محققان ناسا در حال طراحی و ساخت بزرگترین موشک سوخت جامد جهان برای سیستم پرتاب فضایی (SLS) هستن. به گزارش علم پرس به نقل از ایسنا، سیستم پرتاب فضایی ناسا (SLS) پس از تکمیل مراحل نهایی ساخت، سال ۲۰۱۷ وارد سرویس شده و جایگزین سیستم موشکی Saturn V به عنوان قدرتمندترین وسیله پرتاب فضایی خواهد شد.
آماده شدن نخستین موشک سوخت جامد سیستم SLS
قدرت پرتاب سیستم SLS ده درصد بیشتر از موشک Saturn V خواهد بود و برای پرتاب فضاپیمای سرنشین‌دار اوریون و سایر فضاپیماها برای سفر به اعماق فضا در نظر گرفته شده است. علاوه بر چهار موتور اصلی RS-25 مورد استفاده در شاتل‌های فضایی، سیستم SLS مجهز به دو موتور موشک سوخت جامد فوق پیشرفته خواهد بود که برای بلند شدن و حرکت سیستم ۷۷ تنی به سمت فضا مورد استفاده قرار می‌گیرد. بوسترهای سیستم SLS مانند شاتل فضایی قابل استفاده مجدد هستند، اما قدرت آنها بسیار بیشتر است. طرح بهبود یافته از بوستر شاتل فضایی الگو گرفته شده است، اما برخلاف بوسترهای شاتل که از چهار بخش ساخته شده‌اند، بوستر سیستم SLS پنج بخشی است. این بخش‌ها شامل سوخت هستند که از پرکلرات مونیوم، پودر آلومینیوم، اکسید آهن، یک پلیمر مانند آکریلونیتریل (PBAN) یا پلی بوتادین دارای انتهای هیدروکسیل (HTPB) و یک عامل پخت اپوکسی تشکیل شده‌اند. نخستین بوستر با استفاده از روش‌های جدید تولید برای کاهش هزینه‌ها و افزایش سطح ایمنی توسط محققان ناسا در مرکز سیستم‌های فضایی ATK ساخته و آماده شده است.
بزرگترین موشک سوخت جامد سیتم SLS
طرح مفهومی از نمونه نهایی سیستم SLS مجهز به دو موشک سوخت جامد
قدرت پرتاب سیستم SLS ده درصد بیشتر از موشک Saturn V خواهد بود و برای پرتاب فضاپیمای سرنشین‌دار اوریون و سایر فضاپیماها برای سفر به اعماق فضا در نظر گرفته شده است. علاوه بر چهار موتور اصلی RS-25 مورد استفاده در شاتل‌های فضایی، سیستم SLS مجهز به دو موتور موشک سوخت جامد فوق پیشرفته خواهد بود که برای بلند شدن و حرکت سیستم ۷۷ تنی به سمت فضا مورد استفاده قرار می‌گیرد. بوسترهای سیستم SLS مانند شاتل فضایی قابل استفاده مجدد هستند، اما قدرت آنها بسیار بیشتر است. طرح بهبود یافته از بوستر شاتل فضایی الگو گرفته شده است، اما برخلاف بوسترهای شاتل که از چهار بخش ساخته شده‌اند، بوستر سیستم SLS پنج بخشی است. این بخش‌ها شامل سوخت هستند که از پرکلرات مونیوم، پودر آلومینیوم، اکسید آهن، یک پلیمر مانند آکریلونیتریل (PBAN) یا پلی بوتادین دارای انتهای هیدروکسیل (HTPB) و یک عامل پخت اپوکسی تشکیل شده‌اند. نخستین بوستر با استفاده از روش‌های جدید تولید برای کاهش هزینه‌ها و افزایش سطح ایمنی توسط محققان ناسا در مرکز سیستم‌های فضایی ATK ساخته و آماده شده است.