برای دوستان لکنتی ام در المان
مایه دلخوشی من بود که نامه ای از Andreas Starke دریافت کنم درباره برنامه درمانی لکنت که شما مشغول انجام آن هستید. کار آسانی نیست; کار سخت بسیار زیاد و شجاعت بالایی نیاز دارد اما ناخوشایند بودن اولیه می تواند قابل تحمل باشد و پاداش کارهاتون باعث میشه همه اینها ارزشش رو داشته باشه.
گمان می کنم بیشتر شما دنبال راه تسکینی بین روش های درمانی گشته اید و این جستجو مقداری روانی گفتار موقتی به شما داده است. ما افراد لکنتی به راه هایی برای گفتار روان نیاز نداریم. ما می دانیم چطور باید این کار را انجام دهیم. همه ما می توانیم در زمان های خاص و تحت شرایط ویژه ای روان صحبت کنیم. چیزی که ما نمی دانیم این است که چطور روان لکنت کنیم. در سن 82 سالگی همه زندگی ام را لکنت کرده بودم ولی وقتی یاد گرفتم بدون تقلا کردن لکنت کنم، زندگی ام تغییر شگرفی کرد. شما احتمالا بقیه ی عمرتان را همچنین به لکنت کردن ادامه خواهید داد ولی ممکن است که خیلی راحت و غیر قابل توجه لکنت کنید تا این اختلال دیگر اصلا مانعی نباشد. بیشتر مشکلات ما از نپذیرفتن، اجتناب، و سعی در مخفی کردن مشکل منشا می گیرد. خیلی سخت است که مجبور باشیم با ترس هایمان مواجه شویم و در حقیقت از انها برای تغییر روش لکنتمان استفاده کنیم. صد ها روش مختلف لکنت کردن وجود دارد، بعضی از آنها بسیار بد تر از بقیه است. اما یک روش ساده هم وجود دارد، وقتی که آن را یاد بگیرید. چرا وانمود می کنید یک گوینده عادی هستید درحالی که نیستید؟ بگذارید لکنت اتفاق بیافتد و سپس با ان کشتی بگیرید تا استادش بشوید. هر فردی روی زمین یک هیولای شخصی دارد که باید از عهده ان بر بیاید; مال شما لکنت است و همینطور مال من هم بود. و اگر من و بسیاری از افراد دیگر توانستیم از عده هیولاهایمان بر بیاییم، شما هم می توانید. ولی با احساس خوبی که از نتیجه گفتار روان به دست می آورید اغوا نشوید. اندازه پیروزی شما با چگونگی لکنت شما مشخص می شود نه تعداد کلماتی که بدون لکنت گفته اید. شما برای یادگیری تغییر لکنت به مقداری لکنت کردن احتیاج دارید پس دنبال شکارش باشید و خوشحال باشید وقتی مقداری لکنت دارید چون به شما موقعیتی برای بهبود بخشیدن به این موضوع دارید.
من برای شما آرزوی خوبی می کنم، پسران و دخترانم آنسوی دریاها. ممکن است شما هم یک زندگی به خوبی من داشته باشید. من یک لکنتی درمان ناپذیر.
تقدیم به شما
چارلز ون رایپر
ترجمه از سید حسن هاشمی
مایه دلخوشی من بود که نامه ای از Andreas Starke دریافت کنم درباره برنامه درمانی لکنت که شما مشغول انجام آن هستید. کار آسانی نیست; کار سخت بسیار زیاد و شجاعت بالایی نیاز دارد اما ناخوشایند بودن اولیه می تواند قابل تحمل باشد و پاداش کارهاتون باعث میشه همه اینها ارزشش رو داشته باشه.
گمان می کنم بیشتر شما دنبال راه تسکینی بین روش های درمانی گشته اید و این جستجو مقداری روانی گفتار موقتی به شما داده است. ما افراد لکنتی به راه هایی برای گفتار روان نیاز نداریم. ما می دانیم چطور باید این کار را انجام دهیم. همه ما می توانیم در زمان های خاص و تحت شرایط ویژه ای روان صحبت کنیم. چیزی که ما نمی دانیم این است که چطور روان لکنت کنیم. در سن 82 سالگی همه زندگی ام را لکنت کرده بودم ولی وقتی یاد گرفتم بدون تقلا کردن لکنت کنم، زندگی ام تغییر شگرفی کرد. شما احتمالا بقیه ی عمرتان را همچنین به لکنت کردن ادامه خواهید داد ولی ممکن است که خیلی راحت و غیر قابل توجه لکنت کنید تا این اختلال دیگر اصلا مانعی نباشد. بیشتر مشکلات ما از نپذیرفتن، اجتناب، و سعی در مخفی کردن مشکل منشا می گیرد. خیلی سخت است که مجبور باشیم با ترس هایمان مواجه شویم و در حقیقت از انها برای تغییر روش لکنتمان استفاده کنیم. صد ها روش مختلف لکنت کردن وجود دارد، بعضی از آنها بسیار بد تر از بقیه است. اما یک روش ساده هم وجود دارد، وقتی که آن را یاد بگیرید. چرا وانمود می کنید یک گوینده عادی هستید درحالی که نیستید؟ بگذارید لکنت اتفاق بیافتد و سپس با ان کشتی بگیرید تا استادش بشوید. هر فردی روی زمین یک هیولای شخصی دارد که باید از عهده ان بر بیاید; مال شما لکنت است و همینطور مال من هم بود. و اگر من و بسیاری از افراد دیگر توانستیم از عده هیولاهایمان بر بیاییم، شما هم می توانید. ولی با احساس خوبی که از نتیجه گفتار روان به دست می آورید اغوا نشوید. اندازه پیروزی شما با چگونگی لکنت شما مشخص می شود نه تعداد کلماتی که بدون لکنت گفته اید. شما برای یادگیری تغییر لکنت به مقداری لکنت کردن احتیاج دارید پس دنبال شکارش باشید و خوشحال باشید وقتی مقداری لکنت دارید چون به شما موقعیتی برای بهبود بخشیدن به این موضوع دارید.
من برای شما آرزوی خوبی می کنم، پسران و دخترانم آنسوی دریاها. ممکن است شما هم یک زندگی به خوبی من داشته باشید. من یک لکنتی درمان ناپذیر.
تقدیم به شما
چارلز ون رایپر
ترجمه از سید حسن هاشمی