دكتر زهرايي اعلام كرد:
ايران در آستانه ورود به زمره كشورهاي با شيوع پايين هپاتيت B
جام جم آنلاين: رييس اداره بيماري هاي قابل پيشگيري با واكسن وزارت بهداشت ، درمان وآموزش پزشكي گفت: ايران در آستانه ورود به زمره كشورهاي با شيوع پايين هپاتيت B قرار دارد.
به گزارش ايرنا، دكتر سيد محسن زهرايي در مقاله اي تحت عنوان «وضعيت بيماري هپاتيت B درايران» كه در ششمين همايش بيماري هاي شايع گوارش و كبد كودكان ارايه شد اظهارداشت: اجراي برنامه هاي پيشگيرانه مانند واكسيناسيون نوزادان توانسته است علاوه بر توقف روند رو به رشد شيوع آلودگي در كشور ، سبب كاهش شيوع بيماري شود، به گونه اي كه كشور در آستانه ورود به زمره كشورهاي با شيوع پايين قرار دارد.
وي در اين مقاله در عين حال در مقاله خود يادآور به رغم اين كاهش ، وجود تعداد قابل توجه حاملين بدون علامت كه بسياري از آنان خانم هاي در سنين باروري هستند ، لزوم توجه هر چه بيشتر به سياست هاي پيشگيرانه مانند غربالگري دوران بارداري و تزريق ايميون گلوبولين علاوه بر دريافت واكسن ضروري است.
آلودگي به ويروس هپاتيت B يك معضل بهداشتي در همه كشورهاي دنيا است. برآورد مي شود نزديك به 400 ميليون نفر در دنيا حاملين بدون علامت اين ويروس باشند.اين بيماري مي تواند از طريق خون و فرآورده هاي خوني و يا از تزريقات آلوده و همچنين به صورت انتقال عمودي از مادر به نوزاد منتقل شود.
در مقاله زهرايي به ميزان شيوع اين ويروس در كشورها اشاره شده است و اينكه حاملين ويروس در جمعيت كشورها به سه گروه طبقه بندي مي شوند.
براساس اين مقاله مناطق با شيوع كم با ميزان شيوع حاملين ويروس بين يك دهم تا دو درصد متغير است. ميزان شيوع حاملين ويروس هپاتيت B در مناطق با شيوع متوسط، بين دو تا هشت درصد و در مناطق با شيوع بالا هم ميزان شيوع حاملين ويروس بين هشت تا 20 درصد برآورد شده است.
دكتر زهرايي در اين مقاله به اختلاف در ميزان شيوع حاملين در مناطق مختلف دنيا اشاره كرده است و آن را تا حد زيادي مربوط به سن ابتلا عنوان مي كند.
براساس اين مقاله ، سن بيمار در زمان ابتلا رابطه معكوس با ميزان مزمن شدن بيماري دارد به نحوي كه بالاترين احتمال مزمن شدن در زمان نوزادي رخ مي دهد.
«در مناطقي از دنيا كه شيوع بيماري بالا است انتقال عموما از طريق عمودي و مادر به نوزاد است در حالي كه در كشورهاي با شيوع پايين، سن ابتلا عموما در نوجوان و جواني بوده و راه اصلي انتقال روابط جنسي و يا تزريقات آلوده است».
اين مقاله سپس به وضعيت بيماري هپاتيت B در ايران مي پردازد. دكتر سيد محسن زهرايي به نخستين گزارش منتشر شده از هپاتيت B در ايران اشاره مي كند و مي گويد: نخستين گزارش منتشر شده از اين ويروس در كشورمان به سال 1351 باز مي گردد.
دكتر زهرايي اظهار مي دارد : در سال 1356 ميزان شيوع حاملين در كشور بين يك تا 2.1 درصد برآورد مي شد در حالي كه طي سال هاي 1367 تا 1372 برآورد شيوع آلودگي در جمعيت عادي كشور تا 3.5درصد افزايش يافته بود.
«واكسن هپاتيت B از سال 1369 در دو استان كشور پايلوت شد و سپس اين طرح از سال 1372 در برنامه واكسيناسيون جاري كودكان كشور (EPI) ادغام شد و به سرعت پوشش اين واكسيناسيون به بالاتر از 95 درصد افزايش يافت».
«به منظور افزايش پوشش واكسيناسيون و افزايش ايمني گروه هاي در معرض خطر، تمام متولدين سال هاي 1368 تا 1371 در يك برنامه چهار ساله از سال 1385 تا 1388 عليه اين بيماري واكسينه شدند».
اين گزارش مي افزايد: علاوه بر واكسيناسيون كودكان، واكسيناسيون ساير گروه هاي پرخطر مانند شاغلين به حرف پزشكي ، اجراي برنامه هاي تامين خون سالم و برنامه كاهش آسيب در بين معتادين به مواد مخدر تزريق از اقدامات موثري بودند كه براي كاستن از روند فزاينده شيوع بيماري در كشور انجام شده و منجر به كاهش ميزان آلودگي شده اند.
«براساس مطالعات مختلفي كه در كشور انجام شده است ، شيوع كلي آلودگي طي سال هاي 1380 تا 1386 حدود 2.14 درصد برآورد شده است .بيشترين ميزان آلودگي از استان هاي گلستان و سيستان و بلوچستان (بالاي سه درصد) و كمترين ميزان در استان هاي مركزي و غربي كشور (بين يك تا دو درصد) است».
«براين اساس مي توان برآورد كرد كه حدود 1.5 ميليون نفر در كشور آلوده به ويروس هپاتيت B هستند و ساليانه درصدي از آنها در معرض تبديل شدن به شكل فعال بيماري و عوارض متعاقب آن هستند».
دكتر زهرايي در اين مقاله مي افزايد: در بررسي انجام شده روي مبتلايان به سيروز ، 84 درصد آنها antiHBc مثبت و 51 درصد نيز HbsAg مثبت بوده اند.
«در بيماران مبتلا به كارسينوم هپاتوسلولر نيز 72 درصد antiHBc مثبت و 46درصد HbsAg مثبت بوده اند. در مجموع عفونت هپاتيت B از مهمترين علل بروز هپاتيت حاد و مزمن بالغين و همچنين سيروز و كارسينوم هپاتوسلولر درايران است».
ايران در آستانه ورود به زمره كشورهاي با شيوع پايين هپاتيت B
جام جم آنلاين: رييس اداره بيماري هاي قابل پيشگيري با واكسن وزارت بهداشت ، درمان وآموزش پزشكي گفت: ايران در آستانه ورود به زمره كشورهاي با شيوع پايين هپاتيت B قرار دارد.
به گزارش ايرنا، دكتر سيد محسن زهرايي در مقاله اي تحت عنوان «وضعيت بيماري هپاتيت B درايران» كه در ششمين همايش بيماري هاي شايع گوارش و كبد كودكان ارايه شد اظهارداشت: اجراي برنامه هاي پيشگيرانه مانند واكسيناسيون نوزادان توانسته است علاوه بر توقف روند رو به رشد شيوع آلودگي در كشور ، سبب كاهش شيوع بيماري شود، به گونه اي كه كشور در آستانه ورود به زمره كشورهاي با شيوع پايين قرار دارد.
وي در اين مقاله در عين حال در مقاله خود يادآور به رغم اين كاهش ، وجود تعداد قابل توجه حاملين بدون علامت كه بسياري از آنان خانم هاي در سنين باروري هستند ، لزوم توجه هر چه بيشتر به سياست هاي پيشگيرانه مانند غربالگري دوران بارداري و تزريق ايميون گلوبولين علاوه بر دريافت واكسن ضروري است.
آلودگي به ويروس هپاتيت B يك معضل بهداشتي در همه كشورهاي دنيا است. برآورد مي شود نزديك به 400 ميليون نفر در دنيا حاملين بدون علامت اين ويروس باشند.اين بيماري مي تواند از طريق خون و فرآورده هاي خوني و يا از تزريقات آلوده و همچنين به صورت انتقال عمودي از مادر به نوزاد منتقل شود.
در مقاله زهرايي به ميزان شيوع اين ويروس در كشورها اشاره شده است و اينكه حاملين ويروس در جمعيت كشورها به سه گروه طبقه بندي مي شوند.
براساس اين مقاله مناطق با شيوع كم با ميزان شيوع حاملين ويروس بين يك دهم تا دو درصد متغير است. ميزان شيوع حاملين ويروس هپاتيت B در مناطق با شيوع متوسط، بين دو تا هشت درصد و در مناطق با شيوع بالا هم ميزان شيوع حاملين ويروس بين هشت تا 20 درصد برآورد شده است.
دكتر زهرايي در اين مقاله به اختلاف در ميزان شيوع حاملين در مناطق مختلف دنيا اشاره كرده است و آن را تا حد زيادي مربوط به سن ابتلا عنوان مي كند.
براساس اين مقاله ، سن بيمار در زمان ابتلا رابطه معكوس با ميزان مزمن شدن بيماري دارد به نحوي كه بالاترين احتمال مزمن شدن در زمان نوزادي رخ مي دهد.
«در مناطقي از دنيا كه شيوع بيماري بالا است انتقال عموما از طريق عمودي و مادر به نوزاد است در حالي كه در كشورهاي با شيوع پايين، سن ابتلا عموما در نوجوان و جواني بوده و راه اصلي انتقال روابط جنسي و يا تزريقات آلوده است».
اين مقاله سپس به وضعيت بيماري هپاتيت B در ايران مي پردازد. دكتر سيد محسن زهرايي به نخستين گزارش منتشر شده از هپاتيت B در ايران اشاره مي كند و مي گويد: نخستين گزارش منتشر شده از اين ويروس در كشورمان به سال 1351 باز مي گردد.
دكتر زهرايي اظهار مي دارد : در سال 1356 ميزان شيوع حاملين در كشور بين يك تا 2.1 درصد برآورد مي شد در حالي كه طي سال هاي 1367 تا 1372 برآورد شيوع آلودگي در جمعيت عادي كشور تا 3.5درصد افزايش يافته بود.
«واكسن هپاتيت B از سال 1369 در دو استان كشور پايلوت شد و سپس اين طرح از سال 1372 در برنامه واكسيناسيون جاري كودكان كشور (EPI) ادغام شد و به سرعت پوشش اين واكسيناسيون به بالاتر از 95 درصد افزايش يافت».
«به منظور افزايش پوشش واكسيناسيون و افزايش ايمني گروه هاي در معرض خطر، تمام متولدين سال هاي 1368 تا 1371 در يك برنامه چهار ساله از سال 1385 تا 1388 عليه اين بيماري واكسينه شدند».
اين گزارش مي افزايد: علاوه بر واكسيناسيون كودكان، واكسيناسيون ساير گروه هاي پرخطر مانند شاغلين به حرف پزشكي ، اجراي برنامه هاي تامين خون سالم و برنامه كاهش آسيب در بين معتادين به مواد مخدر تزريق از اقدامات موثري بودند كه براي كاستن از روند فزاينده شيوع بيماري در كشور انجام شده و منجر به كاهش ميزان آلودگي شده اند.
«براساس مطالعات مختلفي كه در كشور انجام شده است ، شيوع كلي آلودگي طي سال هاي 1380 تا 1386 حدود 2.14 درصد برآورد شده است .بيشترين ميزان آلودگي از استان هاي گلستان و سيستان و بلوچستان (بالاي سه درصد) و كمترين ميزان در استان هاي مركزي و غربي كشور (بين يك تا دو درصد) است».
«براين اساس مي توان برآورد كرد كه حدود 1.5 ميليون نفر در كشور آلوده به ويروس هپاتيت B هستند و ساليانه درصدي از آنها در معرض تبديل شدن به شكل فعال بيماري و عوارض متعاقب آن هستند».
دكتر زهرايي در اين مقاله مي افزايد: در بررسي انجام شده روي مبتلايان به سيروز ، 84 درصد آنها antiHBc مثبت و 51 درصد نيز HbsAg مثبت بوده اند.
«در بيماران مبتلا به كارسينوم هپاتوسلولر نيز 72 درصد antiHBc مثبت و 46درصد HbsAg مثبت بوده اند. در مجموع عفونت هپاتيت B از مهمترين علل بروز هپاتيت حاد و مزمن بالغين و همچنين سيروز و كارسينوم هپاتوسلولر درايران است».