جودو

[melika]

تاريخچه جودو
جودو که به معني روش ملايمت مي باشد، يک هنر رزمي ژاپني است که بر پايه ي تکنيک هاي قديمي جوجيتسو مي باشد. دکتر جيگورو کانو، جودو را رسما در سال 1882 ابداع نمود. او که در کودکي و جواني جوجيتسو را فرا گرفته بود، بهترين تکنيک هاي اين ورزش را استخراج کرده و با آنها ورزش جديدي به نام جودو ابداع کرد. کانو پس از ابداع جودو مدرسه ي کودوکان را در توکيوي ژاپن تاسيس کرد تا ورزش جديدش را آموزش دهد. امروزه سبک اصلي جودو هم با همين نام يعني کودوکان شناخته ميشود.

 

[melika]

تکنيک هاي جودو
جودو با تکنيک هاي زيباي پرتابي شناخته ميشود اما شامل تکنيک هاي ديگري هم که براي کنترل حريف روي زمين است هم مي باشد. اين ورزش معمولا با کشتي آزاد مقايسه ميشود چون تکنيک هاي مشترک زيادي دارند. يک جودوکاي ماهر ابتدا حريف را گرفته، تعادل او را بهم زده و بعد او را پرتاب ميکند. هنگامي که حريف روي زمين افتاد، او با تکنيک هايي نظير خفه کردن، قفل مفاصل و ... کارش را به اتمام خواهد رساند. اولين تکنيکي که يک جودوکا ياد مي گيرد، فنون "اوکه مي" يعني روش صحيح افتادن بدون مصدوم شدن است. تمام هنرجويان جودو، يک جودوگي (لباسي سنگين با يقه ي باز که مخصوص جودوست) سفيد يا آبي پوشيده و يک کمربند را که نشان دهنده درجه اوست مي بندد. جودو بخاطر ايمني هنرجويان روي يک تشک نسبتا نرم و انعطاف پذير تمرين ميشود.

 

[melika]

فلسفه جودو
دو اصل مهم جودو عبارتند از "حداکثر کارايي" و "کمک و سودرساني متقابل". هدف حداکثر کارايي اين است که يک جودوکا با استفاده از کمترين نيروي فيزيکي، حريفش را پرتاب کند. اين هدف از استفاده ي صحيح تکنيک ها و زمان بندي مناسب بدست مي آيد. کمک و سودرساني متقابل اين است که دکتر کانو معتقد بود که جودو ميتواند به افراد کمک کند که فردي مفيدتر براي جامعه باشند. او مي گفت نظم شخصي که جودو به هنرجويان مي آموزد به زندگي روزمره ميرسد و بدين صورت است که جودو به هنرجويان کمک مي کند که فردي مفيدتر براي جامعه باشند.

 

[melika]

جنبه ي قهرماني جودو
در سال 1964 جودو رسما بعنوان يک ورزش المپيکي شناخته شد. علاوه بر المپيک، امروزه در سرتاسر دنيا تورنمنت هاي ديگري هم براي جودو وجود دارد. مواردي که در مسابقات امتيازآور هستند عبارتند از پرتاب کردن يک حريف، نگه داشتن حريف در خاک براي مدتي معين يا وادار کردن حريف به تسليم شدن با فنوني مانند قفل دست يا خفه کردن. روش هاي پيروز شدن در يک مسابقه هم عبارتند از: "پرتاب کامل" که ايپون نام دارد، دو پرتاب نيمه کامل که وازاري، 25 ثانيه حريف را روي خاک نگه داشتن، ترکيب يک وازاري و خاک کردن حريف براي 20 ثانيه و يا تسليم کردن حريف با استفاده از قفل دست يا خفه کردن. در مسابقات، يکي از مبارزين لباس آبي و ديگري لباس سفيد مي پوشد.

 

[melika]

درجات در جودو
جيگورو کانو بنيانگذار جودو اولين فردي بود که در ورزش خود از سيستم درجه بندي مدرن بر اساس رنگ کمربند استفاده کرد. ورزش هاي ديگري مانند کاراته و تکواندو سيستم درجه بندي بر اساس کمربند را از جودو گرفته اند. البته رنگ هايي با درجات متفاوت از جودو در اين ورزش ها ديده ميشود. درجات جودو با ماهر شدن در يک سري تکنيک هاي مشخص و تمرين منظم به هنرجويان اعطا ميشود. تمام جودوکاها با يک کمربند سفيد کار خود را شروع مي کنند، و سپس به مرور زمان در صورت پيشرفت لازم، کمربند زرد، سبز، بنفش، سه درجه قهوه اي و در نهايت سياه را دريافت ميکنند. به درجات کمربندهاي رنگي، کيو و به درجات کمربند مشکي دان مي گويند. در جودو 10 درجه ي دان وجود دارد.

 

[melika]

سبک هاي جودو
· جودوي المپيکي: معروف ترين سبک کودوکان جودو مي باشد که امروزه در ايران و تمام دنيا بطور گسترده آموزش داده ميشود.

· جودوي آمريکايي: ترکيبي از جودو، کشتي، بوکس، جوجيتسو و ساواته است.

· جوجيتسوي برزيلي: ميتسويو مائدا در سال 1914 جودو را به برزيل برد. او اين ورزش را به کارلوس گراسي و ديگران آموزش داد. گراسي باتوجه به اينکه در آن زمان جودو با نام "جوجيتسوي کانو" هم شناخته ميشد، آن را جوجيتسوي برزيلي ناميد. جوجيتسوي برزيلي بعدها راهي متفاوت از جودو را دنبال کرده و امروزه کاملا از آن متمايز است ولي ميتوان آن را يکي از سبک هاي جودو دانست.

· جودو-دو: در استراليا، آقاي ژوليوس فلک و چند تن ديگر سيستمي بر اساس تکنيک هاي پرتاب ابداع کردند که آن را جودودو ناميدند. آنها هدفشان را از ابداع اين سبک، توسعه جودو اعلام کرده اند.

· کاوايشي ريو جوجيتسو: ميکونوسوکه کاوايشي سبک کاوايشي ريو جوجيتسو را با استفاده از برخي تکنيک هاي جودو مسابقات مدرن جودو ممنوع مي باشند، ابداع کرد. اين سبک هم اکنون در فرانسه آموزش داده ميشود.

· کوسن جودو: اين سبک هم که در قرن 20 محبوبيت پيدا کرد، همانند جوجيتسوي برزيلي خيلي بيشتر از جودوي المپيکي، شبيه به ورزشي است که کانو ابداع کرد.

· جودوي روسي: نکته اي جالب که در مورد اين سبک ميتواند گفت اين است که بعضي از تکنيک هاي اين سبک، توسط فدراسيون جهاني جودو قبول شده و وارد جودوي المپيکي شده اند. اين سبک در مسابقات آزاد MMA مبارزيني نظير ايگور زينوفيف، فدور اميلياننکو و کارو پاريسيان را دارا مي باشد.

· سامبو: واسيلي اوشپکف، اولين شاگرد اروپايي کانو بود که موفق به اخد کمربند مشکي شد. او با تکنيک هاي رزمي ديگري که با جودو ترکيب کرد، سامبو را ابداع نمود. اوشپکف در سال 1937 بخاطر رد دستور شاگردي نکردن زير نظر کانو، توسط مامورين سياسي کشته شد.

لازم به ذکر است ورزش جودو در تمام دنيا يک سبک رسمي بيشتر ندارد.