جعبه کوچک ب ام و:
از میان تمام گونه های مختلف سری یک، تنها مدل های هاچ بک چهار سیلندر و نمونه های کانورتیبل 6 سیلندر به کشورمان راه یافته اند.بنابراین سریع ترین و کامل ترین سری یک موجود در ایران مدل 125i کانورتبیل محسوب می شود که در این شماره به بررسی آن پرداخته ایم.
طراحی ظاهری:
خطوط محکم و ساختار جعبه شکل سری یک، یکی از مهمترین میراث 2002 برای نوه قرن بیست و یکمی خود محسوب می شود. طراحی یک ب ام و جدید هیچگاه ساده نیست، چرا که ساختار جلوپنجره دو بخشی سنتی ب ام و در کنار چراغ های چهارگانه همواره محدودیت های فراوانی را برای طراحان رقم می زند. در مورد سری یک محدودیت عرضی نیز به مشکلات معمول افزوده شده و خالقان این خودرو را به طراحی یک سری سه فشرده و غیر متناسب ناچار کرده است.
در نمای جانبی دو خط افقی منحنی ، وظیفه ارتباط کمان های دو گلگیر عضلانی خودرو را بر عهده گرفته اند و در نمای عقب ، مجموعه ای زیبا از چراغ های L شکل مخصوص ب ام و با ظرافتی مثال زدنی در کنار خطوط ملایم محل قرار گیری پلاک و خروجی های جذاب اگزوز، یکی از زیباترین نماهای عقب در بین محصولات چند سال اخیر ب ام و را ترسیم کرده اند، البته این نمای عقب چشم نواز تنها به مدل های کوپه و کابریولت اختصاص دارد و شامل مدل های نه چندان زیبای هاچ بک نمی شود.در اواسط سال گذشته میلادی ، مدل های کوپه و کابریولت سری یک هم زمان با عرضه نسل تازه مدل هاچ بک، فیس لیفتی ظریف و قابل لمس را در نمای جلو تجربه کردند اما هیچ یک از مدل های بعد از فیس لیفت تاکنون به کشورمان وارد نشده اند.
کابین:
فضای درونی کوچک ترین محصول باواریایی ها بر اساس حداقل نیاز راننده و سایر سرنشینان شکل گرفته است.شکی نیست که تمرکز طراحان به ارگونومی و راحتی فضای کاری راننده اختصاص داشته است و سایر سرنشینان در رتبه های بعدی اهمیت قرار داشته اند.سری یک کوپه و کابریولت یک خودروی 2+2 تمام عیار است.بدین معنا که فضای صندلی های جلو برای دو سرنشین بزرگسال کافی است اما 2 سرنشین صندلی فشرده عقب ، باید نوجوان یا بسیار ریز اندام باشند.مشکلی از نظر بلندی قد یا نبود فضای سر برای نفرات پشتی وجود ندارد اما در مورد فضای پا و عرض کلی صندلی ، محدودیت های فراوان به سراغ افراد بزرگسال و درشت هیکل خواهد آمد.بنابراین فضای کلی خودرو برای یک خانواده جوان با دو کودک خردسال بسیار مناسب و برای چهار سرنشین بزرگ سال کاملا تنگ و فشرده خواهد بود اما برخلاف برخی از خودروهای کوپه موجود در بازار، فضای سر مناسبی برای سرنشینان عقب وجود دارد که تحمل محدودیت ابعادی را تسهیل می نماید.
با تمام این ها درصورت باز کردن سقف با دنیایی متفاوت رو به رو خواهید شد، به خصوص سوار و پیاده شدن سرنشینان بلند قد در چنین وضعیتی بسیار آسان می شود و حتی به لطف جذابیت های خاص یک خودروی روباز، تحمل فضای تنگ صندلی عقب برای یک مسافرت دو یا سه ساعته نیز ممکن خواهد شد.به لطف سقف پارچه ای ، فضای صندوق عقب در مقایسه با مدل کانورتیبل ب ام و سری سه که از سقف فلزی بهره می برد، بزرگتر است و حتی در زمان باز بودن سقف نیز امکان حمل دو چمدان سایز متوسط در صندوق عقب برای مسافرت آخر هفته دو نفره وجود خواهد داشت.
قابلیت های فنی و حرکتی:
در نگاه کلی می توان گفت پوشش پلاستیکی اجزای درونی کابین از کیفیت مناسب برخوردار است اما اگر قیمت بیش از 150 میلیون تومانی خودرو را مد نظر قرار دهید، قطعا انتظار کابینی لوکس تر به همراه قطعات فلزی پولیش شده و چرم را خواهید داشت.
جنس پوشش چرمی صندلی ها در حد بهترین ها نیست ولی با سایر خودروهای آلمانی یکسان به نظر می رسد. به دلیل کارکرد بسیار اندک خودروی مورد آزمایش که پس از گذشت دو سال به تنها 9000 کیلومتر رسیده بود، عیوب کیفی قابل توجهی در خودرو مشاهده نمی شد اما ترکیبی از ناهمواری های متعدد سطح مسیر ، فنربندی اسپرت، لاستیک های فاق کوتاه ران فلت (پنچر رو) و ضعف ساختاری شاسی خودروهای کابریوله، دست به دست هم داده بودند تا لرزش و سر و صدای برخی از اجزای درونی کابین به هنگام گذر از روی ناهمواری ها قابل لمس باشد. به خصوص پوشش درونی ستون های A در این میان نقش پر رنگی در ایجاد سرو صدا بازی می کردند که شاید صدا گیری آنها به واسطه استفاده از واشرهای لاستیکی چندان دشوار نباشد.
