::: باران :::

[Maryam]

​

​

 

[Maryam]

​

 

[Maryam]

​

 

[Maryam]

​

 

[Maryam]

​

 

[Maryam]

​

 

[Maryam]

​

 

[Maryam]

​

 

[Maryam]

​

 

[shika hime]

​

 

[mitra mehr]

$$ تصاویر دیدنی از باران $$

​

​

​

​

​

​

​

​

 

[baroon]

 

[mitra mehr]

از اين باران بي پايان
نشاني را بدان دادم


كزان رويد گلستاني كه
هر برگش
شكوفد با اميدي ناتمام و
قصه اي گويد.


و هر رودش شود
سيل تماشا و تماشايان
همه سر خيل غوغايان
بسا سيلي
بسا باغي


به اميدم شود زنده
هزاران مرده در گور
به بامدادم دهد پايان
به هر گونه ز گوناگون شبهايش


به بارانم شود هر گل تر و هر صبح
شبنم وار
چنان نم وار چون باران
ک.باران

 

[mitra mehr]

باز هم زمین خیس شد .
حرف تازه ای نیست می دانم
اما بغض شکسته ی آسمان چیز دیگریست

 

[Sea Girl]

 

[Sea Girl]

​

 

[Sea Girl]

مخصوص فریده جوووووووونم

 

[آسمان دریایی]

باز باران...

​

باز باران​

با ترانه​

با گوهر های فراوان​

می خورد بر بام خانه​

​

من به پشت شيشه تنها​

ايستاده :​

در گذرها​

رودها راه اوفتاده
​

​

​

شاد و خرم​

يک دوسه گنجشک پرگو​

باز هر دم​

می پرند اين سو و آن سو​

​

می خورد بر شيشه و در​

مشت و سيلی​

آسمان امروز ديگر ​

نيست نيلی​

​

يادم آرد روز باران ​

گردش يک روز ديرين​

خوب و شيرين​

توی جنگل های گيلان:​

​

کودکی دهساله بودم​

شاد و خرم​

نرم و نازک​

چست و چابک​

​

از پرنده​

از چرنده​

از خزنده​

بود جنگل گرم و زنده​

​

آسمان آبی چو دريا​

يک دو ابر اينجا و آنجا​

چون دل من​

روز روشن​

​

بوی جنگل تازه و تر​

همچو می مستی دهنده​

بر درختان می زدی پر​

هر کجا زيبا پرنده​

​

برکه ها آرام و آبی​

برگ و گل هر جا نمايان​

چتر نيلوفر درخشان​

آفتابی​

​

​

سنگ ها از آب جسته​

از خزه پوشيده تن را​

بس وزغ آنجا نشسته​

دمبدم در شور و غوغا​

​

رودخانه​

با دوصد زيبا ترانه​

زير پاهای درختان​

چرخ می زد ... چرخ می زد همچو مستان​

​

چشمه ها چون شيشه های آفتابی​

نرم و خوش در جوش و لرزه​

توی آنها سنگ ريزه​

سرخ و سبز و زرد و آبی​

با دوپای کودکانه​

می پريدم همچو آهو​

می دويدم از سر جو​

دور می گشتم زخانه​

​

می پراندم سنگ ريزه​

تا دهد بر آب لرزه​

بهر چاه و بهر چاله​

می شکستم کرده خاله​

​

می کشانيدم به پايين​

شاخه های بيدمشکی​

دست من می گشت رنگين​

از تمشک سرخ و وحشی​

​

می شنيدم از پرنده​

داستانهای نهانی​

از لب باد وزنده​

راز های زندگانی​

​

هرچه می ديدم در آنجا​

بود دلکش ، بود زيبا​

شاد بودم ​

می سرودم :
​

" روز ! ای روز دلارا !​

داده ات خورشيد رخشان​

اين چنين رخسار زيبا​

ورنه بودی زشت و بی جان !​

​

" اين درختان ​

با همه سبزی و خوبی​

گو چه می بودند جز پاهای چوبی​

گر نبودی مهر رخشان !​

​

" روز ! ای روز دلارا !​

گر دلارايی ست ، از خورشيد باشد​

ای درخت سبز و زيبا​

هرچه زيبايی ست از خورشيد باشد ... "​

​

اندک اندک ، رفته رفته ، ابرها گشتند چيره​

آسمان گرديده تيره​

بسته شد رخساره خورشيد رخشان​

ريخت باران ، ريخت باران​

​

جنگل از باد گريزان​

چرخ ها می زد چو دريا​

دانه های گرد باران​

پهن می گشتند هر جا
​

برق چون شمشير بران​

پاره می کرد ابرها را​

تندر ديوانه غران​

مشت می زد ابرها را​

​

روی برکه مرغ آبی​

از ميانه ، از کناره​

با شتابی​

چرخ می زد بی شماره​

​

گيسوی سيمين مه را​

شانه می زد دست باران​

باد ها با فوت خوانا​

می نمودندش پريشان​

​

سبزه در زير درختان​

رفته رفته گشت دريا​

توی اين دريای جوشان​

جنگل وارونه پيدا ​

بس دلارا بود جنگل​

به ! چه زيبا بود جنگل​

بس ترانه ، بس فسانه​

بس فسانه ، بس ترانه​

​

بس گوارا بود باران​

وه! چه زيبا بود باران ​

می شنيدم اندر اين گوهرفشانی​

رازهای جاودانی ،پند های آسمانی​

​

" بشنو از من کودک من​

پيش چشم مرد فردا​

زندگانی - خواه تيره ، خواه روشن -​

هست زيبا ، هست زيبا ، هست زيبا ! "​

​

​

 

[baroon]

 

[Sea Girl]