ساز "ژوان" ساز زهی در چین استکه با نوک انگشت و یا مضراب نواخته میشود. ساز "ژوان" در قدیم "چین پی با" نامیده می‌شد. حدود قرنهای دوم و سوم پیش از میلاد در دوران کشور "چین " مردم بر نوعی طبل کوچک دسته‌دار سیم اضافه کردند و یک ساز زهی بنام "سژوان تائو " ایجاد کردند و کمی بعد براساس سازهای دیگر مانند "شن "و "جو" سازی جدیدی که از "سژوان تائو " بهتر بود، بوجود آوردند و آنرا "چین پی با" نامیدند. حدود قرن سه میلادی نوازنده‌ای بنام "ژوان جن " مهارت فوق‌العاده‌ای در نواختن این ساز از خود نشان داده و مورد علاقه زیاد مردم واقع گردید و سپس مردم اسم او را "ژوان جن " گذاشتند. یک هزار سال پیش در دوران سلسله امپراتور "سون م" این ساز رسما "ژوان " نامیده شد. ساز "ژوان " از سر ساز، تیر و بدنه تشکیل شده است . سر ساز معمولا با اشیای هنری سنتی مثلا حکاکی بر روی استخوان اژدها تزئین میشود و در دو پهلوی آن چهار محور سیمی نصب میشود و بدنه ساز یک جعبه تقویت کننده صدای بیضی شکل ازتخته‌های متصل به آن است. اصول ساخت ،مواد تهیه و فنون نوارنده با ساز "پی با" شبات زیادی دارد . درسالهای اخیر بر اثر توجهات چین به سازهای ملی "ژوان " نیز مورد اصلاحات قرار گرفته و انواع مختلف "ژوان " ایجاد گردیده است. "ژوان "با صدای زیر با صوت صاف و روشن و پرطنین اغلب در ارکستر نقش ریتم اصلی را ایفا می‌کند. "ژوان " صدای میانه با صوت آرام و ملایم و شاعرانه در گروه نوازی اثر تکان دهنده و هیجان انگیز دارد و در همراهی آهنگ با تغیرات فراوان ریتمها ویژگی آهنگ را بخوبی نمایان می‌سازد. در ارکستر هم اهنگی این دو ساز بخش صوت میانه را مکمل می‌سازد. "ژوان " بزرگ ۵ درجه پائین‌تر از صوت "ژوان میانه " بوده و با ویولن سل غربی شبیه است و برای ملودی پر احساس مناسب است. و هنگام نواختن ضمن توازن آهنگها می‌توان ریتمها را شدت داد و آهنگی گرم و پرشور نواخت. ساز "ژوان " بم، می‌تواند باصوت بم و حزن انگیزنقش ویولن بم از سازهای غربی را ایفا کند.
