چگونه بفهمیم فرزندتان خجالتی است یا واقعاً مضطرب است

[vianclinic]

گروهی نامرتب از بچه‌های پیش‌دبستانی که کتانی سیاه و تاپ‌های سفید پوشیده‌اند، آوازهای گروه کر را روی صحنه پخش می‌کنند.
پسرم اشتباه می کند و انگشتانش را می جود.برای ارتباط با روانشناس خوب در تهران اینجا کلیک کنید
سعی می‌کنم نگاهش را جلب کنم و لبخندی دلگرم‌کننده به او بزنم، در حالی که کلمات آشنا را که هفته‌هاست در خانه ما با صدای بلند و با اطمینان می‌خواند، تقلید می‌کنم. اما او ترجیح می دهد از نگاه من دوری کند، در عوض روی یک میخ نادرست تمرکز کند.
من به عنوان یک معلم سابق دبستان، بچه‌های کوچک را ترغیب کرده‌ام که قد بلند بایستند، به تماشاگران نگاه کنند و از صدای بلند و غرورآمیز در همه‌شکل‌ها، نمایش‌ها و نمایش‌ها استفاده کنند. اما اکنون که مجری بی میل خودم را دارم ، در مرحله دوم خودم را حدس می زنم و به این فکر می کنم که دقیقاً چگونه می توانم بین ناهنجاری اجتماعی متناسب با سن و چیز جدی تر تفاوت قائل شوم؟
خجالتی بودن در مقابل درونگرا بودن والدین معمولاً وقتی فرزندان خود را نسبت به غریبه ها یا موقعیت ها و مکان های ناشناخته احتیاط کاملاً قابل قبولی نشان می دهند، برچسب "خجالتی" می زنند. ژان اتو، روانشناس بالینی در پالو وردس، کالیفرنیا، می گوید: اما برای والدین و معلمان مهم است که بین خجالتی شدن زودگذر و تیپ شخصیتی واقعی که احتمالاً تا بزرگسالی ادامه خواهد داشت، تمایز قائل شوند. او می‌گوید: «خجالتی و درون‌گرایی یکسان نیستند. کودکی که خجالتی است اغلب در موقعیت‌های اجتماعی ناخوشایند است و احساس آسیب‌پذیری می‌کند. اما اغلب این بچه‌ها با افزایش سطح راحتی‌شان دیر گرم می‌شوند و بیشتر درگیر می‌شوند و عمدتاً در موقعیت‌های جدید یا اطراف افرادی که نمی‌شناسند خجالتی هستند.»
او می‌گوید، از سوی دیگر، افراد درون‌گرا به شدت مقدار مشخصی از تنهایی را ترجیح می‌دهند و باتری‌های خود را با زمان از کار افتادگی خود شارژ می‌کنند.
به خاطر داشته باشید که برچسب زدن «خجالتی» به فرزندتان برای توجیه رفتاری که ممکن است شرم آور یا آداب بدی برای شما باشد، مانند امتناع از احوالپرسی با بزرگسالان، ممکن است بیشتر از اینکه فایده داشته باشد، ضرر داشته باشد. فران والفیش، روان درمانگر خانواده و روابط بورلی هیلز و نویسنده کتاب The Self-Aware Parent، می گوید: «اگر کودک خود را خجالتی خطاب کنید، خطر این است که او ممکن است آن را به نوعی ناقص یا ناقص بشنود .

سارا تورن*، یک مربی و مادر والدین، در اوایل تشخیص داد که دخترش نشانه هایی از درونگرا بودن را نشان می دهد ، اما او همچنین احساس نمی کند که نامیدن یک کودک "خجالتی" مفید باشد. او می‌گوید: «من خجالتی بودن را به عنوان یک برچسب دوست ندارم، زیرا اغلب به موقعیت مربوط می‌شود.» «بسیاری از بچه‌ها با بچه‌های دیگری که با آنها رابطه خوبی دارند، یا با بزرگسالانی که می‌دانند چگونه با بچه‌ها خوب تعامل کنند، کاملاً مطمئن هستند. گاهی اوقات بزرگسالان فقط به یک کودک برچسب خجالتی می زنند، اگر آن طور که از نظر اجتماعی انتظار دارند، پاسخ ندهند.
والفیش برای حمایت از کودکان خجالتی یا درونگرای طبیعی در کاوش در جهان، به والدین توصیه می‌کند که فرصت‌هایی برای تمرین مهارت‌های اجتماعی به شیوه‌ای غیر تهدیدآمیز ایجاد کنند. او به والدین پیشنهاد می‌کند که فقط با یک کودک دیگر قرار ملاقات بگذارند، زیرا گروه‌ها، به‌ویژه سه نفره، می‌توانند منجر به کنار گذاشته شدن کودکان کمتر قاطع‌تر شوند. والفیش همچنین به والدین توصیه می کند که در مورد اینکه چه کسی را برای تعامل با فرزند خود انتخاب می کنند، انتخابی باشند . «یک کودک آرام و آرام را برای یک قرار بازی دعوت کنید. و اگر فرزندتان در کنار شما احساس امنیت بیشتری می‌کند، نزدیک او بنشینید، اما تا آنجا که می‌تواند به راحتی تحمل کند. شما می خواهید بدون اینکه وابستگی او را به شما تقویت کنید حمایت کنید."
اضطراب فراتر از خجالتی است اضطراب، بر خلاف کمرویی، وضعیتی است که اغلب با علائم فیزیکی همراه است و به طور معمول باعث ناراحتی و استرس افراد مبتلا می شود.
مؤسسه اضطراب اجتماعی، تنها مرکز درمانی در جهان که صرفاً در درمان اضطراب اجتماعی تخصص دارد، خاطرنشان می کند که خجالتی بودن یک ویژگی شخصیتی است، در حالی که اضطراب اجتماعی با احساسات منفی طاقت فرسا همراه است. اتو می گوید: «افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی هر روز ترس، اضطراب، استرس، خجالت و تحقیر را تجربه می کنند. میزان اضطراب تجربه شده به اندازه ای است که درد عاطفی بزرگی را تحمیل می کند و باعث می شود افراد از موقعیت ها دوری کنند، به جای مواجهه با آنها و تجربه کردن آنها. ترس و اضطراب.»
بنابراین مراقب علائم فیزیکی یا احساسی همراه با علائم ظاهری رایج‌تر خجالتی بودن در فرزندتان باشید. اتو می گوید: «به دنبال شکایات فیزیکی مانند سردرد یا معده درد باشید، به خصوص در مواقعی که کودکان ممکن است احساس ترس یا دلهره کنند.» بسیاری از بچه ها یکشنبه شب مریض می شوند، زیرا نگران رفتن به مدرسه در صبح هستند و یک مشکل قریب الوقوع را تجربه می کنند. حس عذاب یا ترس."
زیدا خازه مادر دو فرزند همیشه می دانست که یکی از دخترانش خجالتی است و نگران پیامدهای آن بر زندگی اجتماعی دختر کوچکش بود. من نگران بودم زیرا او می‌خواست دوستانی با او بازی کنند، اما پیام‌های گیج‌کننده‌ای برای همسالانش ارسال می‌کرد. او می‌گوید که او خجالتی‌تر از آن است که حتی یک سلام را آغاز کند، مگر اینکه نزدیک‌ترین دوست او باشند.
اما تشخیص اخیر اضطراب نحوه برخورد او با مسائل را تغییر داده است. ثبت نام دخترش برای کلاس‌های ورزشی به ایجاد زمان‌های منظم و قابل پیش‌بینی برای تعامل با دیگران کمک کرد. و همراهی دخترش در جشن تولد (برخلاف تنها گذاشتن او) به حمایت عاطفی کمک کرد و در عین حال او را تشویق کرد تا بیشتر معاشرت کند.
اگر به نظر می رسد که اضطراب فرزندتان بر توانایی او برای لذت بردن از زندگی تأثیر می گذارد، با پزشک خود صحبت کنید. جولیا کوک، مشاور و متخصص والدین در فرمونت، نبراسکا، می‌گوید: اما در این میان، می‌توانید قدم‌های کوچکی بردارید. کوک می‌گوید حتی اگر نگرانی‌های فرزندتان غیرمنطقی به نظر می‌رسد، سعی کنید آنها را صادقانه بپذیرید و در عین حال به آرامی اطلاعات نادرست را اصلاح کنید. همیشه سعی کنید فرزندتان را به موقع یا زودتر به رویدادها ببرید، زیرا دیر رسیدن می تواند سطح اضطراب را افزایش دهد. استراتژی های مختلف نقش آفرینی برای مقابله با اضطراب مورد انتظار - اگر نحوه واکنش در موقعیت های خاص را مدل کنید مفید است. و هر زمان که می توانید به فرزندتان اجازه دهید و تشویق کنید تا کارها را خودش انجام دهد.