معرفی شهرستان بروجن
بُروجـِن یکی از شهرهای استان چهارمحال و بختیاری ایران است. بروجن در بخش مرکزی شهرستان بروجن واقع است. جمعیت این شهر بر اساس آمار سال ۱۳۸۵ برابر با ۴۹٬۰۷۷ نفر بوده است.
از بروجن همواره به عنوان یکی از سردترین شهرهای کشور در گزارشات هواشناسی نام برده می‌شود در عرض جغرافیایی(۵۱ درجه و ۱۸ دقیقه شرقی) و طول جغرافیایی (۳۲ درجه شمالی) قرار دارد. ارتفاع این شهرستان از سطح متوسط دریا ۲۱۹۷ متر است.از لحاظ اقلیمی دارای شرایط نیمه مرطوب با تابستان معتدل و زمستان بسیار سرد می‌باشد. تعداد روزهای یخبندان در حدود ۱۲۲ روزدر سال می‌باشد. حداقل مطلق دمای این ایستگاه به ۲۷- درجه می‌رسد و حداكثر مطلق دمای مشاهد شده به 36 درجه سانتیگراد بالغ گردیده است. بارش سالانه این ایستگاه بطور متوسط به ۲۴۳ میلیمتر بالغ می‌گردد و دارای دو فصل خشك و مرطوب است. فصل خشك آن از خرداد تا شهریور ادامه دارد و فصل مرطوب آن از مهر ماه آغاز و تا اردیبهشت ادامه دارد. در مجموع بارش فصل زمستان به ۴۴ درصد و پاییز به ۳۲ درصد و بهار به ۲۴ درصد می‌رسد و تابستان ۱ در صد بارش را داراست. بروجن یکی از مرتفع ترین شهرهای کشور است که این خصیصه بروجن را از جهت محیط زیست حیوانی و گیاهی بسیار غنی و پر جاذبه نموده‌است.
این شهر در دشتی به وسعت حدود ۵۸۰ کیلومتر مربع در شرقی ترین نقطه استان قرار گرفته‌است.
تاریخ دقیق اسکان در این مکان مشخص نیست، هرچند قدیمی ترین تاریخ مسجل برای بروجن را می‌توان بر اساس سنگ مزاری که چندی پیش در این شهرستان با تاریخ فوت متوفی به سنه ۱۰۰۴ هجری قمری یافت شده محاسبه کرد. تاریخ مرکزیت جمعیت به حدی که بتوان آن را شهر نامید به زمان نهضت مشروطیت وتجمع بختیاریهادراین شهربرای فتح اصفهان وتهران می‌رسد. رشد جمعیت بروجن از دهه‌های سوم و چهارم قرن حاضر آغاز شده و با توجه به موقعیت جغرافیایی آن که در محدوده تلاقی سه استان فارس واصفهان و چهارمحال بختیاری وسه ایل بزرگ بختیاری قشقایی و بویر احمد قرار گرفته از زمینه بسیار مناسبی برای توسعه برخوردار است. خصوصا اینکه یکی از شهرهای اصلی در مسیر ترانزیتی خوزستان به اصفهان نیز محسوب می‌شود. مردم شهر بروجن به زبان فارسی و بختیاری تکلم می‌کنند و در قدیم لهجه ای مخصوص به این شهر هم وجود داشته که چند شاعر محلی هم به این گویش اشعاری سروده و می سرایند و این لهجه را به طور کامل، تنها در همان اشعار می‌توان یافت و لهجه مردم با آن متفاوت می‌باشد . داراب افسربختیاری شاعرشهیر زاده این شهرستان است و چشمه سیاه سرد و تالاب چغاخوروآداب ورسوم اصیل بختیاریها ازجاذبه‌های گردشگری این مناطق به شمار میآید قالیهای پشم یلمه‌ای و قالی وقالیچه‌های بختیاری بروجن بسیار مشهور است. در گذشته نیز گیوه این شهرستان شهرت کشوری داشته‌است.یکی از دانشمندان این شهر مهدی منصوری بروجنی است که در حال حاضر در صنعت پتروشیمی مشغول است
سوابق تاریخی
استان چهارمحال و بختیاری در جنوب شرقی ایران واقع شده است(البته صحیح جنوب غربی است) ساکنان استان چهارمحال و بختیاری کلاً به دو گروه یکجانشین و کوچ نشین تقسیم می شوند . بنابراین در یک نگرش کلی به جمعیت استان می توان مجموع ساکنان آن را به سه گروه زیر تقسیم کرد :
الف – روستائیانی که اصولاً یا جزو عشایر نیستند یا از عشایر اسکان یافته هستند و بیشتر به مشاغلی نظیر کشاورزی ، دامداری و بافت قالی اشتغال دارند .
ب – شهرنشینانی که از عشایر و روستائیان سابق منطقه مهاجران سایر نقاط تشکیل شده اند و بیشتر به امور اداری و خدماتی اشتغال دارند .
ج – عشایری که هنوز دارای زندگی متحرک هستند و لااقل سالی دوبار جابه جا می شوند و به اصطلاح ییلاق و قشلاق می کنند .
استان چهارمحال و بختیاری به علت شرایط جغرافیایی خاص خود و قرار گرفتن در منطقه ای کوهستانی و سردسیر ، همواره از شرایط مساعدی برای تولید فرش دستباف برخوردار بوده است و تولید فرش نسبت به سایر صنایع دستی از اهمیت بیشتری برخوردار است و قالی عمده ترین صنعت دستی استان چهارمحال و بختیاری است که در درجه اول در روستاها ، بعد در بین عشایر اسکان یافته و دست آخر در شهرها رواج کامل دارد . قالی از وسایل لوکس زندگی عشایر محسوب می شود و نشانگر منزلت و تفاخر آنهاست .
بُروجـِن یکی از شهرهای استان چهارمحال و بختیاری ایران است. بروجن در بخش مرکزی شهرستان بروجن واقع است. جمعیت این شهر بر اساس آمار سال ۱۳۸۵ برابر با ۴۹٬۰۷۷ نفر بوده است.
از بروجن همواره به عنوان یکی از سردترین شهرهای کشور در گزارشات هواشناسی نام برده می‌شود در عرض جغرافیایی(۵۱ درجه و ۱۸ دقیقه شرقی) و طول جغرافیایی (۳۲ درجه شمالی) قرار دارد. ارتفاع این شهرستان از سطح متوسط دریا ۲۱۹۷ متر است.از لحاظ اقلیمی دارای شرایط نیمه مرطوب با تابستان معتدل و زمستان بسیار سرد می‌باشد. تعداد روزهای یخبندان در حدود ۱۲۲ روزدر سال می‌باشد. حداقل مطلق دمای این ایستگاه به ۲۷- درجه می‌رسد و حداكثر مطلق دمای مشاهد شده به 36 درجه سانتیگراد بالغ گردیده است. بارش سالانه این ایستگاه بطور متوسط به ۲۴۳ میلیمتر بالغ می‌گردد و دارای دو فصل خشك و مرطوب است. فصل خشك آن از خرداد تا شهریور ادامه دارد و فصل مرطوب آن از مهر ماه آغاز و تا اردیبهشت ادامه دارد. در مجموع بارش فصل زمستان به ۴۴ درصد و پاییز به ۳۲ درصد و بهار به ۲۴ درصد می‌رسد و تابستان ۱ در صد بارش را داراست. بروجن یکی از مرتفع ترین شهرهای کشور است که این خصیصه بروجن را از جهت محیط زیست حیوانی و گیاهی بسیار غنی و پر جاذبه نموده‌است.
این شهر در دشتی به وسعت حدود ۵۸۰ کیلومتر مربع در شرقی ترین نقطه استان قرار گرفته‌است.
تاریخ دقیق اسکان در این مکان مشخص نیست، هرچند قدیمی ترین تاریخ مسجل برای بروجن را می‌توان بر اساس سنگ مزاری که چندی پیش در این شهرستان با تاریخ فوت متوفی به سنه ۱۰۰۴ هجری قمری یافت شده محاسبه کرد. تاریخ مرکزیت جمعیت به حدی که بتوان آن را شهر نامید به زمان نهضت مشروطیت وتجمع بختیاریهادراین شهربرای فتح اصفهان وتهران می‌رسد. رشد جمعیت بروجن از دهه‌های سوم و چهارم قرن حاضر آغاز شده و با توجه به موقعیت جغرافیایی آن که در محدوده تلاقی سه استان فارس واصفهان و چهارمحال بختیاری وسه ایل بزرگ بختیاری قشقایی و بویر احمد قرار گرفته از زمینه بسیار مناسبی برای توسعه برخوردار است. خصوصا اینکه یکی از شهرهای اصلی در مسیر ترانزیتی خوزستان به اصفهان نیز محسوب می‌شود. مردم شهر بروجن به زبان فارسی و بختیاری تکلم می‌کنند و در قدیم لهجه ای مخصوص به این شهر هم وجود داشته که چند شاعر محلی هم به این گویش اشعاری سروده و می سرایند و این لهجه را به طور کامل، تنها در همان اشعار می‌توان یافت و لهجه مردم با آن متفاوت می‌باشد . داراب افسربختیاری شاعرشهیر زاده این شهرستان است و چشمه سیاه سرد و تالاب چغاخوروآداب ورسوم اصیل بختیاریها ازجاذبه‌های گردشگری این مناطق به شمار میآید قالیهای پشم یلمه‌ای و قالی وقالیچه‌های بختیاری بروجن بسیار مشهور است. در گذشته نیز گیوه این شهرستان شهرت کشوری داشته‌است.یکی از دانشمندان این شهر مهدی منصوری بروجنی است که در حال حاضر در صنعت پتروشیمی مشغول است
سوابق تاریخی
استان چهارمحال و بختیاری در جنوب شرقی ایران واقع شده است(البته صحیح جنوب غربی است) ساکنان استان چهارمحال و بختیاری کلاً به دو گروه یکجانشین و کوچ نشین تقسیم می شوند . بنابراین در یک نگرش کلی به جمعیت استان می توان مجموع ساکنان آن را به سه گروه زیر تقسیم کرد :
الف – روستائیانی که اصولاً یا جزو عشایر نیستند یا از عشایر اسکان یافته هستند و بیشتر به مشاغلی نظیر کشاورزی ، دامداری و بافت قالی اشتغال دارند .
ب – شهرنشینانی که از عشایر و روستائیان سابق منطقه مهاجران سایر نقاط تشکیل شده اند و بیشتر به امور اداری و خدماتی اشتغال دارند .
ج – عشایری که هنوز دارای زندگی متحرک هستند و لااقل سالی دوبار جابه جا می شوند و به اصطلاح ییلاق و قشلاق می کنند .
استان چهارمحال و بختیاری به علت شرایط جغرافیایی خاص خود و قرار گرفتن در منطقه ای کوهستانی و سردسیر ، همواره از شرایط مساعدی برای تولید فرش دستباف برخوردار بوده است و تولید فرش نسبت به سایر صنایع دستی از اهمیت بیشتری برخوردار است و قالی عمده ترین صنعت دستی استان چهارمحال و بختیاری است که در درجه اول در روستاها ، بعد در بین عشایر اسکان یافته و دست آخر در شهرها رواج کامل دارد . قالی از وسایل لوکس زندگی عشایر محسوب می شود و نشانگر منزلت و تفاخر آنهاست .