پادشاه پروس (۲ ژانویه ۱۸۶۱ تا ۹ مارس ۱۸۸۸) و اولین امپراتور آلمان از ۱۸ ژانویه ۱۸۷۱. او به عنوان دومین پسر فریدریک ویلیام سوم بعد از فریدریک ویلیام چهارم به دنیا آمد. بعد از اینکه پدرش در نبرد جنا و اوراشتت شکست سختی از ناپلئون خورده بود، او را در سن دهسالگی به عنوان افسر نامید. ویلهِلم به این ترتیب، پس از مرگِ فریدریک ویلیام سوم و به قدرترسیدن برادرش فرایدریک ویلیام چهارم سال ۱۸۴۰، به عنوان ولیعهد احتمالیِ پروس شناخته شد و لقب شاهزاده پروس (آلمانی: Prinz von Preußen) را از آن خود کرد و در مدت کوتاهی نیز، به مقام ژنرالی دستیافت.
ویلهلم پس از سکته های متعدد برادرش که پادشاه پروس بود، سال ۱۸۵۸ زمام امور کشورش را دردستش گرفت، طوری که پس از مرگ پادشاه، سال ۱۸۶۱، تخت شاهی شاهی را نیز تصاحب کرد. ویلهلم نسبت به برادرش بیطرفتر در سیاست شناخته شدهاست و کمتر از او حتی در سیاست دخالت میکرد. ولی پس از درگیر شدنش با مجلس لیبرال پروس، به راه حلی محافظهکارانه دستزد و اتو فون بیسمارک را به عنوان نخستوزیر خود انتخاب کرد. اتو بیسمارک که تمام قدرت را برای پادشاه میخواست، بسیار با علاقه به عنوان مشاور ویلهلم خدمت میکرد. در حالی که قدرت اصلی حکومت، نه در دستان پادشاه بلکه در دستان خود بیسمارک بود.
بعد از پیروزی چشمگیر در جنگ فرانسه-پروس، ویلهلم خود را سال ۱۸۷۱، در ورسال فرانسه، به عنوان امپراتورِ (آلمانی: Kaiser) تاجگذاری کرد و بیسمارک هم از این رو، به عنوان اولین صدراعظمِ تاریخ آلمان شناخته شد. بنابراین از همبستگی آلمان شمالی (۱۸۶۷-۱۸۷۱)، کشوری فدرالی به نام امپراتوری آلمان به وجود آمد.
تاریخ ۱۱ مه ۱۸۷۸ در برلین، تروری بر جان امپراتور آلمان انجام شد، که به موفقیت نرسید. این ترور از طرف یک آنارشیست به نام ماکس هودل انجام شد و بهانهای شد، برای قوانین ضد سوسیالیستی، که مبانی آن را خود بیسمارک وضع کرده بود.
ویلهلم که محبوبیتش در اواخر عمرش رو به افزایش بود، ۹ مارس ۱۸۸۸ درگذشت و در کاخ شارلوتنبورگ در برلین به خاک سپرده شد.