• توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.

وطـنــم! ای شـکــوه پـابـرجـا...

baroon

متخصص بخش ادبیات

Picture1.png


درودی به مستی پروانه ها
به گرمی آغوش آلاله ها

به رقص کبوتر، به فصل بهار
درودی به رویا،به شب های تار

درود ای تبسم، درود ای امید
درودی به آن یاس های سپید

درودی به گرمی، به دوری مهتاب
به شرق سپیده، به خورشید ناب

درودی به باران و برف وتگرگ
به شادی و لبخند و سبزی برگ

درودی به صحرا به کوه و به دریا
به عرش و به اعلا، به امروز و فردا

درودی به آن، سرزمین های دور
درودی به وصل و٬ به آوا و نور

درودی به خلقت، به سیمای یار
به سهراب ورستم٬ به اسفندیار

درود ای دلیران ایران زمین
درود ای شهیدان این سرزمین

درودی به مستی پروانه ها
به گرمی آغوش آلاله ها

درود ای جوانان ایران پاک
سرو ها، صخره های سینه چاک

درودی به آن نام ها٬ اسطوره ها
به آن سربداران بی ادعا

درود ای سواران باد صبا
پیام آوران پاک روح خدا

درودی به ایران٬ به اشعارپیران
به سعدی به حافظ، به ایمان و عرفان

درودی به شیران ایران زمین
به نیکان، به مردان این سرزمین

درودی به ایران، به خاک دلیران
به ایران و ایران٬ به ایثار یاران

درودی به مستی پروانه ها
به گرمی آغوش آلاله ها
 

baroon

متخصص بخش ادبیات


وطن ابر بهارانت دل انگیز
تگرگ و برف و بارانت دل انگیز
صدای بزم یارانت دل انگیز
خروش سربدارانت دل انگیز


وطن پاینده و جاوید مانی
چو گل در پرتو خورشید مانی
بزرگ و سرفراز و شیر مانی
همیشه شاد و پرامّید مانی


وطن آشفته بازارت نبینم
به کام دشمنان خوارت نبینم
ز رنج بی کسی زارت نبینم
رقیبان را دگر یارت نبینم


وطن خاکت همه خون شهیدان
نگاهت گشته مجنون شهیدان
دل پاک تو دلخون شهیدان
رخت چون روی گلگون شهیدان


وطن دامان تو دشت شقایق
گلستانت پر از مرغان عاشق
بنازم اوج کوه های بلندت
دماوند، اشترانکوه و سمندت


زبان پارسی گوی چو قندت
که دنیا را کشیده در کمندت
مرا مهر تو در دل جاودانه
وطن ای آرزوی هر بهانه


وطن بال و پر پرواز مایی
وطن تو نقطه ی آغاز مایی
تویی دمساز ما همراز مایی
تو همخوان و تو هم آواز مایی


وطن ای پرشکوه ای سرزمینم
وطن ای جایگاه آخرینم
جدا از تو نی ام با تو عجینم
نبینم دوریت هرگز نبینم





 

baroon

متخصص بخش ادبیات

شعری از هفت پیکر نظامی:

همه عالم تن است و ایران دل
نیست گوینده زین قیاس خجل

چونکه ایران دلِ زمین باشد
دل ز تن به بود یقین باشد

میانگیز فتنه میافروز کین
خرابی میاور در ایران زمین

تو را ملکی آسوده بی داغ و رنج
مکن ناسپاسی در آن مال و گنج
:گل:
 
بالا