گل همیشه بهار
متخصص بخش اینترنت
به گزارش افکارنیوز به نقل از ايسنا، در تاريخ ۲۳ جولاي سال جاري ميلادي يك ابر عظيم حاوي مواد خورشيدي در سمت راست خورشيد فوران كرد و به فضا فرستاده شد.
سفينه فضايي رصدخانه خورشيدي ناسا (STEREO) اين صحنه را رصد كرد.
دانشمندان مركز پرواز فضايي گودارد در گرينبلت سرعت جدايي اين ابر عظيم موسوم فوران تاج خورشيدي (CME) به هنگام جدايي از خورشيد را بين يك هزار و ۸۰۰ و دو هزار و ۲۰۰ مايل در ثانيه اعلام كرده‌اند.
به گفته آن‌ها اين ابر يكي از پرسرعت‌ترين CMEs است كه تاكنون توسط يك سفينه اندازه‌گيري شده است.
سفينه ناسا همچنين داده‌هاي بيشتري را در ۱۷ ساعت پس از وقوع اين پديده فضايي و هنگامي كه ابر به سرعت ۷۵۰ مايل در ثانيه رسيده بود، ارائه داد.
اين فناوري همچنين مجهز به ابزاري براي اندازه‌گيري شدت ميدان مغناطيسي است كه در اين مورد چهار برابر قوي‌تر از معمول‌ترين CMEs بود.
هنگامي كه ميدان‌هاي مغناطيسي قوي به نزديك زمين مي‌رسند، موجب بروز توفان‌هاي ژئومغناطيسي مي‌شوند كه محيط مغناطيسي خود زمين را مختل كرده و بر عمليات ماهواره‌يي اثر گذاشته يا در بدترين سناريو جريان‌هاي برق را در زمين تحريك ميكند.
ميدان مغناطيسي اين ابر ۸۰ نانوتلسا گزارش شد. اين ميدان مغناطيسي حتي بزرگ‌تر از CMEs است كه در اكتبر سال ۲۰۰۳ موجب ايجاد توفان‌هاي ژئومغناطيسي نزديك زمين شد.
اين رويداد منجر به انفجار پروتون‌هاي سريع از خورشيد شد و تعداد ذرات باردار نزديك سفينه در عرض يك ساعت پس از آغاز جدايي اين ابر عظيم ۱۰۰ هزار گزارش شد.
هنگامي كه چنين انفجارهاي ذرات خورشيدي به ميدان مغناطيسي زمين حمله مي‌كنند به عنوان توفان تشعشع خورشيدي از آن‌ها نام برده مي‌شود و مي‌توانند ارتباطات با فركانس راديويي بالاي مورد استفاده خلبان‌هاي هواپيماها را مسدود كنند.
اين رويداد ذره‌يي پر انرژي خورشيدي (SEP) همچنين شديدترين پديده اندازه‌گيري شده توسط سفينه مزبور است.
خورشيد هر ۱۱ سال يك بار يك چرخه فعاليت از خود به نمايش مي‌گذارد كه طي آن فعال‌تر شده و به سمت آنچه "بيشينه خورشيدي" ناميده مي‌شود حركت ميكند.
گفته مي‌شود بيشينه خورشيدي بعدي در سال ۲۰۱۳ روي خواهد داد.
سفينه فضايي رصدخانه خورشيدي ناسا (STEREO) اين صحنه را رصد كرد.
دانشمندان مركز پرواز فضايي گودارد در گرينبلت سرعت جدايي اين ابر عظيم موسوم فوران تاج خورشيدي (CME) به هنگام جدايي از خورشيد را بين يك هزار و ۸۰۰ و دو هزار و ۲۰۰ مايل در ثانيه اعلام كرده‌اند.
به گفته آن‌ها اين ابر يكي از پرسرعت‌ترين CMEs است كه تاكنون توسط يك سفينه اندازه‌گيري شده است.
سفينه ناسا همچنين داده‌هاي بيشتري را در ۱۷ ساعت پس از وقوع اين پديده فضايي و هنگامي كه ابر به سرعت ۷۵۰ مايل در ثانيه رسيده بود، ارائه داد.
اين فناوري همچنين مجهز به ابزاري براي اندازه‌گيري شدت ميدان مغناطيسي است كه در اين مورد چهار برابر قوي‌تر از معمول‌ترين CMEs بود.
هنگامي كه ميدان‌هاي مغناطيسي قوي به نزديك زمين مي‌رسند، موجب بروز توفان‌هاي ژئومغناطيسي مي‌شوند كه محيط مغناطيسي خود زمين را مختل كرده و بر عمليات ماهواره‌يي اثر گذاشته يا در بدترين سناريو جريان‌هاي برق را در زمين تحريك ميكند.
ميدان مغناطيسي اين ابر ۸۰ نانوتلسا گزارش شد. اين ميدان مغناطيسي حتي بزرگ‌تر از CMEs است كه در اكتبر سال ۲۰۰۳ موجب ايجاد توفان‌هاي ژئومغناطيسي نزديك زمين شد.
اين رويداد منجر به انفجار پروتون‌هاي سريع از خورشيد شد و تعداد ذرات باردار نزديك سفينه در عرض يك ساعت پس از آغاز جدايي اين ابر عظيم ۱۰۰ هزار گزارش شد.
هنگامي كه چنين انفجارهاي ذرات خورشيدي به ميدان مغناطيسي زمين حمله مي‌كنند به عنوان توفان تشعشع خورشيدي از آن‌ها نام برده مي‌شود و مي‌توانند ارتباطات با فركانس راديويي بالاي مورد استفاده خلبان‌هاي هواپيماها را مسدود كنند.
اين رويداد ذره‌يي پر انرژي خورشيدي (SEP) همچنين شديدترين پديده اندازه‌گيري شده توسط سفينه مزبور است.
خورشيد هر ۱۱ سال يك بار يك چرخه فعاليت از خود به نمايش مي‌گذارد كه طي آن فعال‌تر شده و به سمت آنچه "بيشينه خورشيدي" ناميده مي‌شود حركت ميكند.
گفته مي‌شود بيشينه خورشيدي بعدي در سال ۲۰۱۳ روي خواهد داد.