دانشمندان اسکاتلندی یک ایده جالب و جدید را برای مقابله با پدیده گرمایش جهانی مطرح کرده‌اند که طبق آن سطح سیارکها برای ایجاد ابرهای بزرگ از غبار به عنوان یک سپر ضد خورشیدی در برابر زمین منفجر می‌شود.
به گزارش علم پرس به نقل از ایسنا، محققان دانشگاه استرثکلاید بر این باورند که یک سیارک با اندازه مناسب می‌تواند به یک موقعیت نزدیک به زمین منتقل شده و ابر بزرگی از غبار را با انفجار سطح آن ایجاد کرد.
از آنجایی که سیارکها کشش گرانشی تولید می‌کنند، غبار بجای پراکنده شدن در فضا، در جایی که هستند باقی می‌ماند.
این ایده جزء جدیدترین پروژه‌های بلندپروازانه موسوم به مهندسی زمین بوده که قصد دارند آب و هوای زمین را با بازتاب، انحراف یا جذب تابشهای خورشیدی تغییر دهند.
تحقیقات انجام شده توسط هیات میان‌دولتی سازمان ملل برای تغییرات آب و هوایی نشان داده که دمای جهانی تا اواخر این سده بین ۱٫۱ و ۶٫۴ درجه سانتیگراد افزایش خواهد یافت.
به گفته محققان اسکاتلندی، اگرچه ابر غبار یک راه‌حل دائمی نبوده، اما می‌تواند تاثیرات تغییرات آب و هوایی را برای یک زمان مشخص متعادل کرده و مسیر را برای اجرای سنجشهای کاهش دهنده دما مانند جذب کربن همرا کند.
یک طرح دیگر برای ایجاد یک سایه میان زمین و خورشید شامل استقرار آینه‌های بزرگ در فضا بوده که به دلیل هزینه‌های بسیار زیاد ساخت آینه‌های غول‌پیکر و پرتاب آنها به مدار یا ساخت آنها در فضای خارجی کاملا غیرعملی است.
یک ایده دیگر شامل استفاده از پتوهایی از غبار برای محو تاثیر خورشید شبیه به عملکرد ابرها بود. اگرچه این شیوه بسیار ارزانتر از ارسال آینه به مدار است اما غبار به دلیل کشش گرانشی خورشید، ماه و دیگر سیارات در فضا پراکنده خواهد شد.
از این رو محققان اسکاتلندی ایده انفجار سطح سیارک و استفاده از غبار آن را ارائه کردند که که در جا باقی مانده و پراکنده نمی‌شود.
این سیارک در نقطه لاگرانژ L1 قرار خواهد گرفت که در آن کشش گرانشی خورشید و زمین متعادل است. این نقطعه حدودا چهار برابر مسافت میان زمین و ماه است.
این سیارک را می‌توان با یک منجنیق الکترومغناطیسی کنترل کرد که علاوه بر هدایت سیارک به موقعیت مورد نظر می‌تواند انفجار مدنظر را بر روی سطح آن اجرا کند.
این محققان سیارک ۱۰۳۶ را به عنوان بزرگترین سیارک نزدیک به زمین که برای این ایده مناسب است، انتخاب کرده‌اند.
به گفته آنها این سیارک قادر به ایجاد یک ابر غبار بزرگ بوده که می‌تواند از رسیدن ۶٫۵۸ درصد از تابش خورشید به زمین جلوگیری کند که برای مقابله با گرم شدن جهانی بسیار عالی خواهد بود.
این ابر غبار از جرم پنج کوادریلیوم کیلوگرم و وسعت ۲۵۷۴ کیلومتر برخوردار خواهد بود.
سیارکهای نزدیک به زمین یک تهدید احتمالی برای سیاره محسوب می‌شوند، از این رو اجرای این سناریو به مراقبت و بررسی بسیار زیاد نیاز خواهد داشت.
یکی از بزرگترین چالشهای دانشمندان در این شیوه، شناسایی راهی برای حرکت دادن چنین سیارک بزرگی به موقعیت مورد نظر است که سیارکهای کوچکتر می‌توانند چاره‌ای برای آن باشند.
علم پرس
به گزارش علم پرس به نقل از ایسنا، محققان دانشگاه استرثکلاید بر این باورند که یک سیارک با اندازه مناسب می‌تواند به یک موقعیت نزدیک به زمین منتقل شده و ابر بزرگی از غبار را با انفجار سطح آن ایجاد کرد.
از آنجایی که سیارکها کشش گرانشی تولید می‌کنند، غبار بجای پراکنده شدن در فضا، در جایی که هستند باقی می‌ماند.
این ایده جزء جدیدترین پروژه‌های بلندپروازانه موسوم به مهندسی زمین بوده که قصد دارند آب و هوای زمین را با بازتاب، انحراف یا جذب تابشهای خورشیدی تغییر دهند.
تحقیقات انجام شده توسط هیات میان‌دولتی سازمان ملل برای تغییرات آب و هوایی نشان داده که دمای جهانی تا اواخر این سده بین ۱٫۱ و ۶٫۴ درجه سانتیگراد افزایش خواهد یافت.
به گفته محققان اسکاتلندی، اگرچه ابر غبار یک راه‌حل دائمی نبوده، اما می‌تواند تاثیرات تغییرات آب و هوایی را برای یک زمان مشخص متعادل کرده و مسیر را برای اجرای سنجشهای کاهش دهنده دما مانند جذب کربن همرا کند.
یک طرح دیگر برای ایجاد یک سایه میان زمین و خورشید شامل استقرار آینه‌های بزرگ در فضا بوده که به دلیل هزینه‌های بسیار زیاد ساخت آینه‌های غول‌پیکر و پرتاب آنها به مدار یا ساخت آنها در فضای خارجی کاملا غیرعملی است.
یک ایده دیگر شامل استفاده از پتوهایی از غبار برای محو تاثیر خورشید شبیه به عملکرد ابرها بود. اگرچه این شیوه بسیار ارزانتر از ارسال آینه به مدار است اما غبار به دلیل کشش گرانشی خورشید، ماه و دیگر سیارات در فضا پراکنده خواهد شد.
از این رو محققان اسکاتلندی ایده انفجار سطح سیارک و استفاده از غبار آن را ارائه کردند که که در جا باقی مانده و پراکنده نمی‌شود.
این سیارک در نقطه لاگرانژ L1 قرار خواهد گرفت که در آن کشش گرانشی خورشید و زمین متعادل است. این نقطعه حدودا چهار برابر مسافت میان زمین و ماه است.
این سیارک را می‌توان با یک منجنیق الکترومغناطیسی کنترل کرد که علاوه بر هدایت سیارک به موقعیت مورد نظر می‌تواند انفجار مدنظر را بر روی سطح آن اجرا کند.
این محققان سیارک ۱۰۳۶ را به عنوان بزرگترین سیارک نزدیک به زمین که برای این ایده مناسب است، انتخاب کرده‌اند.
به گفته آنها این سیارک قادر به ایجاد یک ابر غبار بزرگ بوده که می‌تواند از رسیدن ۶٫۵۸ درصد از تابش خورشید به زمین جلوگیری کند که برای مقابله با گرم شدن جهانی بسیار عالی خواهد بود.
این ابر غبار از جرم پنج کوادریلیوم کیلوگرم و وسعت ۲۵۷۴ کیلومتر برخوردار خواهد بود.
سیارکهای نزدیک به زمین یک تهدید احتمالی برای سیاره محسوب می‌شوند، از این رو اجرای این سناریو به مراقبت و بررسی بسیار زیاد نیاز خواهد داشت.
یکی از بزرگترین چالشهای دانشمندان در این شیوه، شناسایی راهی برای حرکت دادن چنین سیارک بزرگی به موقعیت مورد نظر است که سیارکهای کوچکتر می‌توانند چاره‌ای برای آن باشند.
علم پرس