• توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.

گزیده ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی

baroon

متخصص بخش ادبیات



بابا انار نداره‌


کاش‌ یکی‌ بود ، یکی‌ نبود اول‌ِ قصه‌ها نبود
اون‌ که‌ تو قصه‌ مونده‌ بود ، از اون‌ یکی‌ جدا نبود
ماه‌ پیشونی‌ رها بود از طلسم‌ِ دیوای‌ سیاه‌
پلنگ‌ِ عاشق‌ می‌پرید تا لب‌ِ شیروونی‌ِ ماه‌
سیاوش‌ِ شاهنامه‌ رُ کاش‌ کسی‌ گردن‌ نمی‌زد
کاش‌ کسی‌ توی‌ قصه‌ها از عاشقی‌ تن‌ نمی‌زد
کاش‌ داش‌ آکل‌ با زخم‌ِ تیغ‌ تو بسترش‌ جون‌ نمی‌داد
قصه‌نویس‌ قصه‌مون‌ُ با گریه‌ پایون‌ نمی‌داد

تقویم‌ باغچه‌ی‌ ما برگ‌ِ بهار نداره‌
جاده‌ی‌ قصه‌هامون‌ عطرِ سوار نداره‌
شهرِ بزرگ‌ِ قصه‌ ، پنجره‌هاش‌ُ بسته‌
حتا تو دفتر مشق‌ ، بابا انار نداره‌

کاش‌ توی‌ قصه‌های‌ شب‌ برق‌ِ ستاره‌ کم‌ نبود
تو قصه‌ی‌ جن‌ُ پری‌ دلهره‌ دم‌ به‌ دم‌ نبود
مادربزرگ‌ قصه‌هاش‌ُ بالای‌ طاقچه‌ جا می‌ذاشت‌
یه‌ عاشق‌ِ تازه‌ نفس‌ تو شهرِ قصه‌ پا می‌ذاشت‌
قصه‌های‌ قدیمی‌ رُ یه‌جورِ تازه‌ می‌نوشت‌
آدم‌ُ حوا رُ می‌بُرد دوباره‌ می‌ذاشت‌ تو بهشت‌
اما تا اون‌ بیاد باید با بی‌کسی‌ سر بکنیم‌
ترانه‌های‌ کهنه‌ رُ دوباره‌ از بَر بکنیم‌

تقویم‌ باغچه‌ی‌ ما برگ‌ِ بهار نداره‌
جاده‌ی‌ قصه‌هامون‌ عطرِ سوار نداره‌
شهرِ بزرگ‌ِ قصه‌ ، پنجره‌هاش‌ُ بسته‌
حتی تو دفتر مشق‌ ، بابا انار نداره‌



 
آخرین ویرایش:

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




شبا تو تمام‌ شهر دوتا دریچه‌ روشنه‌
یکی‌ چلچراغ‌ِ توست‌ ، اون‌ یکی‌ فانوس‌ِ منه‌
ما مث‌ِ دوتا ستاره‌ می‌درخشیم‌ توی‌ شب‌
نبض‌ِ سرخ‌ِ نفسم‌ تنها واسه‌ تو می‌زنه‌

ما دوتا پولک‌ِ نوریم‌ رو یه‌ ترمه‌ی‌ سیاه‌
یه‌ گُذر با دو تا فانوس‌ ، یه‌ شبیم‌ با دوتا ماه‌
نکنه‌ یه‌ شب‌ ستاره‌ی‌ تو روشن‌ نباشه‌
نکنه‌ یه‌ وقت‌ من‌ُ جا بذاری‌ تو نیمه‌ راه‌

نکنه‌ پنجره‌ت‌ُ یکی‌ ببنده‌ ! نازنین‌ !
نکنه‌ چشمکت‌ُ بدزدن‌ از شب‌ِ زمین‌ !
بی‌تو من‌ جایی‌ ندارم‌ تو تموم‌ِ آسمون‌ !
بی‌تو من‌ سایه‌ی‌ یک‌ ستاره‌اَم‌ ! فقط‌ همین‌ !

بین‌ این‌ دو تا دریچه‌ یه‌ پُل‌ از ترانه‌هاس‌
جاده‌ی‌ روشن‌ِ بیداری‌ِ عاشقانه‌هاس‌
بین‌ِ آوازِ من‌ُ دل‌ِ دل‌ِ تو فاصله‌ نیست‌
طپش‌ِ ترانه‌ها رها از این‌ بهانه‌هاس‌

این‌ دو تا ستاره‌ سرچشمه‌ی‌ آوازِ منن‌
مث‌ِ دونه‌های‌ الماس‌ توی‌ شب‌ برق‌ می‌زنن‌
چلچراغ‌ عشق‌ِ ما هیچ‌ شبی‌ خاموش‌ نمی‌شه‌
حتا ما اگه‌ نباشیم‌ این‌ چراغا روشنن‌

نکنه‌ پنجره‌ت‌ُ یکی‌ ببنده‌ ! نازنین‌ !
نکنه‌ چشمکت‌ُ بدزدن‌ از شب‌ِ زمین‌ !
بی‌تو من‌ جایی‌ ندارم‌ تو تموم‌ِ آسمون‌ !
بی‌تو من‌ سایه‌ی‌ یک‌ ستاره‌اَم‌ ! فقط‌ همین‌ !



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




قصه‌ی‌ کهنه‌ دروغ‌ بود ، من‌ُ ما بچه‌گی‌ کردیم‌
که‌ به‌ جای‌ قصه‌ خوندن‌ قصه‌ رُ زندگی‌ کردیم‌
درِ آرزو رُ بستیم‌ ، دلمون‌ به‌ قصه‌ خوش‌ بود
رُستم‌ِ کتاب‌ِ کهنه‌ ته‌ِ قصه‌ بچه‌کش‌ بود
حالا تو قحطی‌ِ رؤیا اجاق‌ِ ترانه‌ سرده‌
کسی‌ رو بخارِ شیشه‌ دل‌ُ نقّاشی‌ نکرده‌
سَرُ ته‌ زدن‌ به‌ دیوار ، برگ‌ِ آگهی‌ِ ترحیم‌
یه‌ نفر نوشته‌ جمعه‌ رو همه‌ روزای‌ تقویم‌

قصه‌گو کتابو واکن‌ ! اسم‌ِ آخرُ صدا کن‌ !
سایه‌ی‌ بلندِ خواب‌ُ از ترانه‌ها جدا کن‌ !
از سرِ سطرِ ستاره‌ ، بنویس‌ تا راه‌ِ چاره‌ !
بنویس‌ که‌ دل‌ برای‌ حرف‌ِ تازه‌ بی‌قراره‌ !
آسمون‌ِ قصه‌مون‌ُ بنویس‌ با رنگ‌ِ آبی‌ !
عشق‌ُ با رنگ‌ِ ترانه‌ ! شب‌ُ با رنگ‌ِ خرابی‌ !
فصل‌ِ آخرِ کتاب‌ُ پُر کن‌ از عطرِ علاقه‌ !
تا دیگه‌ برای‌ ریشه‌ ، تیشه‌ دَس‌ نگیره‌ ساقه‌ !

ما روی‌ سایه‌هامون‌ خط‌ُ نشون‌ کشیدیم‌
با صدتا کفش‌ِ سُربی‌ تا ته‌ِ شب‌ دویدیم‌
از قُرُق‌ِ سکوت‌ِ ثانیه‌ها گذشتیم‌
آخرِ قصه‌ اما ، به‌ ابتدا رسیدیم‌

چرخ‌ُ فلک‌ می‌خواستیم‌ ، فَلَک‌ نصیبمون‌ شد
ساده‌ی‌ ساده‌ بودیم‌ ، کلَک‌ نصیبمون‌ شد
دنبال‌ِ یه‌ حقیقت‌ تو آینه‌ها می‌گشتیم‌
اما تو قاب‌ِ گریه‌ ، تَرَک‌ نصیبمون‌ شد



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




یه‌ دفه‌ بیا به‌ خوابم‌

دوری‌ اما همکناری‌ ، آخرِ این‌ انتظاری‌
توی‌ زمهریرِ دستام‌ ، نفس‌ِ گرم‌ِ بهاری‌
یه‌ پرنده‌ ، یه‌ امیدی‌ ، مث‌ِ دفترِ سفیدی‌
خط‌ّ خورشیدِ چشات‌ُ ، روی‌ مشق‌ِ شب‌ کشیدی‌
یه‌ نشونه‌ ، یه‌ چراغی‌ ، درِ نقره‌کوب‌ِ باغی‌
برای‌ ساحل‌ِ خلوت‌ ، مث‌ِ تابستون‌ِ داغی‌
مثل‌ِ دریا پُرِ رازی‌ ، از ترانه‌ بی‌نیازی‌
تیله‌ی‌ آخرِ عشقی‌ ، برای‌ نجات‌ِ بازی‌

تو مث‌ِ ماه‌ِ قشنگی‌ تو شب‌ِ شعرای‌ نابم‌
من‌ یه‌ لبخندِ قدیمی‌ رو لب‌ِ عکس‌ِ تو قابم‌
تو مث‌ِ سیب‌ِ گُلابی‌ ، مثه‌ بیداری‌ تو خوابی‌
عُمری‌ِ چشمام‌ُ بستم‌ ، یه‌ دفه‌ بیا به‌ خوبم‌

با ستاره‌ همنگاهی‌ ، چهره‌ی‌ زلال‌ِ ماه‌ی‌
مثل‌ یه‌ حدس‌ِ دُرُستی‌ سرِ تردیدِ دوراهی‌
یه‌ جسارت‌ِ نجیبی‌ ، گره‌ِ مُشت‌ِ تو جیبی‌
جرأت‌ِ دستای‌ آدم‌ ، برای‌ چیدن‌ِ سیبی‌
یه‌ دریچه‌ روی‌ دیوار ، یه‌ دلیلی‌ واسه‌ تکرار
هم‌ مث‌ِ سلام‌ِ اول‌ ، هم‌ مث‌ِ خدانگهدار
یه‌ پُلی‌ واسه‌ رفاقت‌ ، زنگ‌ِ بیداری‌ِ ساعت‌
هر جا باشی‌ مث‌ِ سایه‌ ، با تواَم‌ تا بی‌نهایت‌...

تو مث‌ِ ماه‌ِ قشنگی‌ تو شب‌ِ شعرای‌ نابم‌
من‌ یه‌ لبخندِ قدیمی‌ رو لب‌ِ عکس‌ِ تو قابم‌
تو مث‌ِ سیب‌ِ گلابی‌ ، مث‌ِ بیداری‌ تو خوابی‌
عُمری‌ِ چشمام‌ُ بستم‌ ، یه‌ دفه‌ بیا به‌ خوابم‌



 
آخرین ویرایش:

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی



یه‌ ترانه‌ هَس‌ تو قلبم


یه‌ ترانه‌ هَس‌ تو قلبم‌ که‌ هنوز نخونده‌ مونده‌
فکرِ خوندن‌ِ یه‌ حرفش‌ همه‌ عمرم‌ُ سوزونده‌
تا حالا هر چی‌ که‌ داشتم‌ ، سرِ خوندنش‌ گذاشتم‌
صد دفه‌ شکستم‌ اما رو ترانه‌ پا نذاشتم‌
اگه‌ اون‌ ترانه‌ باشه‌ ، هیچ‌ دلی‌ تیره‌ نمی‌شه‌
دیگه‌ هیچ‌ نگاه‌ِ خیسی‌ به‌ افق‌ خیره‌ نمی‌شه‌
وقتی‌ اون‌ شعرُ بخونم‌ پرده‌ها رُ می‌سوزونم‌
دستا رُ به‌ سیب‌ِ سرخ‌ِ باغ‌ِ قصه‌ می‌رسونم‌

ای‌ نفس‌ ! تا ته‌ِ جاده‌ی‌ صدا حوصله‌ کن‌ !
اون‌ ترانه‌ رُ تا فردا با خودت‌ زمزمه‌ کن‌ !

ای‌ ترانه‌ی‌ مقدس‌ ! مقصدِ پاک‌ِ سفر باش‌ !
از تو قلب‌ِ بی‌ قرارم‌ پَر بگیر ! معجزه‌گر باش‌ !
ببین‌ آغوش‌ِ امیدم‌ رو به‌ تصویرِ تو بازه‌
گوش‌ بده‌ ! حتا خیالت‌ واسه‌ من‌ ترانه‌سازه‌
بیا تا قالی‌ِ کهنه‌ دوباره‌ به‌ گُل‌ بشینه‌
بیا تا چشمای‌ خیسم‌ این‌ شکفتن‌ُ ببینه‌
بیا تا صدا سکوت‌ِ کهنه‌ رُ نکرده‌ باور
بیا تا این‌ دل‌ِ خسته‌ نزده‌ به‌ سیم‌ِ آخر

ای‌ نفس‌ ! تا ته‌ِ جاده‌ی‌ صدا حوصله‌ کن‌ !
اون‌ ترانه‌ رُ تا فردا با خودت‌ زمزمه‌ کن‌ !



 
آخرین ویرایش:

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




نقطه‌ چین‌ِ وحشت‌

جون‌ بگیر ای‌ من‌ِ مُرده‌ ! بگو کی‌ حقت‌ُ خورده‌ ؟
بگو کی‌ واژه‌ی‌ عشق‌ُ از دل‌ِ حافظه‌ بُرده‌ ؟
چه‌ کسی‌ سایه‌ی‌ سنگی‌ کشیده‌ رو تن‌ِ مهتاب‌ ؟
من‌ چشام‌ُ جا گذاشتم‌ توی‌ رخوت‌ِ کدوم‌ خواب‌ ؟
من‌ُ بسپار به‌ ترانه‌ ، به‌ یه‌ آواز ، به‌ یه‌ فریاد
کاری‌ کن‌ قاصدکامون‌ گُم‌ نشن‌ تو کوچه‌ی‌ باد
نذار از صدا بیفتم‌ تو سکوت‌ِ بی‌مروّت‌
همیشه‌ یه‌ دنیا حرف‌ِ پُشت‌ِ نقطه‌چین‌ِ وحشت‌

خسته‌ نشو ! سایه‌ نشین‌ ! تا ته‌ِ شب‌ حوصله‌ کن‌ !
بغض‌ همین‌ حقیقت‌ُ واژه‌ به‌ واژه‌ گریه‌ کن‌ !

من‌ رو قله‌های‌ آواز سکوت‌ُ چلّه‌ نشستم‌
لحظه‌ی‌ شرم‌ِ حقیقت‌ جای‌ آینه‌ها شکستم‌
توی‌ زمهریرِ قصه‌ از تب‌ِ یه‌ واژه‌ سوختم‌
یه‌ دهن‌بندِ طلائی‌ برای‌ ترانه‌ دوختم‌
آخه‌ رسم‌ِ نفسم‌ نیست‌ اول‌ِ حنجره‌ مُردن‌
سَرِ پیچ‌ِ هَر ترانه‌ ، تن‌ به‌ لال‌بازی‌ سپردن‌
کارِ همسایه‌ها اینه‌ ، پا به‌ پایی‌ با زمانه‌
پُشت‌ِ پا زدن‌ به‌ رویا ، یا خیانت‌ به‌ ترانه‌

خسته‌ نشو ! سایه‌ نشین‌ ! تا ته‌ِ شب‌ حوصله‌ کن‌ !
بغض‌ِ همین‌ حقیقت‌ُ واژه‌ به‌ واژه‌ گریه‌ کن‌ !



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




نقاب‌

هی‌ بازیگر ! گریه‌ نکن‌ ! ما همه‌مون‌ مثل‌ِ همیم‌ !
صبحا که‌ از خواب‌ پا می‌شیم‌ نقاب‌ به‌ صورت‌ می‌زنیم‌ !
یکی‌ معلم‌ می‌شه‌ وُ یکی‌ می‌شه‌ خونه‌به‌دوش‌ !
یکی‌ ترانه‌ ساز می‌شه‌ ، یکی‌ می‌شه‌ غزل‌فروش‌ !
یکی‌ رئیس‌ِ کارخونه‌ ، یکی‌ یه‌ قاتل‌ شرور !
یکی‌ وکیل‌ ، یکی‌ وزیر ، یکی‌ گدا ، یکی‌ سپور !
کهنه‌ نقاب‌ِ زنده‌گی‌ تا شب‌ رو صورتای‌ ماس‌ !
گریه‌های‌ پُشت‌ِ نقاب‌ مثل‌ِ همیشه‌ بی‌صداس‌ !

هر کسی‌ هستی‌ یه‌ دفه‌ قَد بکش‌ از پُشت‌ِ نقاب‌ !
از رو نوشته‌ حرف‌ نزن‌ ، رهاشو از پیله‌ی‌ خواب‌ !
نقشه‌ی‌ یه‌ دریچه‌ رُ رو میله‌ی‌ قفس‌ بکش‌ !
برای‌ یک‌بار که‌ شده‌ جای‌ خودت‌ نفس‌ بکش‌ !

کاشکی‌ می‌شد تو زنده‌گی‌ ما خودمون‌ باشیم‌ُ بَس‌ !
تنها برای‌ یک‌ نگاه‌ ، حتا برای‌ یک‌ نفس‌ !
تا کی‌ به‌ جای‌ خودِ ما نقاب‌ِ ما حرف‌ بزنه‌ ؟
تا کی‌ سکوت‌ُ رَج‌ زدن‌ ، نقش‌ِ نمایش‌ِ منه‌ ؟
آی‌ نمایشنامه‌نویس‌ ! نقش‌ من‌ُ به‌ من‌ بده‌ !
نقش‌ِ جدال‌ِ آخرِ تن‌ به‌ تن‌ُ به‌ من‌ بده‌ !
می‌خوام‌ همین‌ ترانه‌ رُ رو صحنه‌ فریاد بزنم‌ !
نقابم‌ُ پاره‌ کنم‌ ، جای‌ خودم‌ داد بزنم‌ !

هر کسی‌ هستی‌ یه‌ دفه‌ قَدبکش‌ از پُشت‌ِ نقاب‌
از رو نوشته‌ حرف‌ نزن‌ ، رهاشو از پیلة‌ خواب‌
نقشة‌ یه‌ دریچه‌ رُ رو میلة‌ قفس‌ بکش‌
برای‌ یک‌ بار که‌ شده‌ جای‌ خودت‌ نفس‌ بکش‌



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




شهرِ خواب‌

تشنه‌ها تو هُرم‌ِ صحرای‌ عطش‌ خواب‌ِ چشمه‌ی‌ زلال‌ُ می‌بینن‌
اونا که‌ سیبای‌ سُرخ‌ُ می‌خورن‌ ، خواب‌ِ میوه‌های‌ کال‌ُ می‌بینن‌
آنتن‌ِ زنگ‌ زده‌ روی‌ پُشت‌ِ بوم‌ ، خواب‌ِ پای‌ یه‌ کبوتر می‌بینه‌
هر کی‌ بیشتر توی‌ قصه‌ می‌***ه‌ ، همیشه‌ خوابای‌ بهتر می‌بینه‌
اما من‌ خواب‌ِ تو رُ دیدم‌ُ بَس‌ ، خواب‌ِ تو ای‌ تو هوای‌ هر نفس‌ !
مثل‌ِ اون‌ عقاب‌ِ پیری‌ که‌ هنوز ، خواب‌ِ پروازُ می‌بینه‌ تو قفس‌ !
خواب‌ِ تو یه‌ خواب‌ِ ناب‌ِ تازه‌ بود ، رؤیای‌ پاک‌ُ زلال‌ِ مخملی‌
خواب‌ِ هفت‌سالگی‌ِ ستاره‌ها ، فصل‌ِ سرسبزِ کلاس‌ِ اولی‌

آخ‌ ! چه‌ ساده‌ همترانه‌ می‌شدیم‌ تو کلاس‌ِ بی‌ هراس‌ِ لحظه‌ها
آرزوها چه‌ هم‌اندازه‌ بودن‌ ، دنیا جا می‌شد میون‌ِ مُشت‌ ما
صدای‌ خنده‌هامون‌ قَد می‌کشید ، وقت‌ِ گرگم‌به‌هوا تو کوچه‌ها
دستامون‌ دوباره‌ عادل‌ می‌شة‌دن‌ وقت‌ِ قسمت‌ شدن‌ِ کلوچه‌ها

کاش‌ می‌شد همیشه‌ بچگی‌ کنیم‌ کاش‌ میشد دوباره‌ همصدابشیم‌
خورشید از چهار طرف‌ بتابه‌ وُ ماها از سایه‌هامون‌ جدا بشیم‌
می‌دونم‌ نمی‌شه‌ اما چاره‌ نیست‌ ، وعده‌گاهمون‌ بازم‌ خواب‌ِ منه‌
توی‌ آسمون‌ِ تنهایی‌ِ من‌ ، همیشه‌ خورشیدِ رؤیا روشنه‌

دوس‌ دارم‌ تو شهرِ خوابم‌ بمونم‌،آخه‌ ساده‌تر می‌شه‌ ستاره‌ چید !
می‌شه‌ آوازِ زلال‌ِ بودن‌ُ از سکوت‌ِ تُردِ لحظه‌ها شنید !
اما باز صدای‌ زنگ‌ِ زنده‌گی‌ خواب‌ُ از چشمای‌ خسته‌م‌ می‌گیره‌ !
فصل‌ ناتموم‌ِ کودکی‌ِ من‌ ، تو دلم‌ مثل‌ یه‌ فانوس‌ می‌میره‌ !



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




با من‌ باش‌!

امشب‌ انگار خون‌ِ تازه‌یی‌ تو رگ‌های‌ منه‌
یکی‌ از عمق‌ِ سکوتم‌ داره‌ فریاد می‌زنه‌
من‌ُ از جاده‌ نترسون‌ نگو که‌ فاصله‌مون‌
صدتا کفش‌ سُربی‌ُ صدتا عصای‌ آهنه‌

تو سَرَم‌ افتاده‌ امشب‌ هوس‌ِ قدم‌ زدن‌
رَد شدن‌ از دل‌ِ آتیش‌ تو یه‌ چش‌ به‌ هم‌ زدن‌
پا به‌ پای‌ سیم‌ِ گیتار خوندن‌ از گذشته‌ها
توی‌ هوای‌ روشن‌ُ پاک‌ِ ترانه‌ دَم‌ زدن‌

نازنین‌ ! فقط‌ توی‌ همین‌ نفس‌ با من‌ باش‌ !
بگو هستی‌ که‌ بِرُمبه‌ این‌ قفس‌ ، با من‌ باش‌ !
گوش‌ بده‌ نبض‌ِ ترانه‌ تنها با تو می‌زنه‌
بی‌بی‌ِ ترانه‌هام‌ تویی‌ُ بَس‌ ، با من‌ باش‌ !

بیا امشب‌ از حصارِ هر بهانه‌ رَد بشیم‌
لهجه‌ی‌ ناب‌ُ زلال‌ِ این‌ شب‌ُ بَلَد بشیم‌
ما دوتا رودخونه‌ییم‌ تو دریا می‌رسیم‌ به‌ هم‌ ،
نکنه‌ طعمه‌ی‌ دیوارای‌ سردِ سَد بشیم‌

ولی‌ انگار که‌ دارم‌ من‌ با خودم‌ حرف‌ می‌زنم‌
جُز صدای‌ نفسم‌ هیچ‌ صدایی‌ نمی‌شنوم‌
نگا کن‌ ! فقط‌ یه‌ سایه‌ پا به‌ پای‌ من‌ میاد
سایه‌ فریاد می‌زنه‌: تنها رفیق‌ِ تو منم‌ !

نازنین‌ ! فقط‌ توی‌ همین‌ نفس‌ با من‌ باش‌ !
بگو هستی‌ که‌ برُمبه‌ این‌ قفس‌ ، با من‌ باش‌ !
گوش‌ بده‌ نبض‌ِ ترانه‌ تنها با تو می‌زنه‌
بی‌بی‌ِ ترانه‌هام‌ تویی‌ُ بَس‌ ، با من‌ باش‌ !



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




پرنده‌ بی‌پرنده‌

اونورِ این‌ شب‌ِ کلَک‌ ، من‌ُ ترانه‌ تَک‌ به‌ تَک‌
خونه‌ می‌ساختیم‌ روی‌ باد ، دریا می‌ریختیم‌ تو اَلَک‌
مسافرای‌ کاغذی‌ ، رَد شده‌ بودن‌ از غبار
تو قصه‌ باقی‌ مونده‌ بود ، شیهه‌ی‌ اسب‌ِ بی‌سوار
گفته‌ بودن‌ صدتا کلید برای‌ ما جا می‌ذارن‌
مزرعه‌های‌ گندم‌ُ برای‌ فردا می‌ذارن‌
فردا رسیدُ خوشه‌یی‌ تو دست‌ِ ما باقی‌ نموند
سقف‌ِ ستاره‌ها شکست‌ ، رو سرمون‌ طاقی‌ نموند
با کلیدای‌ زنگ‌ زده‌ ، قفلای‌ بسته‌ وا نشد
سکه‌ی‌ دلسپردگی‌ ، تو جوب‌ِ ما پیدا نشد

تو سفره‌مون‌ همیشه‌ سین‌ِ ستاره‌ کم‌ بود
همیشه‌ تا رسیدن‌ فاصله‌ یک‌ قدم‌ بود

کسی‌ به‌ ما نشون‌ نداد که‌ انتهای‌ خط‌ کجاست‌ ؟
آهای‌ درختای‌ انار ! دیکته‌ی‌ بی‌غلط‌ کجاست‌ ؟
چرا تو آسمونمون‌ پرنده‌ گوشه‌گیر شده‌ ؟
چرا نمی‌رسیم‌ به‌ هم‌ ؟ چرا همیشه‌ دیر شده‌ ؟
تو دفترِ ***که‌مون‌ چن‌ تا ترانه‌ خالیه‌ ؟
چن‌ تا ترانه‌ قصه‌ی‌ ممتدِ بی‌خیاله‌ ؟
چن‌ تا صدای‌ بی‌صدا سکوت‌ُ فریاد می‌زنه‌ ؟
زغال‌ِ شام‌ِ آخرُ دستای‌ کی‌ باد می‌زنه‌ ؟
تو غیبت‌ِ حنجره‌ها ترانه‌سازیمون‌ چیه‌ ؟
یکی‌ به‌ من‌ جواب‌ بده‌ ، آخرِ بازیمون‌ چیه‌ ؟

تو بازی‌ِ کلاغ‌ پَر ، هیشکی‌ نشد بَرَنده‌ ،
قصه‌ی‌ ما همین‌ بود: پرنده‌ بی‌ پرنده‌ !



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




چهارراه‌


بی‌بی‌ِ چراغ‌ قرمز ! دخترِ بچه‌ به‌ پُشت‌ !
دودِ اسفندِ تو رُ ترس‌ کدوم‌ ستاره‌ کشت‌ ؟
فالای‌ حافظ‌ت‌ُ بادِ کدوم‌ بهونه‌ بُرد ؟
سیب‌ِ سرخت‌ُ کدوم‌ سایه‌ی‌ سربُریده‌ خورد ؟
گُل‌ِ یخ‌ شاخه‌یی‌ چنده‌ ؟ گل‌ِ بی‌برگ‌ُ بهار !
چشمای‌ خیست‌ُ بستی‌ به‌ کدوم‌ جاده‌ی‌ تار ؟
برو اسفندت‌ُ دود کن‌ سرِ چارراه‌ِ شلوغ‌ !
تا شاید وابشن‌ این‌ چشمای‌ کورِ بی‌فروغ‌ !
چشم‌ِ آدمایی‌ که‌ حتا یه‌ خوابم‌ ندیدن‌
فکر بچه‌هایی‌ نیستن‌ که‌ تو کارتُن‌ خوابیدن‌
اونا که‌ از اول‌ِ هستی‌ به‌ ماتم‌ می‌شینن‌
وقت‌ِ بارون‌ زیرِ پُل‌ خواب‌ِ یه‌ کرسی‌ می‌بینن‌

اسفندِ دونه‌ دونه‌ ، گریه‌ نکن‌ شبونه‌
شهرِ قشنگ‌ِ رؤیا ، مقصدِ قصه‌مونه‌

آخرش‌ یکی‌ میاد گل‌هات‌ُ یکجا می‌خره‌
تو رُ ترک‌ِ اسب‌ِ نور به‌ شهرِ رؤیا می‌بَره‌
اون‌جا که‌ آدماش‌ُ نمی‌شه‌ با سکه‌ خرید
می‌شه‌ با بال‌ِ صدا تا اوج‌ِ قله‌ها پرید
اون‌جا هیچکس‌ نمی‌خوابه‌ زیرِ سقف‌ِ سردِ پُل‌
درِ جعبه‌های‌ جادو وا می‌شه‌ به‌ نام‌ِ گل‌
اون‌جا فال‌ِ عاشقا یه‌ فال‌ِ سبزُ روشنه‌
هر یه‌ قرص‌ِ نون‌ِ جو سهم‌ِ هزار تا دهنه‌
برو اسفندت‌ُ دود کن‌ سرِ چارراه‌ِ شلوغ‌
تا شاید وابشن‌ این‌ چشمای‌ کورِ بی‌فروغ‌

اسفندِ دونه‌ دونه‌ ، گریه‌ نکن‌ شبونه‌
شهرِ قشنگ‌ِ رؤیا ، مقصدِ قصه‌مونه‌



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




آفتابی‌

راهی‌ نمونده‌ ، نازنین‌ ! باید به‌ دریا بزنیم‌ !
باید از این‌ خواب‌ِ بلند ، یه‌ پُل‌ به‌ رؤیا بزنیم‌ !
راهی‌ نمونده‌ نازنین‌ ! راه‌ِ ستاره‌ سَد شده‌ !
تو امتحان‌ِ سادگی‌ ، قلب‌ِ من‌ُ تو رَد شده‌ !
راهی‌ نمونده‌ باید از بغض‌ِ ترانه‌ بگذریم‌ !
غصه‌ نخور ! ما دوتا از سایه‌ها آفتابی‌تریم‌ !
راهی‌ نمونده‌ ، رفتنت‌ آخرِ قصه‌ی‌ منه‌ !
اما چراغ‌ِ یادِ تو ، تو شب‌ِ قصه‌ روشنه‌ !

خاتون‌ِ خط‌ خورده‌ی‌ من‌ ! نبض‌ِ غزل‌ رُ زنده‌ کن‌ !
دوباره‌ تو بازی‌ِ دل‌ ، بغض‌ِ من‌ُ برَنده‌ کن‌ !
خاتون‌ِ خط‌ خورده‌ی‌ من‌ ! اوج‌ِ صدای‌ من‌ کجاست‌ ؟
حروف‌ِ پاک‌ اسم‌ِ تو ، کجای‌ این‌ ترانه‌هاس‌ ؟
با هم‌ کلیدِ نقره‌ رُ تو کوچه‌ پیدا می‌کنیم‌ !
واژه‌ی‌ زنده‌گی‌ رُ با ترانه‌ معنا می‌کنیم‌ !
خاطره‌های‌ خفته‌ رُ دوباره‌ بیدار می‌کنیم‌ !
عشق‌ُ تو هر ترانه‌یی‌ صد دفه‌ تکرار می‌کنیم‌ !

هنوزم‌ نبض‌ِ غزل‌ نبض‌ِ قدمهای‌ منه‌ !
هنوزم‌ قلب‌ِ ترانه‌ توی‌ سینه‌م‌ می‌زنه‌ !
نازنین‌ ! خسته‌ نشو ! تو آینه‌ می‌رسیم‌ به‌ هم‌ ،
طپش‌ِ ترانه‌ها فاصله‌ها رُ می‌شکنه‌ !



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




چی‌ بخونم‌؟

چی‌ بخونم‌ وقتی‌ چشمام‌ از حضورِ گریه‌ خیسه‌ ؟
وقتی‌ هیچکس‌ نمی‌تونه‌ غصه‌هام‌ُ بنویسه‌ !
چی‌ بخونم‌ وقتی‌ قلبت‌ من‌ُ از تو قصه‌ رونده‌ ؟
وقتی‌ که‌ به‌ جز یه‌ سایه‌ کسی‌ پیش‌ِ من‌ نمونده‌ !
چی‌ بخونم‌ وقتی‌ فریاد با سکوت‌ فرقی‌ نداره‌ ؟
وقتی‌ هیچکس‌ نمی‌تونه‌ تو رُ پیش‌ِ من‌ بیاره‌ !

شب‌ِ بی‌ نفسی‌ ، شب‌ِ بلندِ تنهایی‌ !
تو که‌ همنفسی‌ ، بگو کجای‌ دنیایی‌ ؟
شب‌ِ گریه‌ی‌ من‌ ، شب‌ِ سیاه‌ِ بیداری‌ !
غم‌ِ رفتن‌ِ تو ، شده‌ یه‌ دشنه‌ی‌ کاری‌ !

چی‌ بگم‌ وقتی‌ ترانه‌ بی‌تو جلوه‌یی‌ نداره‌ ؟
وقتی‌ آواز من‌ُ تنها توی‌ کوچه‌ جا میذاره‌ !
وقتی‌ توی‌ آسمونم‌ چشمک‌ِ ستاره‌ای‌ نیست‌ !
وقتی‌ که‌ برای‌ بغضم‌ جُز شکستن‌ چاره‌ای‌ نیست‌ !
چی‌ بخونم‌ وقتی‌ هیچکس‌ من‌ُ از خودم‌ ندزدید !
وقتی‌ غربت‌ِ صدام‌ُ کسی‌ غیرِ تو نفهمید !

شب‌ِ بی‌ نفسی‌ ، شب‌ِ بلندِ تنهایی‌ !
تو که‌ همنفسی‌ ، بگو کجای‌ دنیایی‌ ؟
شب‌ِ گریه‌ی‌ من‌ ، شب‌ِ سیاه‌ِ بیداری‌ !
غم‌ِ رفتن‌ِ تو ، شده‌ یه‌ دشنه‌ی‌ کاری‌



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




پل‌ِ عابرِ پیاده‌

روی‌ جدول‌ِ شکسته‌ ، یه‌ پسربچه‌ نشسته‌
گُلای‌ سُرخ‌ُ گرفته‌ توی‌ انگشتای‌ خسته‌
تو چشاش‌ ستاره‌ مُرده‌ ، سه‌ روزه‌ هیچی‌ نخورده‌
سر رسیدن‌ِ بهارُ کسی‌ یادش‌ نیاورده‌
«ـ آقایون‌ ! خانوما ! گُل‌ !
سهم‌ِ منم‌ از آدما ! گُل‌ ! »

آدما تو فکرِ عیدن‌ ، فکرِ یه‌ ماهی‌ سفیدن‌
اونا از تو ماشیناشون‌ ، هیچ‌ صدایی‌ نشنیدن‌
دیگه‌ شب‌ از راه‌ رسیده‌ ، غنچه‌ی‌ غروب‌ُ چیده‌
از پسر بچه‌ی‌ خسته‌ هیچکسی‌ گُل‌ نخریده‌
پُل‌ِ عابرِ پیاده‌ تنها جای‌ اَمن‌ِ خوابه‌
رو لب‌ِ اون‌ پسر اما یه‌ سوال‌ِ بی‌جوابه‌:
«ـ ای‌ خدا چرا نمی‌شه‌ این‌ گُلا یه‌ لُقمه‌ نون‌ شه‌ ؟
جای‌ خواب‌ِ من‌ تو ابرا ، روی‌ بام‌ِ آسمون‌ شه‌ ؟ »

پسرک‌ ! موقع‌ خوابه‌ ، وقت‌ یه‌ رؤیای‌ نابه‌ !
فردا که‌ بیدارشی‌ از خواب‌ ، عیدی‌ِ تو یه‌ جوابه‌ !

صُب‌ شده‌ اونورِ شیشه‌ ، پسرک‌ بیدار نمی‌شه‌
انگاری‌ تموم‌ِ عمرش‌ توی‌ خواب‌ بوده‌ همیشه‌
گُلا پژمُرده‌ وُ پَرپَر ، روی‌ پُل‌ ریخته‌ کنارش‌
خیره‌ موندن‌ به‌ خیابون‌ اون‌ چشای‌ بی‌قرارش‌
هنوزم‌ رو پُل‌ خوابیده‌ ، با چشای‌ باز تو بارون‌
تو مرخصی‌ِ عیده‌ ، پاسبون‌ این‌ خیابون‌



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




می‌دونم‌

می‌دونم‌ که‌ یک‌ نفر هست‌ زیرِ این‌ گنبدِ سنگی‌
که‌ میاد رو آسمونم‌ می‌کشه‌ یه‌ قوس‌ِ رنگی‌
اون‌ که‌ از تبارِ دریا ، اون‌که‌ از نسل‌ِ ستاره‌س‌
وقتی‌ باشه‌ هر دقیقه‌ یه‌ تولدِ دوباره‌س‌
اون‌ که‌ آینه‌ی‌ اتاقم‌ از حضورش‌ بی‌نصیبه‌
توی‌ آینه‌ من‌ نشستم‌ اما من‌ با من‌ غریبه‌

فرصتی‌ نمونده‌ ای‌ عشق‌ ! این‌ صدا صدای‌ مرگه‌
آخرین‌ فصل‌ِ جوانه‌ ، فصل‌ِ جون‌ دادن‌ِ برگه‌
از تو قصه‌ها طلوع‌ کن‌ تاغروب‌ِ من‌ بمیره‌
زیر خاکسترِ سردم‌ ، شعله‌ی‌ تو جون‌ بگیره‌

یکی‌ باید اینجا باشه‌ که‌ من‌ُ بدزده‌ از من‌
با من‌ از خودم‌ خودی‌تر ، بین‌ِ تن‌ باشه‌ وُ پیرهن‌
یکی‌ باید این‌ جا باشد که‌ شب‌ُ کم‌ کنه‌ از روز
روزِ تازه‌یی‌ بیاره‌ جای‌ این‌ روزِ غزلسوز
یکی‌ باید اینجا باشه‌ ، اونی‌ که‌ مثل‌ِ کسی‌ نیست‌
وقت‌ِ سردادن‌ِ آواز مثل‌ِ اون‌ همنفسی‌ نیست‌

فرصتی‌ نمونده‌ ای‌ عشق‌ ! این‌ صدا صدای‌ مرگه‌
آخرین‌ فصل‌ِ جوانه‌ ، فصل‌ِ جون‌ دادن‌ِ برگه‌
از تو قصه‌ها طلوع‌ کن‌ تا غروب‌ من‌ بمیره‌
زیرِ خاکسترِ سردم‌ ، شعله‌ی‌ تو جون‌ بگیره



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




نمایش‌

آدما ! بگین‌ بدونم‌ ، چرا عمرِ شب‌ بلنده‌ ؟
چرا خورشید درِ نورُ روی‌ باغچه‌مون‌ می‌بنده‌ ؟
سیب‌ِ باغ‌ِ قصه‌ کال‌ِ ، بازیگر رو پرده‌ لال‌ِ
تو سکوت‌ِ این‌ نمایش‌ نمره‌ی‌ ترانه‌ چنده‌ ؟

آدما ! به‌ جای‌ دیدن‌ ، ما فقط‌ تخمه‌ شکستیم‌ !
چشمامون‌ُ وا گذاشتیم‌ ، درِ مغزامون‌ُ بستیم‌ !
قهرمان‌ِ قصه‌ ، خسته‌ ، دادکشید با لب‌ِ بسته‌:
«آدمی‌ مونده‌ تو قصه‌ ؟ » ما نگفتیم‌ که‌ «ما هستیم‌ ! »

آدما ! تو این‌ نمایش‌ ، نقش‌ِ ما فقط‌ نگاهه‌ !
سوزن‌ِ ریزِ حقیقت‌ میون‌ِ انبارِ کاهه‌ !
کوره‌راه‌ِ بی‌ستاره‌ ، راه‌ به‌ هیچ‌ جایی‌ نداره‌،
ما نمی‌رسیم‌ به‌ مقصد ، دیگه‌ این‌ آخرِ راهه‌ !

آدما ! شاید یه‌ روزی‌ ، آخرِ یه‌ فیلم‌ تازه‌،
برسیم‌ بالای‌ تقویم‌ ، اونجا که‌ روزا درازه‌ !
آسمون‌ِ اونجا صافه‌ ، دشنه‌هاش‌ توی‌ غلافه‌،
اونجا قهرمان‌ِ فیلمم‌ ، مث‌ِ ما ترانه‌ سازه‌ !

کپ‌ نکنین‌ اگه‌ قُرُق‌ بایه‌ پشه‌ شکسته‌ شه‌ !
اگه‌ یه‌ وقت‌ میون‌ فیلم‌ ، پرده‌ صحنه‌ بسته‌ شه‌ !
کپ‌ نکنین‌ اگه‌ به‌ عشق‌ ، یه‌ نمره‌ی‌ رَدی‌ بِدَن‌ !
جایزه‌ی‌ نوبل‌ رُ به‌ پزشک‌ احمدی‌ بِدَن‌



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




ستاره‌

دوباره‌ دلم‌ واسه‌ غربت‌ِ چشمات‌ تنگه‌
دوباره‌ این‌ دل‌ِ دیوونه‌ واسه‌ت‌ دلتنگه‌
وقت‌ِ از تو خوندن‌ِ ستاره‌ی‌ ترانه‌ها !
اسم‌ِ تو برای‌ من‌ قشنگترین‌ آهنگه‌

بی‌ تو یک‌ پرنده‌ی‌ اسیرِ بی‌پروازم‌
با تو اما می‌رسم‌ به‌ قله‌ی‌ آوازم‌
اگه‌ تا آخرِ این‌ ترانه‌ با من‌ باشی‌ ،
واسه‌ تو سقفی‌ از آهنگ‌ُ صدا می‌سازم‌

با یه‌ چشمک‌ دوباره‌ من‌ُ زنده‌ کن‌ ستاره‌
نذار از نفس‌ بیفتم‌ ، تویی‌ تنها راه‌ِ چاره‌
آی‌ ستاره‌ ! آی‌ ستاره‌ ! بی‌ تو شب‌ نوری‌ نداره‌
این‌ ترانه‌ تا همیشه‌ تو رُ یادِ من‌ میاره‌

تویی‌ که‌ عشقم‌ُ از نگاه‌ِ من‌ می‌خونی‌
تویی‌ که‌ تو طپش‌ِ ترانه‌هام‌ پنهونی‌
تویی‌ که‌ همنفس‌ِ همیشه‌ی‌ آوازی‌
تویی‌ که‌ آخرِ قصه‌ی‌ من‌ُ می‌دونی‌

اگه‌ کوچه‌ی‌ صدام‌ یه‌ کوچه‌ی‌ باریکه‌
اگه‌ خونه‌م‌ بی‌ چراغ‌ِ چشم‌ِ تو تاریکه‌
می‌دونم‌ آخرِ قصه‌ می‌رسی‌ به‌ دادِ من‌
لحظه‌ی‌ یکی‌ شدن‌ تو آینه‌ها نزدیکه‌

با یه‌ چشمک‌ِ دوباره‌ من‌ُ زنده‌ کن‌ ستاره‌
نذار از نفس‌ بیفتم‌ ، تویی‌ تنها راه‌ِ چاره‌
آی‌ ستاره‌ ! آی‌ ستاره‌ ! بی‌ تو شب‌ نوری‌ نداره‌
این‌ ترانه‌ تا همیشه‌ تو رُ یاد من‌ میاره‌




 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




جمعه‌ بازار

پنجره‌ بی‌ چراغه‌ ، رو آنتنا کلاغه‌
هنوز تو شهرِ قصه‌ ، بازارِ دشنه‌ داغه‌
بارون‌ِ ریشه‌ ریشه‌ مُش‌ می‌زنه‌ به‌ شیشه‌
میگه‌ نگاه‌ خورشید مال‌ِ منه‌ همیشه‌
خورشیدِ گیس‌ بُریده‌ پاشنه‌شو وَرکشیده‌
قیچی‌ِ تیزِ بارون‌ موی‌ طلاشو چیده‌
شاپرکی‌ که‌ سوخته‌ ، چشم‌ُ به‌ شعله‌ دوخته‌
شاعرِ نون‌ نخورده‌ ، ترانه‌ش‌ُ فروخته‌

از سرِ پُل‌ تا توپخونه‌ ، نبض‌ِ غزل‌ هراسونه‌
تو گردش‌ِ عقربه‌ها ، لحظه‌ کشی‌ فراوونه‌

ترانه‌ها دروغن‌ ، شعله‌ها بی‌ فروغن‌
هنوز تو جمعه‌ بازار قصابیا شلوغن‌
گریه‌ نکن‌ ! ستاره‌ ! قَد می‌کشم‌ دوباره‌
پُشت‌ِ سرِ ترانه‌ گریه‌ شگون‌ نداره‌
ترانه‌ ! دَس‌ نگه‌ دار ! گوش‌ داره‌ موش‌ِ دیوار
چراغ‌ِ این‌ تقاطع‌ همیشه‌ سُرخه‌ انگار
خورشیدِ مو طلایی‌ ! کجایی‌ ؟ آی‌ ! کجایی‌ ؟
بزن‌ به‌ سیم‌ِ آواز ! تویی‌ که‌ خوش‌ صدایی‌ !

از سر پُل‌ تا توپخونه‌ ، نبض‌ِ غزل‌ هراسونه‌
تو گردش‌ِ عقربه‌ها ، لحظه‌ کشی‌ فراوونه‌



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




ترانه‌ی‌ سکوت

خالی‌ام‌ ! خالی‌ از آواز ، خالی‌ از جرأت‌ِ پرواز
ای‌ غزل‌ترین‌ ترانه‌ ! من‌ُ از اَزَل‌ بیاغاز
من‌ُ پُر کن‌ از ستاره‌ ، از یه‌ فریادِ دوباره‌
از یه‌ آهنگ‌ِ قدیمی‌ که‌ خریداری‌ نداره‌
من‌ُ پُر کن‌ از پرستو ، از شب‌ِ نگاه‌ِ آهو
از تو خاکسترِ دریا ، زنده‌ شو ! ترانه‌ بانو !
با تو بادبادک‌ِ رؤیا توی‌ پنجه‌های‌ باده‌
بی‌تو حتا یه‌ چراغم‌ از سرِ کوچه‌ زیاده‌

ترانه‌ی‌ سکوتم‌ُ تنها تو می‌شنوی‌ عزیز !
عطرِ زلال‌ِ تنت‌ُ رو تن‌ِ لحظه‌هام‌ بریز !

بگو از شب‌ تا خروسخون‌ فاصله‌ چن‌ تا ستاره‌س‌ ؟
بگو کی‌ لحظه‌ی‌ ناب‌ِ اون‌ تولدِ دوباره‌س‌ ؟
بگو تا سفره‌ی‌ هف‌ سین‌ چَن‌ تا یخبندون‌ِ سرده‌ ؟
بگو چشمای‌ ترانه‌ چَن‌ تا بغض‌ُ گریه‌ کرده‌ ؟
بگو با منی‌ که‌ نبض‌ِ روزگارُ دَس‌ بگیرم‌
بگو تا از این‌ زمونه‌ خنده‌هام‌ُ پَس‌ بگیرم‌
بگو هستی‌ که‌ بمونم‌ ، پُشت‌ِ زندگی‌ نمیرم‌
تو که‌ تو قصه‌ نباشی‌ از تموم‌ِ قصه‌ سیرم‌

ترانه‌ی‌ سکوتم‌ُ تنها تو می‌شنوی‌ عزیز !
عطرِ زلال‌ِ تنت‌ُ رو تن‌ِ لحظه‌هام‌ بریز !



 

baroon

متخصص بخش ادبیات
پاسخ : مجموعـــه ی اشـــعار | یغمـــا گلـــرویی




کباب‌ِ چرب‌ِ پایتخت‌


کبک‌ بودیم‌ وُ کلاغ‌ شدیم‌ ، خورشید بودیم‌ چراغ‌ شدیم‌
جنگل‌ بی‌ حصار بودیم‌ ، حالا یه‌ دونه‌ باغ‌ شدیم‌
چشمامون‌ُ بسته‌ بودیم‌ یه‌ سفره‌ی‌ بزرگ‌ِ شهر
دست‌ که‌ به‌ سفره‌ رفت‌ ولی‌ با یه‌ ملاقه‌ داغ‌ شدیم‌

گندمای‌ مزرعه‌مون‌ خوشه‌های‌ طلایی‌ داشت‌
دستای‌ ما تو دل‌ِ خاک‌ نهال‌ِ سادگی‌ می‌کاشت‌
آب‌ِ زلال‌ِ چشمه‌مون‌ شیرِ ستاره‌ بود ولی‌
قصه‌ی‌ چاه‌ِ آب‌ِ شهر فکرا رُ راحت‌ نمی‌ذاشت‌

مش‌ رمضون‌ ! دیدی‌ تو شهر رو گُرده‌ی‌ ما زین‌ زدن‌ ؟
دیدی‌ که‌ پهلوونا رُ با یه‌ کلَک‌ زمین‌ زدن‌ ؟
غول‌ِ سیاه‌ِ وسوسه‌ غیرت‌ِ ما رُ خورده‌ بود.
کباب‌ِ چرب‌ِ پایتخت‌ گوشت‌ِ الاغ‌ِ مُرده‌ بود.

چشمه‌ بودیم‌ سراب‌ شدیم‌ ، بره‌ بودیم‌ کباب‌ شدیم‌
ستاره‌ بودیم‌ توی‌ شب‌ اما یهو شهاب‌ شدیم‌
تو غربت‌ِ آهن‌ُ دود کوه‌ غرورمون‌ شکست‌
کوپن‌فروش‌ِ خسته‌ی‌ میدون‌ِ انقلاب‌ شدیم‌

دیدی‌ چه‌ ساده‌ گم‌ شدن‌ آرزوهامون‌ توی‌ باد ؟
آخ‌ ! چی‌ می‌شه‌ که‌ نون‌ِ دِه‌ باز توی‌ سفره‌مون‌ بیاد ؟
اما نه‌ پای‌ رفتن‌ُ نه‌ روی‌ برگشتنی‌ هست‌
زندگیمون‌ همین‌ شده‌ ، خنده‌ کم‌ُ گریه‌ زیاد

مش‌ رمضون‌ ! دیدی‌ تو شهر رو گُرده‌ی‌ ما زین‌ زدن‌ ؟
دیدی‌ که‌ پهلوونا رُ با یه‌ کلَک‌ زمین‌ زدن‌ ؟
غول‌ِ سیاه‌ِ وسوسه‌ غیرت‌ِ ما رُ خورده‌ بود
کباب‌ِ چرب‌ِ پایتخت‌ گوشت‌ِ الاغ‌ِ مُرده‌ بود



 
بالا