قانون براگ

[parisa]

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پرش به: ناوبری، جستجو
در فیزیک قانون براگ نتایج آزمایشاتی است که از تابش پرتو ایکس یا نوترون به سطح بلورین تابیده می‌شد که برای اولین بار توسط فیزیکدان ویلیام لارنس براگ بررسی شد[SUP][۱][/SUP] که آزمایشاتش در سال ۱۹۱۱ و در دانشگاه کمبریج انجام شد. به طور ساده هنگام تابانیدن پرتوهایی مانند پرتو ایکس یا نوترون به سطوح بلورین بازتابش‌هایی انجام می‌گیرد که به این بازتاب‌ها پراش یا فرانژ گویند، که به همین دلیل براگ جایزه نوبل فیزیک را در سال ۱۹۱۵ به دست آورد سطوح بلورینی که او بررسی کرده بود عبارتنداز NaCl، ZnS، و الماس.

​

قانون براگ براین اساس است که پرتوهای تابیده شده به جسم بلورین با زاویه بازتاب تتا بازتاب می‌شوند و می‌توان از روی این زاویه طول موج تابش الکترومغناطیسی را بدست آورد.که از فرمول زیر تبعیت می‌کند:[SUP][۲][/SUP][SUP][۳][/SUP]

که

• n مرتبه بازتاب است و می‌تواند اعداد صحیح کوچکی باشد،
• λ طول موج پرتو ایکس است که الکترون یا نوترون را جابجا نموده است،
• d فضای خالی میان اتمهاست و
• θ زاویه‌ای که پرتوهای بازتابیده شد با سطح جسم می سازند

​

According to the ۲θ deviation، the phase shift causes constructive (left figure) or destructive (right figure) interferences

حرکت پروتون‌ها و نوترون‌ها و الکترون‌ها وابسته است به طول موج دوبروی آنها .