.::. کارگاه شعر ایران انجمن .::.

[Ever Green]

سلام به همه دوستان عزیز


این نوع مشاعره به شیوه مشاعره سنتی انجام میشه(یعنی با اخرین حرفی شعر قبلی باید شعر رو آغاز بکنیم)

تنها تفاوتش با مشاعره سنتی این هست که شاعر شعر باید خودمون باشیم...

سبک شعری هم آزاده
عروض
سپید
یا نیمایی

هر مدل شعری قبوله(بجز نثر...)

 

[Ever Green]

اولین شعر رو خودم میگم
با حرف گ
بعدی باید با و یک شعر از خودش بگه

گوش من خیس زمان است دمی بسته بگو
شاعر لطف نشین دل و دین خسته بگو
که ز ملک دگر است سوزش چشم تر ما
هیزم خیس غزل سوز جهان رسته، بگو...

 

[baroon]

به به چه شود!:شاد:
رها جان ممنونیم :داغ: همیشه سبـــز باشی:گل:



​

وه چه شیرین آمد این شعر خوشت
لیک، افسوس مرا قوّت طبعی نبوَد
:52:
​

 

[Ever Green]

خواهش میکنم باران جان
ممنون

دل من تاب ندارد که رسد بر در دوست
حضرت دیر پرست است و دلم بسته به اوست
بعد از این هر سخنم قصه ز بیداری هاست
چشم این خسته قدم با نگهش رو در روست...

 

[ahmadfononi]

:گل: تو را با غیر می بینم، صدایم در نمی آید :گل:

:گل:دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید :گل:




​

 

[baroon]

:گل: تو را با غیر می بینم، صدایم در نمی آید :گل:

:گل:دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید :گل:




​

شعر باید از خودت باشه احمد عزیز :1:

 

[چاووش]

در نوبت عاشقی هم طاقت ندارد دل من
این عاشق بی تقدم اصلا رعایت ندارد

بیماری ام درد عشق است این عشق بی دین و ایمان
در هر دلی میشود دید اما سرایت ندارد

 

[سیاوش عشق]

خیلی جالبه
شخصا خیلی لذت می برم از اشعار فلبداحه
........
دانی ای جانا که لطف عاشقی از قلب نیست!؟
لطف عشق و عاشقی در شوق وصل قلب هاست

 

[زینب]

این شعر رو وقتی گفتم که کلاس چهارم میرفتم یا پنجم.

روزگار ما ننگین است
در هوای غم گین زمین
که ای دل من باشم یا نباشم
خدا می داند شاعرم من شاعر
شاعره مردم بی زبانم
که عشق را هم چون ابی روان میدانند
ای مردم اگاه شید به این روزگار
روزگاری که از غم و درد مردمانش جایی ندارد

 

[سیاوش عشق]

دانم آن روزی که شب در خاطرات دل دمَد
فکر گل در پیکر خس ها نمایان می شود
:گل:

 

[majnooneleyli]

دريغا از من تو كرده اي با من

دروغ بوده والا از حرفشون بگذر

 

[چاووش]

دیگر درون کلبه فقط یک چراغ بود
تنها درون سینه فقط درد و داغ بود

دیگر به نام هیچ قناری سرود نیست
اینجا به روی شاخه گل شعر زاغ بود

در شهر ما که هیچکس از هم خبر نداشت
دیدن غریبه گشته فقط یک سراغ بود
....

 

[سیاوش عشق]

دائم دیده ی شهلای تو مشهور می شود
کم کم نگاه من از تو و دل دور می شود
من بی اراده به تو نزدیک می شوم
چشمم به دیدن تو مجبور می شود