روان‌شناسان بحث و بررسي‌هاي بسياري در مورد عوامل مشكل‌زا در ازدواج انجام داده‌اند، اما براي يافتن عوامل مؤثر در شكل‌گيري يك ازدواج موفق، تحقيقات كمي انجام داده‌اند.
جوديت اس. والر استين، داراي مدرك دكتري در روان‌شناسي، براي پر كردن اين فاصله تحقيقاتي، درباره بيش از پنجاه زوج كه حداقل نه سال با هم زندگي كرده بودند تحقيق و بررسي داشته است.
او بعد از مصاحبه‌هاي متعدد به شناسايي نه وظيفه اساسي زوج‌ها دست يافت. اين زوج‌ها صاحب فرزند بوده و با وجود گذشتن نه سال از زندگي مشترك‌شان، زندگي شادي داشتند.
نُه تكليف اساسي ازدواج موفق
١ـ جدايي عاطفي ـ هيجاني: اولين تكليف روان‌شناختي در يك ازدواج شاد، جدايي عاطفي ـ هيجاني از خانواده كودكي است، تا اين عاطفه به‌طور كامل صرف زندگي مشترك شود، البته اين كار بايد با حفظ خطوط ارتباطي با خانواده پدري و مادري انجام شود.
٢ـ ارتباط نزديك: ساختن بنايي مبتني بر درك و شناخت متقابل، صميميت، وجدان و آگاهي وسيع و مشترك، در عين حال مراقبت از حد و مرزهاي خصوصي همديگر.
٣ـ رابطه جنسي هم‌سو: داشتن يك رابطه جنسي غني و شاد و حفظ آن از يورش‌هاي شغلي و محدوديت‌هاي خانوادگي.
٤ـ پذيرش رنج پدر و مادر شدن: قبول كردن نقش رعب‌آور پدري و مادري و پذيرش تأثير ورود كودك در فضاي خانواده. پدر و مادر در عين حال بايد فضاهاي خصوصي خود را حفظ كنند.
٥ـ مسئوليت‌پذيري: پذيرش رو‌به‌رو شدن با بحران‌هاي زندگي.
٦ـ قوام يافتگي: حفظ تعهد زناشويي در هنگام سختي. ازدواج بايد همچون سرپناهي باشد كه در آن، هر يك از زوجين به‌راحتي بتواند تفاوت‌ها، عصبانيت‌ها و تعارض‌هاي خود را بيان كنيد.
٧ـ شوخ‌طبعي: زندگي خود را با شوخ‌طبعي سپري كنند و از ناراحتي، دلخوري و انزوا دوري كنند.
٨ـ تغذيه روحي ـ رواني: برطرف كردن نيازهاي روحي ـ رواني يكديگر و تشويق و حمايت را همواره سرلوحه زندگي خود قرار دادن.
٩ـ يادآوري خاطرات پيشين: هيچگاه حتي در لحظات سختي و قهركردن‌ها، خاطره آن دوران رمانتيك آشنايي اوليه، لحظات شيرين با هم بودن‌ها و به اصطلاح گپ‌زدن‌ها و خيال‌پردازي‌هاي ايده‌آل‌گونه را فراموش نكنيم و سعي كنيم آن را با كمك هم زنده نگه داريم.
به‌نظر والر استين، اين نه تكليف اساسي چيزهايي نيستند كه از بيرون بر ازدواج تحميل شوند، بلكه اينها در حقيقت، مسائل ذاتي ازدواج و همراه با آن هستند. مبادا فكر كنيد كه اينها نه پيامي هستند كه بايد همچون تقويم و جدول بر ديوار آشپزخانه شما نصب شوند و شما هم هر روز آنها را چك كنيد. سعي كنيد اين طعم‌هاي نه‌گانه را همواره در ازدواج خود بچشيد.
به‌نظر مي‌رسد كه ازدواج، ضرب افكار، عقايد، احساسات و خصوصيات شخصيتي ـ فرهنگي دو انسان در هم است؛ نوعي امتزاج. ازدواج، در حقيقت نوعي پيكرتراشي است كه زن و شوهر پيكرتراشان آن هستند. ازدواج، يعني اينكه من رضايت مي‌دهم قسمتي از سرزمين وجود خودم را به شما واگذار كنم و در قبال آن، شما هم قسمتي از سرزمين وجود خودت را به من بسپاري. بعد از آن تو مي‌تواني به سرزمين من سفر كني و من هم مي‌توانم به سرزمين تو سفر كنم، ولي براي سفر به سرزمين‌هاي فروخته نشده بايد ويزا تهيه كرد. در سرزمين يكديگر سفر مي‌كنيم تا تفاوت‌ها و شباهت‌ها را ببينيم، ببينيم كه به رسم تحفه به سرزمين خود چه مي‌توانيم بياوريم. اگر نتوانيم در سرزمين ديگري تاب بياوريم، آيا چاره‌اي مي‌توان انديشيد؟
ازدواج، يعني از قسمتي از خودخواهي‌هاي خود گذشتن، براي دريافت خودخواهي‌هاي فرد مقابل، آن هم براي خودخواهي خود. هنر يك ازدواج خوب در اين است كه شما چقدر بتواني ميان خودخواهي خود و خودخواهي طرف مقابل ـ كه البته به آن دگرخواهي مي‌گويند ـ توازن برقرار كني چنانچه ديدي تحمل خودخواهي فرد مقابل را نداري، ببين وضعيت اين خصوصيت غيرقابل تحمل در خودت چگونه است.
گاهي زوجين نقش فانوس و چراغ را در تاريكي‌هاي سرزمين يكديگر بازي مي‌كنند. پادشاهي كردن بر سرزمين ديگري، يعني عقد قرارداد براي به‌سر بردن هميشگي در تاريكي، يعني پادشاه سرزمين جهل بودن.
تك‌تك اختلاف‌نظرهاي زناشويي بجاي اينكه ويران‌كننده باشد، خشتي بر تكميل بناي درك متقابل و چراغي بر تاريكي‌هاي سرزمين درون افراد است.
ازدواج، يعني گذشتن از بخشي از خودخواهي خود به نيت پذيرفتن قسمتي از خودخواهي طرف مقابل، آن هم براي خودخواهي خود؛ ازدواج يعني عقد قرارداد و قبول توانايي شراكت.
جوديت اس. والر استين، داراي مدرك دكتري در روان‌شناسي، براي پر كردن اين فاصله تحقيقاتي، درباره بيش از پنجاه زوج كه حداقل نه سال با هم زندگي كرده بودند تحقيق و بررسي داشته است.
او بعد از مصاحبه‌هاي متعدد به شناسايي نه وظيفه اساسي زوج‌ها دست يافت. اين زوج‌ها صاحب فرزند بوده و با وجود گذشتن نه سال از زندگي مشترك‌شان، زندگي شادي داشتند.
نُه تكليف اساسي ازدواج موفق
١ـ جدايي عاطفي ـ هيجاني: اولين تكليف روان‌شناختي در يك ازدواج شاد، جدايي عاطفي ـ هيجاني از خانواده كودكي است، تا اين عاطفه به‌طور كامل صرف زندگي مشترك شود، البته اين كار بايد با حفظ خطوط ارتباطي با خانواده پدري و مادري انجام شود.
٢ـ ارتباط نزديك: ساختن بنايي مبتني بر درك و شناخت متقابل، صميميت، وجدان و آگاهي وسيع و مشترك، در عين حال مراقبت از حد و مرزهاي خصوصي همديگر.
٣ـ رابطه جنسي هم‌سو: داشتن يك رابطه جنسي غني و شاد و حفظ آن از يورش‌هاي شغلي و محدوديت‌هاي خانوادگي.
٤ـ پذيرش رنج پدر و مادر شدن: قبول كردن نقش رعب‌آور پدري و مادري و پذيرش تأثير ورود كودك در فضاي خانواده. پدر و مادر در عين حال بايد فضاهاي خصوصي خود را حفظ كنند.
٥ـ مسئوليت‌پذيري: پذيرش رو‌به‌رو شدن با بحران‌هاي زندگي.
٦ـ قوام يافتگي: حفظ تعهد زناشويي در هنگام سختي. ازدواج بايد همچون سرپناهي باشد كه در آن، هر يك از زوجين به‌راحتي بتواند تفاوت‌ها، عصبانيت‌ها و تعارض‌هاي خود را بيان كنيد.
٧ـ شوخ‌طبعي: زندگي خود را با شوخ‌طبعي سپري كنند و از ناراحتي، دلخوري و انزوا دوري كنند.
٨ـ تغذيه روحي ـ رواني: برطرف كردن نيازهاي روحي ـ رواني يكديگر و تشويق و حمايت را همواره سرلوحه زندگي خود قرار دادن.
٩ـ يادآوري خاطرات پيشين: هيچگاه حتي در لحظات سختي و قهركردن‌ها، خاطره آن دوران رمانتيك آشنايي اوليه، لحظات شيرين با هم بودن‌ها و به اصطلاح گپ‌زدن‌ها و خيال‌پردازي‌هاي ايده‌آل‌گونه را فراموش نكنيم و سعي كنيم آن را با كمك هم زنده نگه داريم.
به‌نظر والر استين، اين نه تكليف اساسي چيزهايي نيستند كه از بيرون بر ازدواج تحميل شوند، بلكه اينها در حقيقت، مسائل ذاتي ازدواج و همراه با آن هستند. مبادا فكر كنيد كه اينها نه پيامي هستند كه بايد همچون تقويم و جدول بر ديوار آشپزخانه شما نصب شوند و شما هم هر روز آنها را چك كنيد. سعي كنيد اين طعم‌هاي نه‌گانه را همواره در ازدواج خود بچشيد.
به‌نظر مي‌رسد كه ازدواج، ضرب افكار، عقايد، احساسات و خصوصيات شخصيتي ـ فرهنگي دو انسان در هم است؛ نوعي امتزاج. ازدواج، در حقيقت نوعي پيكرتراشي است كه زن و شوهر پيكرتراشان آن هستند. ازدواج، يعني اينكه من رضايت مي‌دهم قسمتي از سرزمين وجود خودم را به شما واگذار كنم و در قبال آن، شما هم قسمتي از سرزمين وجود خودت را به من بسپاري. بعد از آن تو مي‌تواني به سرزمين من سفر كني و من هم مي‌توانم به سرزمين تو سفر كنم، ولي براي سفر به سرزمين‌هاي فروخته نشده بايد ويزا تهيه كرد. در سرزمين يكديگر سفر مي‌كنيم تا تفاوت‌ها و شباهت‌ها را ببينيم، ببينيم كه به رسم تحفه به سرزمين خود چه مي‌توانيم بياوريم. اگر نتوانيم در سرزمين ديگري تاب بياوريم، آيا چاره‌اي مي‌توان انديشيد؟
ازدواج، يعني از قسمتي از خودخواهي‌هاي خود گذشتن، براي دريافت خودخواهي‌هاي فرد مقابل، آن هم براي خودخواهي خود. هنر يك ازدواج خوب در اين است كه شما چقدر بتواني ميان خودخواهي خود و خودخواهي طرف مقابل ـ كه البته به آن دگرخواهي مي‌گويند ـ توازن برقرار كني چنانچه ديدي تحمل خودخواهي فرد مقابل را نداري، ببين وضعيت اين خصوصيت غيرقابل تحمل در خودت چگونه است.
گاهي زوجين نقش فانوس و چراغ را در تاريكي‌هاي سرزمين يكديگر بازي مي‌كنند. پادشاهي كردن بر سرزمين ديگري، يعني عقد قرارداد براي به‌سر بردن هميشگي در تاريكي، يعني پادشاه سرزمين جهل بودن.
تك‌تك اختلاف‌نظرهاي زناشويي بجاي اينكه ويران‌كننده باشد، خشتي بر تكميل بناي درك متقابل و چراغي بر تاريكي‌هاي سرزمين درون افراد است.
ازدواج، يعني گذشتن از بخشي از خودخواهي خود به نيت پذيرفتن قسمتي از خودخواهي طرف مقابل، آن هم براي خودخواهي خود؛ ازدواج يعني عقد قرارداد و قبول توانايي شراكت.