نتايج يک مطالعه حاکي است: انجام آزمايش GCT در زنان باردار با سابقه مرده زايي، سقط و تولد نوزاد با وزن بيش از چهار کيلو گرم براي تشخيص ديابت حاملگي ضروري است.
به گزارش سرويس پژوهشي ايسنا منطقه علوم پزشکي تهران؛ اين بررسي توسط محبوبه عوض پور، کارشناس بهداشت عمومي شبکه بهداشت و درمان شهرستان شادگان با هدف بررسي بيماري ديابت بارداري به عنوان يکي از عوارض شايع دوران حاملگي صورت گرفته است.
در بسياري از زنان در ابتداي دوران بارداري، آزمون هاي مربوط به قند خون، طبيعي هستند، اما در انتهاي بارداري به سبب ظرفيت محدود ترشح انسولين، کمبود انسولين و هيپرگليسمي ايجاد شده و تا زمان وضع حمل طول مي شود. اين وضعيت تحت عنوان ديابت بارداري خوانده مي شود.
اگر چه بلافاصله پس از انجام وضع حمل، نتايج آزمون ها در زنان به حالت طبيعي باز مي گردد، اما در تعداد قابل توجهي از آنها در آينده به ديابت مبتلا خواهند شد، به طوري که هرچه ديابت در دوران بارداري شديدتر باشد، احتمال آن که بيمار پس از زايمان دچار ديابت شود، بيشتر است.
اين بررسي به صورت مروري بر مطالعات قبلي، کليد واژه هاي اينترنتي و مقالات ژورنال هاي معتبر با استفاده از کليد واژه هاي تخصصي تهيه شده است.
ديابت بارداري نوعي عدم تحمل گلوکز است که اولين بار در طي بارداري شروع و يا تشخيص داده شود. ديابت حاملگي با شيوع ٥/٤ درصدي يکي از عوارض شايع دوران حاملگي است. عدم تشخيص و درمان ديابت حاملگي موجب افزايش عوارض اين بيماري در مادر و جنين مي شود.
از آنجا که به طور فيزيولوژيک، قند ناشتاي خانم هاي باردار پايين تر از حد معمولي است، کشف اين بيماري اهميت بسيار زيادي دارد و انجام آزمايش هاي روتين نظير FBS تقريباً هيچ ارزشي در دوران حاملگي ندارد، لذا براي تشخيص ديابت بارداري بايد از آزمايش Glucose Challenge Test) GCT) در هفته هاي ٢٤ تا ٢٨ بارداري استفاده شود.
در اين بررسي آمده است: درصورتي که خانم بارداري داراي علائم خطري همچون سابقه ديابت بارداري در حاملگي قلبي، سابقه فاميلي ديابت، سابقه سقط، مرده زايي و يا تولد نوزاد با وزن بالاي ٤ کيلوگرم باشد در اولين مراجعه و بدون توجه به سن بارداري بايد تحت آزمايش GCT قرار گيرد.
گفتني است بيماري ديابت بارداري يک مشکل بهداشتي ناخواسته است که درصورت عدم مديريت درست، مي‌تواند عوارض متعدد و غير قابل برگشتي براي جنين و مادر به جاي بگذارد.
به گزارش سرويس پژوهشي ايسنا منطقه علوم پزشکي تهران؛ اين بررسي توسط محبوبه عوض پور، کارشناس بهداشت عمومي شبکه بهداشت و درمان شهرستان شادگان با هدف بررسي بيماري ديابت بارداري به عنوان يکي از عوارض شايع دوران حاملگي صورت گرفته است.
در بسياري از زنان در ابتداي دوران بارداري، آزمون هاي مربوط به قند خون، طبيعي هستند، اما در انتهاي بارداري به سبب ظرفيت محدود ترشح انسولين، کمبود انسولين و هيپرگليسمي ايجاد شده و تا زمان وضع حمل طول مي شود. اين وضعيت تحت عنوان ديابت بارداري خوانده مي شود.
اگر چه بلافاصله پس از انجام وضع حمل، نتايج آزمون ها در زنان به حالت طبيعي باز مي گردد، اما در تعداد قابل توجهي از آنها در آينده به ديابت مبتلا خواهند شد، به طوري که هرچه ديابت در دوران بارداري شديدتر باشد، احتمال آن که بيمار پس از زايمان دچار ديابت شود، بيشتر است.
اين بررسي به صورت مروري بر مطالعات قبلي، کليد واژه هاي اينترنتي و مقالات ژورنال هاي معتبر با استفاده از کليد واژه هاي تخصصي تهيه شده است.
ديابت بارداري نوعي عدم تحمل گلوکز است که اولين بار در طي بارداري شروع و يا تشخيص داده شود. ديابت حاملگي با شيوع ٥/٤ درصدي يکي از عوارض شايع دوران حاملگي است. عدم تشخيص و درمان ديابت حاملگي موجب افزايش عوارض اين بيماري در مادر و جنين مي شود.
از آنجا که به طور فيزيولوژيک، قند ناشتاي خانم هاي باردار پايين تر از حد معمولي است، کشف اين بيماري اهميت بسيار زيادي دارد و انجام آزمايش هاي روتين نظير FBS تقريباً هيچ ارزشي در دوران حاملگي ندارد، لذا براي تشخيص ديابت بارداري بايد از آزمايش Glucose Challenge Test) GCT) در هفته هاي ٢٤ تا ٢٨ بارداري استفاده شود.
در اين بررسي آمده است: درصورتي که خانم بارداري داراي علائم خطري همچون سابقه ديابت بارداري در حاملگي قلبي، سابقه فاميلي ديابت، سابقه سقط، مرده زايي و يا تولد نوزاد با وزن بالاي ٤ کيلوگرم باشد در اولين مراجعه و بدون توجه به سن بارداري بايد تحت آزمايش GCT قرار گيرد.
گفتني است بيماري ديابت بارداري يک مشکل بهداشتي ناخواسته است که درصورت عدم مديريت درست، مي‌تواند عوارض متعدد و غير قابل برگشتي براي جنين و مادر به جاي بگذارد.