مشاعره

[پانته آ]

من زائر بهشت خراسانم از ازل

صدها بهشت را به خراسان نمي دهم

هرگوشه از ضريح تو دارد هزار حسن

اين گوشه را به باغ و گلستان نمي دهم

 

[دختر مهتاب]

مستی به چشم شاهد دلبند ما خوش است​

زان رو سپرده اند به مستی و شرب مدام ما​

:گل:
​

 

[پانته آ]

آسمان راز به من گفت و به کس بازنگفت

شهریار این همه زان راز مگو می بینم

 

[دختر مهتاب]

مژگان کشید رشته به سوزن ولی چه سود
دیگر به چاک سینه مجال رفو نبود
استاد شهریار
:گل:

​

 

[پانته آ]

دعا کن به شب چون گدایان بسوز

اگر میکنی پادشاهی به روز

 

[دختر مهتاب]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]زکوی میکده دوشش به دوش می بردند
امام شهر که سجاده می کشید به دوش
​

 

[پانته آ]

شاهد عهدشباب آمده بودش به خواب

باز به پیرانه سر عاشق و دیوانه شد

حافظ

 

[دختر مهتاب]

در آسمان نه عجب گربه گفته حافظ
سرود زهره به رقص اورد مسیحارا
​

 

[پانته آ]

امشب به چاه صبر کسی سر فرو نمیبرد

با نخل های خسته کسی گفتگو نمیکند

امشب برای یافتن سفره های سرد

درکوچه های کوفه کسی جستجو نمیکند

 

[دختر مهتاب]

در دایره وجود موجود علیست​

اندر دوجهان مقصد و مقصود علیست​

گرخانه اعتقاد ویران نشدی​

من فاش بگفتمی که معبود علیست​

مولانا​

 

[پانته آ]

تکیه کردم بر وفای او غلط کردم غلط

باختم جان در هوای او غلط کردم غلط

 

[دختر مهتاب]

طره ی شاهد دنیی همه بند است و فریب
:گل:عارفان بر سر این رشته نجویند نزاع

​

 

[پانته آ]

عشق آمد آن چنان به دلم درزد آتشی

کز وی هزار سوز مرا در جگر فتاد

بر من مگیر اگر شدم آشفته دل ز عشق

مانند این بسی ز قضا و قدر فتاد

سعدی

 

[دختر مهتاب]

دوش آن صنم چه خوش گفت د رمجلس مغانم
​

با کافران چه کارت گربت نمی پرستی​

حافظ:گل:
​

 

[پانته آ]

یادم آید که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

 

[دختر مهتاب]

من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش​

که گناه دگری برتو نخواهند نوشت
:گل:
​

 

[پانته آ]

تو بر مایه ی دانش خود مایست

که بالای هر دانشی دانشی است

فردوسی

 

[دختر مهتاب]

​

تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس​

ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک​

 

[پانته آ]

کاش بودی تا دلم تنها نبود

تا اسیر غصه ی فردا نبود

کاش بودی تا فقط باور کنی

بی تو هرگز زندگی زیبا نبود

 

[دختر مهتاب]

دارم از لطف ازل جنت فردوس طمع
​

گرچه دربانی میخانه فراوان کردم​

درونها تیره شد باشد که از غیب​

چراغی برکند خلوت نشینی
​