مهم ترین حقیقتی که در حوادث تاریخی بروز می کند پیروزی مستضعفان بر صاحبان قدرت و زور و زر می باشد در طول تاریخ بشریت این قانون خداوندی تکرار شده است، عده ای حقیقت طلب و خدا جو در مقابل باطل ایستادند در حالیکه از نظر مادی وامکانات زمینی بسی ضعیف و ناتوان بودند اما توکل و نظر آنان به سوی خدا بود. در مقابل، عده ای قدرت طلب و شهوت ران با انواع امکانات مادی بر گرده بشر سوار بودند دیگران را به انواع بردگی می کشیدند آنان چنان مست قدرت و سلطنت بودند که نیم نگاهی به خالق آسمان ها و زمین نداشتند چنان خدا را فراموش کرده بودند که به خود فراموشی نیز دچار شده بودند و مبارزه بزرگ، میدان معرکه بین حق و باطل در می گرفت اهل حق، توکل و تکیه گاه شان خداوند قادر بود و طاغوت ها نگاه شان به قدرت ظاهری بود و حادثه زیبا و ماندگار تاریخ و تجلی قانون و سنت پروردگار بروز می کرد و انسان هایی ضعیف و ناتوان بر بزرگترین قدرت های زمانه پیروز می شدند و مستضعفین، تمکین در زمین پیدا می کردند.
این حقیقت ماندگار برای همه پیامبران تکرار شد و موسی پیام آور خداوندگار نیز آن گاه که از قومی ضعیف ، ناتوان ، برده و بیگانه بود قومی که به شدت مورد ظلم و تبعیض قرار گرفته بود، از حقوق شهروندی محروم بود… موسی در مقابل، فرعون و هامان را می دید با قدرتی فراوان، حشم و خدم، لشکر و ارتش، حکومت و سلطنت، امپراتوری بزرگ مصر یکی از بزرگترین حکومت های آن زمانه…
اما موسی می بایست وظیفه و رسالت خویش که همان تلاش برای آزادی مظلومان هست را اجرا کند اما آیا این منطقی هست که موسی که فقط چوپانی است و عصایی بیش همراه خود ندارد با فرعون سراسر قدرت در بیفتد؟
موسی نه به عصای خویش بلکه به خدای خویش نظر دارد با توکل و نگاه به او وارد میدان می شود.
آنچه سبب نصرت موسی می شود ایمان اوست دل اوست که تجلی گاه یاد خداوند هست.
موسی فریفته ظاهر و زرق و برق و قدرت و حشم و خدم فرعون نمی شود.
موسی معتقد است جهان را خدایی هست که او اداره می کند، فرعون آفریده و مخلوق آن خداست و اگر او بخواهد هر امری آسان خواهد شد.
و در پایان، حادثه بزرگ که تجلی سنت الهی است رخ می دهد فرعون با همه قدرت، زیرکی و ارتش، غرق در آب می شود و موسی و قومی مظلوم و ناتوان پیروز می شوند.
در دنیای معاصر نیز حوادثی این چنین رخ داد و بار دیگر این قانون جاویدان خداوند شگفتی ها آفرید.
(....)
رسول الله – صلی الله علیه و سلم – نیز این حقیقت بزرگ را تجربه کرد آنگاه که از مکه رانده شد و در نهایت اسلام پیروز شد و محمد که فقط یک نفر بود حکومت و دینش همه شبه جزیره را فرا گرفت و امروز یک میلیارد و نیم انسان افتخار پیروی از محمد و دینش را دارند.
رسول الله – صلی الله علیه وسلم – پس از آنکه از مکه به مدینه هجرت کرد در مدینه متوجه شد که یهودیان ده محرم ( عاشوراء ) را روزه می گیرند علت را جویا شد و یهودیان گفتند :این روز بزرگیست چون در ۱۰محرم خداوند پیامبر ما، موسی را نجات داد و فرعون را غرق کرد و موسی به شکرانه این نعمت، این روز را روزه گرفت. پیامبر فرمود ما به موسی از ایشان مستحق تر و اولی تر هستیم و رسول الله از آن پس هر سال ۱۰ محرم را روزه می گرفتند و و به مسلمانان دستور داد این روز را روزه بگیرند …
پس از اینکه روزه رمضان فرض و واجب شد روزه عاشوراء حالت سنت به خود گرفت. مسلمانان تا کنون نیز به پیروی از رسول الله ۱۰ محرم را روزه می گیرند و حادثه بزرگ نجات موسی و پیروزی حق و شکست حتمی اهل باطل را در ذهن خود زنده نگه می دارند. رسول الله در پایان عمر خویش فرمودند: اگر سال دیگر زنده باشم ۹ محرم را نیز روزه می گیرم. از این رو علماء معتقدند که روزه ۱۰ و ۹ محرم سنت می باشد.
رسول الله در فضیلت روزه ۱۰ محرم می فرماید :
(صیام یوم عاشوارء ، إنی أحتسب على الله أن یکفر السنة التی قبله ) رواه مسلم (۱۹۷۶)
((گمان من بر خدا این است که روزه روز عاشوراء (۱۰ محرم)، گناهان سال قبل را ببخشاید.))
البته علماء می گویند منظور گناهان صغیره هست و گناهان کبیره نیاز به توبه دارد و در تجاوز و پایمال کردن حق الناس نیز باید حقوق ضایع شده را به مردم برگرداند یا از آنان حلالیت طلبید.
تابش
این حقیقت ماندگار برای همه پیامبران تکرار شد و موسی پیام آور خداوندگار نیز آن گاه که از قومی ضعیف ، ناتوان ، برده و بیگانه بود قومی که به شدت مورد ظلم و تبعیض قرار گرفته بود، از حقوق شهروندی محروم بود… موسی در مقابل، فرعون و هامان را می دید با قدرتی فراوان، حشم و خدم، لشکر و ارتش، حکومت و سلطنت، امپراتوری بزرگ مصر یکی از بزرگترین حکومت های آن زمانه…
اما موسی می بایست وظیفه و رسالت خویش که همان تلاش برای آزادی مظلومان هست را اجرا کند اما آیا این منطقی هست که موسی که فقط چوپانی است و عصایی بیش همراه خود ندارد با فرعون سراسر قدرت در بیفتد؟
موسی نه به عصای خویش بلکه به خدای خویش نظر دارد با توکل و نگاه به او وارد میدان می شود.
آنچه سبب نصرت موسی می شود ایمان اوست دل اوست که تجلی گاه یاد خداوند هست.
موسی فریفته ظاهر و زرق و برق و قدرت و حشم و خدم فرعون نمی شود.
موسی معتقد است جهان را خدایی هست که او اداره می کند، فرعون آفریده و مخلوق آن خداست و اگر او بخواهد هر امری آسان خواهد شد.
و در پایان، حادثه بزرگ که تجلی سنت الهی است رخ می دهد فرعون با همه قدرت، زیرکی و ارتش، غرق در آب می شود و موسی و قومی مظلوم و ناتوان پیروز می شوند.
در دنیای معاصر نیز حوادثی این چنین رخ داد و بار دیگر این قانون جاویدان خداوند شگفتی ها آفرید.
(....)
رسول الله – صلی الله علیه و سلم – نیز این حقیقت بزرگ را تجربه کرد آنگاه که از مکه رانده شد و در نهایت اسلام پیروز شد و محمد که فقط یک نفر بود حکومت و دینش همه شبه جزیره را فرا گرفت و امروز یک میلیارد و نیم انسان افتخار پیروی از محمد و دینش را دارند.
رسول الله – صلی الله علیه وسلم – پس از آنکه از مکه به مدینه هجرت کرد در مدینه متوجه شد که یهودیان ده محرم ( عاشوراء ) را روزه می گیرند علت را جویا شد و یهودیان گفتند :این روز بزرگیست چون در ۱۰محرم خداوند پیامبر ما، موسی را نجات داد و فرعون را غرق کرد و موسی به شکرانه این نعمت، این روز را روزه گرفت. پیامبر فرمود ما به موسی از ایشان مستحق تر و اولی تر هستیم و رسول الله از آن پس هر سال ۱۰ محرم را روزه می گرفتند و و به مسلمانان دستور داد این روز را روزه بگیرند …
پس از اینکه روزه رمضان فرض و واجب شد روزه عاشوراء حالت سنت به خود گرفت. مسلمانان تا کنون نیز به پیروی از رسول الله ۱۰ محرم را روزه می گیرند و حادثه بزرگ نجات موسی و پیروزی حق و شکست حتمی اهل باطل را در ذهن خود زنده نگه می دارند. رسول الله در پایان عمر خویش فرمودند: اگر سال دیگر زنده باشم ۹ محرم را نیز روزه می گیرم. از این رو علماء معتقدند که روزه ۱۰ و ۹ محرم سنت می باشد.
رسول الله در فضیلت روزه ۱۰ محرم می فرماید :
(صیام یوم عاشوارء ، إنی أحتسب على الله أن یکفر السنة التی قبله ) رواه مسلم (۱۹۷۶)
((گمان من بر خدا این است که روزه روز عاشوراء (۱۰ محرم)، گناهان سال قبل را ببخشاید.))
البته علماء می گویند منظور گناهان صغیره هست و گناهان کبیره نیاز به توبه دارد و در تجاوز و پایمال کردن حق الناس نیز باید حقوق ضایع شده را به مردم برگرداند یا از آنان حلالیت طلبید.
تابش