ahmadfononi
معاونت انجمن
مردي در دادگاه خانواده گفت: همسرم بسيار مهربان است و مرا اين محبت بيش از حدش، خسته كرده است.
به گزارش فارس، مردي با مراجعه به دادگاه خانواده شهيد محلاتي دادخواست جدايي از همسرش را به قاضي ارائه كرد.
اين مرد در حضور قاضي شعبه 254 اين مجتمع قضايي خانواده با بيان اين‌كه همسرم اصلا مرا درك نمي‌كند، گفت: همسرم گاهي نسبت به من بي‌اهميت است و گاهي آنقدر به من توجه مي‌كند كه تحمل او را ندارم و از خانه بيرون مي‌روم.
وي با اشاره به اين‌كه 8 سال از زندگي مشترك ما مي‌گذرد و يك فرزند 3 ساله داريم، ادامه داد: مي‌خواهم از همسرم جدا شوم چرا كه اخلاقمان كاملا با يكديگر متفاوت است و نمي‌توانيم در كنار هم زندگي كنيم. مرد با بيان اين‌كه همسرم نيز با جدايي موافق است و اين موضوع را قبول خواهد كرد، افزود: از مهرباني و گاهي بي‌توجهي همسرم خسته شده‌ام و مي‌خواهم از او جدا شوم. زن در دادگاه حاضر شد و با بيان اين‌كه من هم به خاطر شوهرم با اين درخواست موافقت مي‌كنم، گفت: شوهرم هميشه به جاي من تصميم گرفته و اين بار هم او اين تصميم را به جاي من گرفته است.
وي با اشاره به اين‌كه اگر از شوهرم جدا شوم بايد حضانت فرزندم تا آخر عمر به من داده شود، چرا كه بدون فرزندم نمي‌توانم زندگي كنم، ادامه داد: شوهرم بايد در اين خصوص به من تعهد بدهد و هيچ‌گاه به سراغ فرزندش نيايد.
زن در پاسخ به پرسش قاضي مبني بر اين‌كه آيا شاغل هستي و مي‌تواني خرج زندگيت را بدهي، گفت: شاغلم و مي‌توانم رفاه خود و فرزندم را تأمين كنم، چرا كه ماهيانه 700 هزار تومان حقوق مي‌گيرم، همچنين ارثيه‌اي از پدرم به من رسيده است و مي‌توانم زندگي آرامي داشته باشم. مرد در مقابل قاضي اين پرونده بار ديگر لب به سخن گشود و مدعي شد: حاضرم براي تأمين مخارج فرزندم، مهريه همسرم كه 14 سكه است را بدهم و هر ماه به عنوان مخارج فرزندم پولي به او بپردازم.
به دليل اصرار آن دو و درخواست طلاق توافقي، قاضي حكم طلاق توافقي را صادر كرد و جلسه خاتمه يافت.
به گزارش فارس، مردي با مراجعه به دادگاه خانواده شهيد محلاتي دادخواست جدايي از همسرش را به قاضي ارائه كرد.
اين مرد در حضور قاضي شعبه 254 اين مجتمع قضايي خانواده با بيان اين‌كه همسرم اصلا مرا درك نمي‌كند، گفت: همسرم گاهي نسبت به من بي‌اهميت است و گاهي آنقدر به من توجه مي‌كند كه تحمل او را ندارم و از خانه بيرون مي‌روم.
وي با اشاره به اين‌كه 8 سال از زندگي مشترك ما مي‌گذرد و يك فرزند 3 ساله داريم، ادامه داد: مي‌خواهم از همسرم جدا شوم چرا كه اخلاقمان كاملا با يكديگر متفاوت است و نمي‌توانيم در كنار هم زندگي كنيم. مرد با بيان اين‌كه همسرم نيز با جدايي موافق است و اين موضوع را قبول خواهد كرد، افزود: از مهرباني و گاهي بي‌توجهي همسرم خسته شده‌ام و مي‌خواهم از او جدا شوم. زن در دادگاه حاضر شد و با بيان اين‌كه من هم به خاطر شوهرم با اين درخواست موافقت مي‌كنم، گفت: شوهرم هميشه به جاي من تصميم گرفته و اين بار هم او اين تصميم را به جاي من گرفته است.
وي با اشاره به اين‌كه اگر از شوهرم جدا شوم بايد حضانت فرزندم تا آخر عمر به من داده شود، چرا كه بدون فرزندم نمي‌توانم زندگي كنم، ادامه داد: شوهرم بايد در اين خصوص به من تعهد بدهد و هيچ‌گاه به سراغ فرزندش نيايد.
زن در پاسخ به پرسش قاضي مبني بر اين‌كه آيا شاغل هستي و مي‌تواني خرج زندگيت را بدهي، گفت: شاغلم و مي‌توانم رفاه خود و فرزندم را تأمين كنم، چرا كه ماهيانه 700 هزار تومان حقوق مي‌گيرم، همچنين ارثيه‌اي از پدرم به من رسيده است و مي‌توانم زندگي آرامي داشته باشم. مرد در مقابل قاضي اين پرونده بار ديگر لب به سخن گشود و مدعي شد: حاضرم براي تأمين مخارج فرزندم، مهريه همسرم كه 14 سكه است را بدهم و هر ماه به عنوان مخارج فرزندم پولي به او بپردازم.
به دليل اصرار آن دو و درخواست طلاق توافقي، قاضي حكم طلاق توافقي را صادر كرد و جلسه خاتمه يافت.