خبرگزاری فارس: ژیمناستیک با بیش از ۸۰ سال حضور رسمی در ایران، جز حسرت مدال بازی‌های آسیایی، ارمغانی برای کاروان ما نداشته است.
به گزارش خبرگزاری فارس، رقابت‌های ژیمناستیک شانزدهمین دوره بازی‌های آسیایی گوانگجو در حالی به پایان رسید که ایران در بخش تیمی در مجموع ۶ وسیله و بین ۱۱ تیم و بدون حضور تیم کره شمالی، به کسب رده هشتمی بسنده کرد.
این تیم در بخش قهرمان قهرمانان از سوی محمد رمضان‌پور و امیر اعظمی رده دهمی و چهاردهمی را به دست آورد. هادی خناری‌نژاد به عنوان تنها فینالسیت ایران در رشته دارحلقه، با کسب رده هشتمی، راهی دور نهایی شد و در این مرحله نیز با امتیاز ۱۲،۷۰۰، در بین ۸ نفر آخر شد تا پرونده ژیمناستیک ایران در این دوره بدون پیشرفت نسبت به دوره پیشین بسته شود.
از نکات قابل توجه در این دوره، عدم حضور تیم قدرتمند کره شمالی بود که خود شانسی برای ایران برای تکرار رده هشتمی دوحه به شمار می‌رفت. این در حالیست که ایران در دوحه با حضور ۱۴ تیم به این عنوان دست پیدا کرد.
با نگاهی به امتیازات ژیمناست‌ها در این دوره متوجه عدم پیشرفت سطح کیفی و تکنیکی آنها می شویم. در بهترین شرایط، کسب امتیاز ۸۳ از سوی محمد رمضان‌پور تکرار امتیاز دوحه است. امتیازات ژیمناست‌های ایران در مجموع شش وسیله در گوانگجو به شرح زیر است:
امیر اعظمی ۷۸،۴۵۰
وحید ایزدفر ۴۱،۶۵۰
هادی خناری نژاد ۸۱،۹۰۰
احسان خدادادی ۶۸،۹۵۰
محمد رمضان پور ۸۳،۰۵۰
یونس ضیغی ۴۹،۵۰۰
* محقق نشدن وعده‌ها و ادعای پیشرفت توسط فدراسیون!
حسن میرقائمی، مربی سابق تیم ملی ژیمناستیک، اظهار داشت: این امتیازات نشان از آن دارد که جایگاه ما در مقایسه با بازی‌های آسیایی دوحه در بخش انفرادی تغییری نداشته است. در بخش تیمی نیز با توجه به تعداد تیم‌های شرکت کننده، با افت مواجه بودیم. این در حالیست که ویتنام که در دوحه در رده آخر ایستاده بود، در گوانگجو به جایگاه ششم صعود کرد. تیم ازبکستان نیز از رده دهمی به پنجم ارتقا داشته است.
وی افزود: در گوانگجو ژیمناست هندی برای اولین بار در تاریخ تواست مدال برنز حرکات زمینی را برای کشورش به ارمغان بیاورد. به این نتایج پیشرفت گفته می‌شود؛ نه آنچه رئیس فدراسیون با وجود عدم تحقق وعده مدالی که خود به سازمان تربیت‌بدنی داده بود، باز هم این امتیازات را نشان پیشرفت عنوان می‌کند.
میرقائمی عنوان کرد: مدیریت صحیح حلقه گم شده این رشته است. متاسفانه مسئولان رده بالا با توجه به زمان بر بودن دوره رسیدن به قهرمانی در این رشته کاملا فنی، تکینیکی و پر مدال، هرگز توجه کارشناسانه به آن نداشته و آن را رها کرده‌اند.
به گزارش خبرگزاری فارس، رقابت‌های ژیمناستیک شانزدهمین دوره بازی‌های آسیایی گوانگجو در حالی به پایان رسید که ایران در بخش تیمی در مجموع ۶ وسیله و بین ۱۱ تیم و بدون حضور تیم کره شمالی، به کسب رده هشتمی بسنده کرد.
این تیم در بخش قهرمان قهرمانان از سوی محمد رمضان‌پور و امیر اعظمی رده دهمی و چهاردهمی را به دست آورد. هادی خناری‌نژاد به عنوان تنها فینالسیت ایران در رشته دارحلقه، با کسب رده هشتمی، راهی دور نهایی شد و در این مرحله نیز با امتیاز ۱۲،۷۰۰، در بین ۸ نفر آخر شد تا پرونده ژیمناستیک ایران در این دوره بدون پیشرفت نسبت به دوره پیشین بسته شود.
از نکات قابل توجه در این دوره، عدم حضور تیم قدرتمند کره شمالی بود که خود شانسی برای ایران برای تکرار رده هشتمی دوحه به شمار می‌رفت. این در حالیست که ایران در دوحه با حضور ۱۴ تیم به این عنوان دست پیدا کرد.
با نگاهی به امتیازات ژیمناست‌ها در این دوره متوجه عدم پیشرفت سطح کیفی و تکنیکی آنها می شویم. در بهترین شرایط، کسب امتیاز ۸۳ از سوی محمد رمضان‌پور تکرار امتیاز دوحه است. امتیازات ژیمناست‌های ایران در مجموع شش وسیله در گوانگجو به شرح زیر است:
امیر اعظمی ۷۸،۴۵۰
وحید ایزدفر ۴۱،۶۵۰
هادی خناری نژاد ۸۱،۹۰۰
احسان خدادادی ۶۸،۹۵۰
محمد رمضان پور ۸۳،۰۵۰
یونس ضیغی ۴۹،۵۰۰
* محقق نشدن وعده‌ها و ادعای پیشرفت توسط فدراسیون!
حسن میرقائمی، مربی سابق تیم ملی ژیمناستیک، اظهار داشت: این امتیازات نشان از آن دارد که جایگاه ما در مقایسه با بازی‌های آسیایی دوحه در بخش انفرادی تغییری نداشته است. در بخش تیمی نیز با توجه به تعداد تیم‌های شرکت کننده، با افت مواجه بودیم. این در حالیست که ویتنام که در دوحه در رده آخر ایستاده بود، در گوانگجو به جایگاه ششم صعود کرد. تیم ازبکستان نیز از رده دهمی به پنجم ارتقا داشته است.
وی افزود: در گوانگجو ژیمناست هندی برای اولین بار در تاریخ تواست مدال برنز حرکات زمینی را برای کشورش به ارمغان بیاورد. به این نتایج پیشرفت گفته می‌شود؛ نه آنچه رئیس فدراسیون با وجود عدم تحقق وعده مدالی که خود به سازمان تربیت‌بدنی داده بود، باز هم این امتیازات را نشان پیشرفت عنوان می‌کند.
میرقائمی عنوان کرد: مدیریت صحیح حلقه گم شده این رشته است. متاسفانه مسئولان رده بالا با توجه به زمان بر بودن دوره رسیدن به قهرمانی در این رشته کاملا فنی، تکینیکی و پر مدال، هرگز توجه کارشناسانه به آن نداشته و آن را رها کرده‌اند.