شیوع عفونت‌های ادراری در خانم‌های دیابتی بیشتر از زنان غیردیابتی است.
این میزان شیوع وقتی افزایش چشم‌گیری دارد که طول مدت دیابت نیز بیشتر باشد.
ضمنا اگر قند خون افراد دیابتی (چه خانم و چه آقا) کنترل نشده باشد، علاوه بر افزایش شیوع، شدت عفونت ادراری نیز بیشتر می‌شود.
نکته بعدی اینکه افراد دیابتی نسبت به غیردیابتی‌ها، بیشتر به عفونت‌های ادراری بدون علامت مبتلا می‌شوند، یعنی با اینکه آزمایش کشت ادرارشان مثبت شده(نشان می دهد عفونت دارند)، ولی خود شخص علامت‌هایی مثل سوزش ادرار، تکرر ادرار، تب و درد در ناحیه پایین شکم ندارد.
در زنان غیردیابتی فقط 6 درصد افراد به عفونت ادراری بدون علامت مبتلا می‌شوند، اما در دیابتی‌ها این عدد به 18 درصد می‌رسد.
علاوه بر عفونت‌های ادراری، دومین مشکلی که در دیابتی‌ها ایجاد می‌شود، مختل شدن کار سیستم عصبی خودکار مثانه است.
دستگاه ادراری
این سیستم، مثانه و مجاری ادراری را عصب می‌دهد و در حس پُر شدن مثانه و تخلیه ادرار نقش دارد.
وقتی این سیستم مهم مختل شود، فرد با اینکه مثانه‌اش پُر است، اما احساس ادرار کمتری می‌کند و دیرتر مثانه را تخلیه می کند.
به مرور زمان تخلیه مثانه هم دچار مشکل می‌شود، چون عضلات مثانه به خوبی نمی‌توانند منقبض شوند و حتی پس از تخلیه ادرار نیز، ادرار زیادی در مثانه باقی می‌ماند، ولی فرد دیابتی آن را حس نمی‌کند.
این حالت دو مشکل پدید می‌آورد، اول افزایش عفونت ادراری و دوم پدید آمدن حالت بی‌اختیاری ادرار است، چون مثانه پُر شده و ادرار به صورت سرریز نشت می‌کند.
مشکلاتی که مطرح شد، به مرور باعث اختلال در شدت دفع ادرار می‌شود، یعنی ادرار دیگر جریان عادی نخواهد داشت و قطره‌قطره می‌آید.
تنها راه شما برای پیشگیری، کنترل مرتب قندخون است. قندخون که بالا باشد، سیستم ایمنی بدن ضعیف شده و مستعد ابتلا به عفونت‌های ادراری می‌شود و به تدریج اعصاب کل بدن از جمله مثانه تخریب می‌شوند.
دکتر محسن خوش‌نیت- فوق‌تخصص متابولیسم و غدد
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران
این میزان شیوع وقتی افزایش چشم‌گیری دارد که طول مدت دیابت نیز بیشتر باشد.
ضمنا اگر قند خون افراد دیابتی (چه خانم و چه آقا) کنترل نشده باشد، علاوه بر افزایش شیوع، شدت عفونت ادراری نیز بیشتر می‌شود.
نکته بعدی اینکه افراد دیابتی نسبت به غیردیابتی‌ها، بیشتر به عفونت‌های ادراری بدون علامت مبتلا می‌شوند، یعنی با اینکه آزمایش کشت ادرارشان مثبت شده(نشان می دهد عفونت دارند)، ولی خود شخص علامت‌هایی مثل سوزش ادرار، تکرر ادرار، تب و درد در ناحیه پایین شکم ندارد.
در زنان غیردیابتی فقط 6 درصد افراد به عفونت ادراری بدون علامت مبتلا می‌شوند، اما در دیابتی‌ها این عدد به 18 درصد می‌رسد.
علاوه بر عفونت‌های ادراری، دومین مشکلی که در دیابتی‌ها ایجاد می‌شود، مختل شدن کار سیستم عصبی خودکار مثانه است.
دستگاه ادراری
این سیستم، مثانه و مجاری ادراری را عصب می‌دهد و در حس پُر شدن مثانه و تخلیه ادرار نقش دارد.
وقتی این سیستم مهم مختل شود، فرد با اینکه مثانه‌اش پُر است، اما احساس ادرار کمتری می‌کند و دیرتر مثانه را تخلیه می کند.
به مرور زمان تخلیه مثانه هم دچار مشکل می‌شود، چون عضلات مثانه به خوبی نمی‌توانند منقبض شوند و حتی پس از تخلیه ادرار نیز، ادرار زیادی در مثانه باقی می‌ماند، ولی فرد دیابتی آن را حس نمی‌کند.
این حالت دو مشکل پدید می‌آورد، اول افزایش عفونت ادراری و دوم پدید آمدن حالت بی‌اختیاری ادرار است، چون مثانه پُر شده و ادرار به صورت سرریز نشت می‌کند.
مشکلاتی که مطرح شد، به مرور باعث اختلال در شدت دفع ادرار می‌شود، یعنی ادرار دیگر جریان عادی نخواهد داشت و قطره‌قطره می‌آید.
تنها راه شما برای پیشگیری، کنترل مرتب قندخون است. قندخون که بالا باشد، سیستم ایمنی بدن ضعیف شده و مستعد ابتلا به عفونت‌های ادراری می‌شود و به تدریج اعصاب کل بدن از جمله مثانه تخریب می‌شوند.
دکتر محسن خوش‌نیت- فوق‌تخصص متابولیسم و غدد
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران