وطـنــم! ای شـکــوه پـابـرجـا...

[baroon]

... به نام ایزد پاک ایران زمین ...

​

آنچه می نگاریم میثاق عاشقانه ایست برای حفظ پیوند ما با خاک پاک ایران باشکوه.

سلام به فرزندان ایران زمین؛ به گل های پاک ایران انجمن.:11:

سلام و دورد بر وارثان سرزمین کوروش و داریوش.:14:
سپاس از جانفشانی ایرانیان غیور که صلابت و جاودانگی میهن زیبای ما مرهون تلاش و ایثار و فرهنگ اونها بوده و این امانت گران رو به ما سپردن.

امید که این امانت مقدس به سرانجام مقصود و به دست صاحب اصلی اون برسه.

جاوید باد شکوه مهد پاک آریایی:61::13:

بسم الله... :گل:

 

[baroon]

تاپیک رو افتتاح می کنم با متن ترانه ی زیبای سریال تبریز در مه.
هر وقت این آهنگ رو گوش میدم احساس غرور می کنم. اگه تا حالا نشنیدید، این آهنگ رو حتماً گوش بدید.



وطنم! ای شکوه پابرجا
در دل التهاب دوران ها
کشور روزهای دشوار
زخمی سربلند دوران ها

ایستادی به جنگ رو در رو
خنجر از پشت می زند دشمن
گویی از ما و در نهان بر ما
وطنم! پشت حیله را بشکن

وطنم! ای شکوه پابرجا
در دل التهاب دوران ها

رگت امروز تشنه ی عشق است
دل رنجیده خون نمی خواهد
دل تو تا ابد برای تپش
غیر از عشق و جنون نمی خواهد

شرم بر من اگر حریم تو
پیش چشمان من شکسته شود
وای برمن اگر ببیند چشم
رو به رویای عشق بسته باشد

وطنم! ای شکوه پابرجا
در دل التهاب دوران ها
کشور روزهای دشوار
زخمی سربلند دوران ها

از تب سرد موج های خزر
تا خلیجی که فارس بوده و هست
می شود با تو دل به دریا زد
می شود با تو دل به دنیا بست


_ - _ - _


شعر: افشین یداللّهی
خواننده: سالار عقیلی​

 

[baroon]

هویّت


وقتی كه ايران هست خليج يعنی فارس
تاريخ می لرزد از خشم قوم پارس

جز اين اگر باشد خليج آبی نيست
بی سايه ی ايران بيش از سرابی نيست

تا ميهن كاوه تابوت ضحاک است
اين سرزمين از هر اهريمنی پاک است

صدها هزار آرش جان در كمان دارند
تيری اگر كاريست اين عاشقان دارند

وقتی هويت را در نام می جويد
هر بی نشان ناچار صد ياوه می گويد

چيزی كه در صلح است از جنگ می خواهد
قدرت، اصالت نيست فرهنگ می خواهد

ما وارث كورش فرزند جمشيديم
پيروز بی پرده بت نپرستيديم

ما ريشه ای ديرين در عشق خون داريم
ما در شب تاريخ تا صبح بيداريم






​

​

 

[baroon]

طفلی به نام شادی دیری‌ست گم شده ست
با چشم‌های روشن براق
با گیسویی بلند به بالای آرزو
هرکس از او نشانی دارد
ما را کند خبر
این هم نشان ما
یک سو خلیج فارس
سوی دگر خزر


*شفیعی کدکنی*​

 

[baroon]

هنوزم فانوس این دهکده ام
حرمت نفت و طلا تو خونمه

تو رو با تموم حرفا دوست دارم
اسم تو هنوز سر زبونمه

واسه کاشی کاریات دلواپسم
واسه حوضای عمیق نقاشی

واسه آینه کاری طاقای نور
واسه گنجشگکای اشی مشی

اگه من مثل درختا ایستادم
ریشه هام تو دستای تو محکمه

رگام از تو خون می گیره شب و روز
منو با اسم تو می شناسن همه

مال من باش و نذار ستاره ها
مثل فانوسای مرده بد بشن

وقتی سرما می زنه زمستونا
از سر نعش درختا رد بشن

هنوزم ساقه ی لاله های تو
تازه از اشکای پنهون منه

مشتی از خاکتو بردار و ببین
تو رگاش نفت تو و خون منه

مال من باش و نذار ستاره ها
مث فانوسای مرده بد بشن

وقتی سرما می زنه زمستونا
از سر نعش درختا رد بشن

مال من باش و نذار...


*عبدالجبار کاکایی*



​

 

[Shah_d 14]

روح پاک تو تنیده در تمام جانم‌ای وطن
واژه واژه عشق تو شکفته بر زبانم‌ای وطن
از خزر به سمت وسعت خلیج تا همیشه فارس
حک شده به لوح خاک تو نشان سرزمین پارس

ای صدای رسای بودنم
یک نفس از تو دل نمی‌کنم
ای جان پناه دریا و آسمان
وارث هویت من، ایران

روح پاک تو تنیده در ترانه‌های باورم
عشق تو سرشته با تمام تار و پود پیکرم

با تصور شکوه جاودانهٔ تو زنده‌ام
در کنار بی‌‌‌نهایت تو از جهان فراترم

ای صدای رسای بودنم
یک نفس از تو دل نمی‌کنم
ای جان پناه دریا و آسمان
وارث هویت من ایران

 

[Maryam]

اولین سرود ملی ایران رو که خیلی من دوستش دارم تقدیم میکنم به تاپیک زیباو عالی باران :گل:

نام جاويد اى وطن


​

​

​

نام جاويد اى وطن
صبح اميد اى وطن

جلوه کن در آسمان
همچو مهر جاودان

وطن اى هستى من
شور و سرمستى من

جلوه کن در آسمان
همچو مهر جاودان

بشنو سوز سخنم
که هم‌آواز تو منم
همه‌ي جان و تنم
وطنم، وطنم، وطنم، وطنم

بشنو سوز سخنم
که نواگر اين چمنم
همه‌ى جان و تنم
وطنم، وطنم، وطنم، وطنم

همه با يک نام و نشان
به تفاوت هر رنگ و زبان
همه با يک نام و نشان
به تفاوت هر رنگ و زبان
همه شاد و خوش و نغمه‌زنان

ز صلابت ايران جوان
ز صلابت ايران جوان
ز صلابت ايران جوان​

شاعر و ترانه سرا :بيژن ترقى
خواننده :سالار عقیلی​

​

​

 

[Shah_d 14]

گوشه ای در میان بوته های رز سرخ

در کنار لحظه های پرگل میان دشت
گوشه ای در سکوت راز ناک و سرخ سیب
پای ساقه ی ظریف تاک مست
گوشه ای نشسته ام_درون سرزمین خود_
کنار معنویت چنار پایدار؛
به زیر نارون _این همیشه سایه دار_
آن طرف!
در ورای بیشه های دور
روی وحشی نگاه خاطرات مرگ و جنگ
قلب من میزند درون دستهای سرنوشت او
قلب من میتپد بخاطرش
قلب من سالهاست گوشه ای:
در میان یاسهای آبی و کبود
روی وحشی نگاه خاطرات
میتپد به عشق سرزمین خود
به عشق سرزمینی از تبار رود!
سرزمین من!
خاستگاه خاطرات خوب و بد!
بازتاب جمله های "یا حسین" و "یا علی مدد"!
سرزمین من!جایگاه مردمی همیشه جاودان!
سرزمین من!خاک پربهاء،مرز پر گوهر!
یاد قدرت خدایی ات هماره در تمام قلب من؛
باقی و همیشه زنده است!
سرزمین من!
سرزمین بهترین الهه ها و بهترین خدایگان!
برلب تمام بچه های پرغرور تو هرکچا که حرفی از شجاعت است
نقل میشود:
_چون حماسه ای عزیز و ناب_

"نام تو" ای عطیه ی الهی ام؛

ایران من!ای خاک آسمانیم!

 

[ahmadfononi]

شعر سيد اشرف الدين گيلاني

اين شعر را سيد اشرف الدين گيلاني (نسيم شمال)يكصد سال پيش در وصف روحيات مردم ايران سروده است.

ما ملت ايران همه باهوش و زرنگيم
افسوس كه چون بوقلمون رنگ به رنگيم
ما باك نداريم ز دشنام و ملامت
ما ميل نداريم به آثار و علامت
گر باده نباشد سر وافور سلامت
ازنام گذشتيم همه مايل ننگيم
افسوس كه چون بوقلمون رنگ به رنگيم

گاه از غم مشروطه به صد رنج و ملاليم
لاغر ز فراق وكلا همچو هلاليم
شب فكر شرابيم
سحر طالب بنگيم
افسوس كه چون بوقلمون رنگ به رنگيم

يك روز به ميخانه و يك روز به مسجد
هم طالب خرما و همي طالب سنجد
هم عاشق زيتون وهمي عاشق كنجد
با علم و ترقي همه چون شيشه و سنگيم
افسوس كه چون بوقلمون رنگ به رنگيم

اسباب ترقي همه گرديد مهيا
پرواز نمودند جوانان به ثريا
گرديد روان كشتي علم از تك دريا
ما غرق به درياي جهالت چونهنگيم
افسوس كه چون بوقلمون رنگ به رنگيم

يا رب ز چه گرديد چنين حال مسلمان
بهر چه گذشتند زاسلام و ز ايمان!
خوبان همه تصديق نمودند به قرآن
ما بوالهوسان تابع قانون فرنگيم
افسوس كه چون بوقلمون رنگ به رنگيم

مردم همه گويا شده مال و خموشيم
چون قاطر سركش لگدانداز چموشيم
تا گربه پديدار شودما همه موشيم
باطن همه چون موش به ظاهرچو پلنگيم
افسوس كه چون بوقلمون رنگ به رنگيم

از زهد تقدس زده صد طعنه به سامان
داريم جميعا هوس حوري و غلمان
نه گبر نه ترسا ، نه يهود و نه مسلمان
نه رومي روميم و نه هم زنگي زنگيم
افسوس كه چون بوقلمون رنگ به رنگيم
​

 

[baroon]

وطن

شاعر: علیرضا شجاع پور



ای وطن ای مادر تاریخ ساز
ای مرا بر خاک تو روی نیاز

ای کویر تو بهشت جان من
عشق جاویدان من ایران من

ای ز تو هستی گرفته ریشه ام
نیست جز اندیشه ات اندیشه ام

آرشی داری به تیر انداختن
دست بهرامی به شیر انداختن

کاوه آهنگری ضحاک کش
پتک دشمن افکنی ناپاک کش

رخشی و رستم بر او پا در رکاب
تا نبیند دشمنت هرگز به خواب

مرزداران دلیرت جان به کف
سرفرازن سپاهت صف به صف

خون به دل کردند دشت ونهر را
بازگرداندند خرمشهر را

ای وطن ای مادر ایران من
مادر اجداد و فرزندان من

خانه من بانه من توس من
هر وجب از خاک تو ناموس من

ای دریغ از تو که ویران بینمت
بیشه را خالی ز شیران بینمت

خاک تو گر نیست جان من مباد
زنده در این بوم و بر یک تن مباد

وطن یعنی همه آب و همه خاک
وطن یعنی همه عشق و همه پاک

به گاه شیر خواری گاهواره
به دور درد پیری عین چاره

وطن یعنی پدر مادر نیاکان
به خون و خاک بستن عهد و پیمان

وطن یعنی هویت اصل ریشه
سر آغاز و سر انجام و همیشه

ستیغ و صخره و دریا و هامون
ارس زاینده رود اروند کارون

وطن یعنی سرای ترک تا پارس
وطن یعنی خلیج تا ابد فارس

وطن یعنی دو دست از جان کشیدن
به تنگستان و دشتستان رسیدن

زمین شستن ز استبداد و از کین
به خون گرم در گرمابه فین

وطن یعنی اذان عشق گفتن
وطن یعنی غبار از عشق رفتن

وطن یعنی هدف یعنی شهامت
وطن یعنی شرف یعنی شهادت

وطن یعنی گذشته حال فردا
تمام سهم یک ملت ز دنیا

وطن یعنی چه آباد و چه ویران
وطن یعنی همین جا یعنی ایران

وطن یعنی رهایی ز آتش و خون
خروش کاوه و خشم فریدون

وطن یعنی زبان حال سیمرغ
حدیث جان زال و بال سیمرغ

سپاه جان به خوزستان کشیدن
شهادت را به جان ارزان خریدن

نماز خون به خونین شهر خواندن
مهاجم را ز خرمشهر راندن

وطن یعنی اذان عشق گفتن
وطن یعنی غبار از عشق رفتن

وطن یعنی هدف یعنی شهامت
وطن یعنی شرف یعنی شهادت

وطن یعنی گذشته حال فردا
تمام سهم یک ملت ز دنیا

وطن یعنی چه آباد و چه ویران
وطن یعنی همینجا یعنی ایران



​

 

[Shah_d 14]

ای ایران ای مرز پر گهر
ای خاکت سرچشمه هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی و جاودان
ای … دشمن ارتو سنگ خاره ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون شد پیشه ام
دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو، کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
​

سنگ کوهت در و گوهر است
خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کی برون کنم
برگو بی مهر تو چون کنم
تا … گردش جهان و دور آسمان بپاست
نور ایزدی همیشه رهنمای ماست
مهر تو چون شد پیشه ام
دور از تو نیست، اندیشه ام
در راه تو، کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما​

ایران ای خرم بهشت من
روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم
جز مهرت بر دل نپرورم
از … آب و خاک و مهر تو سرشته شد دلم
مهرت ار برون رود چه می شود دلم
مهر تو چون، شد پیشه ام
دور از تو نیست، اندیشه ام
در راه تو، کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما


http://www.iranjoman.com/showthread.php?t=17817
​

 

[Shah_d 14]

شبی دل بود و دلدار خردمند / دل از دیدار دلبر شاد و خرسند
​

که با بانگ بنان و نام ایران / دو چشمم شد ز شور عشق گریان
​

چو دلبر شور اشک شوق را دید / به شیرینی ز من مستانه پرسید​

بگو جانا که مفهوم وطن چیست / که بی مهرش دلی گر هست، دل نیست​

به زیر پرچم ایران نشستیم / و در را جز به روی عشق بستیم​

به یمن عشق، در ناب سفتیم / و در وصف وطن اینگونه گفتیم​

وطن یعنی درختی ریشه در خاک / اصیل و سالم و پر بهره و پاک​

وطن خاکی سراسر افتخار است /که از جمشید و از کی یادگار است​

وطن یعنی سرود پاک بودن / نگهبان تمام خاک بودن​

وطن یعنی نژاد آریایی / نجابت، مهرورزی، باصفایی​

وطن یعنی سرود رقص آتش / به استقبال نوروز فره وش​

وطن خاک اشو، زرتشت جاوید / که دل را می برد تا اوج خورشید​

وطن یعنی اوستا خواندن دل / به آیین اهورا ماندن دل​

وطن شوش و چغازنبیل و کارون / ارس، زاینده رود و موج جیهون​

وطن تیر و کمان آرش ماست / سیاوش های غرق آتش ماست​

وطن فردوسی و شهنامه اوست / که ایران زنده از هنگامه ی اوست​

وطن آوای رخش و بانگ شبدیز / خروش رستم و گلبانگ پرویز​

وطن شیرین خسرو پرور ماست / صدای تیشه افسونگر ماست​

وطن چنگ است بر چنگ نکیسا / سرود باربدها خسرو آسا​

وطن نقش و نگار تخت جمشید / شکوه روزگار تخت جمشید​

وطن را لاله های سرنگون است / ز یاد آریو برزن به خون است​

وطن منشور آزادی کوروش / شکوه جوشش خون سیاوش​

وطن خرم ز دین بابک پاک / که رنگین شد ز خونش چهره خاک​

وطن یعقوب لیث آرد پدیدار / و یا نادر شه پیروز افشار​

به یک روزش طلوع مازیار است / دگر روزش ابومسلم بکار است​

وطن یعنی دو دست پینه بسته / به پای دار قالی ها نشسته​

وطن یعنی هنر یعنی ظرافت / نقوش فرش در اوج لطافت​

وطن در هی هی چوپان کرد است / که دل را تا بهشت عشق برده است​

وطن یعنی تفنگ بختیاری /غرور ملی و دشمن شکاری​

وطن یعنی بلوچ با صلابت / دلی عاشق، نگاهی با مهابت​

وطن یعنی خروش شروه خوانی / زخاک پاک میهن دیده بانی​

وطن یعنی بلندای دماوند / ز قهر ملتش ضحاک در بند​

وطن یعنی سهند سرفرازی / چونان ستارخانش پاک بازی​

وطن یعنی سخن یعنی خراسان / سرای جاودان عشق و عرفان​

وطن گلواژه های شعر خیام / پیام پر فروغ پیر بسطام​

وطن یعنی کمال الملک و عطار / یکی نقاش و آن یک محو دیدار​

در این میهن دو سیمرغ است در سیر/ یکی شهنامه دیگر منطق الطیر​

یکی من را ز دشمن می رهاند / یکی دل را به دلبر می رساند​

خراسان است و نسل سربداران / ز جان بگذشتگان در راه ایران​

وطن خون دل عین القضات است / نیایش نامه پیر هرات است​

وطن یعنی شفا، قانون، اشارت / خرد بنشسته در قلب عبارت​

نظامی خوش سرود آن پیر کامل / زمین باشد تن و ایران ما دل​

وطن آوای جان شاعر ماست / صدای تار بابا طاهر ماست​

اگر چه قلب طاهر را شکستند / و دستش را به مکر و حیله بستند​

ولی ماییم و شعر سبز دلدار / دو بیت طاهر و هیهات بسیار​

وطن یعنی تویی گنجینه راز / تفعل از لسان الغیب شیراز​

وطن آوای جان می پرستان / سخن از بوستان و از گلستان​

وطن دارد سرود مثنوی را / زلال عشق پاک معنوی را​

تو دانی مولوی از عشق لبریز / نشد جز با نگاه شمس تبریز​

مرا نقش وطن در جان جان است / همان نقشی که در نقش جهان است​

وطن یعنی سرود مهربانی / وطن یعنی شکوه همزبانی​

وطن یعنی درفش کاویانی / سپید و سرخ و سبزی جاودانی​

به پشت شیر خورشیدی درخشان / نشان قدرت و فرهنگ ایران​

زعطر خاک میهن گر شوی مست / کویر لوت ایران هم عزیز است​

وطن دارالفنون، میرزا تقی خان / شهید سرفراز فین کاشان​

وطن یعنی بهارستان، مصدق / حضوری بی ریا چون صبح صادق​

زخاک پاک ما پروین بخیزد / بهار آن یار مهر آیین بخیزد​

که از جان ناله با مرغ سحر کرد / دل شوریده را زیر و زبر کرد​

وطن یعنی صدای شعر نیما / طنین جان فضای موج دریا​

ز دریای وطن خیزد همی در / چو آژیر و چو دریادار بایندر​

وطن یعنی تجلی گاه ملت / حضور زنده ی آگاه ملت​

وطن یعنی دیار عشق و امید / دیار ماندگار نسل خورشید​

وطن یعنی خزر، صیاد جنگل/ خلیج فارس، رقص نور مشعل
​

کنون ای هم وطن، ای جان جانان / بیا با ما بگو پاینده ایران
​

 

[baroon]

دریغ است ایران که ویران شود
كنام پلنگان و شيران شود

همه سر به سر تن به كشتن دهيم
از آن به كه ايران به دشمن دهيم

چو ايران مباشد تن من مباد
در اين مرز و بوم زنده يک تن مباد


*فردوسی پاکزاد*​

 

[baroon]

من از تبار کورشم
آزاده ای پر شورشم
پیکان تیر آرشم
خون رگ سیاوشم
من کاوه آهنگرم
تاب ستم نیاورم

از چرم پرچم ساختم
تا بر ستمگر تاختم
از غرب از ماد آمدم
از گلشن داد آمدم

ارژنگ پاک مادی ام
من پارسم آذری ام
من شیر مرد کردی ام
موج خلیج پارسی ام

اوج توان داورم
از شاه بیت خاورم
اعجاز نظم طوسی ام
شاهنامه ی فردوسی ام

آن روز ایران را ببین
برتر ز روم و مصر و چین
به سر شود این خاری ام
زیرا که من ایرانی ام

​

 

[baroon]

ما برای آنکه ایران خانه‌ی خوبان شود
رنج دوران برده ایم

ما برای آنکه ایران گوهر تابان شود
خون دل ها خورده‌ایم

ما برای بوییدن بوی گل نسترن
چه سفرها کرده‌ایم

ما برای نوشیدن شورابه های کویر
چه خطرها کرده‌ایم

ما برای بوسیدن نام گلی ناشناس
چه سفرها کرده‌ایم

ما برای بوسیدن خاک سر قلّه‌ها
چه خطرها کرده‌ایم

ما برای خواندن این قصّه ی عشق به خاک
رنج دوران برده‌ایم

ما برای جاودان ماندن این عشق پاک
رنج دوران برده‌ایم

​

 

[Shah_d 14]

راز خوشبختی من خفته در قلب من است

تو کجا می گردی قلب من این وطن است

خاک مادرزادی خانه اجدادی

این وطن ارثیه پشت در پشت من است

هیچ ابرقدرتکی مرد تسخیرش نیست

زن اگر تهمینه مرد اگر تهمتن است

گریه ها کرده وطن تاب آورده وطن

ماه پر درد وطن مادری شیرزن است

قلب من خانه من خانه زخم به تن

خسته ام از جایی که گرفتار تن است

من به مرگ آگاهم مرگ را می خواهم

هم وطن ها راهم دشمن آتش زدن است

 

[baroon]

ایران سرای من! ای آشناترین!
نام عزیز تو، فریاد آخرین


ایران سکوت عشق، ایران خروش شیر
زیبا و پرشکوه، از قله تا کویر


یاد تو شعر من, عشق تو شور من
ایران قرار من! ایران غرور من!


تا خون در این رگ است، تا جان در این تن است
همواره مهر تـو، در سینه ی من است


ای ملک بی مثال، ای خانه ی کهن
ای سرزمین نور، ایران پاک من


می غرّم همچو موج، بر پهنه ی خزر
بیگانه کر کند، بر خاک تو نظر


بی عشق تو وطن، از من اثر مباد
جز نام پاک تو، نسپرده ام به یاد


ایران سرای من، نام تو جاودان
ماند به این جهان، هر جا و هر زمان



*نیلوفر حسینی خواه*​

 

[baroon]

ای کویر تو بهشت جان من
عشق جاویدان من ایران من

ای ز تو هستی گرفته ریشه ام
نیست جز اندیشه ات اندیشه ام

آرشی داری به تیر انداختن
دست بهرامی به شیر انداختن

کاوه آهنگری ضحاک کش
پتک دشمن افکنی ناپاک کش

رخشی و رستم بر او پا در رکاب
تا نبیند دشمنت هرگز به خواب

مرزداران دلیرت جان به کف
سرفرازان سپاهت صف به صف

خون به دل کردند دشت و نهر را
باز گرداندند خرمشهر را

ای وطن ای مادر ایران من
مادر اجداد و فرزندان من

خانه من بانه من توس من
هر وجب از خاک تو ناموس من

ای دریغ از تو که ویران بینمت
بیشه را خالی ز شیران بینمت

خاک تو گر نیست جان من مباد
زنده در این بوم و بر یک تن مباد


*علیرضا شجاعی پور*
​

 

[baroon]

​

((الف)) یعنی که ما آزادگانیم
به فرمان اهورا بندگانیم

و ((ی)) یعنی که ما یزدان پرستیم
به جام رحمت حق مست مستیم

و ((ر)) یعنی که رندانی غیوریم
به دنیا مردمانی پر غروریم

((الف)) یعنی اگر امروز هستیم
به جز ایران به خاکی دل نبستیم

و ((ن)) نامی بلند و ماندگار است
که ایران معنی این یادگار است


​

 

[baroon]

​

شبی دل بود و دلدار خردمند
دل از دیدار دلبر شاد و خرسند

که با بانگ بنان و نام ایران
دو چشمم شد ز شور عشق گریان

چو دلبر شور اشک شوق را دید
به شیرینی ز من مستانه پرسید

بگو جانا که مفهوم وطن چیست؟
که بی مهرش دلی گر هست دل نیست

به زیر پرچم ایران نشستیم
و در را جز به روی عشق بستیم

به یمن عشق در ناب سُفتیم
و در وصف وطن اینگونه گفتیم

وطن یعنی درختی ریشه در خاک
اصیل و سالم و پر بهره و پاک

وطن خاکی سراسر افتخار است
که از جمشید و از کی یادگار است

وطن یعنی سرود پاک بودن
نگهبان تمام خاک بودن

وطن یعنی نژاد آریایی
نجابت مهرورزی باصفایی

وطن یعنی سرود رقص آتش
به استقبال نوروز فره وش

وطن خاک اشو زرتشت جاوید
که دل را می برد تا اوج خورشید

وطن یعنی اوستا خواندن دل
به آیین اهورا ماندن دل

وطن شوش و چغازنبیل و کارون
ارس زاینده رود و موج جیهون

وطن تیر و کمان آرش ماست
سیاوش های غرق آتش ماست

وطن فردوسی و شهنامه اوست
که ایران زنده از هنگامه ی اوست

وطن آوای رخش و بانگ شبدیز
خروش رستم و گلبانگ پرویز

وطن شیرین خسرو پرور ماست
صدای تیشه افسونگر ماست

وطن چنگ است بر چنگ نکیسا
سرود باربدها خسروآسا

وطن نقش و نگار تخت جمشید
شکوه روزگار تخت جمشید

وطن را لاله های سرنگون است
ز یاد آریو برزن غرق خون است

وطن منشور آزادی کوروش
شکوه جوشش خون سیاوش

وطن خرم ز دین بابک پاک
که رنگین شد ز خونش چهره خاک

وطن یعقوب لیث آرد پدیدار
ویا نادر شه پیروز افشار

به یک روزش طلوع مازیار است
دگر روزش ابومسلم به کار است

وطن یعنی دو دست پینه بسته
به پای دار قالی ها نشسته

وطن یعنی هنر یعنی ظرافت
نقوش فرش در اوج لطافت

وطن در هی هی چوپان کُرد است
که دل را تا بهشت عشق برده است

وطن یعنی تفنگ بختیاری
غرور ملی و دشمن شکاری

وطن یعنی بلوچ با صلابت
دلی عاشق نگاهی با مهابت

وطن یعنی خروش شروه خوانی
زخاک پاک میهن دیده بانی

وطن یعنی بلندای دماوند
ز قهر ملتش ضحاک در بند

وطن یعنی سهند سرفرازی
چنان ستارخانش پاکبازی

وطن یعنی سخن یعنی خراسان
سرای جاودان عشق و عرفان

وطن گلواژه های شعر خیام
پیام پر فروغ پیر بسطام

وطن یعنی کمال و الملک و عطار
یکی نقاش و آن یک محو دیدار

در این میهن دو سیمرغ است در سیر
یکی شهنامه دیگر منطق الطیر

یکی من را ز دشمن می رهاند
یکی دل را به دلبر می رساند

خراسان است و نسل سربداران
ز جان بگذشتگان در راه ایران

وطن خون دل عین القضات است
نیایش نامه پیر هرات است

وطن یعنی شفا، قانون، اشارات
خرد بنشسته در قلب عبارات

نظامی خوش سرود آن پیر کامل
زمین باشد تن و ایران ما دل

وطن آوای جان شاعر ماست
صدای تار بابا طاهر ماست

اگر چه قلب طاهر را شکستند
و دستش را به مکر و حیله بستند

ولی ماییم و شعر سبز دلدار
دو بیت طاهر و هیهات بسیار

وطن یعنی تو گنجینه راز
تفعل از لسان الغیب شیراز

وطن آوای جان می پرستان
سخن از بوستان و از گلستان

وطن دارد سرود مثنوی را
زلال عشق پاک معنوی را

تو دانی مولوی از عشق لبریز
نشد جز با نگاه شمس تبریز

مرا نقش وطن در جان جان است
همان نقشی که در نقش جهان است

وطن یعنی سرود مهربانی
وطن یعنی شکوه همزبانی

وطن یعنی درفش کاویانی
سپید و سرخ و سبزی جاودانی

به پشت شیر خورشیدی درخشان
نشان قدرت و فرهنگ ایران

ز عطر خاک وطن گر شوی مست
کویر لوت ایران هم عزیز است

وطن دارالفنون میرزا تقی خان
شهید سرفراز فین کاشان

وطن یعنی بهارستان مصدق
حضوری بی ریا چون صبح صادق

زخاک پاک ما پروین بخیزد
بهار آن یار مهر آیین بخیزد

که از جان ناله با مرغ سحر کرد
دل شوریده را زیر و زبر کرد

وطن یعنی صدای شعر نیما
طنین جان فضای موج دریا

وطن یعنی خزر صیاد جنگل
خلیج فارس رقص نور مشعل

وطن یعنی تجلی گاه ملت
حضور زنده ی آگاه ملت

وطن یعنی دیار عشق و امید
دیار ماندگار نسل خورشید

کنون ای هم وطن ای جان جانان
بیا با ما بگو پاینده ایران


*مصطفی بادکوبه ای*​

​