معصومه بانو
متخصص بخش خانه و خانواده
پرورش قدرت بیان نقاشی فقط وابسته به تکامل جسمی کودک نیست بلکه با درک و شعور نیز در ارتباط است. این ادراک در بدو تولد بسیار جزئی است ولی با پیشرفت سن بهتر می*شود. در حقیقت می*توان گفت کودک در ابتدا مهارت کافی ندارد. بنابراین نمی*تواند خوب نقاشی کند. به همین دلیل حتی اگر از یک فرد بالغ بخواهیم با پا*هایش خانه*ای رسم کند حتما اثری درهم و برهم خواهد شد، اما باز هم این خانه بسیار کامل*تر از نقاشی یک کودک است. با وجود این کودک از آغاز خط نگاری*های خود، سه وجه چشم، مغز و دست را به کار می*اندازد تا به لذت برسد.
خورشید و آسمان دراین نقاشی، به ترتیب از امنیت، گرمی و پاکی که بر زندگی کودک حاکم است، حکایت می*کند. البته از آنجا که کودک خورشیدش را در بالا*ترین قسمت نقاشی*اش تصویر کرده می*توانیم به این نکته برسیم که او می*خواهد اهداف و مقاصد آینده خود را نشان دهد. خطوط سرازیری که به نوعی انگشت آدمک*هاست می*تواند خستگی کودک را نشان دهد و باز در اینجا تعارض دیگری مشاهده می*شود. پاهای یک آدمک باز و پاهای آدمک دیگر بسته است. پاهای باز و با فاصله نماد اعتماد به نفس کودک است و پاهای بسته و کم فاصله از کمبود اعتماد به نفس خبر می*دهد. خطوط شکسته و زاویه*داری که در تصویر به چشم می*خورد چالاکی صاحب نقاشی را نشان می*دهد. چشم*های بزرگ آدمک*ها نشانه برون*گرایی و کنجکاوی اوست. مورد دیگری که در این نقاشی برای ما اهمیت دارد خطوط منحنی لبهاست که به ملایمت این کودک اشاره دارد.
به طور کلی خورشید در نقاشی*های کودکان نشان*دهنده امنیت و خوشحالی کودک است و از گرمی و رابطه مطلوبی که میان پدر و فرزند برقرار است، حکایت می*کند. در واقع به نظر می*رسد این کودک رابطه خوب و راضی*کننده*ای با پدرش دارد. از سوی دیگر آسمان نیز که در این نقاشی به وضوح دیده می*شود، نماد الهام و پاکی دنیای اوست. در طرف راست نقاشی، تصویر درخت را می*بینیم که تنه باریکی دارد. این*که کودک درخت را در سمت راست ترسیم کرده، به نوعی نشان*دهنده فرار او از گذشته*اش است اما در عین حال نقش درخت به حمایت مقتدرانه پدر و همانندسازی کودک با شخصیت پدرش، اشاره می*کند. تنه باریک درخت سازگاری مشروط صاحب نقاشی را نشان می*دهد و چون شاخه*ها تا اندازه*ای نوک تیز، ترسیم شده*اند، می*توان حدس زد که کودک تا اندازه*ای پرخاشگر است.
خانه*ای که این کودک کشیده نسبت به سایر اجزای نقاشی، چندان بزرگ و با ثبات نیست که می*تواند حاکی از طرد زندگی در خانه*ای باشد که او در آن زندگی می*کند. با این حال او دودکش خانه را نیز نقاشی کرده است و با این دودکش به میل خود برای افزایش گرمای روان*شناختی محل زندگی*اش اشاره می*کند. در واقع دودکش در نقاشی همه بچه*ها یک نماد مثبت است. در خانه نیز نشان می*دهد صاحب نقاشی می*خواهد با دیگر ارتباط برقرار کند و تعامل اجتماعی داشته باشد و در انتها می*توان به مثلثی که کودک به عنوان سقف خانه نقاشی روی کاغذ آورده اشاره کرد و گفت این بام نشانگر این است که کودک فضای تخیلی برای خود دارد.
خورشید و آسمان دراین نقاشی، به ترتیب از امنیت، گرمی و پاکی که بر زندگی کودک حاکم است، حکایت می*کند. البته از آنجا که کودک خورشیدش را در بالا*ترین قسمت نقاشی*اش تصویر کرده می*توانیم به این نکته برسیم که او می*خواهد اهداف و مقاصد آینده خود را نشان دهد. خطوط سرازیری که به نوعی انگشت آدمک*هاست می*تواند خستگی کودک را نشان دهد و باز در اینجا تعارض دیگری مشاهده می*شود. پاهای یک آدمک باز و پاهای آدمک دیگر بسته است. پاهای باز و با فاصله نماد اعتماد به نفس کودک است و پاهای بسته و کم فاصله از کمبود اعتماد به نفس خبر می*دهد. خطوط شکسته و زاویه*داری که در تصویر به چشم می*خورد چالاکی صاحب نقاشی را نشان می*دهد. چشم*های بزرگ آدمک*ها نشانه برون*گرایی و کنجکاوی اوست. مورد دیگری که در این نقاشی برای ما اهمیت دارد خطوط منحنی لبهاست که به ملایمت این کودک اشاره دارد.
به طور کلی خورشید در نقاشی*های کودکان نشان*دهنده امنیت و خوشحالی کودک است و از گرمی و رابطه مطلوبی که میان پدر و فرزند برقرار است، حکایت می*کند. در واقع به نظر می*رسد این کودک رابطه خوب و راضی*کننده*ای با پدرش دارد. از سوی دیگر آسمان نیز که در این نقاشی به وضوح دیده می*شود، نماد الهام و پاکی دنیای اوست. در طرف راست نقاشی، تصویر درخت را می*بینیم که تنه باریکی دارد. این*که کودک درخت را در سمت راست ترسیم کرده، به نوعی نشان*دهنده فرار او از گذشته*اش است اما در عین حال نقش درخت به حمایت مقتدرانه پدر و همانندسازی کودک با شخصیت پدرش، اشاره می*کند. تنه باریک درخت سازگاری مشروط صاحب نقاشی را نشان می*دهد و چون شاخه*ها تا اندازه*ای نوک تیز، ترسیم شده*اند، می*توان حدس زد که کودک تا اندازه*ای پرخاشگر است.
خانه*ای که این کودک کشیده نسبت به سایر اجزای نقاشی، چندان بزرگ و با ثبات نیست که می*تواند حاکی از طرد زندگی در خانه*ای باشد که او در آن زندگی می*کند. با این حال او دودکش خانه را نیز نقاشی کرده است و با این دودکش به میل خود برای افزایش گرمای روان*شناختی محل زندگی*اش اشاره می*کند. در واقع دودکش در نقاشی همه بچه*ها یک نماد مثبت است. در خانه نیز نشان می*دهد صاحب نقاشی می*خواهد با دیگر ارتباط برقرار کند و تعامل اجتماعی داشته باشد و در انتها می*توان به مثلثی که کودک به عنوان سقف خانه نقاشی روی کاغذ آورده اشاره کرد و گفت این بام نشانگر این است که کودک فضای تخیلی برای خود دارد.