فیزیکدانان از کشف بوزون هیگز مطمئن‌تر شدند

[ice star]

[h=2]فیزیکدانان از کشف بوزون هیگز مطمئن‌تر شدند

دانشمندان در سرن در گزارش جدید خود درباره ذره‌ای که در تابستان گذشته کشف شده اعلام کردند اطمینان از بوزون هیگز بودن این ذره افزایش پیدا کرده است.
به گزارش لایوساینس، نتایج دو آزمایشی که در ماه جولای در تونل 27 کیلومتریبرخورد‌دهنده بزرگ هادرون در مرز میان سوئیس و فرانسه انجام گرفت نشان می‌داد که ذره‌ای جدید با وزن 125 برابر جرم پروتون کشف شده است. اکنون دو آشکارساز ATLAS و CMS که انجام این آزمایشها را به عهده داشتند اطلاعات جدیدی از نتایج این آزمایشها را در سمپوزیوم فیزیک برخورد دهنده هادرون در کیوتوی ژاپن ارائه کرده‌اند. یافته‌های جدید نشان می‌دهند نه تنها این ذره به احتمال بسیار بالا بوزون هیگز، ذره‌ای که جرم را در ماده ایجاد کرده است، بلکه نسخه‌ای ابتدایی از ذره‌ای است که در مدل استاندارد فیزیک پیش‌بینی شده‌است.این یافته جدید امید‌واری‌هایی برای متفاوت بودن ویژگی‌های بوزون هیگز از آنچه در مدل استاندارد پیش‌بینی شده را زنده کرده و دریچه‌ای جدید را به سوی نظریه‌های عجیب فیزیکی گشوده است. برای مثال برخی از دانشمندان امیدوارند این یافته جدید بتواند از نظریه‌ای به نام ابرتقارن پشتیبانی کند، نظریه‌ای که در آن وجود ذره ای پنهانی در برابر همه ذرات شناخته شده پیش‌بینی شده است.به گفته دانشمندان هنوز برای دستیابی به اطمینان مطلق زود است اما این ذره جدید نشانه‌ها و رفتاری بسیار مشابه با بوزون هیگز دارد، با این‌همه نتایج قطعی‌تر در ماه مارچ و در کنفرانس زمستانه برخورد‌دهنده هادرون اعلام خواهند شد. با وجود این‌که ذره جدید طول عمر زیادی نداشته و به سرعت به ذرات دیگر تبدیل شده،‌اما دانشمندان درحال مطالعه بر روی نشانه‌های ذراتی هستند که ذره جدید به آنها تبدیل شده است.دانشمندان با اطمینان زیادی اعلام کرده‌اند که ذرات شبه‌هیگز جرمی میان 125 تا 126 برابر جرم پروتون دارند، همچنین بررسی دیگر ویژگی‌های این ذره از قبیل چرخش و توازن آن همگی نشان از تطابق ذره جدید با ذره پیش‌بینی شده در مدل استاندارد دارد.

​

 

[parisa]

گفتگوي ويژه همشهري‌آنلاين با دانشمند ارشد بریتانیا در برخورد‌دهنده بزرگ هادرون [h=2]بوزون هیگز قطعا کشف شده‌است؛ اعلام نهایی‌ترین نتیجه در پایان سال 2012

​

دانش > تحقیق‌و‌ تولید- همشهری آنلاین گفتگو از سمیرا مصطفی نژاد:
دانشمندان سرن چند ماه پیش از برخورد دهنده بزرگ هادرون گزارش دادند که نتایج آزمایش‌های این برخورد‌دهنده نشانه‌های ذره‌ای جدید را در اختیار آنها گذاشته است،‌ ذره‌ای که شباهت زیادی با ذره مشهور بوزون هیگز دارد.
45 سال است که فیزیکدانان در سرتاسر جهان در جستجوی این ذره بوده‌اند تا شاید بتوانند چگونگی ایجاد جرم در ماده را توضیح دهند.
هر دو آشکارسازهای برخورد دهنده در این آزمایش به درجه قطعیتی دست پیدا کرده‌اند که می‌توان اطلاعات به دست آمده را یک کشف جدید نامید. با این همه اطمینان نهایی از هویت واقعی ذره جدید نیازمند مطالعات بیشتر است.
سازمان تحقیقات هسته‌ای اروپا (CERN)

تایید نهایی ذره جدید به عنوان بوزون هیگز یکی از بزرگترین کشفیات علمی قرن حاضر خواهد بود،‌ همچنین تعدادی از فیزیکدانان تلاش برای شکار این ذره را با برنامه آپولوی ناسا که در دهه 1960 باعث شد انسان برای اولین بار به ماه قدم بگذارد،‌ مقایسه می‌کنند.
برای اثبات وجود این ذره دانشمندان باید رفتارهای این ذره را با رفتارهای بوزون هیگز که در مدل استاندارد فیزیک پیش‌بینی شده مقایسه کنند،‌ مدل استاندارد درحال حاضر بهترین نظریه‌ای است که می‌تواند سازو کار جهان را تشریح کند. با این‌همه بخش‌های غریب و ناشناخته‌ای نیز وجود دارند. تمامی آنچه ما در اطراف و گوشه و کنار جهان می‌بینیم تنها چهار درصد از کل جهان است،‌ مابقی آن از ماده‌ای مرموز به نام ماده تاریک و انرژی مرموز‌تر به نام انرژی تاریک ساخته شده است و تایید وجود بوزون هیگز می‌تواند در کشف اسرار ماده و انرژی تاریک نیز تاثیرگذار باشد.
دیوید اوانز (David Evans) دانشمند ارشد تیم دانشمندان بریتانیا در برخورد‌دهنده بزرگ هادرون و آشکارساز آلیس درباره کشف احتمالی بوزون هیگز آن را با بازی‌های المپیک مقایسه کرده و می‌گوید کشف این ذره مانند بردن یک مدال طلا در المپیک است، به گفته وی مطمئنا بیشتر کشورها بیش از یک مدال طلا در المپیک برده‌اند و سرن نیز طی سال‌ها مدال‌های طلای زیادی به دست خواهد آورد.
اوانز محقق و فیزیکدان دانشگاه بیرمنگام در پاسخ به سوالات همشهری آنلاین جزئیات بیشتری را در‌رابطه با کشف ذره جدید عنوان کرده است:

• همشهری آنلاین: چه تعریفی از ذره‌ای که به تازگی کشف شده دارید؟ تا جایی که مشخص است هنوز بوزن هیگز بودن آن 100 درصد به اثبات نرسیده است...

دیوید اوانز: سیگنال‌های بسیار قوی در نتایج به دست آمده دیده شده‌اند که نشان می‌دهند بوزون جدیدی با جرمی در حدود 125 گیگا الکترون ولت،‌یعنی جرمی 133 برابر جرم پروتون، وجود دارد. با وجود‌اینکه بوزون جدید با بوزون هیگزی که در نظریه مدل استاندارد پیش‌بینی شده مطابقت‌هایی دارد،‌ اما پیش از آنکه بتوانیم 100 درصد از آن اطمینان حاصل کنیم،‌ باید ویژگی‌های آن با دقتی بالا مورد بررسی و مطالعه قرار دهیم. قطعا اگر ویژگی‌های این بوزون جدید با ویژگی‌های پیش‌بینی شده برای بوزون هیگز متفاوت باشند، ‌موضوع هیجان‌انگیز‌تر خواهد شد.

• چرا این موضوع علمی که هنوز به تایید نهایی نیز نرسیده تا این حد برای جوامع علمی در سرتاسر جهان از اهمیت برخوردار بود؟

- ما نظریه‌ای به نام نظریه مدل استاندارد داریم،‌که ویژگی‌های ذرات اولیه یا همان سنگ‌بناهای ماده و نیروهای بنیادی که در میان این ذرات در کنش هستند را توضیح می‌دهد. این نظریه باوجود اینکه بسیار موفق عمل کرده،‌ یک مشکل بسیار بزرگ داشته و دارد: مدل استاندارد هیچ توضیحی درباره اینکه چرا ذرات باید جرم داشته‌باشند نداده است. وجود بوزون هیگز با دادن جرم به ذرات این مشکل را حل خواهد کرد. اگر هیگز وجود نداشت،‌ نظریه مدل استاندارد که برای 50 سال گذشته مورد استفاده فیزیکدانان جهان قرار گرفته،‌ سقوط می‌کرد. در واقع کشف این ذره به اثبات صحت مدل استاندارد در فیزیک ذره‌ای کمک خواهد کرد.
از این رو کشف بوزون هیگز به این معنی است که در تمامی این 50 سال دانشمندان درباره نظریه‌ای که ساز‌و‌کار تمامی ماده در جهان را توضیح می‌دهد،‌ درست می‌اندیشیده‌اند و این پیشرفت بسیار بزرگی به شمار می‌رود.

• می‌توانید جزئیات بیشتری را درباره روند کشف ذره جدید بیان کنید؟

- این روند یک روند تحلیلی بسیار بسیار پیچیده‌است. با‌ وجود اینکه ما می‌دانیم ردپای بوزون هیگز باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد،‌ روند‌های دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند در آشکار‌سازهای عظیم ذره‌ای ردپای مشابهی از خود به جا بگذارند. فیزیکدانان واقعا باید بدانند که این ردپاهای پس‌زمینه چه ویژگی‌هایی دارند و برای ردیابی ردپای بسیار کوچک بوزون هیگز، باید چه تعدادی از این ردپاهای پس‌زمینه را مشاهده کرد؟

• دانشمندان در ابتدا اعلام کردند میزان اطمینان از صحت این کشف پنج سیگما است، یعنی دانشمندان از اینکه ذره‌ای جدید را کشف کرده‌اند 99.999 درصد اطمینان دارند. اکنون این اطمینان بیشتر شده، چه چیزی در نهایت بوزون هیگز بودن این ذرات را تایید خواهد کرد؟

- همانطور که گفتید سیگمای پنج یعنی اطمینان از کشف یک ذره جدید. برای اینکه بوزون هیگز بودن این ذره به اطمینان 100 درصدی برسد باید ویژگی‌های ذره جدید به دقت با ویژگی‌های پیش‌بینی شده برای بوزون هیگز در مدل استاندارد مقایسه شود و درصورتی که این ویژگی‌ها کاملا با یکدیگر مطابقت داشتند،‌نهایتا وجود ذرات بوزون هیگز به اثبات خواهد رسید.

• پروفسور پیتر هیگز در زمان کشف این ذره جدید اعتراف کرد که نمی‌داند بوزون هیگز چه کاربردی می‌تواند داشته باشد،‌ نظر شما درباره کاربرد احتمالی این ذره در آینده درپیش رو چیست؟

- این گفته درست است اما جوزف جان تامسون (کاشف الکترون‌ها،‌ ایزوتوپ‌ها و مخترع طیف‌سنج جرمی) نیز زمانی که در سال 1897 موفق به کشف الکترون‌ها شد،‌ هیچ ایده‌ای درباره کاربرد عملی این ذرات نداشت. در‌ حقیقت در آن زمان وی فکر می‌کرد کشفش به هیچ‌وجه کاربردی ندارد. امروز،‌ ما حتی نمی‌توانیم تصورش را بکنیم که جهان بدون الکترونیک‌ها به چه شکلی درخواهد آمد و تمامی تکنولوژی‌هایی که ما را احاطه کرده‌اند،‌بدون کشف و درک الکترون‌ها هرگز به وجود نمی‌آمدند. چه کسی می‌داند در 100 سال آینده بوزون هیگز چه کاربرد‌های عملی می‌تواند داشته باشد؟

• فعالیت برخورد‌دهنده بزرگ هادرون در پایان سال 2012 خواهد رسید، برنامه تحقیقات پس از متوقف شدن فعالیت این برخورد‌دهنده چگونه خواهد بود؟

- مقدار داده‌های به دست آمده از آزمایش‌هایی که در برخورد‌دهنده بزرگ هادرون انجام گرفته‌اند به اندازه‌ای گسترده و حجیم است که تحلیل و بررسی دقیق آنها در زمان خاموشی، ما را تا سال 2013 سرگرم و مشغول نگه‌خواهد داشت و در این مدت زمان فرصت مناسبی برای تعمیر و ارتقا تجهیزات و حسگرهای برخورد‌دهنده هادرون نیز به وجود خواهد آمد.

• از ماه جولای تا کنون روند تحقیقات چه تغییری در درصد قطعیت از هویت ذره جدید ایجاد کرده است؟

- از ماه جولای تا کنون سیگنال‌های کشف شده قدرت بیشتری پیدا کرده‌اند، از این رو می‌توانم بگویم این ذره قطعا کشف شده‌است. در گزارشی که در حدود 10 روز پیش توسط محققان آشکارساز آلیس منتشر شده نیز اعلام شده نشانه‌های به دست آمده از ذره جدید کاملا با تولید و انحطاط بوزون هیگزی که در مدل استاندارد به آن اشاره شده، سازگاری دارد. با این همه باید تا پایان سال 2012 صبر کنیم، زمانی که آمار بیشتری به دست بیاوریم و پس از آن ویژگی‌های ذرات جدید محاسبه خواهد شد.

 

[MAHDI]

ذره به این بزرگی چطور تا الان کشف نشده بود؟

 

[parisa]

[h=2]بوزون هیگز (ذره خدا) چیست و چرا اینقدر اهمیت دارد؟

تا کنون درباره ذره کوب (برخورد دهنده) بزرگ CERN (LHC) بسیار صحبت کرده ایم و از بررسی ذرات سریع تر از نور تا امکان استفاده از آن به عنوان ماشین زمان گفته ایم. طی دو روز گذشته دوباره این ماشین غول آسا، سرو صدای زیادی بر پا کرده و در صدر اخبار علمی دنیا نشسته است. همه درباره بوزون هیگز یا همان ذره خدا صحبت می کنند و کشف آن توسط دانشمندان سرن، حسابی فیزیکدانان را به وجد آورده است. به قول تحلیلگر ارشد آزمایش CMS سرن، «ما هم اکنون در آغاز یک دوراهی (وجود یا عدم وجود بوزون هیگز) قرار داریم که بالاخره می توانیم مسیرمان را انتخاب کنیم. این کشف تنها آغاز یک راه و زمینه ساز کشفیات شگرفی در دانش بشری است.»

اما جدای از همه این شور و هیجان و داستان ها، واقعا Higges boson چیست و چرا اینقدر کشف آن برای دانشمندان مهم است؟ اجازه دهید کمی ساده تر به این موضوع بپردازیم و ببینیم اصلا دعوا سر چیست؟! پس در ادامه مطلب با نارنجی همراه باشید، تا بیشتر درباره این ذره و تئوری های پیرامون آن بدانیم.

ضمن اینکه برای نوشتن این مطلب از کمک های عملی و راهنمایی های خانم دکتر رحمانی پور، دکترای فیزیک گرایش ذرات بنیادی کمک گرفتیم.​

[h=3]بوزون چیست؟

بوزون یک ذره زیر-اتمی است. ذرات اتمی پرتون ها، نوترون ها و الکترون ها هستند. در حالی که در دنیای یونان اتم به معنی غیر قابل تقسیم بود، دانشمندان مدرن دریافتند که ذرات اتمی هم قابل بخش به ذرات زیر-اتمی هستند. که این ذرات زیر-اتمی شامل کوارک ها، لپتون ها و بوزون ها می شوند.​

[h=3]بوزونِ هیگز چیست؟

هیگز آخرین بخش گمشده مدل استاندارد ( Standard Model )‌ است. تئوری که بلوک های اصلی سازنده جهان را تشریح می کند. ۱۱ ذره دیگری که توسط این مدل پیش بینی شده اند، تا کنون کشف شده بودند و حالا پیدا شدن هیگز می تواند مدل استاندارد را تایید نماید. با اثبات وجود این ذره، ما مجبور به باز اندیشی در خصوص نحوه شکل گیری جهان خواهیم بود.

دانشمندان عقیده دارند در یک میلیاردم ثانیه پس از بیگ بنگ، جهان هستی یک سوپ فوق العاده غول پیکر از ذراتی بوده که با سرعت نور با یکدیگر مسابقه گذاشته بودند و هیچ جرمی نداشته اند. در این میان برهم کنش آنها با میدان هیگز باعث شده که جرم پیدا کنند و سرانجام جهان شکل بگیرد.

میدان هیگز، یک میدان انرژی تئوری و نادیدنی است که تمام کیهان را در برگرفته است. برخی ذرات (همچون فوتون ها که اجزاء نور هستند) توسط این میدان تحت تاثیر قرار نگرفته اند و در نتیجه جرمی ندارند. بقیه ذرات اما به خوش شانسی فوتون ها نبودند و همانند قاشقی که در آش گیر می کند، در این میدان انرژی به دام افتادند. تمامی ذرات با فواصل کم و زیاد در اطراف این میدان هستند و در حال بده بستان و اثرات متقابل با آن هستند و بوزون های هیگز را که به صورت خوشه ای به تعداد کاملا متفاوت در اطراف هر ذره هستند، به خود جذب می کنند.

جهان را همانند یک میهمانی تصور کنید. میهمانان عادی که یکدیگر را نمی شناسند با سرعت و بدون هیچ توجهی از کنار یکدیگر رد می شوند. اما میهمانان مشهور و اشخاص مهم، گروه هایی از مردم (بوزن های هیگز) را به دور خود جذب می کنند و در نتیجه سرعت حرکت آنها در اتاق کند خواهد شد.

سرعت حرکت ذرات در میدان هیگز هم بسیار شبیه به این داستان است. برخی ذرات معین، گروه بزرگتری از بوزون های هیگز را جذب می کنند و جرم بیشتری هم پیدا خواهند کرد.

ذره هیگز که تا کنون فقط یک موضوع تئوری بوده است، برای اولین بار در سال ۱۹۶۴ توسط شش فیزیکدان وارد فرضیات علمی شد، که یکی از آنها Briton Peter Higgs بود. اما جستجو برای یافتن این ذره فرضی از اوایل دهه 1980 شروع شد. این آزمایشات ابتدا در Fermilab و با استفاده از برخورد دهنده Tevatron در نزدیکی شیکاگو انجام می شدند و امروزه در CERN با دستگاهی شبیه به آن (ولی بسیار بزرگتر) دنبال می شوند. اما تمرکز عمده بر این ذره، از سال ۲۰۱۰ و با آغاز کار LHC، شکل گرفت.​

[h=3]مدل استاندارد چیست؟

مدل استاندارد در علم فیزیک جایگاهی همانند نظریه تکامل در علم زیست شناسی دارد. این تئوری بهترین توضیح و تفسیری است که فیزیکدانان درباره چگونگی کنار هم قرار گرفتن بلوک های سازنده جهان توانسته اند ارائه کنند. این تئوری شرح می دهد که چگونه ۱۲ ذره بنیادی توسط چهار نیروی اصلی کنترل می شوند.
​

نکته: البته بسیاری از منابع فیزیک تعداد این ذرات بنیادی در مدل استاندارد را به شکل دقیق تر و جزئی تر، به این صورت تقسیم بندی می کنند: ۱۲ لپتون، ۳۶ کوارک (و آنتی کوارک)، ۱۲ ذره واسطه و ذره هیگز. یعنی جمعا ۶۱ ذره.​

 

[parisa]

اما جهان هستی جای بسیار بزرگی است و مدل استاندارد تنها می تواند بخش کوچکی از آن را توضیح دهد. دانشمندان همیشه میان آنچه که ما می توانیم ببینیم و آنچه که باید در واقعیت وجود داشته باشد، یک فاصله و شکاف فرض می کنند. این شکاف باید با چیزی پر شود که ما به درستی آن را نمی شناسیم، که محققان این چیز را ماده تاریک یا Dark Matter می نامند. کهکشان ها نیز با سرعتی بیشتر از نیروهایی که ما می شناسیم و تصور می کنیم بر آنها وارد می شود، در حال دور شدن از یکدیگر هستند. این شکاف دانش نیز با انرژی تاریک یا dark energy پر می شود. اعتقاد بر این است که این جفت تقریبا ناشناخته بیش از ۹۶ درصد جرم و انرژی کیهان را در بر می گیرند.

تایید مدل استاندارد، یا شاید اصلاح آن، می تواند یک گام به جلو برای رسیدن به هدف نهایی فیزیک ( نظریه همه چیز یا theory of everything ) است که ماده تاریک، انرژی تاریک و نیروی جاذبه را در بر می گیرد، چیزی که مدل استاندارد از پس توضیح آن بر نمی آید. این داستان همچنین می تواند نور دانش را حتی بر ایده های مبهم تری همچون امکان وجود جهان های موازی بتاباند.

James Gillies سخنگوی سرن گفته بود همان گونه که نظریات اینشتین در برگیرنده کارهای ایزاک نیوتون بودند و بر پایه آنها بنا شده بودند، چیزی که هزاران فیزیکدان در سرن مشغول انجام آن هستند، همین کار را با نظریات اینشتین خواهد کرد‫.‬

 

[parisa]

[h=3]ذره کوب (برخورد دهنده) بزرگ یا LHC چیست؟

به گمانم جواب این سوال را خوانندگان نارنجی از خیلی وقت قبل می دانند و آگاهی خوبی نسبت به آن دارند. برخورد دهنده بزرگ سرن یا Large Hadron Collider در واقع بزرگترین و قدرتمند ترین دستگاه جداکننده ذرات در جهان است. LHC از یک لوله حلقوی ۲۷ کیلومتری در عمق ۱۰۰ متری زمین میان فرانسه و سوئیس تشکیل شده است. ساخت این مجموعه عظیم بیش از ۱۰ میلیارد دلار هزینه در بر داشته است.

دو باریکه از پروتون ها در جهت مخالف یکدیگر درون این لوله عظیم به حرکت در می آیند و سپس با یکدیگر برخورد می کنند تا میلیون ها ذره در هر ثانیه ایجاد شود. و این واکنش، شرایطی شبیه ثانیه اول بیگ بنگ را شبیه سازی خواهد کرد، همان زمانی که به اعتقاد فیزیکدان ها میدان هیگز روشن شده است.

هم اکنون حجم بسیار عظیمی از داده ها طی آزمایشات سرن در کامپیوترهای این مرکز جمع آوری شده است. اطلاعاتی از تریلیون ها برخورد انجام شده که هر کدام نور کوچکی بودند برای افشای ذره بنیادین جهان هستی: بوزون هیگز. البته این فرآیند شکار ذره خدا، کاری کند و بسیار زمان بر بوده است.​

[h=3]آستانه اثبات این ذره کجاست؟

دانشمندان برای دستیابی به این اکتشاف، برای خود هدفی از میزان قطعیت و اطمینان گذاشته بودند که به آن 5sigma می گویند. یعنی اینکه تنها با احتمال یک در ۹ تریلیون، نتیجه گیری آنها از دیتاهای جمع آوری شده از ذره کوب (برخورد دهنده) می تواند یک اتفاق و اشتباه آماری باشد.

از زمان شروع به کار سرن در سال ۲۰۱۰ دو تیم کاملا مجزا با نام های ATLAS و CMS به طور هم زمان کار بر روی هیگز را شروع کرده بودند. و اکنون دانشمندان سرن برای اطمینان از نتیجه گیری شان، دو گروه مستقل از اطلاعات کامل را در اختیار دارند و این، دقت کار را از آستانه آماری مورد نظر هم بالاتر برده است.​

 

[parisa]

[h=3]چرا پیدا کردن بوزون هیگز اینقدر اهمیت دارد؟

در حالی که کشف بوزون هیگز هم نمی تواند همه آنچه را که درباره چگونگی کارکرد جهان هستی نیاز داریم، به ما بگوید؛ اما می تواند یک حفره عظیم در مدل استاندارد را که بیش از ۵۰ سال خالی مانده بود، پر کند. مارتین آرچر فیزیکدان کالج سلطنتی لندن می گوید:​

بوزون هیگز در واقع آخرین تکه گمشده از درک فعلی ما از بنیادی ترین ذات و جوهره جهان هستی است. و اکنون به لطف LHC ما قادر هستیم که مربع کنار این گزینه را تیک بزنیم: این شیوه ای است که جهان کار می کند، یا حداقل ما فکر می کنیم این گونه کار می کند.

در واقع این شروع یا پایان چیزی نیست، بلکه فقط درباره اینکه ما به صورت عملی درباره جهان و چگونگی اش چه بگوییم، می تواند به یاری ما بیاید و چیزهای زیادی برای گفتن داشته باشد.​

گوردون کن، مدیر فیزیک نظری -مرکز میشیگان اضافه می کند که یافتن شواهدی درباره بوزون هیگز می تواند «یک موفقیت بسیار شگفت انگیز برای دانش و برای انسان در چهار قرن اخیر باشد.»

 

[parisa]

[h=3]چرا به بوزون هیگز‪،‬ ذره خدا می گویند؟

نام مستعار جالب ذره خدا (God Particle) برای این ذره گریزان، توسط دانشمند برنده جایزه نوبل، لئون لدرمن برای عنوان کتابش انتخاب شد. البته وی به مزاح می گوید ابتدا می خواسته نام آن را ذره نفرین شده (Goddamn Particle) بگذارد، زیرا هیچ کس نمی توانسته آن را پیدا کند!

وی دلیل انتخاب آن را اهمیت بسیار فراوان آن می داند، زیرا طبق نظریات علمی، این ذره همه جا را در بر گرفته و تمام فضا و کیهان را پوشانده است.​

[h=3]دانشمندان چگونه به دنبال بوزون هیگز می گشتند؟

در هجده ماه گذشته دانشمندان جستجو برای ذره هیگز را با به هم کوبیدن پروتون ها با انرژی بسیار بالا در ذره کوب (برخورد دهنده) ۱۰ میلیارد دلاری که در مرکز سرن ژنو قرار دارد، ادامه داده اند. درون LHC که ۱۰۰ متر زیر زمین بوده و یک تونل ۲۷ کیلومتری است و قویترین برخورد دهنده ای است که تا کنون ساخته شده، تصادم پروتون های پر انرژی، مجموعه ای از ذرات کوچکتر را پدید می آورد که دانشمندان تمام آنها را بررسی می کنند و به دنبال یک نشانه می گردند که وجود بوزون هیگز را نشان دهد.

آرچر می گوید: «شما تنها امیدوارید که یک جایی در این تصادم ها چیزی را ببینید... شاید به نوعی یک اتفاق آماری.» در واقع بوزون های هیگز بسیار فرّارند، لحظه ای به وجود می آیند و بلافاصله به سرعت نابود می شوند. به گفته آرچر، دانشمندان در سرن تنها می توانند بازمانده های فراپاشی بوزون هیگز را مشاهده کنند.

با تشکر از کمک های علمی و راهنمایی های خانم دکتر رحمانی پور، دکترای فیزیک گرایش ذرات بنیادی.​

 

[mehdi hiden]

خيلي جالب بود زهرا :گل:مرسي از اين تايپيك مفيد. :زبون:منتظر موضوعات جديدو اموزنده هستم.:شاد2::بای:

 

[parisa]

خيلي جالب بود زهرا :گل:

??????????????????????

 

[mehdi hiden]

??????????????????????

parisaخانوم منظورتون ازين پست چي بود؟؟؟؟:تعجب2::احترام:

 

[ice star]

خيلي جالب بود زهرا :گل:مرسي از اين تايپيك مفيد. :زبون:منتظر موضوعات جديدو اموزنده هستم.:شاد2::بای:

چه عجب عمو جووووون براي اولين بار بامن لج نكردي :تعجب2: اگه واقعا خوب بود پس پسندت كوووووووووووووووووو؟؟؟؟:ناراحت:

 

[parisa]

parisaخانوم منظورتون ازين پست چي بود؟؟؟؟:تعجب2::احترام:

فکر کردم منو زهرا خطاب کردین که الان متوجه شدم