baroon
متخصص بخش ادبیات
لهستان كشوري است نسبتاً پهناور با سابقه تاريخي كهن كه قرن ها مركز فعاليت هاي سياسي و اجتماعي و يكي از قدرتهاي سياسي بزرگ اروپا به شمار مي رفته است. به خاطر همين قدمت تاريخي و فعاليت اجتماعي و غناي فرهنگي است كه توانسته شاعران بزرگي چون چسلاو ميلوش و ويسلاوا شيمبورسكا به جامعه ادبي جهان عرضه دارد كه اولي در سال 1980 ميلادي و دومي در سال 1996 ميلادي موفق به دريافت جايزه ادبي نوبل شدند.
از سوي ديگر شايد به خاطر گستردگي سرزمين لهستان است كه در اين كشور فعاليت هاي ادبي در يك شهر متمركز نيست و در كنار شهر ورشو، به عنوان پايتخت كشور، شهرهايي چون لودز، كراكوف، ورتسلاف و پزنان از مراكز عمده ادبي اين كشور به شمار ميروند كه در سال هاي بعد از جنگ جهاني دوم شاهد رشد و پرورش شاعران خلاقي بوده اند.
از اين ميان مي توان از تادئوش روژويچ نام برد كه شاعري است اخلاقگرا و با اعتقاد به زبان شاعرانه و موسيقي شعر كه نماد و استعاره در شعرهايش نقش عمدهاي بر عهده دارند. افزون بر او از ديگر شاعران مطرح لهستان ميتوان از چسلاو ميلوش و زبيگنيف خربرت نام برد كه به خاطر ديد كلاسيكي كه دارند جزء شاعران اخلاق گرا به شمار مي آيند.
در مقابل، گروه شاعران تجربه گرا قرار دارند كه بيشتر به شعر ناب مي انديشند و دنبال صداهاي عريان و ناب در شعرند كه از اين ميان مي توان از ميرون بيالوشفسكي و تيموتئوش كاربويچ نام برد كه بهترين نمونه شعر اين گروه شعر «چتر»هاي يژيخاراسيمويچ است.
در كنار اين گروه ها، حلقه شاعران واسكوپاپو قرار دارند كه به نوعي جزء شاعران زبان به شمار مي روند و بيشترين توجهشان به خود زبان و بازي هاي زباني است.
در چنين فضاي گسترده و متفاوتي است كه گروه ديگري از شاعران، مثل يان بولساف اوزوگ و تادئوش نواك، به دنبال زيبايي هاي نهفته در طبيعت اند و در شعرهايشان به ارائه تصويرهاي زيبايي از طبيعت و زندگي روستايي مي پردازند كه به گونه اي بازگشتي است به دورة شعر غنايي.
به همين دليل فضاي شعر معاصر لهستان، فضايي است غني و رنگارنگ كه مي تواند توجه دوستداران شعر را با سليقه هاي متفاوت به خود جلب كند. براي آشنايي با شعر اين سرزمين نمونه هايي از شعر چند نفر از شاعران معاصر لهستان را برگزيده ام كه ترجمه اش را با هم مي خوانيم.
ضیاءالدین ترابی