Reza Sharifi
مدير ارشد تالار
البته عادل هنوز مخاطب را عصبی می كند، كارش به آنجا نرسيده كه اجراي فاجعه اش مايه شادباشی يك شب شود. كم كم اما بايد خنديد، مثل همه شب هايی كه جهانگير كوثری در ورزش از نگاه 2 می ساخت، شب های شاد با آن سوال و جواب های مسخره، مثل آن شب كه به جلال حسينی اصرار می كرد بين تو و عقيلی يكی سوئيپر هستيد، دفاع flat را جهانگير خان هنوز انگار باور نكرده بود، تنه به تنه با عليفر. عادل يك قدمی فاجعه ايستاده، مثالش همين ديشب. گفت و گويش با فرهاد مجيدی اگر تست يك مجری برای كار در صدا و سيما بود، در همان سوال و جواب های آغازين می شد در خروجی را نشانش داد. كار عادل در گفت و گو با فرهاد به آنجا رسيد كه مجيدی را فرهاد خان صدا می زد تا ديگر كاری به كارش نداشته باشد و داستان پرچم تكان دادن در استاديوم را چندباره نگويد. اگرچه مجيدی با سياسی كاری های بی مايه و كنايه های تكراری و بت ساختن از ناصر حجازی حال آدم را بد می كرد اما عادل بازنده اين جدل بود. باختن عادل در كل كل ها اهميتی نداشت، باختن در اجرای يك گفت و گو رقت آور بود. عادل ديشب نشان داد كه اگر ميهمان برنامه اش بازيكنی از روستاهای تبريز نباشد و مرعوب 90 نشود، برای بازی كردن با مجری و دست انداختنش كار سختی پيش رو ندارد. بگذريم از اينكه عادل ديشب در كنايه به مجيدی گفت مهدوی كيا از بازيكنان نامدار فوتبال اروپا بوده (كه اغراق خنده داری است) يا بگذريم از بی برنامه بودن 90 ديشب در پخش آيتم ها و بلبشوي استوديو. برای خوش گذرانی با 90 البته فقط تماشای 90 كافی نيست، بازتابش در رسانه ها هم عالمی دارد. امروز در رسانه ای گزارش 90 به چشمم خورد. تنظيم مصاحبه بی نظير است و ديوانه ات مي كند. 90 را بايد به همين شيوه تنظيم كرد، اين شيوه گزارش دادن از 90 به 90 می آيد:
وی در مورد اينكه آيا فرزاد پرسپوليسی بوده آن را هم رد كرد:...
وی درباره اينكه روزنامه قديمی كه تيتر زده بود كه او در سال 76 گفته است مي خواهد از استقلال برود گفت:...
منبع:کافه سینما