ahmadfononi
معاونت انجمن
بررسي اطلاعاتي كه كاوشگر وويجر ۲سازمان ناسا از اعماق فضا به زمين ارسال كرده است نشانگر اشتباه بودن ميليون‌ها متن علمي است كه در آنها منظومه شمسي كروي فرض شده است. به گزارش خبرگزاري فرانسه از پاريس ، دانشمندان مي‌گويند منطقه نفوذ خورشيد كه هليوسفر ناميده مي‌شود گرد نيست و كاملا نامتقارن است .
هليوسفر فضايي تحت سيطره بادهاي خورشيدي يا ذراتي است كه از خورشيد پرتاب مي‌شود. اين بادها تا مدار پلوتو كه در فاصله شش ميليارد كيلومتري از خورشيد به دور اين ستاره مي‌چرخد، پيش مي‌رود.
كاوشگر وويجر ۲كه در سال ۱۹۷۷سفر تاريخي خود را به سيارات منظومه شمسي آغاز كرد، اكنون از اين مرز ناآرام كه به نام شوك پايان خوانده مي شود ، عبور كرده است . در اين منطقه هليوسفر پايان مي‌يابد و فضاي بين ستاره‌اي آغاز مي‌شود.
كاوشگر وويجر يك كه همزاد وويجر دو است ، چهار سال زودتر در نقطه ديگري در فاصله ۱/۵ميليارد كيلومتري خورشيد از اين مرز عبور كرد.
براساس مطالعاتي كه در مجله نيچر منتشر شده است اين تفاوت ثابت مي‌كند كه هليوسفر حتي به گرد كامل نيز نزديك نيست بلكه مثل تخم مرغ، دوكي شكل است.
بادهاي خورشيدي كه به سمت مرز منظومه شمسي مي‌وزند، با بقاياي اتمي كه از فضاي بين ستاره‌اي در جهت مقابل هجوم مي‌آورند، تصادم مي‌كند و در نتيجه اين تصادم دايمي قسمت پايين اين تخم مرغ مسطح شده است.
كاوشگر وويجر دو چندين بار در طول يك روز از شوك پايان عبور كرد كه اين امر نشان مي‌دهد مثل جزر و مد يك موج، در اين مرز جريان دايمي وجود دارد.
رندي جوكيپي اخترشناس دانشگاه آريزونا درباره دو كاوشگر وويجر كه از سال ۱۹۷۷تاكنون به فعاليت خود ادامه مي‌دهند مي‌گويد عبور از هليوسفر عصر جديدي از اكتشافات را به روي ما مي‌گشايد.
اطلاعات دريافتي از مناطق دوردست هليوسفر ديدگاه ما را در مورد نحوه تعاملات خورشيد با كهكشان متحول كرده است .
طي دهه‌هاي آينده اين دو كاوشگر كه با سرعت بيش از ۱۷كيلومتر درثانيه از زمين دور مي‌شوند تنها منبع مشاهدات ما از مناطق دوردست منظومه شمسي خواهند بود.
اين دو كاوشگر در اصل براي رصد و پرواز از كنار سياره‌هاي مشتري و زحل به فضا پرتاب شدند كه كشف آتشفشان‌هاي فعال بر روي قمر ايو مشتري و پيچيدگيهاي حلقه‌هاي زحل از جمله دستاوردهاي هيجان انگيز آنها بود.
در مرحله بعد ، اكتشاف فضاي ماوراي سيارات منظومه شمسي به عنوان ماموريت بعدي اين كاوشگرها در نظر گرفته شد.
آنها اولين اجرام ساخت بشر هستند كه به مناطق تاريك و سرد اعماق كهكشانها مي‌روند. در فقدان انرژي خورشيدي ، باتريهاي هسته‌اي مادام العمر نيروي حركت اين دو كاوشگر را تامين مي‌كند.
اين فضاپيماها آنقدر از زمين دورند كه چندين ساعت طول مي‌كشد تا پيام ارسالي از زمين با سرعت نور به آنها برسد. هر يك از اين كاوشگران روزانه ۱/۶ميليون كيلومتر در فضاي لايتناهي پيش مي‌روند.
اين دو كاوشگر يك كپسول زمان با خود به همراه دارند كه اصوات و تصاوير حيات بر روي زمين مربوط به اواسط دهه ۱۹۷۰در آنها ضبط شده و در صورت برخورد آنها با هوش فرازميني مي‌تواند معرف حيات در كره زمين باشد.
هليوسفر فضايي تحت سيطره بادهاي خورشيدي يا ذراتي است كه از خورشيد پرتاب مي‌شود. اين بادها تا مدار پلوتو كه در فاصله شش ميليارد كيلومتري از خورشيد به دور اين ستاره مي‌چرخد، پيش مي‌رود.
كاوشگر وويجر ۲كه در سال ۱۹۷۷سفر تاريخي خود را به سيارات منظومه شمسي آغاز كرد، اكنون از اين مرز ناآرام كه به نام شوك پايان خوانده مي شود ، عبور كرده است . در اين منطقه هليوسفر پايان مي‌يابد و فضاي بين ستاره‌اي آغاز مي‌شود.
كاوشگر وويجر يك كه همزاد وويجر دو است ، چهار سال زودتر در نقطه ديگري در فاصله ۱/۵ميليارد كيلومتري خورشيد از اين مرز عبور كرد.
براساس مطالعاتي كه در مجله نيچر منتشر شده است اين تفاوت ثابت مي‌كند كه هليوسفر حتي به گرد كامل نيز نزديك نيست بلكه مثل تخم مرغ، دوكي شكل است.
بادهاي خورشيدي كه به سمت مرز منظومه شمسي مي‌وزند، با بقاياي اتمي كه از فضاي بين ستاره‌اي در جهت مقابل هجوم مي‌آورند، تصادم مي‌كند و در نتيجه اين تصادم دايمي قسمت پايين اين تخم مرغ مسطح شده است.
كاوشگر وويجر دو چندين بار در طول يك روز از شوك پايان عبور كرد كه اين امر نشان مي‌دهد مثل جزر و مد يك موج، در اين مرز جريان دايمي وجود دارد.
رندي جوكيپي اخترشناس دانشگاه آريزونا درباره دو كاوشگر وويجر كه از سال ۱۹۷۷تاكنون به فعاليت خود ادامه مي‌دهند مي‌گويد عبور از هليوسفر عصر جديدي از اكتشافات را به روي ما مي‌گشايد.
اطلاعات دريافتي از مناطق دوردست هليوسفر ديدگاه ما را در مورد نحوه تعاملات خورشيد با كهكشان متحول كرده است .
طي دهه‌هاي آينده اين دو كاوشگر كه با سرعت بيش از ۱۷كيلومتر درثانيه از زمين دور مي‌شوند تنها منبع مشاهدات ما از مناطق دوردست منظومه شمسي خواهند بود.
اين دو كاوشگر در اصل براي رصد و پرواز از كنار سياره‌هاي مشتري و زحل به فضا پرتاب شدند كه كشف آتشفشان‌هاي فعال بر روي قمر ايو مشتري و پيچيدگيهاي حلقه‌هاي زحل از جمله دستاوردهاي هيجان انگيز آنها بود.
در مرحله بعد ، اكتشاف فضاي ماوراي سيارات منظومه شمسي به عنوان ماموريت بعدي اين كاوشگرها در نظر گرفته شد.
آنها اولين اجرام ساخت بشر هستند كه به مناطق تاريك و سرد اعماق كهكشانها مي‌روند. در فقدان انرژي خورشيدي ، باتريهاي هسته‌اي مادام العمر نيروي حركت اين دو كاوشگر را تامين مي‌كند.
اين فضاپيماها آنقدر از زمين دورند كه چندين ساعت طول مي‌كشد تا پيام ارسالي از زمين با سرعت نور به آنها برسد. هر يك از اين كاوشگران روزانه ۱/۶ميليون كيلومتر در فضاي لايتناهي پيش مي‌روند.
اين دو كاوشگر يك كپسول زمان با خود به همراه دارند كه اصوات و تصاوير حيات بر روي زمين مربوط به اواسط دهه ۱۹۷۰در آنها ضبط شده و در صورت برخورد آنها با هوش فرازميني مي‌تواند معرف حيات در كره زمين باشد.