این مطلب هم توسط عزیزی در رابطه با مطالب من نوشته و خواسته من ثبت کنم.
در پستی عوامل موفقیت رو اشااره کردید مطلب قشنگی بود که البته به تدریج باید تزریق بشه مطلب طولانی خواننده نخواهد داشت قسمت اول:
موفقیت برای یک نوزاد، در این است که بتواند خوب تغذیه کند و مادر را از گرسنگی و نیاز خود به نظافت باخبر کند، محبت دیگران را به خود جلب کند و به آنها پاسخ گوید و دنیای اطراف خود را تجربه کند؛ ولی موفقیت، برای یک نوجوان، معنای متفاوتی دارد. او هنگامی موفق است که بتواند در درس های خود موفق باشد، روابط اجتماعی مناسبی با دیگران برقرار کند، دوست پیدا کند و به دوستی های خود، عمق و دوام و تعالی ببخشد و آمادگی های لازم برای ورود به مراحل بعدی زندگی را فراهم کند؛ همچنین تفکر، محبت کردن، سپاسگزار بودن، عشق و تنفّر، استقلال، خودباوری و اعتماد به نفس، تلاش سازنده، مفید بودن، از خودگذشتگی و بخشیدن، آداب هم نشینی و رفاقت، احترام به اصول انسانی و قوانین اجتماعی، وطن دوستی و هویت ملّی، تدیّن و هویت دینی، شرافت و هویت انسانی و... را بشناسد، یاد بگیرد، تمرین کند و خود را به آنها آراسته گرداند.
و به همین منوال، نسبت به جوان و بزرگ سال و افراد دیگر با مختصّات شخصی، اجتماعی و فرهنگی متفاوت، موفقیت، معنای خاص خود را دارد.
بنابراین، مفهوم موفقیت دارای مراتبی است که از کم ترین رتبه، یعنی موفقیت در احساس و تجربه دنیای بیرونی برای نوزاد، شروع می شود و با موفقیت در زمینه های علمی، شغلی و اجتماعی ادامه می یابد و به موفقیت کامل و جامع در زمینه های مادی و معنوی، جسمانی و روحانی و دنیوی و اخروی ختم می شود.
از زاویه ای دیگر، انسان دارای دو دسته اهداف است: اهداف مادی و دنیوی، اهداف غیر مادی و معنوی. رسیدن به اهدافی مثل پول و ثروت، شغل، مقام و قدرت اجتماعی یا سیاسی و... مستلزم موفقیت های مادی و دنیوی است و رسیدن به اهدافی چون صفات و فضایل اخلاقی، قدرت و نفوذ معنوی، بصیرت دینی، توانمندی روحی و معنوی، کمالات شخصیتی و... مستلزم موفقیت غیر مادی است. ناگفته پیداست که به لحاظ برتری و تقدّم غیر ماده بر ماده، آخرت بر دنیا و معنویت بر مادیت، اهداف دسته دوم و موفقیت در نیل به این اهداف نیز از رتبه و جایگاه بالاتری برخوردارند.
در روان شناسی جدید، به خصوص در روان شناسی سازمانی و مدیریت، بحث از موفقیت و کامیابی عمدتاً از موفقیت مادی و دنیوی سردرمی آورد. جُردن
می گوید: در دنیای ما، کمال واقعی، درست زندگی کردن است... منظور از درست زندگی کردن این است که افراد بتوانند برای نیل به دستاوردهای ارزشمند از طریق درک رهبری اصول مدار، قابلیت عمل خود را بالا ببرند.
اگرچه در کلمات آنان صحبت از کمال نیز می شود ولی مراد آنان عمدتاً معطوف به کمال، در حوزه امور مادی و زندگی دنیوی است.
در این زمینه، تورا
می گوید: «این حقیقت که انسان قادر است با تلاش های آگاهانه، زندگی خود را ارتقا بخشد، حقیقتی دل گرم کننده و جرئت آفرین است».
ارتقای زندگی در این عبارت - همچنان که جردن به آن تصریح می کند - ، به این است که فرد بر محیط و طبیعت، مسلّط شود.
بلانکارد
نیز در این زمینه می گوید: «در اجتماع پر تنش، پرشتاب و پر رقابت امروزی... انسان های متمدن، برای تأمین زندگی آتی، خود را به هر آب و آتشی می زنند تا خروش بیشتری داشته باشند، پست های بالاتری را احراز کنند و خلاصه، پلّکان های موفقیت را یکی پس از دیگری، درنوردند».
ملاحظه می شود که موفقیت، به دستیابی به فروش بیشتر، احراز رتبه های بالاتر و بهره مندی از مظاهر حیات مادی تفسیر می شود.
البته گاهی نیز صحبت از موفقیت همه جانبه می شود؛
ولی این چیزی غیر از موفقیت جامع است. مواردی که در موفقیت همه جانبه مدّ نظرند عبارت اند از: پیشرفت اقتصادی، اجتماعی، شغلی و علمی، و پیشرفت در روابط با دیگران.
بعد از روشن شدن مفهوم موفقیت و تقسیمات مربوط به آن، عوامل و موانع موفقیت را به طور اختصار مورد بررسی قرار می دهیم.
عوامل موفقیت
در یک تقسیم بندی کلی، عوامل موفقیت را می توان به دو دسته تقسیم کرد: عوامل درونی و بیرونی.
در عوامل درونی، مهم ترین نقش را عوامل شخصیتی بر عهده دارند و در عوامل بیرونی، محیط (مثل خانواده، دوستان و فرهنگ عمومی جامعه، وضعیت اجتماعی - اقتصادی - سیاسی). به نظر نگارنده، نقش عوامل درونی و شخصیتی در رسیدن به موفقیت و کامیابی، بسیار با اهمیت و اساسی است و می توان ادعا کرد که در این زمینه، حرف اول با این دسته از عوامل است و عوامل بیرونی و محیطی، بیشتر نقش تسهیل کننده و زمینه سازی را به عهده دارند.
در پستی عوامل موفقیت رو اشااره کردید مطلب قشنگی بود که البته به تدریج باید تزریق بشه مطلب طولانی خواننده نخواهد داشت قسمت اول:
موفقیت برای یک نوزاد، در این است که بتواند خوب تغذیه کند و مادر را از گرسنگی و نیاز خود به نظافت باخبر کند، محبت دیگران را به خود جلب کند و به آنها پاسخ گوید و دنیای اطراف خود را تجربه کند؛ ولی موفقیت، برای یک نوجوان، معنای متفاوتی دارد. او هنگامی موفق است که بتواند در درس های خود موفق باشد، روابط اجتماعی مناسبی با دیگران برقرار کند، دوست پیدا کند و به دوستی های خود، عمق و دوام و تعالی ببخشد و آمادگی های لازم برای ورود به مراحل بعدی زندگی را فراهم کند؛ همچنین تفکر، محبت کردن، سپاسگزار بودن، عشق و تنفّر، استقلال، خودباوری و اعتماد به نفس، تلاش سازنده، مفید بودن، از خودگذشتگی و بخشیدن، آداب هم نشینی و رفاقت، احترام به اصول انسانی و قوانین اجتماعی، وطن دوستی و هویت ملّی، تدیّن و هویت دینی، شرافت و هویت انسانی و... را بشناسد، یاد بگیرد، تمرین کند و خود را به آنها آراسته گرداند.
و به همین منوال، نسبت به جوان و بزرگ سال و افراد دیگر با مختصّات شخصی، اجتماعی و فرهنگی متفاوت، موفقیت، معنای خاص خود را دارد.
بنابراین، مفهوم موفقیت دارای مراتبی است که از کم ترین رتبه، یعنی موفقیت در احساس و تجربه دنیای بیرونی برای نوزاد، شروع می شود و با موفقیت در زمینه های علمی، شغلی و اجتماعی ادامه می یابد و به موفقیت کامل و جامع در زمینه های مادی و معنوی، جسمانی و روحانی و دنیوی و اخروی ختم می شود.
از زاویه ای دیگر، انسان دارای دو دسته اهداف است: اهداف مادی و دنیوی، اهداف غیر مادی و معنوی. رسیدن به اهدافی مثل پول و ثروت، شغل، مقام و قدرت اجتماعی یا سیاسی و... مستلزم موفقیت های مادی و دنیوی است و رسیدن به اهدافی چون صفات و فضایل اخلاقی، قدرت و نفوذ معنوی، بصیرت دینی، توانمندی روحی و معنوی، کمالات شخصیتی و... مستلزم موفقیت غیر مادی است. ناگفته پیداست که به لحاظ برتری و تقدّم غیر ماده بر ماده، آخرت بر دنیا و معنویت بر مادیت، اهداف دسته دوم و موفقیت در نیل به این اهداف نیز از رتبه و جایگاه بالاتری برخوردارند.
در روان شناسی جدید، به خصوص در روان شناسی سازمانی و مدیریت، بحث از موفقیت و کامیابی عمدتاً از موفقیت مادی و دنیوی سردرمی آورد. جُردن
می گوید: در دنیای ما، کمال واقعی، درست زندگی کردن است... منظور از درست زندگی کردن این است که افراد بتوانند برای نیل به دستاوردهای ارزشمند از طریق درک رهبری اصول مدار، قابلیت عمل خود را بالا ببرند.
اگرچه در کلمات آنان صحبت از کمال نیز می شود ولی مراد آنان عمدتاً معطوف به کمال، در حوزه امور مادی و زندگی دنیوی است.
در این زمینه، تورا
می گوید: «این حقیقت که انسان قادر است با تلاش های آگاهانه، زندگی خود را ارتقا بخشد، حقیقتی دل گرم کننده و جرئت آفرین است».
ارتقای زندگی در این عبارت - همچنان که جردن به آن تصریح می کند - ، به این است که فرد بر محیط و طبیعت، مسلّط شود.
بلانکارد
نیز در این زمینه می گوید: «در اجتماع پر تنش، پرشتاب و پر رقابت امروزی... انسان های متمدن، برای تأمین زندگی آتی، خود را به هر آب و آتشی می زنند تا خروش بیشتری داشته باشند، پست های بالاتری را احراز کنند و خلاصه، پلّکان های موفقیت را یکی پس از دیگری، درنوردند».
ملاحظه می شود که موفقیت، به دستیابی به فروش بیشتر، احراز رتبه های بالاتر و بهره مندی از مظاهر حیات مادی تفسیر می شود.
البته گاهی نیز صحبت از موفقیت همه جانبه می شود؛
ولی این چیزی غیر از موفقیت جامع است. مواردی که در موفقیت همه جانبه مدّ نظرند عبارت اند از: پیشرفت اقتصادی، اجتماعی، شغلی و علمی، و پیشرفت در روابط با دیگران.
بعد از روشن شدن مفهوم موفقیت و تقسیمات مربوط به آن، عوامل و موانع موفقیت را به طور اختصار مورد بررسی قرار می دهیم.
عوامل موفقیت
در یک تقسیم بندی کلی، عوامل موفقیت را می توان به دو دسته تقسیم کرد: عوامل درونی و بیرونی.
در عوامل درونی، مهم ترین نقش را عوامل شخصیتی بر عهده دارند و در عوامل بیرونی، محیط (مثل خانواده، دوستان و فرهنگ عمومی جامعه، وضعیت اجتماعی - اقتصادی - سیاسی). به نظر نگارنده، نقش عوامل درونی و شخصیتی در رسیدن به موفقیت و کامیابی، بسیار با اهمیت و اساسی است و می توان ادعا کرد که در این زمینه، حرف اول با این دسته از عوامل است و عوامل بیرونی و محیطی، بیشتر نقش تسهیل کننده و زمینه سازی را به عهده دارند.