درباره کیک بوکسینگ یا به تعبیری رشته ای که هم اکنونپرطرفدارترین استایل رزمی حال حاضر جهان است، مطالب مختلفی به رشته تحریر درآمدهاست.
در اوایل دهه ۷۰ میلادی، بزرگسالان آن روز رزمی جهان، مثل بیلوالاس، چاک نوریس، والرا و ... روش مبارزه ای جدیدی را ابداع کردند که در آن ازضربات دست و پا به شکلی مؤثر و کاربردی در دفاع و حمله بهره گرفته می شد.
شیوه های مبارزاتی فول کنتاکت، سمی کنتاکت، لایت کنتاکت و لوکیکاصلی ترین روش هائی هستند که یک کیک بوکسور می تواند در تمامی آنها به تبحر لازمرسیده و هم زمان بتواند در سیستم های مختلف رینگی و غیر رینگی در مسابقات مربوطهشرکت کند.
در شیوه مسابقات فول کنتاکت، ورزشکاران مرد تنها به استفاده ازدستکش اکتفا می کنند. گاهی اوقات، کیک بوکسینگ را به عنوان یک سبک رزمی در نظر میگیرند اما در بسیاری مواقع، کیک بوکسینگ تنها یک رویداد رزمی متشکل از مجموعه ایقوانین مبارزاتی است.
گروهی از ورزشکاران از دیگر استایل های رزمی هم ممکن استعلاقمند به حضور در مسابقات کیک بوکسینگ باشند. از آن جمله می توان به سانشوکاران وبسیاری از رزمی کاران سبک های رزمی ژاپنی اشاره کرد.
نکته قابل توجه وجود قوانین متعدد برای انواع مسابقات کیکبوکسینگ است و این که از هر سنی می توان می توان به کیک بوکسینگ پرداخت. ولی مسئلهمهم این است که تا ۱۸ سالگی، استفاده از کلاه محافظ سر همواره توصیه شده است.
در کشورهای مختلف دنیا، کیک بوکسینگ به اشکال مختلف وجود داشتهاست که به برخی از آنها اشاره گذرائی خواهیم داشت.
▪ آدی تادا (Adi thada) یا کیک بوکسینگ هندی: نوعی کیک بوکسینگکه در آن ضربات زانو، آرنج و حمله با پیشانی وجود دارد.
▪ لت وی (Lath wei) یا کیک بوکسینگ برمه ای: هنر رزمی سنتی برمهبا تأکید بر اجرای ضربات زانو، آرنج و سر. تمامی نقاط بدن ممکن است در یک حمله مورداستفاده قرار بگیرد. نام دیگر آن ”باندو کیک بوکسینگ“ است.
▪ Pradal serey: جد احتمالی موی تای!
▪ موی تای (تای بوکسینگ): هنر رزمی سنتی تایلند که امروز شهرتجهانی یافته و ضربات زانو و آرنج در آن مجاز است.
▪ کیک بوکسینگ ژاپنی: مشابه موی تای اما با سیستم امتیازدهیمتفاوت (مسابقات K.۱)
▪ کیک بوکسینگ آمریکائی: مشابه کیک بوکسینگ ژاپنی و فول کنتاکتکاراته با شیوه امتیازدهی متفاوت.
▪ فول کنتاکت کاراته: در برخی موارد از محافظ های بدن برایمسابقات و تمرین استفاده می شود.
▪ ساواته (کیک بوکسینگ فرانسوی): استفاده از کفش در مسابقاتمجاز است.
▪ سانشو ـ ساندا (کیک بوکسینگ چینی): شامل تکنیک های کاربردیسایر استایل های رزمی به همراه فنون درگیری و پرتاب ها.
▪ شوت بوکسینگ: شکل ژاپنی کیک بوکسینگ که در آن پرتاب و درگیریمانند ساشو مجاز است.
▪ Yaw - yan (کیک بوکسینگ فیلیپینی): رقص مرگ نام مناسبی برایکیک بوکسینگ فیلیپینی است. ورزشی مشابه موی تای.
می توان به انواع متعدد دیگری از کیک بوکسینگ نیز اشاره کرد،ولی همان طور که اشاره شد، تفاوت اصلی همگی آنها در نوع قوانین مسابقاتی است. درعین حال بسیاری از این استایل ها اساساً خود را کیک بوکسینگ نمی دانند! و استفادهاز نام کیک بوکسینگ تنها برای ملموس تر شدن آنها نزد عامه است.
واژه کیک بوکسینگ اولین بار توسط ”نوگوچی اسامر“ که یکبرگزارکننده مسابقات رزمی در ژاپن بوده برای انواع مختلف ورزش های مشابه به موی تایو کاراته در دهه ۱۹۵۰ ابداع شد.
این اصطلاح بعداً در آمریکا به شکل خاص به کار رفت. در بیستمدسامبر سال ۱۹۵۹، یک دوره مسابقات موی تای بین فایترهای تایلندی در سالن آساکوزایتوکیو برگزار شد.
فردی به نام ”تاتسویا مادا“ که پیش از آن ”نیهون کمپو کاراتهدو“ را ابداع کرده بود از علاقمندان به موی تای محسوب می شد، زیرا قصد داشت مسابقاتکاراته را مطابق با قوانین فول کنتاکت برگزار کند. در آن زمان قوانین کاراته کنترلیاجازه نمی داد تا مبارزین ضربات را به طور کامل به یکدیگر وارد کنند. او از مدت هاقبل درباره ابداع روش مبارزاتی جدید، ایده هایش را مطرح کرده بود.
سرانجام در نوامبر ۱۹۵۹ او ”کاراته بوکسینگ“ را به عنوان یکورزش جدید مطرح کرد. یامادا برای معرفی ورزش جدید خود، تای بوکسورهای تایلندی رادعوت کرد. تا آن زمان ـ یامادا تنها کاراته کائی بود که به تای بوکسینگ علاقمند شدهبود.
او با نظارت یک قهرمان سابق موی تای، به مطالعه فنون و روشمبارزاتی تای بوکسینگ پرداخت.
دوازدهم فوریه سال ۱۹۶۳، روزی خاطره انگیز و تاریخی برای رزمیجهان است زیرا در آن روز ورزشکاران کاراته و موی تای در سالن ورزشی لومپینی تایلندبه مصاف یکدیگر رفتند.
سه کاراته کا به اسامی ”تاداشی ناکامورا“، ”کنجی کوروساکی“ و ”آکیوفوجی هیرا“ در مقابل سه حریف تای بوکسور قرار گرفتند و در پایان نتیجه ایتقریباً باور نکردنی کسب شد. تیم کاراته ژاپن با نتیجه ۲ بر ۱ حریفان موی تای کاررا مغلوب کرد!
نوگوچی و کنجی کوراساکی (یک مربی کیوکوشین) با مطالعه موی تای وتلفیق آن با کاراته، روشی را ابداع و آن را کیک بوکسینگ نامیدند. پرتاب و ضربه باسر در ابتدا با هدف متمایز این روش مبارزاتی از موی تای، مجاز شمرده می شد ولی درادامه غیرمجاز دانسته شد.
برای اولین بار در سال ۱۹۶۶، آزامو نوگرچی، انجمن کیک بوکسینگرا تأسیس کرد و در ادامه اولین مسابقات کیک بوکسینگ در یازدهم آوریل ۱۹۶۶ در ازاکابرگزار شد.
تاستویامادا در سال ۱۹۶۷ درگذشت ولی در دوجوی او هم چنان ترتیبو پرورش کیک بوکسورها ادامه داد.
به تدریج کیک بوکسینگ در ژاپن توسعه یافت و مورد توجه تلویزیونقرار گرفت. تاداشی ساوامورا، جزء اولین گروه قهرمانان سرشناس کیک بوکسینگ محسوب میشود.
البته پس از مدتی با بازنشستگی و کناره گیری ساوامورا ازمسابقات حرفه ای، اقبال عمومی و توجه تلویزیون به کیک بوکسینگ کاهش یافت، تا این که سرانجام در سال ۱۹۹۳ K-۱موجودیت یافت.
در سال ۱۹۹۳، کازویوشی ایشی ـ (بنیان گذار سیدوکان کاراته)، K-۱را تحت قوانین کیک بوکسینگ ابداع کرد. در این سال بود که مجدداً کیک بوکسینگ بهشهرت گذشته دست یافت و به تدریج در آمریکای شمالی، اروپا، استرالیا و نیوزیلند رواجپیدا کرد.
البته در سال ۱۹۷۸، یان پلاس، انجمن کیک بوکسینگ هلند (NKBB) رابه عنوان اولین سازمان کیک بوکسینگ جهان تأسیس کرده بود و در دهه ۱۹۷۰ نیز بیلوالاس که از قهرمانان کاراته ایالات متحده بود به این روش می پرداخت.
امروزه دو سازمان معتبر در دنیا، مسابقات کیک بوکسینگ را در دوبخش حرفه ای و آماتور، برگزار می کنند. (ISKA - WAKO) که از این میان سازمان WAKO تنها سازمان برگزارکننده مسابقات کیک بوکسینگ است که بخش آماتور آن مورد تأئید GAISF (گایسف) قرار گرفته است.
برای اولین بار کیک بوکسینگ واکو در مسابقات داخل سالن ۲۰۰۷ماکائو حضور یافت و شورای المپیک آسیا آن را به رسمیتشناخت.
در اوایل دهه ۷۰ میلادی، بزرگسالان آن روز رزمی جهان، مثل بیلوالاس، چاک نوریس، والرا و ... روش مبارزه ای جدیدی را ابداع کردند که در آن ازضربات دست و پا به شکلی مؤثر و کاربردی در دفاع و حمله بهره گرفته می شد.
شیوه های مبارزاتی فول کنتاکت، سمی کنتاکت، لایت کنتاکت و لوکیکاصلی ترین روش هائی هستند که یک کیک بوکسور می تواند در تمامی آنها به تبحر لازمرسیده و هم زمان بتواند در سیستم های مختلف رینگی و غیر رینگی در مسابقات مربوطهشرکت کند.
در شیوه مسابقات فول کنتاکت، ورزشکاران مرد تنها به استفاده ازدستکش اکتفا می کنند. گاهی اوقات، کیک بوکسینگ را به عنوان یک سبک رزمی در نظر میگیرند اما در بسیاری مواقع، کیک بوکسینگ تنها یک رویداد رزمی متشکل از مجموعه ایقوانین مبارزاتی است.
گروهی از ورزشکاران از دیگر استایل های رزمی هم ممکن استعلاقمند به حضور در مسابقات کیک بوکسینگ باشند. از آن جمله می توان به سانشوکاران وبسیاری از رزمی کاران سبک های رزمی ژاپنی اشاره کرد.
نکته قابل توجه وجود قوانین متعدد برای انواع مسابقات کیکبوکسینگ است و این که از هر سنی می توان می توان به کیک بوکسینگ پرداخت. ولی مسئلهمهم این است که تا ۱۸ سالگی، استفاده از کلاه محافظ سر همواره توصیه شده است.
در کشورهای مختلف دنیا، کیک بوکسینگ به اشکال مختلف وجود داشتهاست که به برخی از آنها اشاره گذرائی خواهیم داشت.
▪ آدی تادا (Adi thada) یا کیک بوکسینگ هندی: نوعی کیک بوکسینگکه در آن ضربات زانو، آرنج و حمله با پیشانی وجود دارد.
▪ لت وی (Lath wei) یا کیک بوکسینگ برمه ای: هنر رزمی سنتی برمهبا تأکید بر اجرای ضربات زانو، آرنج و سر. تمامی نقاط بدن ممکن است در یک حمله مورداستفاده قرار بگیرد. نام دیگر آن ”باندو کیک بوکسینگ“ است.
▪ Pradal serey: جد احتمالی موی تای!
▪ موی تای (تای بوکسینگ): هنر رزمی سنتی تایلند که امروز شهرتجهانی یافته و ضربات زانو و آرنج در آن مجاز است.
▪ کیک بوکسینگ ژاپنی: مشابه موی تای اما با سیستم امتیازدهیمتفاوت (مسابقات K.۱)
▪ کیک بوکسینگ آمریکائی: مشابه کیک بوکسینگ ژاپنی و فول کنتاکتکاراته با شیوه امتیازدهی متفاوت.
▪ فول کنتاکت کاراته: در برخی موارد از محافظ های بدن برایمسابقات و تمرین استفاده می شود.
▪ ساواته (کیک بوکسینگ فرانسوی): استفاده از کفش در مسابقاتمجاز است.
▪ سانشو ـ ساندا (کیک بوکسینگ چینی): شامل تکنیک های کاربردیسایر استایل های رزمی به همراه فنون درگیری و پرتاب ها.
▪ شوت بوکسینگ: شکل ژاپنی کیک بوکسینگ که در آن پرتاب و درگیریمانند ساشو مجاز است.
▪ Yaw - yan (کیک بوکسینگ فیلیپینی): رقص مرگ نام مناسبی برایکیک بوکسینگ فیلیپینی است. ورزشی مشابه موی تای.
می توان به انواع متعدد دیگری از کیک بوکسینگ نیز اشاره کرد،ولی همان طور که اشاره شد، تفاوت اصلی همگی آنها در نوع قوانین مسابقاتی است. درعین حال بسیاری از این استایل ها اساساً خود را کیک بوکسینگ نمی دانند! و استفادهاز نام کیک بوکسینگ تنها برای ملموس تر شدن آنها نزد عامه است.
واژه کیک بوکسینگ اولین بار توسط ”نوگوچی اسامر“ که یکبرگزارکننده مسابقات رزمی در ژاپن بوده برای انواع مختلف ورزش های مشابه به موی تایو کاراته در دهه ۱۹۵۰ ابداع شد.
این اصطلاح بعداً در آمریکا به شکل خاص به کار رفت. در بیستمدسامبر سال ۱۹۵۹، یک دوره مسابقات موی تای بین فایترهای تایلندی در سالن آساکوزایتوکیو برگزار شد.
فردی به نام ”تاتسویا مادا“ که پیش از آن ”نیهون کمپو کاراتهدو“ را ابداع کرده بود از علاقمندان به موی تای محسوب می شد، زیرا قصد داشت مسابقاتکاراته را مطابق با قوانین فول کنتاکت برگزار کند. در آن زمان قوانین کاراته کنترلیاجازه نمی داد تا مبارزین ضربات را به طور کامل به یکدیگر وارد کنند. او از مدت هاقبل درباره ابداع روش مبارزاتی جدید، ایده هایش را مطرح کرده بود.
سرانجام در نوامبر ۱۹۵۹ او ”کاراته بوکسینگ“ را به عنوان یکورزش جدید مطرح کرد. یامادا برای معرفی ورزش جدید خود، تای بوکسورهای تایلندی رادعوت کرد. تا آن زمان ـ یامادا تنها کاراته کائی بود که به تای بوکسینگ علاقمند شدهبود.
او با نظارت یک قهرمان سابق موی تای، به مطالعه فنون و روشمبارزاتی تای بوکسینگ پرداخت.
دوازدهم فوریه سال ۱۹۶۳، روزی خاطره انگیز و تاریخی برای رزمیجهان است زیرا در آن روز ورزشکاران کاراته و موی تای در سالن ورزشی لومپینی تایلندبه مصاف یکدیگر رفتند.
سه کاراته کا به اسامی ”تاداشی ناکامورا“، ”کنجی کوروساکی“ و ”آکیوفوجی هیرا“ در مقابل سه حریف تای بوکسور قرار گرفتند و در پایان نتیجه ایتقریباً باور نکردنی کسب شد. تیم کاراته ژاپن با نتیجه ۲ بر ۱ حریفان موی تای کاررا مغلوب کرد!
نوگوچی و کنجی کوراساکی (یک مربی کیوکوشین) با مطالعه موی تای وتلفیق آن با کاراته، روشی را ابداع و آن را کیک بوکسینگ نامیدند. پرتاب و ضربه باسر در ابتدا با هدف متمایز این روش مبارزاتی از موی تای، مجاز شمرده می شد ولی درادامه غیرمجاز دانسته شد.
برای اولین بار در سال ۱۹۶۶، آزامو نوگرچی، انجمن کیک بوکسینگرا تأسیس کرد و در ادامه اولین مسابقات کیک بوکسینگ در یازدهم آوریل ۱۹۶۶ در ازاکابرگزار شد.
تاستویامادا در سال ۱۹۶۷ درگذشت ولی در دوجوی او هم چنان ترتیبو پرورش کیک بوکسورها ادامه داد.
به تدریج کیک بوکسینگ در ژاپن توسعه یافت و مورد توجه تلویزیونقرار گرفت. تاداشی ساوامورا، جزء اولین گروه قهرمانان سرشناس کیک بوکسینگ محسوب میشود.
البته پس از مدتی با بازنشستگی و کناره گیری ساوامورا ازمسابقات حرفه ای، اقبال عمومی و توجه تلویزیون به کیک بوکسینگ کاهش یافت، تا این که سرانجام در سال ۱۹۹۳ K-۱موجودیت یافت.
در سال ۱۹۹۳، کازویوشی ایشی ـ (بنیان گذار سیدوکان کاراته)، K-۱را تحت قوانین کیک بوکسینگ ابداع کرد. در این سال بود که مجدداً کیک بوکسینگ بهشهرت گذشته دست یافت و به تدریج در آمریکای شمالی، اروپا، استرالیا و نیوزیلند رواجپیدا کرد.
البته در سال ۱۹۷۸، یان پلاس، انجمن کیک بوکسینگ هلند (NKBB) رابه عنوان اولین سازمان کیک بوکسینگ جهان تأسیس کرده بود و در دهه ۱۹۷۰ نیز بیلوالاس که از قهرمانان کاراته ایالات متحده بود به این روش می پرداخت.
امروزه دو سازمان معتبر در دنیا، مسابقات کیک بوکسینگ را در دوبخش حرفه ای و آماتور، برگزار می کنند. (ISKA - WAKO) که از این میان سازمان WAKO تنها سازمان برگزارکننده مسابقات کیک بوکسینگ است که بخش آماتور آن مورد تأئید GAISF (گایسف) قرار گرفته است.
برای اولین بار کیک بوکسینگ واکو در مسابقات داخل سالن ۲۰۰۷ماکائو حضور یافت و شورای المپیک آسیا آن را به رسمیتشناخت.