زمزمه ای (تقدیمی)
<---- تقدیم به عشق واقعی.... تقدیم به خوانندگان تاپیک و همه بچه های ایران انجم ---->
ێوارهبوو حهمه بچکۆلی بۆیاخچی
... سهری ماندووی داخستبوو
له سووچێکی گۆڕهپانه گهورهکهدا
لهناوهندی دڵی شاما
لهسهر کورسیه نزمهکهی خۆی دانیشتبوو
پهیتا پهیتا
وهکو فڵچهی نێوان دهستی
جهستهی لهڕی رائهژهنی
حهمه بچکۆلی ئاواره
لهبهر خۆوه به ورته ورت
ئهمهی ئهوت
تۆ بازرگان قاچت دانێ
تۆ مامۆستا قاچت دانێ
تۆ پارێزهر قاچت دانێ
ئهفسهر سهرباز جاسوس جهلاد
کوڕی باشو ههرچیو پهرچی
ههرههمووتان یهک لهدوای یهک
قاچتان دانێن
کهس نهماوه
ههر خوا ماوه
لهو دنیا دڵنیام
ئهویش ئهنێرێ بهشوێن کوردێکدا
پێڵاوهکهی بۆ بۆیاخ بکات
رهنگه ئهو کوردهش ههر منبم
ئای دایهی گیان
ئهوه ئهبێت پێڵاوی خوا چهند گهوره بێت
ژماره چهند لهپێ بکات
ئای دایهی گیان
ئهی بۆ پاره خوا چهند ئهدات
!ئهبێت چهند بات؟
--------------------
ورته ورتێ - زمزه ای
شاعر : شیرکو بیکس
ترجمه فارسی
حوالی غروب بود
ممد ریزه ی واکسی
در گوشه ای از میدان بزرگ
در دل [شهر] شام
روی نیمکت کوچکش نشسته بود
تن نحیفش بی درنگ
مانند فرچهی توی دستهایش
میجنبید
ممد ریزهی آواره
پچ پچ کنان
پیش خودش
اینگونه میگفت:
تو! ای مرد بازاری کفشت را بده
تو ای آموزگار کفشت را بده
تو ای مامور دولتی کفشت را بده
افسر، جاسوس، جلاد
آدم درست حسابی و آدم عوضی
همگی ، یکی بعد از دیگری
کفشهایتان را به من بدهید
دیگر کسی نمانده
غیر از خدا
مطمئنم که در آن دنیا
او هم به دنبال کردی میگردد که کفشهایش را برایش واکس بزند
خدا را چه دیدی! شاید آن کرد هم من باشم
!آخ دایه جان
یعنی کفش خدا چقدر میتواند بزرگ باشد؟
سایز کفش خدا چند است؟
!آخ دایه جان
فکر میکنی خدا برای واکس کفشهایش چقدر دستمزد میدهد؟
چقدر باید بدهد؟