناس بهداشتی مرکز بیماریهای کبدی در دانشگاه تگزاس در این باره خاطرنشان كرد: مردم در بیشتر كشورها به راحتی به انواع مختلف داروهای استامینوفن به عنوان داروی او تی سی (بدون نیاز به نسخه) برای خوابیدن، رفع درد و یا سرماخوردگی دسترسی دارند بدون آنکه بدانند مصرف بی‌رویه این دارو میتواند خطرناك و مضر باشد.
خبرگزاری یونایتد پرس دراین باره گزارش داد: به گفته دكتر لی، مصرف بی‌رویه استامینوفن میتواند مشکلات کبدی جدی ایجاد کرده و حتی به مرگ منتهی شود. به گفته متخصصان، نحوه صحیح مصرف این دارو به این ترتیب است كه بزرگسالان نباید بیش از چهار هزار میلیگرم از این دارو را در طول روز مصرف کنند و برای افراد مبتلا به مشکلات کبدی این مقدار به دو تا سه هزار میلیگرم کاهش مییابد.
منبع : salamat.ir
متخصصان بیماریهای کبدی در آمریکا تاکید كردند مصرف زیاد استامینوفن میتواند خطرناك و حتی مرگبار باشد.
دکتر ویلیام لی كارشناس بهداشتی مرکز بیماریهای کبدی در دانشگاه تگزاس در این باره خاطرنشان كرد: مردم در بیشتر كشورها به راحتی به انواع مختلف داروهای استامینوفن به عنوان داروی او تی سی (بدون نیاز به نسخه) برای خوابیدن، رفع درد و یا سرماخوردگی دسترسی دارند بدون آنکه بدانند مصرف بی‌رویه این دارو میتواند خطرناك و مضر باشد.
خبرگزاری یونایتد پرس دراین باره گزارش داد: به گفته دكتر لی، مصرف بی‌رویه استامینوفن میتواند مشکلات کبدی جدی ایجاد کرده و حتی به مرگ منتهی شود. به گفته متخصصان، نحوه صحیح مصرف این دارو به این ترتیب است كه بزرگسالان نباید بیش از چهار هزار میلیگرم از این دارو را در طول روز مصرف کنند و برای افراد مبتلا به مشکلات کبدی این مقدار به دو تا سه هزار میلیگرم کاهش مییابد.
منبع : salamat.ir
Maryam
متخصص بخش ادبیات
مسکن گلو درد را می شناسید؟
.
یکی از مواد تشکیل دهنده روغن زیتون؛ در گلو درست به جایی می‌رسد که مسکن ضدالتهابی ایبوپروفن بر آن اثر می‌کند.
خبرگزاری اتریش از نیویورک گزارش داد، هر دو این مواد که ساختار مادی کاملا متفاوتی دارند، در گلو رسپتورهای (گیرنده‌های) TRPA1 را فعال میکنند.
این کشف غافلگیرکننده بیولوژیست‌های آمریکایی توضیح میدهد که چرا ماده طبیعی اولئوکانتال اثر تسکینی مشابه داروهای مسکن دارد. هر دو این مواد گیرنده‌های آنزیم سیکلوکسیجنیس (COX) را فعال میکنند.
این تحقیق همچنین نشان میدهد که چرا روغن زیتون با کیفیت همچون ایبوپروفن مایع خش گلو را می‌گیرد. دلیل این امر استقرار گیرنده در بخش پسین گلو است.
محققان مرکز مونل در فیلادلفیا در "مجله نوروساینس" نوشتند، با کمک TRPA1 می‌توان در آینده مواد دیگری را هم شناسایی کرد که اثر تسکینی مشابه اولئوکانتال و ایبوپروفن داشته باشند.
منبع : hamshahrionline.ir
.
یکی از مواد تشکیل دهنده روغن زیتون؛ در گلو درست به جایی می‌رسد که مسکن ضدالتهابی ایبوپروفن بر آن اثر می‌کند.
خبرگزاری اتریش از نیویورک گزارش داد، هر دو این مواد که ساختار مادی کاملا متفاوتی دارند، در گلو رسپتورهای (گیرنده‌های) TRPA1 را فعال میکنند.
این کشف غافلگیرکننده بیولوژیست‌های آمریکایی توضیح میدهد که چرا ماده طبیعی اولئوکانتال اثر تسکینی مشابه داروهای مسکن دارد. هر دو این مواد گیرنده‌های آنزیم سیکلوکسیجنیس (COX) را فعال میکنند.
این تحقیق همچنین نشان میدهد که چرا روغن زیتون با کیفیت همچون ایبوپروفن مایع خش گلو را می‌گیرد. دلیل این امر استقرار گیرنده در بخش پسین گلو است.
محققان مرکز مونل در فیلادلفیا در "مجله نوروساینس" نوشتند، با کمک TRPA1 می‌توان در آینده مواد دیگری را هم شناسایی کرد که اثر تسکینی مشابه اولئوکانتال و ایبوپروفن داشته باشند.
منبع : hamshahrionline.ir
رابطه مصرف طولاني مدت استامينوفن با بروز سرطان‌هاي خوني
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
پزشكان در يك گزارش جديد هشدار دادند كه مصرف كنندگان طولاني مدت داروي استامينوفن كه در آمريكا با نام تجاري «تيلنول» و در اروپا با نام «پاراستامول» عرضه مي‌شود به ميزان اندكي در معرض خطر ابتلا به سرطان‌هاي خوني قرار مي‌گيرند.
به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، اين پزشكان تاكيد كردند كه خطر فوق اندك است و هنوز دقيقا معلوم نيست كه دارو در اين زمينه چه نقشي ايفا مي‌كند. پيش از اين نيز شواهد پزشكي نشان داده بود كه بين سرطان و مصرف داروهاي مسكن درد ارتباط وجود دارد و اين مطالعه آشكار مي سازد كه استامينوفن در اين زمينه اندكي با ديگر مسكن‌ها تفاوت دارد.
به گزارش خبرگزاري رويترز، در اين بررسي پزشكان روي 65 هزار مرد و زن سالمند در ايالت واشنگتن آمريكا مطالعه كردند.
پزشكان مركز سرطان دانشگاه تگزاس تاكيد دارند كه هر چند اين خطر بسيار اندك اما قابل توجه و بررسي بيشتر است.
اين يافته در مجله اونكولوژي باليني به چاپ رسيده است
:بای:
:بای:
Ever Green
متخصص بخش پزشکی
تاثیر مسکن‌های ضددرد بر سلامتی
برخی از انواع مسکن ها ممکن است بر داروهای فشار خون اثر بگذارند و باعث افزایش فشار خون شوند. لذا اگر داروی فشار خون مصرف می کنید، به طور مرتب فشار خونتان را کنترل کنید و اگر نیاز به مصرف داروهای مسکن داشتید، حتما با مشورت پزشک بهترین ضد دردها را مصرف کنید.
مسکن ها دارای دو نوع مختلف می باشند:
- استامینوفن (از قبیل: پانادول و تایلنول)
- داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی که با نام NSAIDs خوانده می شوند، مثل ایبوپروفن، آسپیرین و ناپروکسن.
هر دو نوع از این مسکن ها، درد را کاهش و تب را پایین می آورند.
ضد دردها (مسکن ها) به اشکال مختلف عرضه می شوند: قرص، کپسول های ژله ای و شربت.
سن در برطرف کردن درد اثر می گذارد
سال های گذشته، والدین برای برطرف کردن تب کودک، آسپیرین به او می دادند. اما امروزه پزشکان با شناخت سندرم ری، آسپیرین به کودکان تجویز نمی کنند.
سندرم ری، بیماری ای است که بر مغز، کلیه ها و کبد اثر می گذارد.
کودکان بیمار غالبا ایبوپروفن و استامینوفن بر طبق سن و وزنشان دریافت می کنند.
باید در مصرف این مسکن های ضد درد نیز احتیاط کنید، چراکه همانند دیگر داروها، دارای عوارض جانبی می باشند.
نوشیدن الکل و ضد دردها
الکل و داروهای مسکن با هم تداخل دارند. لذا قبل از مصرف، برچسب هر دارو و طرز استعمال آن را با دقت بخوانید.
داروهای ضد درد بر فشار خون اثر می گذارند
برخی از انواع مسکن ها ممکن است بر داروهای فشار خون اثر بگذارند و باعث افزایش فشار خون شوند. لذا اگر داروی فشار خون مصرف می کنید، به طور مرتب فشار خونتان را کنترل کنید و اگر نیاز به مصرف داروهای مسکن داشتید، حتما با مشورت پزشک بهترین ضد دردها را مصرف کنید.
حساسیت معده و داروهای ضد درد
برخی از داروهای ضد درد NSAID مانند ایبوپروفن، می تواند موجب درد در دستگاه گوارش گردد.
آنها می توانند موجب سوزش لایه داخلی معده ، زخم و خونریزی و یا بدتر کردن زخم های گوارشی شوند.
اگر شما از ضد دردهای NSAID استفاده می کنید، در مقدار کم (دوز پایین) و همراه با غذا مصرف کنید تا معده تان آسیب نبیند.
اگر باید NSAID را روزانه و برای بیشتر از یک هفته مصرف کنید، حتما با پزشک خود صحبت کنید.
به طور کلی برای افراد مبتلا به بیماری کلیوی، نارسایی قلبی و یا سیروز کبدی، داروهای مسکن غیر استروئیدی ضد التهابی تجویز نمی شود
زیاد کار کردن کلیه ها و داروهای ضد درد
در بدن همه ما دو عدد کلیه وجود دارد. آنها مواد را تصفیه می کنند و تعادل مایعات و الکترولیت ها را برقرار می کنند. اما NSAIDs با این عملیات کلیه ها تداخل دارند. استفاده مرتب از این داروها می تواند بیماری کلیه را بدتر کند و موجب ناتوانی کلیه شود.
اگر شما درای بیماری مزمن کلیه هستید، قبل از مصرف NSAIDs با پزشک خود مشورت کنید.
قلب و داروهای ضد درد
داروهای ضد درد می توانند همانند یک شمشیر دو لبه برای بیماران قلبی باشد.
آسپیرین با دوز روزانه کم، می تواند از ایجاد لخته خون جلوگیری کند. لخته خون یکی از عوامل سکته مغزی و یا قلبی می باشد.
از سوی دیگر، استفاده از داروهای NSAID در دراز مدت و به مقدار زیاد (دوز بالا)، می تواند با اثر رقیق کنندگی آسپرین تداخل داشته باشد. همچنین باعث افزایش فشار خون و افزایش خطر حمله قلبی و یا سکته مغزی شود.
افراد دارای بیماری قلبی و یا افزایش فشار خون باید در خصوص مصرف NSAIDs با پزشک خود مشورت کنند.
به طور کلی برای افراد مبتلا به بیماری کلیوی، نارسایی قلبی و یا سیروز کبدی، داروهای مسکن غیر استروئیدی ضد التهابی تجویز نمی شود.
مشکلات کبد و داروهای ضد درد
استفاده زیاد از استامینوفن بر روی کبد اثر دارد. برای جلوگیری از مشکلات کبدی، بیشتر از مقدار تجویز شده، دارو مصرف نکنید.
افراد مبتلا به سیروز کبدی، باید از مصرف NSAIDs دوری کنند و استامینوفن را به مقدار کم مصرف کنند.
بارداری و داروهای ضد درد
داروهای NSAIDs در سه ماهه آخر بارداری به علت افزایش خطر ابتلا به عوارض در نوزاد، توصیه نمی شود.
اگر شما درد دارید، با پزشک زنان و زایمان خود در میان بگذارید.
برخی از درمان های خانگی مفید می باشند از قبیل: ماساژ و یا در آب ولرم کمی خیس خوردن.
تداخل اثر داروها
مصرف دو دارو با هم، می تواند اثرات یکدیگر را خنثی سازد.
داروهای NSAIDs اگر با داروی وارفارین مصرف شوند، خطر خونریزی و نازک شدن رگ های خونی را افزایش می دهد.
اگر پزشک برای شما دارویی را تجویز کرده و شما داروی دیگری را مصرف می کنید، حتما از پزشک خود راجع به تداخلات دارویی بپرسید.
برخی از انواع مسکن ها ممکن است بر داروهای فشار خون اثر بگذارند و باعث افزایش فشار خون شوند. لذا اگر داروی فشار خون مصرف می کنید، به طور مرتب فشار خونتان را کنترل کنید و اگر نیاز به مصرف داروهای مسکن داشتید، حتما با مشورت پزشک بهترین ضد دردها را مصرف کنید.
مسکن ها دارای دو نوع مختلف می باشند:
- استامینوفن (از قبیل: پانادول و تایلنول)
- داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی که با نام NSAIDs خوانده می شوند، مثل ایبوپروفن، آسپیرین و ناپروکسن.
هر دو نوع از این مسکن ها، درد را کاهش و تب را پایین می آورند.
ضد دردها (مسکن ها) به اشکال مختلف عرضه می شوند: قرص، کپسول های ژله ای و شربت.
سن در برطرف کردن درد اثر می گذارد
سال های گذشته، والدین برای برطرف کردن تب کودک، آسپیرین به او می دادند. اما امروزه پزشکان با شناخت سندرم ری، آسپیرین به کودکان تجویز نمی کنند.
سندرم ری، بیماری ای است که بر مغز، کلیه ها و کبد اثر می گذارد.
کودکان بیمار غالبا ایبوپروفن و استامینوفن بر طبق سن و وزنشان دریافت می کنند.
باید در مصرف این مسکن های ضد درد نیز احتیاط کنید، چراکه همانند دیگر داروها، دارای عوارض جانبی می باشند.
نوشیدن الکل و ضد دردها
الکل و داروهای مسکن با هم تداخل دارند. لذا قبل از مصرف، برچسب هر دارو و طرز استعمال آن را با دقت بخوانید.
داروهای ضد درد بر فشار خون اثر می گذارند
برخی از انواع مسکن ها ممکن است بر داروهای فشار خون اثر بگذارند و باعث افزایش فشار خون شوند. لذا اگر داروی فشار خون مصرف می کنید، به طور مرتب فشار خونتان را کنترل کنید و اگر نیاز به مصرف داروهای مسکن داشتید، حتما با مشورت پزشک بهترین ضد دردها را مصرف کنید.
حساسیت معده و داروهای ضد درد
برخی از داروهای ضد درد NSAID مانند ایبوپروفن، می تواند موجب درد در دستگاه گوارش گردد.
آنها می توانند موجب سوزش لایه داخلی معده ، زخم و خونریزی و یا بدتر کردن زخم های گوارشی شوند.
اگر شما از ضد دردهای NSAID استفاده می کنید، در مقدار کم (دوز پایین) و همراه با غذا مصرف کنید تا معده تان آسیب نبیند.
اگر باید NSAID را روزانه و برای بیشتر از یک هفته مصرف کنید، حتما با پزشک خود صحبت کنید.
به طور کلی برای افراد مبتلا به بیماری کلیوی، نارسایی قلبی و یا سیروز کبدی، داروهای مسکن غیر استروئیدی ضد التهابی تجویز نمی شود
زیاد کار کردن کلیه ها و داروهای ضد درد
در بدن همه ما دو عدد کلیه وجود دارد. آنها مواد را تصفیه می کنند و تعادل مایعات و الکترولیت ها را برقرار می کنند. اما NSAIDs با این عملیات کلیه ها تداخل دارند. استفاده مرتب از این داروها می تواند بیماری کلیه را بدتر کند و موجب ناتوانی کلیه شود.
اگر شما درای بیماری مزمن کلیه هستید، قبل از مصرف NSAIDs با پزشک خود مشورت کنید.
قلب و داروهای ضد درد
داروهای ضد درد می توانند همانند یک شمشیر دو لبه برای بیماران قلبی باشد.
آسپیرین با دوز روزانه کم، می تواند از ایجاد لخته خون جلوگیری کند. لخته خون یکی از عوامل سکته مغزی و یا قلبی می باشد.
از سوی دیگر، استفاده از داروهای NSAID در دراز مدت و به مقدار زیاد (دوز بالا)، می تواند با اثر رقیق کنندگی آسپرین تداخل داشته باشد. همچنین باعث افزایش فشار خون و افزایش خطر حمله قلبی و یا سکته مغزی شود.
افراد دارای بیماری قلبی و یا افزایش فشار خون باید در خصوص مصرف NSAIDs با پزشک خود مشورت کنند.
به طور کلی برای افراد مبتلا به بیماری کلیوی، نارسایی قلبی و یا سیروز کبدی، داروهای مسکن غیر استروئیدی ضد التهابی تجویز نمی شود.
مشکلات کبد و داروهای ضد درد
استفاده زیاد از استامینوفن بر روی کبد اثر دارد. برای جلوگیری از مشکلات کبدی، بیشتر از مقدار تجویز شده، دارو مصرف نکنید.
افراد مبتلا به سیروز کبدی، باید از مصرف NSAIDs دوری کنند و استامینوفن را به مقدار کم مصرف کنند.
بارداری و داروهای ضد درد
داروهای NSAIDs در سه ماهه آخر بارداری به علت افزایش خطر ابتلا به عوارض در نوزاد، توصیه نمی شود.
اگر شما درد دارید، با پزشک زنان و زایمان خود در میان بگذارید.
برخی از درمان های خانگی مفید می باشند از قبیل: ماساژ و یا در آب ولرم کمی خیس خوردن.
تداخل اثر داروها
مصرف دو دارو با هم، می تواند اثرات یکدیگر را خنثی سازد.
داروهای NSAIDs اگر با داروی وارفارین مصرف شوند، خطر خونریزی و نازک شدن رگ های خونی را افزایش می دهد.
اگر پزشک برای شما دارویی را تجویز کرده و شما داروی دیگری را مصرف می کنید، حتما از پزشک خود راجع به تداخلات دارویی بپرسید.
Ever Green
متخصص بخش پزشکی
ژلوفن و بروفن، دو مسکن قوی
ژلوفن فرم ژله‌ای داروی ایبوپروفن است که مشهورترین نام تجاری آن بروفن است. این مسکن ها جزء داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی هستند.
ژلوفن (GELOFEN)
ژلوفن به صورت کپسول نرم ژلاتینی است از دسته داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی می‌باشد و در موارد زیر قابل استفاده است:
کاهش موقت درد ناشی از سرماخوردگی، دندان درد، درد عضلانی، سردرد (مثل میگرن)، آرتریت روماتوئید، درد قاعدگی و کاهش تب.
مسکن‌های دیگر مانند ایبوپروفن، مفنامیک اسید و ... نیز همانند ژلوفن عمل میکنند.
این دسته از داروها می‌توانند ایجاد زخم معده کنند، بنابراین افرادی که دارای مشکل زخم معده هستند از مصرف این داروها باید خودداری کنند.
همچنین مصرف ژلوفن در سه ماه اول دوران بارداری مجاز است، ولی در سه ماه آخر بارداری که جزء گروه پرخطر است، مصرف آن ممنوع است.
مصرف این داروها باید در کوتاه‌مدت صورت گیرد و در بلند مدت نباید از این داروها استفاده کرد.
عوارض ژلوفن
هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگر چه تمام عوارض زیر در یک فرد دیده نمی‌شود، لیکن بروز هر یک از عوارض زیر با داروساز خود مشورت کنید :
سردرد شدید، اختلالات پوستی، اختلالات بینایی، تنگی نفس، افسردگی یا تغییرات رفتاری، اختلالات شنوایی، بی حسی یا ضعف در دست‌ها و پاها، احساس خستگی، اختلالات ادراری و افزایش وزن.
در صورت بروز هر یک از عوارض زیر مصرف دارو را قطع کنید و سریعاً پزشک خود را در جریان قرار دهید :
درد و سوزش معده، مدفوع قیری‌رنگ یا خون آلود، احساس درد و فشار در قفسه سینه، تشنج، با یا بدون لرز، تهوع، سوزش سردل یا سوءهاضمه، لکه‌های قرمز کوچک روی پوست، جراحت، زخم یا لکه‌های سفید روی لب‌ها یا داخل دهان، خون دماغ بدون علت خاص، خونریزی یا کبودی غیرمعمول، استفراغ و بالا آوردن خون .
عوارض خفیف دیگری که نیاز به مراقبت پزشکی ندارند، ممکن است با ایبوپرفن پیش بیایند مانند درد خفیف معده، گیجی یا خواب آلودگی، تهوع و استفراغ، سوءهاضمه و ریفلاکس معده.
این عوارض به تدریج در طی درمان، با تطبیق بدن با دارو از بین می‌روند، البته در صورتی که ادامه یافتند به داروساز یا پزشک خود اطلاع دهید.
ایبوپروفن (IBUPROFEN)
قرص‌های 200 میلی گرم ایبوپروفن، بدون نسخه پزشک قابل تهیه است، اما قرص‌های 400 میلی گرم توسط پزشک تجویز می‌شود. ایبوپروفن از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی است.
این دارو یک داروی ضد درد غیر مخدر برای دردهای خفیف تا متوسط، نظیر سردرد، درد عادت ماهانه و حملات نقرس است.
به علت داشتن خواص التهابی، این دارو در درمان بیمارهای روماتیسمی مثل آرتریت روماتوئید و دیگر مشکلات التهابی غیر روماتیسمی مثل آسیبهای حین ورزش (پیچ خوردگی‌ها و رگ به رگ شدن‌ها)، بورسیت ها، تاندونیت ها (التهاب تاندون)، و استئوآرتریت (آرتروز) بسیار مفید است. ایبوپروفن تب را نیز کاهش میدهد.
چگونگی مصرف ایبوپروفن
قرص ایبوپروفن را باید با غذا و همراه یک لیوان پر از آب خورد.
پس از خوردن قرص‌های ایبوپروفن برای جلوگیری از آسیب و تحریک بدن، 15 تا 30 دقیقه از خوابیدن یا دراز کشیدن اجتناب کنید.
اگر روزی یک یا دوبار ایبوپروفن مصرف می‌کنید و یک نوبت را فراموش کردید، اگر حداکثر تا 2 ساعت آن را به یاد آورید بلافاصله مصرفش کنید، در غیر این صورت نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظمتان برگردید.
اگر روزانه بیش از دو نوبت ایبوپروفن مصرف می‌کنید، به محض این که نوبت فراموش شده را به یاد آورید مصرفش کنید. اما اگر تقریبا موقع نوبت بعدی رسیده بود، نوبت فراموش شده را مصرف نکنید.
مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک. این دارو میتواند موجب کبودی و خونریزی زیاد شود
عوارض جانبی ایبوپروفن
در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف ایبوپروفن را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید:
خستگی یا خواب آلودگی شدید؛ درد یا سوزش معده؛ تهوع یا استفراغ؛ مدفوع سیاه؛ علایم شدید آنفلوآنزا (لرز، تب، دردهای عضلانی)؛ افزایش وزن؛ کبودی یا خونریزی غیرطبیعی؛ بثورات پوستی؛ زخم‌های دهانی؛ یا تب یا گلودردی که پیش از شروع درمان وجود نداشته و با مشکلی که در حال حاضر به خاطرش تحت درمان هستید ارتباطی نداشته باشد.
بیماران مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی دهنده هستند.
یک واکنش حساسیتی نادر به ایبوپروفن، آنافیلاکسی است که به توجه و مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد. آنافیلاکسی، سریعا پیشرفت می‌کند.
هنگام بروز خس خس سینه یا مشکل در تنفس، مصرف ایبوپروفن را قطع کرده و با یک مرکز اورژانس تماس بگیرید.
قبل از مصرف ایبوپروفن دقت کنید
در صورت داشتن هریک از موارد زیر، پیش از مصرف ایبوپروفن، پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به آسپیرین یا دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی
- بارداری یا شیردهی
- مصرف داروهای دیگر به ویژه دیگر داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (مثل ناپروکسن)، آسپیرین، ضدانعقادها (مثل وارفارین)، آنتی بیوتیک ها (سفالسپورین ها)، داروهای ضد سرطان (یک داروی مدر) و والپروئیک اسید یا دیوالپروئکس
- مصرف مشروبات الکلی
- ابتلا به پولیپ‌های بینی مرتبط با آسپیرین؛ زخم یا التهاب در دستگاه گوارش؛ پرفشاری خون؛ هموفیلی یا دیگر مشکلات خونریزی دهنده؛ نارسایی مغز استخوان؛ زخم‌های دهانی؛ یا بیماریهای کبدی یا کلیوی
هنگام مصرف ایبوپروفن توصیه می‌شود
برچسب روی دارو را مطالعه کرده و از دستوراتش پیروی کنید.
برچسب سایر داروهای مجاز بدون نسخه را بخوانید تا مطمئن شوید حاوی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل آسپرین یا ناپروکسن) یا داروهایی که با ایبوپروفن تداخل ایجاد میکنند نباشد.
اگر ایبوپروفن را برای درد یا تب می‌خورید و درد ظرف 14 روز و تب ظرف 3 روز بهتر نشد یا حتی بدتر شد، با پزشکتان مشورت کنید.
ایبوپروفن را به اندازه تجویز شده مصرف کنید.
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید (اگر برای مدتی طولانی قرار است ایبوپروفن مصرف کنید).
پیش از انجام هر گونه عمل جراحی یا کارهای دندانپزشکی، پزشک را از اینکه ایبوپروفن مصرف می‌کنید مطلع سازید.
ایبوپروفن را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط ایبوپروفن فاسد می‌شود)
ایبوپروفن تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک . این دارو میتواند موجب کبودی و خونریزی بیش از حد شود.
تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو، از رانندگی یا شرکت در فعالیت‌های خطرناک خودداری کنید. این دارو در برخی افراد موجب گیجی، سرگیجه، یا خواب‌آلودگی می‌شود.
ژلوفن فرم ژله‌ای داروی ایبوپروفن است که مشهورترین نام تجاری آن بروفن است. این مسکن ها جزء داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی هستند.
ژلوفن (GELOFEN)
ژلوفن به صورت کپسول نرم ژلاتینی است از دسته داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی می‌باشد و در موارد زیر قابل استفاده است:
کاهش موقت درد ناشی از سرماخوردگی، دندان درد، درد عضلانی، سردرد (مثل میگرن)، آرتریت روماتوئید، درد قاعدگی و کاهش تب.
مسکن‌های دیگر مانند ایبوپروفن، مفنامیک اسید و ... نیز همانند ژلوفن عمل میکنند.
این دسته از داروها می‌توانند ایجاد زخم معده کنند، بنابراین افرادی که دارای مشکل زخم معده هستند از مصرف این داروها باید خودداری کنند.
همچنین مصرف ژلوفن در سه ماه اول دوران بارداری مجاز است، ولی در سه ماه آخر بارداری که جزء گروه پرخطر است، مصرف آن ممنوع است.
مصرف این داروها باید در کوتاه‌مدت صورت گیرد و در بلند مدت نباید از این داروها استفاده کرد.
عوارض ژلوفن
هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگر چه تمام عوارض زیر در یک فرد دیده نمی‌شود، لیکن بروز هر یک از عوارض زیر با داروساز خود مشورت کنید :
سردرد شدید، اختلالات پوستی، اختلالات بینایی، تنگی نفس، افسردگی یا تغییرات رفتاری، اختلالات شنوایی، بی حسی یا ضعف در دست‌ها و پاها، احساس خستگی، اختلالات ادراری و افزایش وزن.
در صورت بروز هر یک از عوارض زیر مصرف دارو را قطع کنید و سریعاً پزشک خود را در جریان قرار دهید :
درد و سوزش معده، مدفوع قیری‌رنگ یا خون آلود، احساس درد و فشار در قفسه سینه، تشنج، با یا بدون لرز، تهوع، سوزش سردل یا سوءهاضمه، لکه‌های قرمز کوچک روی پوست، جراحت، زخم یا لکه‌های سفید روی لب‌ها یا داخل دهان، خون دماغ بدون علت خاص، خونریزی یا کبودی غیرمعمول، استفراغ و بالا آوردن خون .
عوارض خفیف دیگری که نیاز به مراقبت پزشکی ندارند، ممکن است با ایبوپرفن پیش بیایند مانند درد خفیف معده، گیجی یا خواب آلودگی، تهوع و استفراغ، سوءهاضمه و ریفلاکس معده.
این عوارض به تدریج در طی درمان، با تطبیق بدن با دارو از بین می‌روند، البته در صورتی که ادامه یافتند به داروساز یا پزشک خود اطلاع دهید.
ایبوپروفن (IBUPROFEN)
قرص‌های 200 میلی گرم ایبوپروفن، بدون نسخه پزشک قابل تهیه است، اما قرص‌های 400 میلی گرم توسط پزشک تجویز می‌شود. ایبوپروفن از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی است.
این دارو یک داروی ضد درد غیر مخدر برای دردهای خفیف تا متوسط، نظیر سردرد، درد عادت ماهانه و حملات نقرس است.
به علت داشتن خواص التهابی، این دارو در درمان بیمارهای روماتیسمی مثل آرتریت روماتوئید و دیگر مشکلات التهابی غیر روماتیسمی مثل آسیبهای حین ورزش (پیچ خوردگی‌ها و رگ به رگ شدن‌ها)، بورسیت ها، تاندونیت ها (التهاب تاندون)، و استئوآرتریت (آرتروز) بسیار مفید است. ایبوپروفن تب را نیز کاهش میدهد.
چگونگی مصرف ایبوپروفن
قرص ایبوپروفن را باید با غذا و همراه یک لیوان پر از آب خورد.
پس از خوردن قرص‌های ایبوپروفن برای جلوگیری از آسیب و تحریک بدن، 15 تا 30 دقیقه از خوابیدن یا دراز کشیدن اجتناب کنید.
اگر روزی یک یا دوبار ایبوپروفن مصرف می‌کنید و یک نوبت را فراموش کردید، اگر حداکثر تا 2 ساعت آن را به یاد آورید بلافاصله مصرفش کنید، در غیر این صورت نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظمتان برگردید.
اگر روزانه بیش از دو نوبت ایبوپروفن مصرف می‌کنید، به محض این که نوبت فراموش شده را به یاد آورید مصرفش کنید. اما اگر تقریبا موقع نوبت بعدی رسیده بود، نوبت فراموش شده را مصرف نکنید.
مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک. این دارو میتواند موجب کبودی و خونریزی زیاد شود
عوارض جانبی ایبوپروفن
در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف ایبوپروفن را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید:
خستگی یا خواب آلودگی شدید؛ درد یا سوزش معده؛ تهوع یا استفراغ؛ مدفوع سیاه؛ علایم شدید آنفلوآنزا (لرز، تب، دردهای عضلانی)؛ افزایش وزن؛ کبودی یا خونریزی غیرطبیعی؛ بثورات پوستی؛ زخم‌های دهانی؛ یا تب یا گلودردی که پیش از شروع درمان وجود نداشته و با مشکلی که در حال حاضر به خاطرش تحت درمان هستید ارتباطی نداشته باشد.
بیماران مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی دهنده هستند.
یک واکنش حساسیتی نادر به ایبوپروفن، آنافیلاکسی است که به توجه و مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد. آنافیلاکسی، سریعا پیشرفت می‌کند.
هنگام بروز خس خس سینه یا مشکل در تنفس، مصرف ایبوپروفن را قطع کرده و با یک مرکز اورژانس تماس بگیرید.
قبل از مصرف ایبوپروفن دقت کنید
در صورت داشتن هریک از موارد زیر، پیش از مصرف ایبوپروفن، پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به آسپیرین یا دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی
- بارداری یا شیردهی
- مصرف داروهای دیگر به ویژه دیگر داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (مثل ناپروکسن)، آسپیرین، ضدانعقادها (مثل وارفارین)، آنتی بیوتیک ها (سفالسپورین ها)، داروهای ضد سرطان (یک داروی مدر) و والپروئیک اسید یا دیوالپروئکس
- مصرف مشروبات الکلی
- ابتلا به پولیپ‌های بینی مرتبط با آسپیرین؛ زخم یا التهاب در دستگاه گوارش؛ پرفشاری خون؛ هموفیلی یا دیگر مشکلات خونریزی دهنده؛ نارسایی مغز استخوان؛ زخم‌های دهانی؛ یا بیماریهای کبدی یا کلیوی
هنگام مصرف ایبوپروفن توصیه می‌شود
برچسب روی دارو را مطالعه کرده و از دستوراتش پیروی کنید.
برچسب سایر داروهای مجاز بدون نسخه را بخوانید تا مطمئن شوید حاوی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل آسپرین یا ناپروکسن) یا داروهایی که با ایبوپروفن تداخل ایجاد میکنند نباشد.
اگر ایبوپروفن را برای درد یا تب می‌خورید و درد ظرف 14 روز و تب ظرف 3 روز بهتر نشد یا حتی بدتر شد، با پزشکتان مشورت کنید.
ایبوپروفن را به اندازه تجویز شده مصرف کنید.
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید (اگر برای مدتی طولانی قرار است ایبوپروفن مصرف کنید).
پیش از انجام هر گونه عمل جراحی یا کارهای دندانپزشکی، پزشک را از اینکه ایبوپروفن مصرف می‌کنید مطلع سازید.
ایبوپروفن را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط ایبوپروفن فاسد می‌شود)
ایبوپروفن تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک . این دارو میتواند موجب کبودی و خونریزی بیش از حد شود.
تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو، از رانندگی یا شرکت در فعالیت‌های خطرناک خودداری کنید. این دارو در برخی افراد موجب گیجی، سرگیجه، یا خواب‌آلودگی می‌شود.
Ever Green
متخصص بخش پزشکی
مسمومیت با استامینوفن
استامینوفن از داروهای پر مصرفی است که با اثر بر مرکز تب در مغز باعث کاهش تب می شود. از طرفی این دارو باعث کاهش احساس درد نیز می شود. این دارو اثراتی مشابه با آسپیرین دارد، با این تفاوت که اثر ضدالتهابی ندارد، لذا در بیماری های التهابی همچون روماتیسم قلبی استفاده نمی شود.
استامینوفن به خوبی از طریق خوراکی جذب می شود، اما جذب آن از طریق مقعد متغیر است. دارو در کبد دچار تغییر و دگرگونی شده و از راه ادرار دفع می شود.
استامینوفن به راحتی وارد بدن جنین می شود، اما میزان اندکی از آن در شیر ترشح می شود؛ در مجموع در دوران بارداری و شیردهی دارویی امن به حساب می آید.
انواع مسمومیت
مسمومیت با استامینوفن را باید در هر نوع مسمومیت دارویی مدنظر داشت و نمونه خون برای سنجش سطح خونی دارو فرستاد. مسمومیت با استامینوفن را می توان به 2 دسته تقسیم کرد.
دسته اول مسمومیت حاد است که به طور قراردادی به مصرف یک باره استامینوفن در کمتر از 4 ساعت اطلاق می شود.
دسته دوم مسمومیت مزمن است که به مواردی همچون مصرف مقادیر زیاد از حد درمانی، به صورت اتفاقی و تکرارشونده یا مصرف عمدی اما در مدت بیش از 4 ساعت اطلاق می شود.
در بیماری که تاریخچه ای از مصرف حاد می دهد می توان با سنجش سطح سرمی یا میزان مصرف استامینوفن، خطر بروز مسمومیت را برآورد کرد. اگر بیمار میزانی بیش از 150 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن از استامینوفن را به صورت یک باره مصرف کرده باشد مستعد مسمومیت حاد است.
در صورت شک به مسمومیت با استامینوفن باید بیمار را سریعا به اولین اورژانس در دسترس و ترجیحا دارای بخش مسمومیت رساند. اقدام خاصی در ارتباط با بیمار مسموم با استامینوفن وجود ندارد و باید رساندن بیمار به اورژانس اولویت داشته باشد.
نکات لازم جهت بیماران
* این دارو را نباید در سنین کمتر از 3 سال و برای مدت بیش از 5 روز در کودکان، بدون نظر پزشک استفاده کرد. مصرف استامینوفن در بیماران بالغ برای رفع درد بیش از 10 روز و برای کنترل تب بیش از 3 روز نیاز به دستور پزشک دارد.
* داروهایی همچون فنی توئین و کاربامازپین، زمانی که همزمان با استامینوفن استفاده می شوند احتمال آسیب کبدی ناشی از استامینوفن را افزایش می دهند و همزمان اثرات دارویی استامینوفن را کم می کنند.
* مصرف همزمان آسپیرین، ایبوپروفن، پیروکسیکام، ایندومتاسین، دیکلوفناک با استامینوفن خطر بروز نارسایی کلیه را به همراه دارد. این خطر زمانی که فرد روی مصرف طولانی مدت یا در معرض مسمومیت با مقادیر بالای دارو قرار دارد، افزایش می یابد.
مصرف زیاد استامینوفن خطرناک است
متخصصان بیماریهای کبدی در آمریکا تاکید کردند مصرف زیاد استامینوفن میتواند خطرناک و حتی مرگبار باشد.
به گفته متخصصان، نحوه صحیح مصرف این دارو به این ترتیب است که بزرگسالان نباید بیش از چهار هزار میلیگرم از این دارو را در طول روز مصرف کنند و برای افراد مبتلا به مشکلات کبدی این مقدار به دو تا سه هزار میلی گرم کاهش مییابد.
طبق آمار تایید شده آزمایشگاهی، سالانه صدها نفر بر اثر مصرف بی رویه استامینوفن جان خود را از دست می دهند.
تاثیر استامینوفن بر افزایش آسم و آلرژی
چند تحقیق نشان داده است مسکن های معمول مانند استامینوفن می توانند باعث افزایش آسم در سطح جهان شوند. البته هنوز هیچکس نمی داند آیا این داروها خودشان باعث بروز آسم می شوند یا خیر، اما به هر حال این مطالعات نشان می دهد بسیاری از کودکان قبل از آن که علائم آسم را از خود نشان دهند، استامینوفن مصرف کرده اند.
دکتر آلمایهو آمبربیر از دانشگاه آدیس آبا در این باره گفت: تحقیقات ما نشان می دهد استفاده از استامینوفن قبل از بروز علائم آسم اتفاق می افتد و بین این دو مورد رابطه وجود دارد.
تیم تحقیقاتی این دانشمند مطالعاتی را روی 1000 کودک اتیوپیایی به مدت 3 سال ادامه دارند. زمانی که کودکان به سن یک سالگی رسیدند، محققان از مادر آن ها پرسیدند که آیا کودک شان علائم تنگی نفس از خود نشان داده است یا خیر و این که کودک آن ها چه میزان استامینوفن مصرف کرده است.
نزدیک به 8 درصد از کودکان بین سنین یک تا سه سالگی علائم تنگی نفس از خود نشان دادند. این تحقیقات نشان داد کودکانی که قبل از سن یک سالگی استامینوفن مصرف کرده اند با احتمال 7 برابر بیشتر ممکن است علائم تنگی نفس را از خود نشان دهند.
بعد از در نظر گرفتن فاکتورهایی مانند تب و سرفه که هر دو علائم تنگی نفس را افزایش داده و باعث مصرف بیشتر استامینوفن می شوند، دانشمندان متوجه شدند رابطه بین مصرف مسکن ها و تنگی نفس قابل توجه است.
دکتر دیپاک کانابار در این باره گفت: البته ممکن است اطلاعات والدین چندان دقیق نباشد. این تحقیقات به این معنا نیست که دادن استامینوفن به کودکان الزاما باعث بروز آسم در آن ها می شود.
اما اگر استفاده از مسکن ها واقعا تا این حد باعث افزایش آسم در کودکان می شود، ما باید به شدت در مورد سلامت عموم نگران باشیم.
در تحقیق دیگری که روی 320 هزار نوجوان در 50 کشور جهان انجام شده است، 11 درصد از کودکان دچار مشکلات تنفسی بودند.
از بین این کودکان، آن هایی که حداقل یک استامینوفن در ماه مصرف کرده بودند که یک سوم جمعیت آن ها را شامل می شد، احتمال بروز مشکلات تنفسی تقریبا دو برابر می شد. آن ها همچنین با احتمال بیشتری ممکن بود دچار آلرژی و مشکلات پوستی مانند اگزما شوند.
استامینوفن از داروهای پر مصرفی است که با اثر بر مرکز تب در مغز باعث کاهش تب می شود. از طرفی این دارو باعث کاهش احساس درد نیز می شود. این دارو اثراتی مشابه با آسپیرین دارد، با این تفاوت که اثر ضدالتهابی ندارد، لذا در بیماری های التهابی همچون روماتیسم قلبی استفاده نمی شود.
استامینوفن به خوبی از طریق خوراکی جذب می شود، اما جذب آن از طریق مقعد متغیر است. دارو در کبد دچار تغییر و دگرگونی شده و از راه ادرار دفع می شود.
استامینوفن به راحتی وارد بدن جنین می شود، اما میزان اندکی از آن در شیر ترشح می شود؛ در مجموع در دوران بارداری و شیردهی دارویی امن به حساب می آید.
انواع مسمومیت
مسمومیت با استامینوفن را باید در هر نوع مسمومیت دارویی مدنظر داشت و نمونه خون برای سنجش سطح خونی دارو فرستاد. مسمومیت با استامینوفن را می توان به 2 دسته تقسیم کرد.
دسته اول مسمومیت حاد است که به طور قراردادی به مصرف یک باره استامینوفن در کمتر از 4 ساعت اطلاق می شود.
دسته دوم مسمومیت مزمن است که به مواردی همچون مصرف مقادیر زیاد از حد درمانی، به صورت اتفاقی و تکرارشونده یا مصرف عمدی اما در مدت بیش از 4 ساعت اطلاق می شود.
در بیماری که تاریخچه ای از مصرف حاد می دهد می توان با سنجش سطح سرمی یا میزان مصرف استامینوفن، خطر بروز مسمومیت را برآورد کرد. اگر بیمار میزانی بیش از 150 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن از استامینوفن را به صورت یک باره مصرف کرده باشد مستعد مسمومیت حاد است.
در صورت شک به مسمومیت با استامینوفن باید بیمار را سریعا به اولین اورژانس در دسترس و ترجیحا دارای بخش مسمومیت رساند. اقدام خاصی در ارتباط با بیمار مسموم با استامینوفن وجود ندارد و باید رساندن بیمار به اورژانس اولویت داشته باشد.
نکات لازم جهت بیماران
* این دارو را نباید در سنین کمتر از 3 سال و برای مدت بیش از 5 روز در کودکان، بدون نظر پزشک استفاده کرد. مصرف استامینوفن در بیماران بالغ برای رفع درد بیش از 10 روز و برای کنترل تب بیش از 3 روز نیاز به دستور پزشک دارد.
* داروهایی همچون فنی توئین و کاربامازپین، زمانی که همزمان با استامینوفن استفاده می شوند احتمال آسیب کبدی ناشی از استامینوفن را افزایش می دهند و همزمان اثرات دارویی استامینوفن را کم می کنند.
* مصرف همزمان آسپیرین، ایبوپروفن، پیروکسیکام، ایندومتاسین، دیکلوفناک با استامینوفن خطر بروز نارسایی کلیه را به همراه دارد. این خطر زمانی که فرد روی مصرف طولانی مدت یا در معرض مسمومیت با مقادیر بالای دارو قرار دارد، افزایش می یابد.
مصرف زیاد استامینوفن خطرناک است
متخصصان بیماریهای کبدی در آمریکا تاکید کردند مصرف زیاد استامینوفن میتواند خطرناک و حتی مرگبار باشد.
به گفته متخصصان، نحوه صحیح مصرف این دارو به این ترتیب است که بزرگسالان نباید بیش از چهار هزار میلیگرم از این دارو را در طول روز مصرف کنند و برای افراد مبتلا به مشکلات کبدی این مقدار به دو تا سه هزار میلی گرم کاهش مییابد.
طبق آمار تایید شده آزمایشگاهی، سالانه صدها نفر بر اثر مصرف بی رویه استامینوفن جان خود را از دست می دهند.
تاثیر استامینوفن بر افزایش آسم و آلرژی
چند تحقیق نشان داده است مسکن های معمول مانند استامینوفن می توانند باعث افزایش آسم در سطح جهان شوند. البته هنوز هیچکس نمی داند آیا این داروها خودشان باعث بروز آسم می شوند یا خیر، اما به هر حال این مطالعات نشان می دهد بسیاری از کودکان قبل از آن که علائم آسم را از خود نشان دهند، استامینوفن مصرف کرده اند.
دکتر آلمایهو آمبربیر از دانشگاه آدیس آبا در این باره گفت: تحقیقات ما نشان می دهد استفاده از استامینوفن قبل از بروز علائم آسم اتفاق می افتد و بین این دو مورد رابطه وجود دارد.
تیم تحقیقاتی این دانشمند مطالعاتی را روی 1000 کودک اتیوپیایی به مدت 3 سال ادامه دارند. زمانی که کودکان به سن یک سالگی رسیدند، محققان از مادر آن ها پرسیدند که آیا کودک شان علائم تنگی نفس از خود نشان داده است یا خیر و این که کودک آن ها چه میزان استامینوفن مصرف کرده است.
نزدیک به 8 درصد از کودکان بین سنین یک تا سه سالگی علائم تنگی نفس از خود نشان دادند. این تحقیقات نشان داد کودکانی که قبل از سن یک سالگی استامینوفن مصرف کرده اند با احتمال 7 برابر بیشتر ممکن است علائم تنگی نفس را از خود نشان دهند.
بعد از در نظر گرفتن فاکتورهایی مانند تب و سرفه که هر دو علائم تنگی نفس را افزایش داده و باعث مصرف بیشتر استامینوفن می شوند، دانشمندان متوجه شدند رابطه بین مصرف مسکن ها و تنگی نفس قابل توجه است.
دکتر دیپاک کانابار در این باره گفت: البته ممکن است اطلاعات والدین چندان دقیق نباشد. این تحقیقات به این معنا نیست که دادن استامینوفن به کودکان الزاما باعث بروز آسم در آن ها می شود.
اما اگر استفاده از مسکن ها واقعا تا این حد باعث افزایش آسم در کودکان می شود، ما باید به شدت در مورد سلامت عموم نگران باشیم.
در تحقیق دیگری که روی 320 هزار نوجوان در 50 کشور جهان انجام شده است، 11 درصد از کودکان دچار مشکلات تنفسی بودند.
از بین این کودکان، آن هایی که حداقل یک استامینوفن در ماه مصرف کرده بودند که یک سوم جمعیت آن ها را شامل می شد، احتمال بروز مشکلات تنفسی تقریبا دو برابر می شد. آن ها همچنین با احتمال بیشتری ممکن بود دچار آلرژی و مشکلات پوستی مانند اگزما شوند.
Ever Green
متخصص بخش پزشکی
استامینوفن یا بروفن؛ کدام یک؟
اگر یک روز فرزند شما کمی تب کرد، چه دارویی به او می دهید؛ استامینوفن یا بروفن؟ هر دو خوب است، ولی معمولاً در شروع درمان، استامینوفن ترجیح داده می شود.
حال اگر پای فرزندتان پیچ خورد و دردش ساکت نمی شد، به او کدام دارو را می دهید؟ این مساله که برای کاهش درد در کودکان کدام مسکن مناسب تر است، نه تنها برای پدر و مادرها، بلکه گاهی برای پزشکان هم مورد سوال بوده است. اما با انجام تحقیقاتی که نتایج آن در نشریه معتبر Pediatrics منتشر شد، به نظر می رسد دیگر بتوان یک دارو را به عنوان بهترین مسکن در کودکان معرفی کرد: بروفن، معجزه بهبود دهنده درد کودکان.
در این پژوهش، تاثیر بروفن، استامینوفن ساده و استامینوفن کدئین دار، سه عدد از معروف ترین مسکن ها، در 300 کودک ونوجوان مراجعه کننده به بخش اورژانس یکی از بیمارستان های کودکان در شهر اتاوا واقع در کانادا مورد ارزیابی قرار گرفت. این کودکان که 6 تا 17 سال سن داشتند و همگی دچار شکستگی استخوان یا پیچ خوردگی یا کشیدگی اندام ها شده بودند، در بدو ورود به اورژانس به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند و هر گروه یکی از سه داروی بالا را دریافت کرد. نیم ساعت پس از دریافت داروها ، تأثیر آنها در کاهش درد، در هر سه گروه تقریباً یکسان بود، ولی با گذشت یک ساعت از زمان تجویز دارو، کودکانی که بروفن دریافت کرده بودند، درد کمتری نسبت به دو گروه دیگر داشتند.
البته برای اینکه نتایج ملموس تر باشند و با دقت بیشتری بتوان تاثیر داروها را مقایسه کرد، پژوهشگران مقیاسی را تعریف کردند، به این ترتیب که به حداکثر درد عدد 100 تعلق گرفت و هر چه درد کمتر می شد، از این عدد کاسته می شد.
یک ساعت پس از مصرف دارو، در کودکانی که بروفن مصرف کرده بودند، میزان درد 24 نمره کاهش یافت، ولی در دو گروهی که استامینوفن و کدئین مصرف کرده بودند، میزان درد به ترتیب 11 و 12 نمره کاهش نشان داد. این تفاوت پس از دو ساعت از مصرف دارو همچنان باقی بود.
از سوی دیگر یک ساعت پس از مصرف دارو، پزشکان در 50 درصد از کودکانی که بروفن دریافت کرده بودند، میزان کاهش درد را کافی و مناسب ارزیابی کردند، ولی این میزان در گروهی که کدئین دریافت کرده بودند 40 درصد و در دریافت کنندگان استامینوفن 36 درصد بود.
به گفته پژوهشگران، به طور کلی در دردهای ناشی از جراحت و صدمه به اعضا (تروما)، بروفن تأثیر بیشتری نسبت به استامینوفن دارد. اما چرا؟ دلیل این تفاوت چیزی نیست جز مکانیسم عمل این داروها. بروفن خاصیت ضد التهابی دارد، ولی استامینوفن و کدئین خیر.
مسکن های معروف
در کشور سه مسکن و تب بر ، چه برای کودکان و چه برای بزرگسالان، از بقیه بیشتر کاربرد دارند.
استامینوفن
معروف ترین داروی مسکن که در هر خانه ای پیدا می شود، چیزی نیست جز استامینوفن. این داروی محبوب و موثر که حدود یک قرن پیش ساخته شد، حکم آچار فرانسه را دارد؛ هر کسی تب می کند، اولین توصیه، مصرف استامینوفن است. سرش درد می گیرد، باز استامینوفن توصیه می شود. دست و پایش درد می گیرد، سراغ استامینوفن می رود و ... .
استامینوفن یک داروی ضد تب بسیار موثر است که با تاثیر بر مرکز کنترل حرارت بدن در هیپوتالاموس واقع در مغز، تب را کاهش می دهد. همچنین این دارو برای کاهش دردهای خفیف تا متوسط کاربرد دارد، ولی فاقد اثرات ضد التهابی است و به همین دلیل در مواردی که علت ایجاد درد، بروز التهاب در یک محل است، مثلاً در اثر ضربه، کبود شدگی، کشیدگی یا شکستگی، تاثیر آن در مقایسه با مسکن های ضد التهابی مثل بروفن کمتر است.
استامینوفن معمولاً به صورت قرص های 325 میلی گرمی در افراد بالغ مصرف می شود، ولی در اطفال معمولاً از قطره ، شربت یا شیاف آن استفاده می شود و کاربرد اصلی آن هم کاهش تب است.
نحوه ی تجویز استامینوفن در کودکان بر حسب سن متفاوت است، مثلاًدر کودکان 6 تا 9 سال به صورت 320 میلی گرم هر 4 تا 6 ساعت تجویز می شود، ولی در کودکان کم سن تر باید این میزان کاهش یابد.
در ضمن مهم است این را بدانید که هر چند استامینوفن داروی کم خطر و مطمئنی است، ولی مصرف مقادیر زیاد آن می تواند به شدت به کبد آسیب برساند.
بروفن
بروفن که نام آن ایبوپروفن است، از معروف ترین داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) محسوب می شود که به صورت قرص و شربت وجود دارد. سایر داروهای معروف این گروه عبارتند از آسپیرین، ایندومتاسین و ... .
این گروه از داروها نه تنها اثر ضد تب دارند، بلکه با کاهش التهاب، در کنار مکانیسم های دیگر، درد را هم کاهش می دهند. از جمله شایع ترین عوارض این دسته از داروها، ایجاد ناراحتی گوارشی، زخم و خونریزی معده است که البته این عوارض در مصرف کنندگان آسپیرین بیشتر دیده می شود.
آسپیرین
اما آسپیرین که نام اصلی آن، استیل سالیسیلیک اسید یا ASA است، از 80 سال پیش به عنوان یک داروی مؤثر در کاهش تب و تسکین درد شناخته شده است، اما به دلیل عوارض جانبی مهمی که دارد، به ویژه در کودکان، معمولاً استامینوفن یا بروفن تجویز می شود.
یکی از مهم ترین عوارض آسپیرین، ایجاد ناراحتی های گوارشی و خونریزی معده است. از دیگر عوارض بسیار مهم و البته نه چندان شایع آسپیرین، ایجاد بیماری بسیار خطرناک کبدی در کودکان مبتلا به آبله مرغان یا سایر بیماری های ویروسی است.
بنابراین در موارد مشکوک به ابتلا به آبله مرغان یا سایر بیماری های ویروسی نظیر آنفلوانزا به هیچ وجه از آسپیرین استفاده نکنید.
به طور کلی توصیه می شود با وجودی که تهیه آسپیرین به نسخه پزشک نیاز ندارد، به دلیل وجود داروهای مؤثری نظیر استامینوفن یا بروفن، بدون نظر پزشک از آسپیرین به ویژه در کودکان استفاده نکنید.
فراموش نکنید
نکته ی مهمی که در مورد داروهای فوق باید بدانید این است که این داروها صرفا علایم بیماری نظیر تب و درد را کاهش می دهند، ولی عامل بیماری را درمان نمی کنند. بنابراین هر چند این داروها بدون نسخه ی پزشک به فروش می رسند، ولی تنها می توانید در مواردی که علایم بیماری خفیف و محدود است و علت آن هم مشخص است، خودسرانه از این داروها استفاده کنید. در غیر این صورت مثلاً اگر کودک شما بد حال است، یا در کنار تب، علایمی نظیر گلودرد، سرفه شدید، سوزش ادرار ، اسهال و ... دارد، یا اینکه مثلا محل وارد آمدن ضربه، دچار تورم و قرمزی و درد شدید شده است، حتماً به پزشک مراجعه کنید تا در صورت لزوم، آنتی بیوتیک مناسب یا سایر داروهای لازم را تجویز کند، زیرا همان طور که اشاره شد،
استامینوفن و بروفن، عامل بیماری را از بین نمی برند و تنها علایم بیماری را بهبود می بخشند.
نکته ی مهم دیگر اینکه، اگر شما مصرف استامینوفن یا بروفن را برای کودک تان شروع کردید، ولی طی مدت 2 تا 3 روز تب یا درد او کاهش نیافت، حتماً به پزشک مراجعه کنید.
اگر یک روز فرزند شما کمی تب کرد، چه دارویی به او می دهید؛ استامینوفن یا بروفن؟ هر دو خوب است، ولی معمولاً در شروع درمان، استامینوفن ترجیح داده می شود.
حال اگر پای فرزندتان پیچ خورد و دردش ساکت نمی شد، به او کدام دارو را می دهید؟ این مساله که برای کاهش درد در کودکان کدام مسکن مناسب تر است، نه تنها برای پدر و مادرها، بلکه گاهی برای پزشکان هم مورد سوال بوده است. اما با انجام تحقیقاتی که نتایج آن در نشریه معتبر Pediatrics منتشر شد، به نظر می رسد دیگر بتوان یک دارو را به عنوان بهترین مسکن در کودکان معرفی کرد: بروفن، معجزه بهبود دهنده درد کودکان.
در این پژوهش، تاثیر بروفن، استامینوفن ساده و استامینوفن کدئین دار، سه عدد از معروف ترین مسکن ها، در 300 کودک ونوجوان مراجعه کننده به بخش اورژانس یکی از بیمارستان های کودکان در شهر اتاوا واقع در کانادا مورد ارزیابی قرار گرفت. این کودکان که 6 تا 17 سال سن داشتند و همگی دچار شکستگی استخوان یا پیچ خوردگی یا کشیدگی اندام ها شده بودند، در بدو ورود به اورژانس به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند و هر گروه یکی از سه داروی بالا را دریافت کرد. نیم ساعت پس از دریافت داروها ، تأثیر آنها در کاهش درد، در هر سه گروه تقریباً یکسان بود، ولی با گذشت یک ساعت از زمان تجویز دارو، کودکانی که بروفن دریافت کرده بودند، درد کمتری نسبت به دو گروه دیگر داشتند.
البته برای اینکه نتایج ملموس تر باشند و با دقت بیشتری بتوان تاثیر داروها را مقایسه کرد، پژوهشگران مقیاسی را تعریف کردند، به این ترتیب که به حداکثر درد عدد 100 تعلق گرفت و هر چه درد کمتر می شد، از این عدد کاسته می شد.
یک ساعت پس از مصرف دارو، در کودکانی که بروفن مصرف کرده بودند، میزان درد 24 نمره کاهش یافت، ولی در دو گروهی که استامینوفن و کدئین مصرف کرده بودند، میزان درد به ترتیب 11 و 12 نمره کاهش نشان داد. این تفاوت پس از دو ساعت از مصرف دارو همچنان باقی بود.
از سوی دیگر یک ساعت پس از مصرف دارو، پزشکان در 50 درصد از کودکانی که بروفن دریافت کرده بودند، میزان کاهش درد را کافی و مناسب ارزیابی کردند، ولی این میزان در گروهی که کدئین دریافت کرده بودند 40 درصد و در دریافت کنندگان استامینوفن 36 درصد بود.
به گفته پژوهشگران، به طور کلی در دردهای ناشی از جراحت و صدمه به اعضا (تروما)، بروفن تأثیر بیشتری نسبت به استامینوفن دارد. اما چرا؟ دلیل این تفاوت چیزی نیست جز مکانیسم عمل این داروها. بروفن خاصیت ضد التهابی دارد، ولی استامینوفن و کدئین خیر.
مسکن های معروف
در کشور سه مسکن و تب بر ، چه برای کودکان و چه برای بزرگسالان، از بقیه بیشتر کاربرد دارند.
استامینوفن
معروف ترین داروی مسکن که در هر خانه ای پیدا می شود، چیزی نیست جز استامینوفن. این داروی محبوب و موثر که حدود یک قرن پیش ساخته شد، حکم آچار فرانسه را دارد؛ هر کسی تب می کند، اولین توصیه، مصرف استامینوفن است. سرش درد می گیرد، باز استامینوفن توصیه می شود. دست و پایش درد می گیرد، سراغ استامینوفن می رود و ... .
استامینوفن یک داروی ضد تب بسیار موثر است که با تاثیر بر مرکز کنترل حرارت بدن در هیپوتالاموس واقع در مغز، تب را کاهش می دهد. همچنین این دارو برای کاهش دردهای خفیف تا متوسط کاربرد دارد، ولی فاقد اثرات ضد التهابی است و به همین دلیل در مواردی که علت ایجاد درد، بروز التهاب در یک محل است، مثلاً در اثر ضربه، کبود شدگی، کشیدگی یا شکستگی، تاثیر آن در مقایسه با مسکن های ضد التهابی مثل بروفن کمتر است.
استامینوفن معمولاً به صورت قرص های 325 میلی گرمی در افراد بالغ مصرف می شود، ولی در اطفال معمولاً از قطره ، شربت یا شیاف آن استفاده می شود و کاربرد اصلی آن هم کاهش تب است.
نحوه ی تجویز استامینوفن در کودکان بر حسب سن متفاوت است، مثلاًدر کودکان 6 تا 9 سال به صورت 320 میلی گرم هر 4 تا 6 ساعت تجویز می شود، ولی در کودکان کم سن تر باید این میزان کاهش یابد.
در ضمن مهم است این را بدانید که هر چند استامینوفن داروی کم خطر و مطمئنی است، ولی مصرف مقادیر زیاد آن می تواند به شدت به کبد آسیب برساند.
بروفن
بروفن که نام آن ایبوپروفن است، از معروف ترین داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) محسوب می شود که به صورت قرص و شربت وجود دارد. سایر داروهای معروف این گروه عبارتند از آسپیرین، ایندومتاسین و ... .
این گروه از داروها نه تنها اثر ضد تب دارند، بلکه با کاهش التهاب، در کنار مکانیسم های دیگر، درد را هم کاهش می دهند. از جمله شایع ترین عوارض این دسته از داروها، ایجاد ناراحتی گوارشی، زخم و خونریزی معده است که البته این عوارض در مصرف کنندگان آسپیرین بیشتر دیده می شود.
آسپیرین
اما آسپیرین که نام اصلی آن، استیل سالیسیلیک اسید یا ASA است، از 80 سال پیش به عنوان یک داروی مؤثر در کاهش تب و تسکین درد شناخته شده است، اما به دلیل عوارض جانبی مهمی که دارد، به ویژه در کودکان، معمولاً استامینوفن یا بروفن تجویز می شود.
یکی از مهم ترین عوارض آسپیرین، ایجاد ناراحتی های گوارشی و خونریزی معده است. از دیگر عوارض بسیار مهم و البته نه چندان شایع آسپیرین، ایجاد بیماری بسیار خطرناک کبدی در کودکان مبتلا به آبله مرغان یا سایر بیماری های ویروسی است.
بنابراین در موارد مشکوک به ابتلا به آبله مرغان یا سایر بیماری های ویروسی نظیر آنفلوانزا به هیچ وجه از آسپیرین استفاده نکنید.
به طور کلی توصیه می شود با وجودی که تهیه آسپیرین به نسخه پزشک نیاز ندارد، به دلیل وجود داروهای مؤثری نظیر استامینوفن یا بروفن، بدون نظر پزشک از آسپیرین به ویژه در کودکان استفاده نکنید.
فراموش نکنید
نکته ی مهمی که در مورد داروهای فوق باید بدانید این است که این داروها صرفا علایم بیماری نظیر تب و درد را کاهش می دهند، ولی عامل بیماری را درمان نمی کنند. بنابراین هر چند این داروها بدون نسخه ی پزشک به فروش می رسند، ولی تنها می توانید در مواردی که علایم بیماری خفیف و محدود است و علت آن هم مشخص است، خودسرانه از این داروها استفاده کنید. در غیر این صورت مثلاً اگر کودک شما بد حال است، یا در کنار تب، علایمی نظیر گلودرد، سرفه شدید، سوزش ادرار ، اسهال و ... دارد، یا اینکه مثلا محل وارد آمدن ضربه، دچار تورم و قرمزی و درد شدید شده است، حتماً به پزشک مراجعه کنید تا در صورت لزوم، آنتی بیوتیک مناسب یا سایر داروهای لازم را تجویز کند، زیرا همان طور که اشاره شد،
استامینوفن و بروفن، عامل بیماری را از بین نمی برند و تنها علایم بیماری را بهبود می بخشند.
نکته ی مهم دیگر اینکه، اگر شما مصرف استامینوفن یا بروفن را برای کودک تان شروع کردید، ولی طی مدت 2 تا 3 روز تب یا درد او کاهش نیافت، حتماً به پزشک مراجعه کنید.
خطر مصرف بی رویه استامینوفن
مصرف ایبوپروفن و استامینوفن خطر از دست رفتن شنوایی در زنان را افزایش دهد
محققان اظهار داشتند هر چقدر زنان از داروهای مسکن ایبوپروفن و استامینوفن بیشتر استفاده کنند خطر از دست دادن شنوایی خود را افزایش داده اند.
دانشمندان بیمارستان بیرگهام و زنان در بوستن ماساچوست در آمریکا با بررسی اطلاعات ۶۲ هزار و ۲۶۱ زن ۳۱ تا ۴۸ ساله به نتایج این تحقیقات را ارائه کرده اند.
این تحقیق یک دوره ۱۴ ساله را از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۹ دربرگرفته و تا پایان دوره ۱۰ هزار ۱۲ نفر از زنان این تحقیق که به طور تقریبی یک نفر از هر شش نفر بوده اند گزارش داده اند تا حدی شنوایی خود را از دست داده اند.
محققان نتیجه گیری کرده اند که زنانی که هفته ای دو تا سه روز از ایبوپروفن استفاده می کنند ۱۳ درصد بیش از سایرین در معرض این خطر قرار دارند. این خطر درمیان زنانی که ۴ تا ۵ روز در هفته از این قرصها استفاده می کنند ۲۱ درصد افزایش می یابد و در رابطه با زنانی که هر روز هفته یا شش روز در هفته از این قرصها استفاده می کنند این خطر به ۲۴ درصد می رسد.
دکتر شرون کورهان محقق اصلی این تحقیقات اظهار داشت: ممکن است داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی جریان خون را در حلزون گوش، عضو شنوایی، کاهش داده و کارکرد آن را مختل کند. استامینوفن نیز عواملی را که از حلزون گوش حفاظت می کند نیز از بین می برد.
وی افزود: اگر هرکسی احساس کرد که نیاز به مصرف این داروها دارد باید با یک پزشک متخصص درباره مزایا و معایب این داروها مشورت کند. تاکنون هیچ ارتباطی میان استفاده از آسپرین و از دست دادن شنوایی گزارش نشده است.
ایبوپروفن (Ibuprofen) داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی است که برای تسکین علائم آرتریت (التهاب مفصل)، دیسمنوره ، حملات نقرس و آسیبهای حین ورزش و نیز به عنوان تب‌بر و ضد درد به ویژه در دردهای ناشی از التهاب استفاده می‌شود.
این دارو بیشتر با نام ژنریک بروفن (Brufen) شناخته می‌شود. ادویل (Advil)، موترین (Motrin) و نورفن (Nurofen) از دیگر نام‌های ژنریک آن هستند.
سازمان بهداشت جهانی بروفن را در فهرست داروهای اساسی قرار داده است. این فهرست داروهایی را در بر می‌گیرد که باید در هر مرکز درمانی موجود باشند.
استامینوفن ( Acetaminophen) یا پاراستامول (Paracetamol) دارویی مسکن و تب‌بُر است که بطور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد و از آن‌جاکه برای خرید و مصرف استامینوفن نیازی به نسخه پزشک نیست، این دارو به صورت آزاد در دسترس همگان است. این دارو معمولاً برای درمان تب، سردرد و دردهای خفیف استفاده می‌شود.
مصرف ایبوپروفن و استامینوفن خطر از دست رفتن شنوایی در زنان را افزایش دهد
محققان اظهار داشتند هر چقدر زنان از داروهای مسکن ایبوپروفن و استامینوفن بیشتر استفاده کنند خطر از دست دادن شنوایی خود را افزایش داده اند.
دانشمندان بیمارستان بیرگهام و زنان در بوستن ماساچوست در آمریکا با بررسی اطلاعات ۶۲ هزار و ۲۶۱ زن ۳۱ تا ۴۸ ساله به نتایج این تحقیقات را ارائه کرده اند.
این تحقیق یک دوره ۱۴ ساله را از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۹ دربرگرفته و تا پایان دوره ۱۰ هزار ۱۲ نفر از زنان این تحقیق که به طور تقریبی یک نفر از هر شش نفر بوده اند گزارش داده اند تا حدی شنوایی خود را از دست داده اند.
محققان نتیجه گیری کرده اند که زنانی که هفته ای دو تا سه روز از ایبوپروفن استفاده می کنند ۱۳ درصد بیش از سایرین در معرض این خطر قرار دارند. این خطر درمیان زنانی که ۴ تا ۵ روز در هفته از این قرصها استفاده می کنند ۲۱ درصد افزایش می یابد و در رابطه با زنانی که هر روز هفته یا شش روز در هفته از این قرصها استفاده می کنند این خطر به ۲۴ درصد می رسد.
دکتر شرون کورهان محقق اصلی این تحقیقات اظهار داشت: ممکن است داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی جریان خون را در حلزون گوش، عضو شنوایی، کاهش داده و کارکرد آن را مختل کند. استامینوفن نیز عواملی را که از حلزون گوش حفاظت می کند نیز از بین می برد.
وی افزود: اگر هرکسی احساس کرد که نیاز به مصرف این داروها دارد باید با یک پزشک متخصص درباره مزایا و معایب این داروها مشورت کند. تاکنون هیچ ارتباطی میان استفاده از آسپرین و از دست دادن شنوایی گزارش نشده است.
ایبوپروفن (Ibuprofen) داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی است که برای تسکین علائم آرتریت (التهاب مفصل)، دیسمنوره ، حملات نقرس و آسیبهای حین ورزش و نیز به عنوان تب‌بر و ضد درد به ویژه در دردهای ناشی از التهاب استفاده می‌شود.
این دارو بیشتر با نام ژنریک بروفن (Brufen) شناخته می‌شود. ادویل (Advil)، موترین (Motrin) و نورفن (Nurofen) از دیگر نام‌های ژنریک آن هستند.
سازمان بهداشت جهانی بروفن را در فهرست داروهای اساسی قرار داده است. این فهرست داروهایی را در بر می‌گیرد که باید در هر مرکز درمانی موجود باشند.
استامینوفن ( Acetaminophen) یا پاراستامول (Paracetamol) دارویی مسکن و تب‌بُر است که بطور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد و از آن‌جاکه برای خرید و مصرف استامینوفن نیازی به نسخه پزشک نیست، این دارو به صورت آزاد در دسترس همگان است. این دارو معمولاً برای درمان تب، سردرد و دردهای خفیف استفاده می‌شود.