Maryam
متخصص بخش ادبیات
در فاصله در گذشت Gioto جوتو نقاش معروف ایتالیایی و زاده شدن نابغه ای هنرمند یعنی میکل آنژ بوناروتی ، (میکل آنجلو دی لودوویکو بوناروتی سیمونی) یا به ایتالیایی میکله آنجلو در سال ۱۴۷۵ میلادی یعنی در اوج اوفول علمی و هنری کل اروپا در سالهای آخر قرون وسطی که داشت کم کم بوسیله هنرمندان و دانشمندانی مثل گالیله، کپلر، کپرنیک و داوینچی به اتمام می رسید و رنسانس اروپا در راه بود نقاشان بسیاری در ایتالیا برخاستند.
اما چنین می نماید که این نابغه بزرگ که در دوران زندگانی آوازه اش به عنوان شاعر با شهرتش به عنوان پیکرتراش و نقاش رقابت می نمود، مجموع ذوقها و قریحه های خود و دیگران ررا در خود جمع آورده بود و به بلندترین درجه در نقاشی و بخصوص مجسمه سازی رسید.
میکل آنژ
مجسمه پی یتا یا عیسی در آغوش مریم
نمایی نزدیک از مجسمه فوق - رنجهای مریم
هنوز میکل آنژ به سی سالگی نرسیده بود که او را به عنوان بزرگترین مجسمه ساز ایتالیا و اروپا می شناختند و در این زمان بود تازه از ساختن مجسمه قهرمانی حضرت داود فراغت یافته بود. استاد بزرگ آنرا یک پارچه از مرمر کارارا و آنهم سنگی که پیکرتراش دیگری آنرا خراب کرده بود ساخت. باز هم حیرت انگیز که تمامی عضلات و انحناهای بدن در اشل واقعی ساخته شده است.
مجسمه داود البته تصویر نصفه
در زمان او پاپ جولیوس دوم که مرد خودخواهی بود و می خواست از هنر برای خود نامی دست و پا کند و نام خود را جاودانه کند از وی خواست تا به واتیکان برود و در کاخهای آن مشغول به کار شود، ولی از آنجایی که جولیوس مردی فضول و دم دمی مزاجی بود هر روز طرحی تازه در ذهن خود می پروراند و رنجهای بیشماری به استاد وارد ساخت تا آنجایی که میکله واتیکان و رم را ترک و به فلورانس برگشت. ولی پاپ او را دوباره برگرداند و مامور تزئین سقف نمازخانه کلیسای سیستین کرد.
یکی از نقاشیهای سقف کلیسای سیستین
مجسمه حضرت موسی
و برخی معتقدند که بهترین مجسمه های وی مجسمه های او در کلیسای سن لورنزو در فلورانس است که عبارتند از مجسمه چهار تن که بر روی آرامگاه خاندان مدیسی بر پشت خوابیده اند.
وی در سن هشتاد و نه سالگی در گذشت و آثار زیبایی از مجسمه سازی و پیکر تراشی و حتی طرح بسیاری از چشمه ها و بناهای مهم و تزئین آنها را برای آینده گان بر جای گذاشت . در ساخت کلیسای سن پیر سهمی بسزا داشت و البته از او غزلهایی زیبا خطاب به ویتوریا کولونا (collona ) سروده و مطالب و مقالاتی در زمینه دینی و فلسفی نوشته است که او را ملقب به شروع کننده رنسانس و یا مرد جهانی کرد.
مجسمه ای از کوپید
منبع : e-pedian
اما چنین می نماید که این نابغه بزرگ که در دوران زندگانی آوازه اش به عنوان شاعر با شهرتش به عنوان پیکرتراش و نقاش رقابت می نمود، مجموع ذوقها و قریحه های خود و دیگران ررا در خود جمع آورده بود و به بلندترین درجه در نقاشی و بخصوص مجسمه سازی رسید.
میکل آنژ
پدر میکله لودوویکو نیکمردی بود تنگدست ولی عاشق علم و هنر که در روستایی در نزدیکی فلورانس به سر می برد.
میکل آنژ را در خردی به دایه سپردند و این دایه، همسر مردی مرمرتراش بود و میکل آنژ می گفت عشق به هنر با شیر دایه اندرونش شده است. هنوز کودک بود که به پدرش گفت که می خواهد نقاشی و مجسمه سازی بیاموزد. پدر از شنیدن این سخن یکه خورد و به این کار رضا نداد اما هنگامی که وی سیزده ساله شد به وی اجازه داد تا در کارگاه گیرلاندیو شاگردی کند.
میکل آنژ را در خردی به دایه سپردند و این دایه، همسر مردی مرمرتراش بود و میکل آنژ می گفت عشق به هنر با شیر دایه اندرونش شده است. هنوز کودک بود که به پدرش گفت که می خواهد نقاشی و مجسمه سازی بیاموزد. پدر از شنیدن این سخن یکه خورد و به این کار رضا نداد اما هنگامی که وی سیزده ساله شد به وی اجازه داد تا در کارگاه گیرلاندیو شاگردی کند.
این پسر چنان جلب توجه این و آن را نمود که لورنزو دو مدیسی معروف به سلطان از خانواده دومدیسی که عاشق علم وهنر بودند او را به عنوان یکی از اعضای خانواده خود به کاخ خویش برد. میکل آنژ که ۱۷ سال بیشتر نداشت مجسمه ای از کوپید ( به پایین مطلب مراجعه فرمایید) در حالت خفته را ساخت و آنچنان آنرا ماهرانه ساخت که دغل بازی ان را به عنوان یک اثر هنری عتیقه باستانی به قیمتی گزاف فروخت.
در آغاز جوانی مجسمه بسیار مشهور و در عین حال بسیار زیبای پی یتا pieta را آفرید که عبارتست از مجسمه مریم که جسد بی روح عیسی را در برگرفته است و اندازه آن به اندازه طبیعی است. این مجسمه که هنوز هم شاهکار مجسمه سازی دنیا به شمار می رود و تحسین همگان را برانگیخته است چنان تاثیر حزن انگیزی بر انسان می گذارد که انگار مریم زنده است و غم و اندوه مرگ فرزند بر حالت صورت و بدنش و دستان آویزان مسیح که به شکل هنرمندانه ای فقط با یک قلم و چکش ساخته شده و ظرافتهای بیشمار رنج مریم را بخوبی نشان می دهد.( عکس مجسمه را در زیر ببنید).
مجسمه پی یتا یا عیسی در آغوش مریم
نمایی نزدیک از مجسمه فوق - رنجهای مریم
هنوز میکل آنژ به سی سالگی نرسیده بود که او را به عنوان بزرگترین مجسمه ساز ایتالیا و اروپا می شناختند و در این زمان بود تازه از ساختن مجسمه قهرمانی حضرت داود فراغت یافته بود. استاد بزرگ آنرا یک پارچه از مرمر کارارا و آنهم سنگی که پیکرتراش دیگری آنرا خراب کرده بود ساخت. باز هم حیرت انگیز که تمامی عضلات و انحناهای بدن در اشل واقعی ساخته شده است.
مجسمه داود البته تصویر نصفه
در زمان او پاپ جولیوس دوم که مرد خودخواهی بود و می خواست از هنر برای خود نامی دست و پا کند و نام خود را جاودانه کند از وی خواست تا به واتیکان برود و در کاخهای آن مشغول به کار شود، ولی از آنجایی که جولیوس مردی فضول و دم دمی مزاجی بود هر روز طرحی تازه در ذهن خود می پروراند و رنجهای بیشماری به استاد وارد ساخت تا آنجایی که میکله واتیکان و رم را ترک و به فلورانس برگشت. ولی پاپ او را دوباره برگرداند و مامور تزئین سقف نمازخانه کلیسای سیستین کرد.
یکی از نقاشیهای سقف کلیسای سیستین
(نقاشیهای سقف کلیسای سیستین که بین سالهای ۱۵۰۸ تا ۱۵۱۲توسط میکل آنژ نقاشی شده است(عکس فوق) این نقاشیها مربوط به نه صحنه از وقایع انجیل عهد عقیق است. آفرینش آدم، حوا،وسوسه و سقوط آدم و حوا، و طوفان.)
استاد چهار سال بر خود رنجی عطیم وارد آورد و به نقاشی روی سقف و دیوارهای کلیسا پرداخت و تابلوهایی معروف به آفرینش آدم و حوا و توفان نوح را که مساحت تقریبی ۱۰۰۰ متر مربع را در بر می گرفتند را کشید. وی برای اینکه بتواند سطح داخلی سقف را نقاشی کند باید روی چوب بستی که یک متر پایینتر از سقف بود بحالت دراز کش بخوابد، تنش درد می گرفت، بازوهایش سست و انگشتانش بی حس و چنگ می شدند ولی او با پشتکاری مهار ناشدنی کار را پیش می برد.
استاد چهار سال بر خود رنجی عطیم وارد آورد و به نقاشی روی سقف و دیوارهای کلیسا پرداخت و تابلوهایی معروف به آفرینش آدم و حوا و توفان نوح را که مساحت تقریبی ۱۰۰۰ متر مربع را در بر می گرفتند را کشید. وی برای اینکه بتواند سطح داخلی سقف را نقاشی کند باید روی چوب بستی که یک متر پایینتر از سقف بود بحالت دراز کش بخوابد، تنش درد می گرفت، بازوهایش سست و انگشتانش بی حس و چنگ می شدند ولی او با پشتکاری مهار ناشدنی کار را پیش می برد.
این نقاشیهای سقف و دیوارهای کلیسای سیستین امروزه شاهکارهای نقاشی و عجایب این هنر ارزشمند به شمار می روند. تنها در سقف نمازخانه ۳۴۳ تصویر مختلف وجود دارد که یکی از یکی زیباتر و روحانی تر است. در یکی از این نقشها حضرت آدم نشان داده شده که دستش را به دست خدا می ساید و او با ردایی به اهتزاز درآمده حوای کنجکاو و بیمناک را در حمایت خود گرفته است. قسمت دیگر آدم و حوا را در بهشت عدن نشان می دهد در حالیکه ماری دم خود را به درخت پیچیده و می خواهد آنها را با خوراندن سیبی گمراه کند.
گذشته از اینها استاد بزرگ نقاشی روز رستاخیز را به خاطر پاپ پولوس سوم را در همان کلیسا کشیده است، که در آنجا هم هزاران تصویر دیده می شود.
در مجسمه سازی علاوه بر مجسمه های پی یتا و داود، استاد مجسمه های حضرت موسی و مجسمه های دوتن برده ای که در زنجیرند را برای مقبره پاپ جولیوس دوم تراشیده است.
مجسمه حضرت موسی
و برخی معتقدند که بهترین مجسمه های وی مجسمه های او در کلیسای سن لورنزو در فلورانس است که عبارتند از مجسمه چهار تن که بر روی آرامگاه خاندان مدیسی بر پشت خوابیده اند.
وی در سن هشتاد و نه سالگی در گذشت و آثار زیبایی از مجسمه سازی و پیکر تراشی و حتی طرح بسیاری از چشمه ها و بناهای مهم و تزئین آنها را برای آینده گان بر جای گذاشت . در ساخت کلیسای سن پیر سهمی بسزا داشت و البته از او غزلهایی زیبا خطاب به ویتوریا کولونا (collona ) سروده و مطالب و مقالاتی در زمینه دینی و فلسفی نوشته است که او را ملقب به شروع کننده رنسانس و یا مرد جهانی کرد.
توضیح : کوپید یا Cupid در اساطیر رومی خدای عشق را می گفتند و آن را به صورت پسر بچه ای خردسال بالداری نشان می دادند که تیر و کمان به دست دارد. و در بعضی از کشورها مثل خود ایتالیا نمادی از روز ولنتاین می باشد. عکسی از مجسمه تمثیلی او در بیمارستان کودکان ونیز را در زیر ببینید.
مجسمه ای از کوپید
منبع : e-pedian