ریشه شناسی سیوند
- ۱-سیوندهمان سیوند پارس متشکل ازسی +وند بمعنای سی قوم پارس می‌باشد.که این مکان از سی قوم تشکیل شده بوده‌است.بنا بر شواهد محل زندگی یا محل گردهمایی سران و بزرگان اقوام پارسی در زمان هخامنشیان وحمل سنگهای تخت جمشید در یک منطقه خوش آب وهوا بوده‌است.[۲]
- ۲-سیوند در ابتدا سی بند بوده واین نام دراوایل به رودسیوند اطلاق می‌شده ودلیل آن وجود سی بند وآبگیر بر روی آن از پاسارگاد تا تخت جمشید بوده‌است.وسپس این نام به آبادی کنار آن اطلاق شده‌است.[۳]
- ۳-واژهٔ «سیوند» می‌تواند با فارسی باستان ثیکا اسم مونث به معنی (سنگریزه، قلوه سنگ، شفتهٔ پایهٔ بنا) ارتباط داشته باشد. واژهٔ ثیکا سه بار در کتیبهٔ داریوش بزرگ در شوش که دربارهٔ مصالح بنای کاخ او گفتگو می‌کند به کار رفته ایت، دوبار به صورت نهادی، مفرد در سطرهای بیست و پنجم و بیستو هشتم و یک بار به صورت رایی مفرد در سطر بیست و هفتم. هر چند واژهٔ مورد نظر در کتیبه‌های فارسی باستان کاربرد دیگری ندارد اما کنت همان جا رویهٔ ۲۰۹ تصور می‌کند که معادل مادی واژه سک در ترکیب سیلیاوَتی که اصولا نام دژی دری در سرزمین ماد است و در کتیبهٔ بیستون از آن نام برده شده، به کار رفته‌است و این دژ احتمالا دیواری ساخته شده از سنگ یا قلوه سنگ داشته‌است. در هندی باستان نیز واژهٔ سیلاتا که آن نیز اسم مونث و به معنی سنگریزه‌است با واژهٔ فارسی باستان ارتباط دارد و به احتمال وام واژه‌ای ایرانی است که ادامهٔ آن را در خوارزمی شُغور به معنی سنگ داریم[۴] تحول یافتهٔ واژه فارسی باستان را در زبانهای ایران یمیانه می‌بینم؛ در فارسی میانه سیگ (فره وشی، )[۵] به معنی سنگ، تحول یافتهٔ همین واژه‌است و فارسی نو «سنگ» و فارسی میانه «سگ و سنگ» نیز با آن ارتباط لفظی و معنایی دارد. در فارسی میانه تورفانی سیگان به معنی «سنگی» و در گویش خوری سگ به معنی سنگ و در گویشهای جنوب خراسان سیگ به معنی شن و ماسه و شاید آذری سیین به معنی کاسهٔ سفالی، .[۶]
- ۴-سیوند درآغاز سیه بند بوده که باتوجه بهپوشش انبوه منطقه که کبود به نظرمی آمده وبندی عظیم بر روی رودخانه علت پیدایش این نام است.پایگاه یادمانهای دشت پاسارگاد
- ۵-از آنجا که عدد سی درنزدایرانیان باستان عددی مقدس بشمار می‌رفته(مانند سی روز ماه یاسیمرغ سیرنگ و) سیوند بمعنای قوم برتروبالاتر پارس استفاده شده‌است.