آرشیو ابیات برای مشاعره با «« میم »»

[fatemeh]

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توام راهنمایـــی ...


​

سنائی​

 

[fatemeh]

من بی‌تو دمی قرار نتوانم كرد
احسان تو را شمار نتوانم كرد..

گر بر تن من زبان شود هر مویی
یک شكر تو از هزار نتوانم كرد..​

 

[fatemeh]

مرا دردی است اندر دل اگر گویم زبان سوزد / و گر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد​

​

​

​

​

​

 

[fatemeh]

من ندیدم دو صنوبر را با هم دشمن
من ندیدم بیدی، سایه اش را بفروشد به زمین
رایگان می بخشد، نارون شاخه ی خود را به کلاغ...​

 

[fatemeh]

ما به فلک بوده‌ایم یار ملک بوده‌ایم
باز همان جا رویم جمله که آن شهر ماست​

​

 

[fatemeh]

ما را سر و سوداى كس ديگر نيست
درعشق تو پرواى كس ديگر نيست

جز تو دگرى جاى نگيرد در دل
دل جاى تو شد جاى كس ديگر نيست





خواجه عبدالله انصاری​

 

[دختر مهتاب]

من پاك باز عشقم تخم غرض نكارم * پشت و پناه فقرم پشت طمع نخارم
..........................
ني بند خلق باشم ني از كسي تراشم * مرغ گشاده پايم برگ قفص ندارم
..........................
من ابر آب دارم چرخ گهر نثارم * بر تشنگان خاكي آب حيات بارم
..........................
موسي بديد آتش آن نور بود دلخوش * من نيز نورم اي جان گرچه ز دور نارم
..........................
مولوی

 

[fatemeh]

من دل به زیبایی، به خوبی می سپارم؛ دینم این است
من مهربانی را ستایش می کنم؛ آیینم این است
من رنج ها را با صبوری می پذیرم
من زندگی را دوست دارم
انسان و باران و چمن را می ستایم
انسان و باران و چمن را می سرایم.





​

ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﻣﺸﻴﺮى
​

 

[دختر مهتاب]

من به رغم دل بی مهر تو دلدار گرفتم
گشتم و گشتم و بهتر ز تو را یار گرفتم

خنده ای کردم و دل بردم و با لطف نگاهی
تا بمیری ز حسد وعده دیدار گرفتم

سیمین بهبهانی

 

[meh-ran1]

من ندانستم از اول که تو بی مهرو وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی ونپایی

 

[دختر مهتاب]

مرده بودم من و این خاطره عشق و شباب
روح من بود و پریشان به مزار آمده بود

آوخ این عمر فسونکار بجز حسرت نیست
کس ندانست در اینجا به چه کار آمده بود

شهریار این ورق از عمر چو درمی پیچید
چون شکج خم زلفت به فشار آمده بود

 

[meh-ran1]

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم


لطف ها میکنی ای خاک درت تاج سرم

 

[دختر مهتاب]

ماییم و می و مطرب و این کنج خراب

جان و دل و جام و جامه پر درد شراب


فارغ ز امید رحمت و بیم عذاب

آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب

 

[meh-ran1]

متن خبر که یک قلم بی‌تو سیاه شد جهان

حاشیه رفتنم دگر نامه سیاه کردنست

 

[دختر مهتاب]

میان ماندن و رفتن حکایتی کردیم


که آشکارا در پرده ی کنایت رفت.

 

[meh-ran1]

میروم اما نمی پرسم ز خویش
ره کجا منزل کجا مقصود چیست
بوسه میبخشم ولی خود غافلم
کاین دل دیوانه را معبود کیست؟!

 

[دختر مهتاب]

مجال ما همه این تنگ مایه بودو,دریغ

که مایه خود همه در وجه این حکایت رفت

 

[meh-ran1]

مردیم به آن چشمه‌ی حیوان که رساند
شرح عطش سینه‌ی تفتیده‌ی ما را
فریاد ز بد بازی دوری که برافشاند
این عرصه‌ی شطرنج فرو چیده‌ی ما را

 

[دختر مهتاب]

مردم از درد نمی‌آیی به بالینم هنوز
مرگ خود می‌بینم و رویت نمی‌بینم هنوز

 

[meh-ran1]

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن