خواهم ای گل خوار گردم تا به دامانت نشینم
یا اگر خواهی به چشم دشمن جانت نشینم
گر بریزی خون من با غمزه گردم لعل احمر
همچو گردنبند بالای گریبانت نشینم
ور نماند غیر مشتی استخوان از پیکر من
شانه گردم در خم زلف پریشانت نشینم
استخوانم نیز خاکستر کند گر سوز هجران
چون غبار آرزو بر طاق ایوانت نشینم
می دهی خاکسترم را گر به باد نا مرادی
سایه گردم زیر پای شمع رخشانت نشینم
سایه ام گر محو گردد پیش خورشید جمالت
خواب نوشین سحر گردم به مژگانت نشینم
گر شوی بیدار و بگشایی ز هم پیوند مژگان
فتنه گردم ناز گردم روی چشمانت نشینم
عاقبت روزی که از شیدا اثر باقی نباشد
شعر گردم در دهان شکر افشانت نشینم
یا اگر خواهی به چشم دشمن جانت نشینم
گر بریزی خون من با غمزه گردم لعل احمر
همچو گردنبند بالای گریبانت نشینم
ور نماند غیر مشتی استخوان از پیکر من
شانه گردم در خم زلف پریشانت نشینم
استخوانم نیز خاکستر کند گر سوز هجران
چون غبار آرزو بر طاق ایوانت نشینم
می دهی خاکسترم را گر به باد نا مرادی
سایه گردم زیر پای شمع رخشانت نشینم
سایه ام گر محو گردد پیش خورشید جمالت
خواب نوشین سحر گردم به مژگانت نشینم
گر شوی بیدار و بگشایی ز هم پیوند مژگان
فتنه گردم ناز گردم روی چشمانت نشینم
عاقبت روزی که از شیدا اثر باقی نباشد
شعر گردم در دهان شکر افشانت نشینم
شیـــــدا