در سراسر جهان، از گشنیز برای طعم دار کردن یا تزیین غذا استفاده می شود. برگ ها و میوه های آن عطر مطبوعی دارند و اغلب به صورت خام یا خشک شده از آن ها استفاده می شود.
گشنیز فواید بی شماری دارد که درمان التهاب های پوستی، کنترل کلسترول خون، درمان اسهال، آفت دهان، کم خونی، سوءهاضمه، اختلالات قاعدگی، آبله، ورم ملتحمه ی چشم، مشکلات پوستی و اختلال های فشار خون از آن جمله هستند.
[h=2]خواص گشنیز گشنیز فواید بسیاری دارد که بسیاری از افراد از آن چشم پوشی می کنند و پس از تمام کردن غذای خود، آن را به عنوان آشغال دور می ریزند. گشنیز حاوی ۱۱ نوع روغن فرار، ۶ نوع اسید (که معروف ترین آنها ویتامین C است)، مواد معدنی و ویتامین هایی است هر کدام از آن ها خواصی دارند.[h=2]چرا گشنیز ؟![h=2]• تسکین دهنده ی ورم روغن فرار سینئول و اسید لینولئیک موجود در گشنیز، خواص ضد آرتروزی و ضد روماتیسمی دارند و به کاهش تورم ناشی از این دو بیماری کمک می کنند. گشنیز برای بیماری های تورمی دیگر همچون نارسایی کلیه یا کم خونی هم تا حدی مؤثر است زیرا برخی از ترکیبات موجود در آن، ادرار آور هستند و به این ترتیب، به خارج شدن آب اضافی بدن کمک می کنند.[h=2]• مرطوب کننده گشنیز ضدعفونی کننده، ضدقارچ و سم زدا است و خواص آنتی اکسیدانی دارد و به همین جهت، برای رفع مشکلات پوستی همچون اگزما، خشکی پوست و عفونت های قارچی عالی است.[h=2]• تنظیم کلسترول برخی از اسیدهای موجود در گشنیز همچون لینولئیک اسید، اولئیک اسید، پالمیتیک اسید، استریک اسید و آسکوربیک اسید (ویتامین C) به کاهش کلسترول خون کمک می کنند. آن ها میزان کلسترول LDL موجود در دیواره ی داخلی رگ های خونی را (که موجب بیماری های جدّی قلبی و عروقی همچون تصلب شراین، حمله ی قلبی و سکته های مغزی می شوند)کاهش می دهند. مهم تر از آن، گشنیز میزان کلسترول مفید (HDL) را افزایش می دهد که از بسیاری از بیماری های خطرناک جلوگیری می کند.