بررسيهاي جديد نشان ميدهد بسياري از کودکاني که در کلاس درس شيطنت ميکنند به اشتباه تشخيص اختلال بيشفعالي کمتوجهي (adhd) دريافت ميکنند، در حالي که آنها تنها رفتارهاي عادي مربوط به سنشان را انجام ميدهند...
به گزارش ايبيسي پژوهشگران دانشگاه ايالتي ميشيگان در اين بررسي دريافتند که حدود يک ميليون کودک دانشآموز آمريکايي به اشتباه تشخيص adhd دريافت ميکنند زيرا کمسنترين- و بنابراين نابالغترين- دانشآموزان در کلاس هستند.
تاد ادلر، استاديار اقتصاد در دانشگاه ايالتي ميشيگان در لانسينگ در اين باره ميگويد: «اگر کودکي رفتار نادرستي دارد، اگر بيتوجه است و اگر آرام و قرار ندارد، ممکن است صرفا به اين خاطر باشد که 5 ساله است و بقيه بچههاي کلاس 6 ساله هستند.»
بر اساس آمار مراکز کنترل و پيشگيري بيماريها در آتلانتا 3 تا 7 درصد از کودکان آمريکايي در سنين مدرسه به adhd مبتلا هستند. آمار سال 2006 ميلادي در آمريکا بيانگر آن است که 5/4 ميليون کودک و نوجوان در سنين 5 تا 17 سال مبتلا به اين عارضه تشخيص داده شدند. اما به گفته الدر، آزمايش خون يا شاخصهاي عصبشناختياي وجود ندارد که بتوان adhd را با آن تشخيص داد. بررسيادلر بر اساس دادههاي مربوط به 12 هزار کودک به اندازهگيري تفاوت در تشخيص adhd در ميان کمسنترين و بزرگترين کودکان در سن کودکستان پرداخت. نتايج نشان داد که کمسنترين کودکان نسبت به بزرگترين آنها با احتمال 60 درصد بيشتر ممکن است تشخيص adhd دريافت کنند.
او گفت: «بسياري از موارد تشخيص adhd ممکن است ناشي از برداشتهاي معلمان از رفتار نامناسب در ميان کمسنترين کودکان در کلاس کودکستان باشد.»
به گزارش ايبيسي پژوهشگران دانشگاه ايالتي ميشيگان در اين بررسي دريافتند که حدود يک ميليون کودک دانشآموز آمريکايي به اشتباه تشخيص adhd دريافت ميکنند زيرا کمسنترين- و بنابراين نابالغترين- دانشآموزان در کلاس هستند.
تاد ادلر، استاديار اقتصاد در دانشگاه ايالتي ميشيگان در لانسينگ در اين باره ميگويد: «اگر کودکي رفتار نادرستي دارد، اگر بيتوجه است و اگر آرام و قرار ندارد، ممکن است صرفا به اين خاطر باشد که 5 ساله است و بقيه بچههاي کلاس 6 ساله هستند.»
بر اساس آمار مراکز کنترل و پيشگيري بيماريها در آتلانتا 3 تا 7 درصد از کودکان آمريکايي در سنين مدرسه به adhd مبتلا هستند. آمار سال 2006 ميلادي در آمريکا بيانگر آن است که 5/4 ميليون کودک و نوجوان در سنين 5 تا 17 سال مبتلا به اين عارضه تشخيص داده شدند. اما به گفته الدر، آزمايش خون يا شاخصهاي عصبشناختياي وجود ندارد که بتوان adhd را با آن تشخيص داد. بررسيادلر بر اساس دادههاي مربوط به 12 هزار کودک به اندازهگيري تفاوت در تشخيص adhd در ميان کمسنترين و بزرگترين کودکان در سن کودکستان پرداخت. نتايج نشان داد که کمسنترين کودکان نسبت به بزرگترين آنها با احتمال 60 درصد بيشتر ممکن است تشخيص adhd دريافت کنند.
او گفت: «بسياري از موارد تشخيص adhd ممکن است ناشي از برداشتهاي معلمان از رفتار نامناسب در ميان کمسنترين کودکان در کلاس کودکستان باشد.»