تدابیر دندانپزشکی
برای تعیین میزان خطر دندانپزشکی در این بیماران باید به 3 چیز دقت کنیم:
1- شدت بیماری
2- نوع درمان دندانپزشکی
3- ظرفیت عاطفی و ثبات بیمار
بیماران انجمن قلب آمریکا طبقه‌بندی خاصی برای انجام درمانها در این بیماران انجام داده است
MI اخیر (7 تا 30 روز) آنژین ناپایدار جزو بیماران با خطر زیاد طبقه‌بندی شده است. آنژین پایدار و MI جزو بیماران با خطر متوسط طبقه‌بندی می‌شود. براساس این راهنما بیشتر اعمال دندانپزشکی شامل جراحیهای کوچک دهان، جراحیهای پریو در دسته با خطر کم طبقه‌بندی می‌شوند (کمتر از 1 درصد خطر) (superficial procedures). اعمال دندانپزشکی غیرجراحی حتی خطر کمتر از این هم دارند. جراحیهای گسترده‌تر فکی صورتی و شاید بعضی جراحیهای پریو گسترده در طبقه حد وسط خطر (head and neck procedure) قرار می‌گیرند و کمتر از 5 درصد. به هر حال تمام طبقه‌بندی‌های بالا تحت تأثیر اعمال مختلف دندانپزشکی می‌باشد و در یک بیمار با خطر بالای قلبی اعمال ترمیمی یا کوچک دندانپزشکی خطر مهمی نخواهد داشت.
تدابیر دندانپزشکی در بیمار با آنژین پایدار یا با سابقه MI
- وقت ملاقات صبح باشد.
- مدت ملاقات کوتاه باشد.
- وضعیت بیمار روی یونیت راحت باشد.
- قبل از شروع کار علائم حیاتی کنترل شود.
- نیتروگلیسرین آماده باشد.
- پروتکل کاهش استرس انجام گردد.
الف) ارتباط خوب
ب) داروهای آرام‌بخش (تریازولام یکی شب و یکی یک ساعت قبل از کار)
ج) گاز N2O/O2 در حین کار
د) بی‌حسی کامل
- استفاده محدود از رگ فشارها (ماکزیمم 2 کارپول)
- اجتناب از استفاده از لثه حاوی اپی‌نفرین
- بدون نیاز به پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیک
- اجتناب از تجویز آنتی‌کولینرژیکها (مثلاً آتروپین و اسکوپولامین)
- کنترل درد بعد از کار
تدابیر دندانپزشکی در بیماران با آنژین ناپایدار و MI اخیر
- اجتناب از اعمال انتخابی
- مشورت با پزشک معالج
- نیتروگلیسرین به عنوان پیشگیری
- کاربرد سداتیو
- اکسیژن
- مونیتور مداوم با الکتروکاردیوگراف
- پالس اکسی‌متر
- مونیتور مکرر فشار خون
- استفاده محتاطانه از رگ فشار اپی‌نفرین
برای تعیین میزان خطر دندانپزشکی در این بیماران باید به 3 چیز دقت کنیم:
1- شدت بیماری
2- نوع درمان دندانپزشکی
3- ظرفیت عاطفی و ثبات بیمار
بیماران انجمن قلب آمریکا طبقه‌بندی خاصی برای انجام درمانها در این بیماران انجام داده است
MI اخیر (7 تا 30 روز) آنژین ناپایدار جزو بیماران با خطر زیاد طبقه‌بندی شده است. آنژین پایدار و MI جزو بیماران با خطر متوسط طبقه‌بندی می‌شود. براساس این راهنما بیشتر اعمال دندانپزشکی شامل جراحیهای کوچک دهان، جراحیهای پریو در دسته با خطر کم طبقه‌بندی می‌شوند (کمتر از 1 درصد خطر) (superficial procedures). اعمال دندانپزشکی غیرجراحی حتی خطر کمتر از این هم دارند. جراحیهای گسترده‌تر فکی صورتی و شاید بعضی جراحیهای پریو گسترده در طبقه حد وسط خطر (head and neck procedure) قرار می‌گیرند و کمتر از 5 درصد. به هر حال تمام طبقه‌بندی‌های بالا تحت تأثیر اعمال مختلف دندانپزشکی می‌باشد و در یک بیمار با خطر بالای قلبی اعمال ترمیمی یا کوچک دندانپزشکی خطر مهمی نخواهد داشت.
تدابیر دندانپزشکی در بیمار با آنژین پایدار یا با سابقه MI
- وقت ملاقات صبح باشد.
- مدت ملاقات کوتاه باشد.
- وضعیت بیمار روی یونیت راحت باشد.
- قبل از شروع کار علائم حیاتی کنترل شود.
- نیتروگلیسرین آماده باشد.
- پروتکل کاهش استرس انجام گردد.
الف) ارتباط خوب
ب) داروهای آرام‌بخش (تریازولام یکی شب و یکی یک ساعت قبل از کار)
ج) گاز N2O/O2 در حین کار
د) بی‌حسی کامل
- استفاده محدود از رگ فشارها (ماکزیمم 2 کارپول)
- اجتناب از استفاده از لثه حاوی اپی‌نفرین
- بدون نیاز به پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیک
- اجتناب از تجویز آنتی‌کولینرژیکها (مثلاً آتروپین و اسکوپولامین)
- کنترل درد بعد از کار
تدابیر دندانپزشکی در بیماران با آنژین ناپایدار و MI اخیر
- اجتناب از اعمال انتخابی
- مشورت با پزشک معالج
- نیتروگلیسرین به عنوان پیشگیری
- کاربرد سداتیو
- اکسیژن
- مونیتور مداوم با الکتروکاردیوگراف
- پالس اکسی‌متر
- مونیتور مکرر فشار خون
- استفاده محتاطانه از رگ فشار اپی‌نفرین