baroon
متخصص بخش ادبیات
اوّلش شبیه شعاره ولی امیدوارم با تأمّل و تعمّق بخونیم.
اگر در خودمون دقیق بشیم حتماً نشانه هاش رو می بینیم، درکش می کنیم و نور و آرامش بیشتری به قلبمون نفوذ می کنه.:دوست:
تقدیم به گلای صبور و مؤمن به ذات و حکمت خداوندگارمان:خنده2::گل:
-_-_-__-_-_-__-_-_-
از خدا خواستم عادتهای زشت را ترکم بدهد؛
خدا فرمود: خودت باید آنها را رها کنی!
از او درخواست کردم فرزند معلولم را شفا دهد؛
فرمود: لازم نیست، روحش سالم است؛ جسم همه موقّت است!
از او خواستم دست کم به من صبر عطا کند؛
فرمود: صبر، حاصل سختی و رنج است. عطا کردنی نیست، آموختنی ست!
گفتم: مرا خوشبخت کن؛
فرمود: «نعمت» از من خوشبخت شدن از تو!
از او خواستم مرا گرفتار درد و عذاب نکند؛
فرمود: رنج از دلبستگیهای دنیایی جدا و به من نزدیکترت میکند!
از او خواستم روحم را رشد دهد؛
فرمود: نه! تو خود باید رشد کنی. من فقط شاخ و برگ اضافیات را هرس میکنم تا بارور شوی!
از خدا خواستم کاری کند که از زندگی لذّت کامل ببرم؛
فرمود: برای این کار من به تو «زندگی» دادهام!
از خدا خواستم کمکم کند همانطور که او مرا دوست دارد، من هم دیگران را دوست بدارم.
خدا فرمود: آهاااان، بالاخره اصل مطلب دستگیرت شد! :چشمک2:
