در تحقيقات يك پايان‌نامه كارشناسي ارشد اثرات ضد ديابتي عصاره ميوه و برگ گياه حرا بر روي موش صحرايي بررسي و مقايسه شد.
به گزارش سرويس پايان‌نامه خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) منطقه خوزستان، ليلا كمايي، دانشجوي كارشناسي ارشد رشته علوم جانوري گرايش فيزيولوژي دانشگاه آزاد اسلامي واحد كازرون در پايان‌نامه خود به بررسي اثر ضد ديابتي عصاره ميوه و برگ گياه حرا(Avicennia marina) در مقايسه با برگ گياه در موش صحرايي نر پرداخته است.
استفاده از گياهان دارويي جهت درمان ديابت به صورت علمي و سنتي رشد چشمگيري دارد. گياه حرا در آبهاي ساحلي دريا در حد فاصل جذر و مد رشد مي‌كند. در اين مطالعه اثر ضد ديابتي عصاره ميوه و برگ گياه حرا در موش‌هاي صحرائي نر ديابتي شده با استرپتوزوتوسين مورد بررسي قرار گرفت.
اين پايان‌نامه كه به راهنمايي دكتر هادي فتحي‌مقدم، عضو هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي جندي‌شاپور اهواز تدوين شده مي‌افزايد: ٧٥ سر موش صحرايي نر بالغ در ١٥ گروه پنج‌تايي شامل گروه كنترل و ديابتي انتخاب شد. گروه ديابتي شامل ديابتي، كنترل ديابتي ( نرمال سالين ٩/٠ درصد) و ١٢ گروه درمان شده با عصاره بود.
در اين پايان‌نامه تصريح شده است: حيوانات با محلول استرپتوزوتوسين به ميزان mg/kg ٦٠ وزن بدن با تزريق دورن صفاقي ديابتي شدند. عمل استخراج عصاره گياه به روش خيساندن انجام شد. پس از اطمينان از ديابتي شدن حيوانان كه قند خون بالاي ٢٥٠ mg/dl با استفاده از دستگاه گلوكومتر و با علائم پرنوشي، پرخوري و پر ادراري داشتند، عصاره آبي و آبي ـ الكلي ميوه و برگ گياه حرا براي سه روز پياپي با روش گاواژ تجويز شد.
٢٤ ساعت بعد از تجويز آخرين مقدار عصاره، خون‌گيري از قلب به عمل آمد. ميزان گلوكز سرم به روش آنزيمي و ميزان انسولين سرم به روش الايزا اندازه‌گيري شد.
هر دو نوع، عصاره آبي و آبي ـ الكلي ميوه و برگ گياه حرا، كاهش موثري در ميزان گلوكز سرم موش‌هاي صحرايي ديابتي در مقايسه با گروه شاهد ديابتي ايجاد كرد. همچنين، وزن موش‌هاي صحرايي نسبت به وزن اوليه افزايشي را نشان نداد. افزايش ناچيزي در انسولين حيواناتي كه عصاره دريافت كرده بودند، مشاهده شد. با تعيين LD50عصاره، بعد از ٤٨ ساعت، مرگ و ميري در موش‌ها مشاهده نشد.
به گزارش سرويس پايان‌نامه خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) منطقه خوزستان، ليلا كمايي، دانشجوي كارشناسي ارشد رشته علوم جانوري گرايش فيزيولوژي دانشگاه آزاد اسلامي واحد كازرون در پايان‌نامه خود به بررسي اثر ضد ديابتي عصاره ميوه و برگ گياه حرا(Avicennia marina) در مقايسه با برگ گياه در موش صحرايي نر پرداخته است.
استفاده از گياهان دارويي جهت درمان ديابت به صورت علمي و سنتي رشد چشمگيري دارد. گياه حرا در آبهاي ساحلي دريا در حد فاصل جذر و مد رشد مي‌كند. در اين مطالعه اثر ضد ديابتي عصاره ميوه و برگ گياه حرا در موش‌هاي صحرائي نر ديابتي شده با استرپتوزوتوسين مورد بررسي قرار گرفت.
اين پايان‌نامه كه به راهنمايي دكتر هادي فتحي‌مقدم، عضو هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي جندي‌شاپور اهواز تدوين شده مي‌افزايد: ٧٥ سر موش صحرايي نر بالغ در ١٥ گروه پنج‌تايي شامل گروه كنترل و ديابتي انتخاب شد. گروه ديابتي شامل ديابتي، كنترل ديابتي ( نرمال سالين ٩/٠ درصد) و ١٢ گروه درمان شده با عصاره بود.
در اين پايان‌نامه تصريح شده است: حيوانات با محلول استرپتوزوتوسين به ميزان mg/kg ٦٠ وزن بدن با تزريق دورن صفاقي ديابتي شدند. عمل استخراج عصاره گياه به روش خيساندن انجام شد. پس از اطمينان از ديابتي شدن حيوانان كه قند خون بالاي ٢٥٠ mg/dl با استفاده از دستگاه گلوكومتر و با علائم پرنوشي، پرخوري و پر ادراري داشتند، عصاره آبي و آبي ـ الكلي ميوه و برگ گياه حرا براي سه روز پياپي با روش گاواژ تجويز شد.
٢٤ ساعت بعد از تجويز آخرين مقدار عصاره، خون‌گيري از قلب به عمل آمد. ميزان گلوكز سرم به روش آنزيمي و ميزان انسولين سرم به روش الايزا اندازه‌گيري شد.
هر دو نوع، عصاره آبي و آبي ـ الكلي ميوه و برگ گياه حرا، كاهش موثري در ميزان گلوكز سرم موش‌هاي صحرايي ديابتي در مقايسه با گروه شاهد ديابتي ايجاد كرد. همچنين، وزن موش‌هاي صحرايي نسبت به وزن اوليه افزايشي را نشان نداد. افزايش ناچيزي در انسولين حيواناتي كه عصاره دريافت كرده بودند، مشاهده شد. با تعيين LD50عصاره، بعد از ٤٨ ساعت، مرگ و ميري در موش‌ها مشاهده نشد.