شعر کوتاه - رضا کاظمی

[Maryam]

نگران نباش! کوچ میکنیم مثلِ بنفشه ها


این شعرها که جار می زنم
یعنی هنوز ابتدای عاشقی ست
وگرنه،
"عاشقانْ کُشته گانِ معشوق اَند
برنیاید زِ کُشته گانْ آواز"

2
خسته اَم
پلک هات را ببند
می خواهم کمی بخوابم

3
به هیچ پارکی راَهم نمی دهند دیگر.
فقط تو را می شناسند
نگهبان ها!

4
تو رفته ای وُ شهر
به گِل نشسته از هجومِ سرما.
کاش لااقل
خورشید را نمی بُردی!

 

[Maryam]

مي دانم تاپلك به هم بزنم


مي آيي
با انار و آينه دردست هايت
يك دنيا آرامش درچشم هايت
وقناري كوچكي درحنجره ات
كه جهان را
به ترانه هاي عاشقانه ميهمان مي كند.​

مي دانم تاپلك به هم بزنم
مي آيي
و بانگاهت
دشت هاراكوه
كوه هارا
پرنده مي كني.​

به قول فروغ:
من خواب ديده ام!​

 

[Maryam]

بهار و پروانه و شمع



1

خیز برداشته ام به هوای بهار
حال آن که هنوز
هزار زمستان پیشِ رو دارم.

عاشقِ بی کلِّه که میگویندْ منم!

​

2

امسالْ بهار
هفت سینِ مان کامل نیست.
سیبِ سُرخِ گونه هات را
کم دارد!

​

3

بهار
چشم های تو بود
پلک می زدی شکوفه می ریخت.
حالا انگار​

رویِ زمستان گیر کرده است
سوزنِ فصل ها !

4
نیایی
بهار نمی آید
پرستوها بی کار می شوند
درخت ها غمْ باد.

حالا من هیچ؛ اما
چه گناهی کرده اَند این بی چاره ها؟!

 

[Maryam]

باران و رد پای تو !

1
باران میبارد
و من
تمامِ روز را بدونِ چتر
به تو فکر می کردم.


2
چه قدر برایت ستاره چیدم وُ حالا...؛
حالا چرا یکی از آن همه
میانِ چشم هات نیست؟!


3
با این سرعتی که جا گذاشتی اَم
هیچ وقت به تو نمی رسم؛
مثلِ یک سنگ پشتِ پیر!


4
خیلی وقت استْ کووچ کرده اَند کولی ها.
دیگر این جا هیچ کس
نعلِ خوش بختی نمی خرد!

 

[Maryam]

1
دروغ گفته بودی!
هیچ خانه ای در این شهر به نام تو نیست
تو،
از سیّاره ی دیگری آمده بودی


2
نگرانِ رفتنَ ت نیستم؛ برو!
کوچه درختی های شهر
به نام تواَند همه


3
هیچ ماشینی به مقصدِ تو نمی رساندَم.
مسافرکِش ها هم فهمیده اند
خیالی بیشْ نبوده ای!


4
راه می روم
و شهر
زیر پاهام تمام می شود.
تو، هیچ کجا نیستی!

 

[Maryam]

به بَهای کدام برکه، دریا را به باد دادهای؟!

1
با این شراب ها
مست نمی شوم دیگر.
باید دوباره سُراغِ چشم های تو بیایم!


2
برای ماندن،
بهانه می خواستی
یاری اَم نکرد آسمان؛ بارید.
بدم می آید از باران!


3
نخی سیگار،
پُکی عمیق،
و لب خندِ تو روی دیوار.
دود می شویم همه با هم امشب!


4
این قدر سَرَک نکش!
خیالی بیش نیستْ مردی که از خیابان میگذرد.
من؛
نشانیِ خانه اَت را هم از یاد بُردهاَم دیگر

 

[Maryam]

سكوت آب
مي تواند تشنگي باشد و فرياد عطش.

سكوت گندم
مي تواند گرسنگي باشد و فرياد پيروزمند قحط؛

همانگونه كه سكوت آفتاب
ظلمت است.
اما سكوت آدمي فقدان جهان و خداست!
غريو را تصور كن!
هزار گونه سخن در دست داشتيم و آن نگفتيم
كه به كار آيد
زيرا كه فقط يك سخن
در میان نبود:

آزادي.

ما نگفتيم
تو تصورش كن...

 

[Maryam]

مرا به نامِ کوچکَم صدا بزن؛ باران!

1
سراغِ تو را
از شعرهای من می گیرند همه
حال آن که من هنوز
خودم تو را ندیده اَم!


2
می روی،
غروب می شود.
میانِ سینه اَت انگار
آرام می گیرد خورشید!


3
خواندی: « زیرِ باران باید رفت »
و رفتی.
از باران، بدم می آید دیگر!


4
این دلِ بی صاحب مانده
خانه ی کُلنگی شده است انگار
اجاره نمی رود دیگر!
بیا بکوبیم، از نو بسازیم.

 

[Maryam]

باید عاشق باشد این طور که غمگین می نویسد

1
شب، سیاه
چشم هاش، گیسووهاش سیاه تر
راه گُم میکند امشب، اگر بیاید.
خدایا کمی برف ببار!


2
برف می بارد
کودکان خوش حالَ ند
منْ غمگین.
دارد ردِّ پاهات را می پوشاند برف!


3

تو برمی گردی
و زنده گی را از جایی که پاره شده
دوباره به هم می دوزیم.
در صندوقِ خاطره ها هنوز
نخ برای بخیه زدن هست!

 

[khorde-shishe]

دو شعر کوتاه و به پیوسته گیلکی از رضا کاظمی



می دس نبو هر چی که می سر بما
می کار نبو هر چی برابر بما
مو خور اسیر بوم منسم بیارم
می زندگی می جون جی در بما

بُستم و تی غیرت جی دم نزی
خاک می سر بزی ... به عالم نزی
نمک بزی می زخمه بی معرفت
می زخم سر ایسکاله مرهم نزی

 

[Maryam]

دارم شبیهِ علامتِ سکوت می شوم؛ شبیهِ سایه اَم!


1

آن قدر نیامدی

پاییز هم دلَ ش گرفت

رنگَ ش پرید؛ زرد شد

2

با عاشقانه هام

کوه را به آتش می کشم هر شب،

تا راهْ گُم نکنی!

3

تو که بیایی

همه ی درس هام را دوباره فووتِ آب می شوم.

نه این که چشم هات

تخته سیاهِ مشق هام بوده است!

4

تو، پشت پرده پنهان شده بودی

و من، از هراسِ گم شدن

گم شدم!

 

[Maryam]

کوچَهلَره سوو سَپمیشَم - یار گَلَندَه توز اُولماسین



1

بیا زیرِ چترِ من

باران بیش تر ببارد

دیرتر برسیم


2

رادیو می گوید:

هوای شهر آلودَه ست.
بیا به هوای عاشقی برگردیم


3

امروز هم گذشت وُ

نیامدی.

ناشُکر نیستم

فردا هم روزِ خداست!


4

کمی عقب تر بایست!

دارد می کُشد زنده گی اَم را

این عطرِ لعنتی!

 

[Maryam]

همیشه در سفرم...

سفر

مرا از تو به هیچ کجا نمی بَرَد

پشت سرم آب نریز!

 

[Maryam]

این‌جا
هوا ابر است
گلدان‌ها تشنه ،
خیابان‌ها خلوت ،
من
... در انتظار .
*
درها و پنجره‌ها را باز گذاشته‌اَم ،
نمی‌خواهی بباری؟!

( رضا کاظمی )

 

[Maryam]

این قطار
به هیچ‌کجا نمی‌برد تو را
پیاده شو!
ما در شهرِ اسباب‌بازی‌ها زنده‌گی می‌کنیم.

( رضا کاظمی )

 

[Maryam]

به کوچه‌های نوور می‌روی
به خورشید اگر رسیدی
برای دل‌شوره‌‌هایم
یک بغل آرامش
برای جراحت‌‌هایم
... یک بهار مَرهمِ بهار
برای سکووت خانه
یک پنجره قناری بفرست!

به کوچه‌های نوور می‌روی
به خورشید اگر رسیدی
برای غروب‌های دل‌گیرم
یک خورشید طلوع بفرست!

رضا کاظمی

 

[Maryam]

دارم می‌روم جایی دوور

از تیر رَسِ چشم‌هات هم دوورتر

اما...؛

تکثیر شده‌ای تو... تکثیر شده‌ای تو...
​

​

​

 

[Maryam]

هنوز بوی عاشقی می دهم.
بوی کاج.
عطر یاس.
ابرها هنوز
از رویاهایم می گذرند.
پرنده،تو،بادبادک،
من می شوند.
بعد تکه تکه،پراکنده، می روند.
*
هنوز بوی عاشقی می دهم
اما ،دیگر هیچ کجا،
کسی منتظرم نیست!


رضا کاظمی

 

[fatemeh]

​

تنهایی، شاخه‌ی درختی‌ست پشتِ پنجره‌اَم
گاهی لباسِ برگ می‌پوشد
گاهی لباسِ برف
اما، همیشه هست!​

 

[fatemeh]

بوسه‌هایت کوتاه‌اَند
مثل شعرهای من ...
تا بیایی بخوانی،
تمام شده‌اند ...!​

​