انواع گیاهان دارویی و طریقه مصرف

[Ever Green]

آنیسون ( اَنیسون، بادیان رومی)

Pimpinella anisum
Anise
Apiaceae (Umbelliferae)


معرفی و گیاهشناسی
آنیسون یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی شناخته شده توسط انسان است که در اکثر منابع از آن یاد شده است. آنیسون گیاهی است علفی و یکساله از خانواده ی چتریان ، با ارتفاع 30 تا 70 سانتی متر که گل های سفید رنگ آن به صورت گل آذین چتر مرکب دیده می شوند. میوه اش فندقه ای است با 5 خط طولی که به رنگ های سبز تیره تا قهوه ای روشن دیده می شود.

 

[Ever Green]

نیازهای اکولوژیکی و پراکنش
آنیسون بومی نواحی مدیترانه است و در کشورمان در نواحی شمال غربی و جنوب غربی به صورت خودرو یافت می شود. آنیسون به هوای گرم و نور آفتاب کافی نیازمند است و اسیدیته ی خاک مناسب برای این گیاه 5/6 تا 2/7 ذکر شده است.

 

[Ever Green]

کاشت، داشت و برداشت
تکثیر این گیاه توسط بذر صورت می گیرد و بدین منظور معمولا جوی و پشته هایی با فاصله ی 30 سانتی متر در مزرعه ایجاد می نمایند و بذور را با فاصله ی 3 سانتی متر و در عمق 2 سانتی متری کشت می کنند.
مبارزه با علف های هرز در اوایل رشد این گیاه دارای اهمیت فراوانی است زیرا این گیاه دارای رشد بطئی می باشد. آنیسون از مرحله ی ساقه دهی تا گل دهی دارای نیاز آبی بالایی است و این موضوع بایستی در برنامه ی آبیاری مزرعه مورد توجه قرار گیرد.
زمانی که بذر ها به رنگ قهوه ای درآمدند و هنوز بطور کامل خشک نشده اند، بهترین زمان برای برداشت این گیاه است زیرا تاخیر در برداشت بذور سبب ریزش آنها می گردد. نحوه ی براشت به این صورت است که پیکر رویشی گیاه را از نزدیکی گل آذین ها قطع می کنند و پس از مدت زمان کوتاهی که آنها خشک شدند با خرمن کوب و ... بذور را از شاخه ها جدا می کنند. میزان عملکرد محصول بین 400 تا 1000 کیلوگرم در هکتار می باشد که با توجه به رعایت مسائل زراعی و شرایط اقلیمی و ... متفاوت می باشد.
فرآوری
بذور این گیاه دارای ترکیباتی چون اسانس، صمغ، ترکیبات قندی و روغن می باشد. اسانس آنیسون که دارای اهمیت فوق العاده ای در صنایع دارویی می باشد بوسیله ی تقطیر بذور (میوه ها) با بخار آب حاصل می گردد و دارای رنگ زرد روشن است. مهمترین اجزای اسانی آنیسون عبارتند از: آنتول (80 تا 90 درصد)، استراگول، متیل کاویکول، انیس آلدئید، سیمن، اسید انیسیک و ...

 

[Ever Green]

خواص درمانی و کاربرد
مهمترین خواص درمانی میوه ها (بذور) آنیسون عبارتند از: افزایش دهنده ی شیر مادران (به علت داشتن ترکیبات استروژنی)، کمک کننده به هضم غذا، ضدنفخ، ضد انگل، درمان سرماخوردگی، رفع بوی بد دهان و ... . اسانس این گیاه در ترکیب تعدادی از داروهای موجود در داروخانه ها وجود دارد.
احتیاطات مصرف: مصرف این گیاه در دوران بارداری منع شده است و اسانس این گیاه نباید مورد مصرف کودکان قرار گیرد.
نحوه ی مصرف: 5/0 تا یک گرم بذر به صورت دمکرده تهیه می شود که سه مرتبه در طول روز مصرف می گردد.
و ادامه دارد ...

 

[Ever Green]

بررسي‌ اثر عصاره‌ متانولي‌ آنيسون (Pimpinella anisum L) بر تشنج‌ ناشي‌ از پيكروتوكسين‌ در موش‌ سوري ‌و مكانيسم احتمالي آن

زمينه و هدف: آنيسون‌ با نام‌ علمي .L Pimpinella anisum ‌گياه‌ دارويي‌ شناخته‌ شده اي‌ است‌ كه‌ در طب‌ سنتي‌ از آن‌ به‌ عنوان‌ ضد نفخ‌، مسكن‌ و ضد تشنج‌ نام‌ برده‌ شده‌ است‌. در مطالعه‌ حاضر اثر عصاره‌ متانولي‌ ميوه‌ اين‌ گياه‌ بر تشنجات‌ صرعي‌ ناشي‌ از پيكروتوكسين‌ در موش‌ سوري‌ مورد بررسي‌ قرار گرفته‌ است‌.
روش بررسي: ابتدا حيوانات‌ از طريق‌ تزريق‌ داخل‌ صفاقي‌ دوزهاي‌ مختلفي‌ از عصاره‌ پر كوله‌ ميوه گياه آنيسون پيش درماني‌ و بعد از 20 دقيقه‌ به‌ آنها پيكروتوكسين (mg/kg 12) به‌ صورت‌ داخل‌ صفاقي‌ تزريق‌ شد. سپس‌ ميزان‌ اثر بخشي‌ عصاره‌ در تغيير زمان‌ شروع‌ حملات‌ تشنجي‌، دوام‌ تشنجات‌ و زمان‌ مرگ‌ ناشي‌ از پيكروتوكسين‌ در گروه هاي‌ آزمايش‌ و كنترل‌ اندازه گيري‌ و مقايسه‌ گرديد.
يافته ها: نتايج‌ بررسي‌ نشان‌ داد كه‌ در گروه هاي‌ مورد آزمون‌ كه‌ با دوزهاي‌ مختلف‌ عصاره‌ گياه‌ پيش درماني‌ شده‌ و سپس‌ دوز mg/kg 12 پيكروتوكسين‌ دريافت‌ كرده‌ بودند، ميانگين زمان‌ شروع‌ تشنج‌ نسبت‌ به‌ گروه‌ كنترل‌ افزايش‌ يافت‌. موثرترين‌ دوز آنيسون‌ در اين‌ مرحله mg/kg 200 بود (p<0.05). همچنين‌ اين‌ دوز زمان‌ مرگ‌ را نيز به‌ طرز چشمگيري‌ افزايش‌ داد (p<0.01). دوز mg/kg 200 از عصاره‌، در به‌ تاخير انداختن‌ زمان‌ مرگ‌، بهتر از فنوباربيتال‌ mg/kg 40 بوده‌ است‌.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج حاضر به‌ نظر مي رسد كه‌ عصاره‌ گياه‌ آنيسون‌ اثرات‌ مفيدي‌ بر روي‌ تشنج‌ ناشي‌ از پيكروتوكسين‌ دارد و نيازمند تحقيقات‌ بيشتري‌ مي باشد.

 

[Ever Green]

اثر تاريخ كاشت و حذف آبياري بر روي ميزان اسانس و آنتول در گياه دارويي انيسون (Pimpinella anisum L)


در اين بررسي انيسون براي اولين بار در منطقه تبريز كشت شد و اثرات تاريخ هاي مختلف كاشت و حذف آبياري در مراحل مختلف رشد بر روي ميزان مواد موثره آن مورد مطالعه قرار گرفت. اين پژوهش به صورت آزمايش فاكتوريل و بر مبناي طرح پايه بلوكهاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. رژيمهاي آبياري شامل پنج سطح به صورت حذف آبياري در مرحله رشد طولي ساقه (I1)، حذف آبياري در مراحل رشد طولي ساقه و پر شدن دانه(I2) ، حذف آبياري در مرحله تشكيل چتر I3 حذف آبياري در مرحله پر شدن دانه I4، و آبياري كامل I5 ، و تاريخهاي كاشت شامل سه سطح 16فروردين ماه D1 و 28 فروردين ماه D2 و10 ارديبشهت ماه D3 بودند. نتايج حاصل نشان داد كه درصد اسانس موجود دردانه هاي انيسون تحت تاثير تاريخ كاشت و رژيم هاي آبياري قرار گرفت. ولي برهم كنش اين عوامل بر روي اين صفت معني دار نبود. درصد اسانس دانه ها در تاريخ كاشت سوم نسبت به دو تاريخ ديگر به طور معني داري كاهش يافت. همچنين حذف آبياري در مراحل مختلف رشد گياه، درصد اسانس دانه ها را افزايش داد. تجزيه و تحلليل كروماتوگرامهاي HPLC مربوط به اسانس حاصل از تيمارهاي مختلف نشان داد كه ميانگين آنتول موجود در اسانس دانه ها، كه در تاريخ كاشت اول 85.81 درصد بود با تاريخ كاشت دوم تفاوت معني داري نداشت ولي در تاريخ كاشت سوم به طور معني داري كاهش يافته و به 64.27 درصد رسيد. در رژيمهاي مختلف بيماري، سطوح I1 ,I2 از بيشترين و سطوح I4 ,I5 از كمترين درصد آنتول برخوردار شدند. در نهايت بيشترين عملكرد اسانس به مقدار 23-74 ليتر در هكتار مربوط به تيمار I5 و D1 و كمترين آن به ميزان 10-12 ليتر در هكتار مربوط به تيمار D2 , I2 بود. در ضمن دانه هاي انيسون در مرحله مومي شدن (رسيدگي فيزيولوژيك) در مقايسه با مرحله شيري شدن و رسيدگي كامل از ميزان اسانس و آنتول بيشتري برخوردار بودند. بنابراين، به منظور توليد هرچه بيشتر مواد موثر توصيه مي شود كه در صورت امكان دانه هاي انيسون در اين مرحله برداشت شوند.

 

[Ever Green]

اثر تراكم گياهي و دفعات كنترل علفهاي هرز بر عملكرد و اجزاي عملكرد انيسون (.pimpinella anisum L)


به منظور بررسي اثر تراكم گياهي و دفعات كنترل علفهاي هرز بر عملكرد و اجزاي عملكرد انيسون (Pimpinella anisum) آزمايشي در بهار سال 1377 در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه فردوسي مشهد به اجرا در آمد. اين آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با 4 تكرار انجام شد. در اين تحقيق دو عامل تراكم گياهي با 3 سطح (120،60 و 180 بوته در متر مربع) و دفعات كنترل علفهاي هرز به 4 سطح (بدون كنترل (w0)، يكبار كنترل 3 هفته بعد از سبز شدن (w1)، دو بار كنترل 3 و 6 هفته بعد از سبز شدن (w2) و سه بار كنترل 6،3 و 9 هفته بعد از سبز شدن (w3) مورد استفاده قرار گرفت. نتايج حاصل نشان داد كه با افزايش تراكم گياهي عملكرد افزايش پيدا كرد. همچنين افزايش تراكم باعث كاهش تعداد شاخه جانبي، تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در چتر، وزن هزار دانه و شاخص برداشت شد. افزايش سطوح كنترل علفهاي هرز سبب افزايش عملكرد گرديد. تعداد شاخه جانبي، تعداد چتر در هر بوته، تعداد دانه در هر چتر، وزن هزار دانه و شاخص برداشت با افزايش سطوح كنترل علفهاي هرز افزايش پيدا كرد. نتايج حاصل نشان داد كه در شرايط اكولوژيكي مشهد گياه انيسون ميتواند با تراكم 180 بوته در متر مربع و دو بار كنترل علفهاي هرز 3 و 6 هفته بعد از سبز شدن عملكرد مطلوب را در واحد سطح توليد كند

 

[Ever Green]

گياهان دارويي !!
..: ‏Spirea ulmaria :.. ‏

اسپيره‌ي كوهي يا ريش بز به دليل ظاهر زيبا و قد بلند آن، در هنگام شكوفه و پوشش زيبايي كه به چمنزارهاي مرطوب مي‌دهد، عنوان ملكه چمنها را به دست آورده است. گلهاي اسپيره‌ عطر بادام دارند و شيرين و گرم هستند و برگ‌هاي آن تند و مطعرند .
برگ‌هاي اسپيره‌ وقتي خشك شوند، عطر يونجه را پيدا مي‌كنند و براي خوش‌ طعم كردن نوشابه‌هاي خنك تابستاني مورد استفاده قرار مي‌گرفته‌اند. اسپيره‌ي كوهي را كف اتاق پخش مي‌كنند تا در طول ماه‌هاي تابستان هواي داخل اتاق را خشبو نگه دارد .
عطر اسپيره‌ي كوهي به انسان نشاط مي‌بخشد. از گل‌هاي اين گياه براي درمان بيماري مالالريا و تب‌هاي نوبه و عفونت‌ها‌ چشمي استفاده مي‌شده است. با كشف اسيد ساليسيليك از غنچه‌هاي گل اي نگياه توسط يك پرفسور ايتاليايي در
سال 1839، معلوم شده كه چرا اين گياه خاصيت تب‌بري دارد. اسيد ساليسيليك همچنين د رپوست و برگ درخت بيد نيز موجود است و در سال 1889، از همين ماده، آسپرين كه از نام علمي اسپيره‌ي كوهي گرفته شده است، ساخته شد .
آسپرين مانند اسيد ساليسيليك داراي خواص ضد التهاب نيز مي‌باشد و مي‌تواند حرارت بدن را كاهش دهد. گياه پزشكان اسپيره‌ي كوهي را جهت دردهاي روماتيسمي و مفصلي و همچنين سرماخوردگي‌ها تبدار و آنفلوانزا توصيه مي‌كنند. اين گياه همچنين يكي از مؤثرترين داروها جهت رفع سوزش معده و مقابله با اسيديته معده مي‌باشد و برخلاف آسپرين، باعث تحريك و خونريزي معده بيمار نمي‌شود .
اسپيره‌ي كوهي دارويي ملايم است و خاصيت قابض كنندگي آن مانع اسهال در كودكان مي‌شود. اين گياه همچنين يك داروي آرايشي مفيد نيز مي‌باشد و از گلاب آن براي تقويت پوست بعد از پاك كردن صورت استفاده مي‌شود .

زيستگاه طبيعي :
گياه بومي اروپا و آسيا مي‌باشد كه كشت آن در آمريكاي شمالي نيز متداول شده است. بر روي خاك‌هاي غني و مرطوب در سواحل رودخانه و نهر‌ها و در باتلاق‌ها و مرداب‌ها مي‌رويد .

مشخصات ظاهري :
گياه بادوامي است كه طول آن به 30 تا 60 سانتي‌متر مي‌رسد. ساقه‌هاي اسپيره خشك و متمايل به رنگ قرمز هستند. برگ‌هاي آن شبيه پر و معطر و دندانه‌دار مي‌باشندو هر برگ داراي 2 تا 5 جفت برگچه است. روي برگ‌ها سبز تيره و زير آن سفيد مايل به خاكستري است. گل‌هاي اسپيره‌ به رنگ كرم و بسيار خوشبو هستند كه چندتايي و به طور چسبيده به هم در كنار يكديگر قرار گرفته‌اند. اسپيره، از اواسط تابستان تا اوايل پاييز گل مي‌دهد، كه همين گل‌ها سپس تبديل به ميوه‌هاي مارپيچ و حلزوني مي‌شوند .

 

[Ever Green]

برگ توتون هندي
..: Lobalia inflata :..

برگ توتون ‌هندي از خانواده گياهان لوبليا‏، داراي عمل مشابه نيكوتين بر روي دستگاه عصبي است كه سرخپوستان بومي آمريكا براي تسكين بيماري آسم، آن را دود مي‌كرده‌اند. گروهي ديگر تنها استفاده‌ي خارجي آن را بدون ضرر مي‌دانند و براي تسكين درد، كوفتگي و ضرب ‌ديدگي آن را بر روي محل درد مي‌مالند .

زيستگاه طبيعي :
گياه بومي كانادا و شرق ايالات متحده است. در مرغزارهاي خشك و كناره‌ي جاده‌ها و محوطه‌هاي كم درخت جنگلي يافت مي‌شود .

مشخصات ظاهري :
برگ توتون‌هندي يك گياه يكساله است. ساقه‌ي اين گياه كه شاخه‌هاي متعدد دارد با كرك نرمي پوشيده شده است. ساقه‌ي گياه حاولي شيره‌گس و تندي مي‌باشد و طول آن از سي تا شصت سانتي‌متر متغير است. برگ‌هاي سبز روشن گياه بدون ساقه هستند و مستقيما به شاخه‌ها چسبيده‌اند. برگ‌ها بيضي شكل و با لبه‌ي دندانه‌دار هستند. سنبله‌هايي از گل‌هاي منفرد لاله‌اي شكل با رنگ‌هاي مختلف (آبي تا بنفش) از اواسط تابستان بر روي ساقه‌ي اصلي گياه ظاهر مي‌گردند

 

[Ever Green]

بادرنــــگ
..: Plantago major :..

نزد گياه پزشكان آنگوساكسون قديم، يك داروي موثر در گزيدگيهاي سمي بوده است. مصرف خارجي ضماد تهيه شده از برگ‌هاي تازه‌ي‌ بارهنگ، يك شيوه‌ي درماني سنتي براي بهبودي زخم، جراحت پوست و گزيدگي‌ها مي‌باشد .

زيستگاه طبيعي :
بارهنگ گياه بومي اروپاست كه از آنجا به ديگر مناطق معتدل جهان از جمله آمريكاي شمالي نيز برده شده است. بارهنگ معمولا در زمين‌هاي كشت نشده، حاشيه‌ي جاده‌ها و زمين‌هاي باير پيدا مي‌شود .

مشخصات ظاهري :
يك گياه خود رو است كه طول آن معمولا به 15 تا 30 سانتي‌متر مي‌رسد از قاعده‌ي گياه، برگ‌هاي سبز ضخيم بيضي شكل به صورت يك دسته بيرون مي‌آيند. شاخه‌هاي گل بارهنگ كه مثل سنبله‌ي گندم و ذرت مي‌باشند، از اواخر بهار تا اوايل پاييز به صورت راست و مستقيم از ميان بوته گياه بالا مي‌آيند. اين سنبله‌ها از گل‌هاي ريز ارغواني تا سبز متمايل به زرد تشكيل شده‌اند .

 

[Ever Green]

پروانش
Vinca major :..
به معني رام vincare نام انگليسي اين گياه و نام علمي هر دو از واژه لاتين
كردن و اسير كردن گرفته شده و وجه تسميه آن ساقه هاي خزنده مهاجم اين گياه است. د رنزد روميان باستان گياه پروانش علامت قرباني دادن و مرگ بوده و در انگلستان قرون وسطي اين گياه مترادف با اعدام بوده است. بنابر يك سنت قديمي ايتاليايي ها شاخه هايي از اين گياه را بر روي گور كودكان فوت شده ميگذاشته اند و به اين گياه عنوان '' فيوردي مورته'' يا '' گل مرگ'' داده بوده اند .
گياه پروانش در قديم به گياه جادوگر نيز مشهور بوده است و مردم آن را با نام ''بنفشه ي جادوگران'' مي شناخته اند. اين گياه يكي از اجزاي هميشگي شربت عشق – معجوني خوفناك از تركيب كوبيده ي گياه پروانش (گل تلگرافي) با كرم خاكي و آبرون كبير- بوده است. كولپپر اين گياه را وابسته به سياره ي ناهيد (زهره) ميدانسته و مي نويسد: '' اگر مرد و زن برگهاي گياه پروانش را بخورند بين آن دو عشق به وجود مي آيد. '' در فرانسه اين گياه نماد دوستي است .
از نظر پزشكي پروانش يا گل تلگرافي يك قابض شفابخش است. برگهاي تازه ي آن را بر روي زخم ميمالند و يا در حفره بيني فرو ميكنند و خونريزي را بند مي آورند پمادي از برگهاي كوبيده آن براي بواسير بسيار مفيد است. هنوز هم اين گياه را به عنوان قابض مصرف ميكنند و چاي آن را براي درمان خونريزيهاي شديد ماهانه خانمها و همچنين خونريزي لثه تجويز مينمايند. پروانش همچنين تا حدودي مثل يك مسكن عمل ميكند و براي رفع نگرانيهاي عصبي مصرف ميشود .
پروانش ماداگاسكار يا پروانش گل سرخ يك داروي سنتي آفريقايي براي درمان ديابت يا مرض قند ميباشد. در سال 1950 هنگامي كه پژوهشگران به دنبال پيدا كردن خواص ضد بيماري قند گياه بودند كشف كردند كه اين گياه بر روي گويچه هاي سفي خون عمل كرده و از رشد سرطان جلوگيري ميكند .

زيستگاه طبيعي :
گياه بومي اروپاست. در جنگلها و محلهاي پر درخت پرچينها و همچنين بر روي خاكهاي گچي يا رسي كه خوب زهكشي شده باشد ميرويد .

مشخصات ظاهري :
گياه با دوامي است كه طول ساقه هاي خزنده و بالا رونده ي آن از سي تا نود سانتيمتر است كه مجموعه ي متراكم و فشرده اي را به وجود مي آورند. برگهاي تخم مرغي شكل و براق گل پروانش كه داراي نوك صاف و يا تيز هستند به صورت جفت در امتداد ساقه بيرون مي آيند و در تمام طول زمستان روي گياه باقي ميمانند. از اواسط بهار تا اوايل تابستان گلهاي زيباي آبي ارغواني با پنج گلبرگ مثلثي شكل و خميده كه شبيه تيغه هاي پنكه هستند ظاهر ميشوند .

 

[Ever Green]

اشنه‌ي ايرلندي
..: ‏Chondrus crispus ..:

اشنه‌ي ايرلندي حاوي مقدار زيادي لعاب است. وقتي گياه خشك شده در آب خيس شود، تشكيل يك ژله را مي‌دهد. اين ژله خواص درماني دارد و آن را براي سرفه، التهاب نايژه‌ها، بافت‌هاي مجروح و زخم‌ها تجويز مي‌كنند. اشنه‌ي ايرلندي را با شير مي‌جوشانند و شيرين مي‌كنند و يك غذاي بسيار سهل‌الهضم تهيه مي‌نمايند .

زيستگاه طبيعي :
اشنه‌ي ايرلندي در سواحل اروپاي شمال غربي به خصوص در سواحل اقيانوس اطلس در ايرلند پراكنده است. وقتي مد پايين مي‌آيد، اشنه ايرلندي را به خصوص در سواحل شمال فرانسه و ايرلند جمع آوري مي‌كنند .

مشخصات ظاهري :
اشنه‌ي ايرلندي به شكل علف دريايي به طول 10 تا 30 سانتي‌متر است. رنگ اين گياه هنگامي كه تازه است، به رنگ‌هاي گوناگون، از زرد مايل به سبز تا قهوه‌اي است. ساقه برگ‌هاي آن پهن و فردار هستند و هنگامي كه خشك مي‌شوند، زمينه‌ي سفيد يا زرد شفافي را پيدا مي‌كنند. كيسه‌هاي تخم‌مرغ شكل كوچكي كه حاوي ميوه‌ي گياه هستند. در روي ساقه‌ها ظاهر مي‌شوند .

 

[Ever Green]

امرودي كوچك
..: ‏Gaultheria procumbens :..

امرودي كوچك از گياهان بومي آمريكاي شمالي است و سرخپوستان از آن براي تسكين درد و رفع تورم مفاصل استفاده مي‌كنند. از برگ‌هاي اين گياه كه عطر جوهر نعنا را مي‌دهند، چاي تهيه مي‌كنند و از جوشانده‌ي آن براي مداواي گلو درد استفاده مي‌كنند. روغن اين گياه حاوي ساليسيلات – عامل تسكين درد – است و با ماليدن آن بر روي عضله‌ها و مفصل‌هايي كه در رفته‌اند، درد تسكين مي‌يابد .

زيستــــگاه طبيعي :
گياه بومي آمريكاي شمالي و كانادا است. امرودي در درخت‌زارهاي تنك و در پاي درخت‌ها مي‌رويد و در زمين‌هاي باير، پوشش مناسبي فراهم مي‌نمايد.

مشخصــــات ظاهري :
بوته‌ي هميشه سبزي است كه شاخه‌هاي آن سخت و خزنده هستند و ارتفاع آنها
تا 15 سانتي‌متر مي‌رسد. بر روي اين ساقه‌ها شرابه‌هايي از برگ‌هاي سبز روشن بيضي شكل براق مي‌رويد. بافت برگ‌ها مثل چرم و كناره‌ي آنها لبه‌دار است. گل‌هاي سفيد كه به صورت آونگي در فضا حركت مي‌كنند، در اواسط تابستان ظاهر و بعد به ميوه‌هاي گرد قرمز رنگي تبديل مي‌شوند

 

[Ever Green]

بابونه‌ي چشم گاوي
..: Chrysanthrmum cineriifolium :..‏

خاصيت حشره‌كشي گل بعضي از انواع بابونه‌ي‌گاوي ابتدا توسط ايرانيان قديم كشف شده است. بعدها گونه‌اي از آن در ناحيه دالماسي (در مغرب يوگسلاوي) پيدا شد كه خاص حشره‌كشي قويتري داشت و بدين ترتيب بابونه‌ي گاوي به عنوان يكي از قويترين حشره‌كشهاي غير شيميايي براي كنترل آفت (شته) براي گياهان داخل ساختمان و فضاي آزاد شناخته شد .

زيستگاه طبيعي :
گياه بومي نواحي ساحل يوگسلاوي و جزاير اطراف آن است. بابونه‌ي‌چشم گاوي سواحل گچي يا سنگريزه‌دار را ترجيح مي‌‌دهد، اما سرزمين‌هاي دور از ساحل هم بر روي تپه‌هاي خشك و سنگي مي‌رويد. بابونه‌ي چشم‌گاوي به مقدار انبوه و تجارتي در ژاپن، آفريقاي جنوبي و كاليفرنيا كشت مي‌شود .

مشخصات ظاهري :
گياه بته‌اي بادوام و بلنداست كه طول آن به 30 تا 75 سانتي‌متر مي‌رسد. ساقه‌هاي آن باريك و پوشيده از كرك هستند برگ‌هاي بابونه‌ي‌چشم گاوي كه با برش‌هاي عميق به هفت قسمت تقسيم شده‌اند، به رنگ سبز تيره هستند. از اوايل تابستان تا اوايل پاييز گل‌هاي منفرد آن به شكل گل آفتاب‌گردان و به رنگ سفيد هستند، ظاهر مي‌شوند .

 

[Ever Green]

تمشك
..: Rubus idaeus :..

از حفاريهاي باستان‌شناسي معلوم شده است كه تمشك از گذشته‌ي بسيار دور و دوران ماقبل تاريخ چيده و خورده مي‌شده است. نخستين درخت‌هاي تمشك براي استفاده از ميوه‌ي تمشك در طول سال‌هاي قرون وسطي كاشته شده است. همه‌ي انواع تمشك به عمل آمده، از گونه‌هاي وحشي اين گياه كه در جنگل‌ها و نقاط كوهستاني خودرو مي‌رويند،‌ گرفته شده‌اند. تمشك يكي از ميوه‌هاي دوست داشتني و نشاط‌‌بخش تابستاني است. از آن به طور سنتي مربا، ژله و سركه تهيه مي‌كنند. سركه‌ي خانگي تمشك دو خاصيت دارد؛‌ هم به كاهش تب و تخفيف سوزش گلو كمك مي‌كند و هم به عنوان يك شربت و همچنين چاشني غذا استفاده مي‌شود. تمشك سرشار از آهن و ويتامين «سي» است. برگ درخت تمشك از لحاظ پزشكي داراي ارزش خاصي است و استفاده از آن براي آماده سازي مادراني كه منتظر تولد فرزند هستند، تاريخ طولاني دارد. زنان باردار در طول سه ماه آخر بارداري چاي تهيه‌ شده با برگ درخت تمشك را مي‌نوشند تا ماهيچه‌هاي رحم و سطح لگن تقويت شوند و دردهاي ناشي از انقباضات زمان وضع حمل،‌ كاهش يابند .

چاي برگ تمشك همچنين براي جلوگيري از سقط جنين نيز نوشيده مي‌شود و كمك مي‌كند تا در حين تولد بچه، زائو خونريزي كمتري داشته باشد. برگ‌هاي تمشك به علت خاصيت قابضي ملايمي كه دارند، براي رفع اسهال كودكان مفيد هستند. علاوه بر اين از دم كرده برگ‌هاي تمشك براي جلوگيري از خونريزي لثه استفاده مي‌شود و دهان با آن شستشو مي‌شود. نوع وحشي تمشك كه به رنگ قرمز در آمريكاي شمالي مي‌رويد، هم خانواده تمشك اروپايي است و معمولا در بوته‌زارها و خارزارها در سرتاسر آمريكاي شمالي مي‌رويد. برگ‌هاي اين نوع تمشك مثل انواع اروپايي در دوران حاملگي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. چاي تهيه شده از برگ‌ اين گياه حالت تهوع و استفراغ را هم مرتفع مي‌كند .

زيستگاه طبيعي :
گياه بومي اروپا و آسيا است. كشت آن در جاهاي ديگر نيز متداول شده است. تمشك طبيعي در جنگل‌ها، كناره‌ي جنگل‌ها و نيز در بوته‌زارها و خارزارها مي‌رويد. تمشك وحشي خاك مرطوب و حاصلخيز را ترجيح مي‌دهد و سرزمين‌هاي مرتفع تا ارتفاع دو هزار متري هم ديده شده است. انواع باغي تمشك از گونه‌هاي وحشي گياه گرفته شده‌اند .

مشخصات ظاهري :
تمشك گياهي بوته‌اي با ريشه‌ي دايمي و شاخه‌هاي چوبي دو ساله است. طول ساقه‌ها كه معمولا تيغ دار هستند و گاهي هم ممكن است همه‌ آنها را از دست بدهند، تا يک و نيم متر مي‌رسد. برگ‌هاي آن تخم‌مرغي و داراي لبه‌هايي هستند كه به شكل خاصي كنگره كنگره شده‌اند. اين برگ‌ها در گروه‌هاي سه تايي يا هفت تايي از شاخه‌ها بيرون مي‌آيند. زير برگ‌ها نرم و كركي مي‌باشد. از بهار تا تابستان دومين سال، خوشه‌هايي از گل‌هاي سفيد در محور بالايي برگ‌ها ظاهر مي‌شوند. اين گل‌ها سپس به ميوه‌هاي آبدار و خوشمزه مخروطي شكل و قرمز رنگ آشناي همه كه شبيه توت جنگلي اما نرمتر هستند تبديل مي‌شوند .

 

[Ever Green]

اكليل كوهي
‏Rosmarinus officinalis :..‏

نام علمي اكليل كوهي رزمارينوس به معني شبنم دريا مي‌باشد؛ چرا كه زيستگاه طبيعي گياه بيشتر در نواحي ساحلي است. در يونان باستان اعتقاد بر اين بوده ك اكليل كوهي (رزماري) ذهن و حافظه را تقويت مي‌كند و به همين دليل دانشجويان يوناني در وقت امتحان دادن، تاج گل‌هايي از اكليل كوهي به دور سر خود مي‌پيچيده‌اند. بعدها از اكليل كوهي براي حفظ خاطره استفاده شد و در تشريفات تدفين، عزاداران شاخه‌هايي از اكليل كوهي تازه را بر روي مقبره قرار مي‌دادند تا شخص متوفي فراموش نشود، در مراسم عروسي اين گياه به علامت وفاداري بوده و شاخه‌هايي از آن در ميان دسته گل عروس قرار داده مي‌شده است .
ارتباط اكليل كوهي با سر از همان هنگامي معلوم شد كه گياه پزشكان براي درمان سردرد، استفاده از آن را آغاز كردند. روغن اكليل كوهي از قديم براي درمان نقرس و دردهاي عضلاني مورد استفاده قرارا مي‌گرفته و يكي از اجزاي اصلي داروي معروف «آب مجارستان» را تشكيل مي‌داده است. اين معجون، زندگي را به اليزابت ملكه مجارستان كه دچار رعشه و فلج دست و پا شده بود، بازگردانيد. در طول قرن پانزدهم، مردم شاخه‌هايي از اكليل كوهي را در منازل خود مي‌سوزانيدند تا آنها را از مرگ سياه (طاعون) حفظ كند؛ همچنين در جنگ جهاني دوم، اكليل كوهي را به همراه سرو كوهي در بيمارستان‌هاي فرانسه مي‌سوزانيدند، تا از بروز عفونت جلوگيري به عمل بيايد .
در منزل اكليل كوهي از گياهاني است كه در طباخي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. مزه تند آن گوشت گوساله‌ي سرخ شده را خوشمزه و غذاي تهيه شده از مرغ و ماهي را لذيذ مي‌نمايد. اين گياه همراه ديگر سبزي‌ها نيز پخته مي‌شود و به مصرف مي‌رسد. اكليل كوهي در تهيه لوازم آرايشي نيز به كار مي‌رود و روغن آن يكي از اجزاي مواد تقويت كننده و شامپوهاي مخصوص موي سر مي‌باشد .

زيستگاه طبيعي :
گياه بومي حوزه مديترانه است و به طور گسترده در آب و هواي معتدل پرورش داده مي‌شود. اكليل كوهي همچنين به طور خودرو بر روي صخره‌ها و تپه‌هاي ساحلي مديترانه به عمل مي‌آيد .

مشخصات ظاهري :
اكليل كوهي گياهي بوته‌اي و هميشه سبز و بسيار معطر مي‌باشد. طول آن به يک و نيم متر مي‌رسد و شاخه‌هاي متعدد آن هنگامي كه جوان هستند، نرم و كركدار است. اما با گذشت زمان چوبي و سخت شده و پوست آن فلس مانند و قهوه‌اي مايل به خاكستري مي‌شود. برگ‌هاي گياه بسيار باريك، شبيه چرم و حالت سنبله را دارند. سطوح رويي برگ‌ها سبز پررنگ و زير آنها نرم و خاكستري كم‌رنگ مي‌باشد. وقتي كه برگ‌ها به هم ماليده شوند، عطري بسيار قوي از آنها متصاعد مي‌شود كه بوي كافور و كمي هم بويي شبيه كاج مي‌دهد. از اوايل بهار تا اوايل تابستان گل‌هاي دو لپه‌اي آبي و كم‌رنگ به صورت خوشه‌اي از انتهاي ساقه‌هاي اكليل كوهي ظاهر مي‌شوند .

 

[Ever Green]

بلوط
Quercus robur ..:

چوب بلوط فشره و محكم است و نماد قدرت و استقامت مي‌باشد و از گذشته‌ي خيلي دور يكي از مهم‌ترين مصالح ساختماني در اروپاي شرقي بوده است. در گذشته علاوه بر مصرف انبود الوار بلوط در ساختمان‌سازي، از چوب بلوط براي ساختن كشتي‌هاي بازرگاني و جنگي استفاده گسترده مي‌شده است .
درخت بلوط در ميان مردم كشور‌هاي اسكانديناوي، يونان و روم و همچنين در اسطوره‌شناسي سلتها، محل سكونت الهه‌ي باروري و نشان دهنده‌ي قدرت و باروري بوده است. در ميان وايكينگ‌ها، درخت بلوط درخت مورد علاقه ''تور'' (رب‌النوع رعد و برق)‌بوده؛ از اينرو زير درخت بلوط مكان امني براي دوري از خشم رعد و برق بوده است. در زمان روميان قديم، درخت بلوط در نزد ژوپيتر- خداي خدايان روميان- عزيز و مقدس بوده است و هر كسي كه در جنگ شجاعتي از خود نشان مي‌داده و موجب نجات جان سربازي مي‌شده است، به اخذ تاجي از برگ‌هاي بلوط كه بزرگترين نشان نظامي آن زمان بوده، مفتخر مي‌شد. در بريتانياي عصر سلتها، درخت بلوط پرستش مي‌شده است. بعدها كه مسيحيت مذهب رسمي شد، كشيشان در زير سايه‌ي همين درخت به موعظه‌ي مردم مي‌پرداختند. سلتها براي مرزبندي و تعيين حدود محله‌هاي مختلف از درخت بلوط استفاده مي‌كردند. هنوز هم يك محله در شمال لندن وجود دارد كه به نام محله‌ي بلوط انجيل معروف است .
بلوط درخت خدايان بوده و به طور طبيعي داراي خواص شفادهندگي بيشماري است. روزگاري از تمام قسمت‌هاي درخت، استفاده‌هاي پزشكي به عمل مي‌آمده است. در افسانه‌هاي عاميانه قرون وسطا آمده كه تماس يك ميخ با قسمت صدمه‌ ديده‌ي بدن و سپس فرو كردن همان ميخ در درخت بلوط سبب مي‌شده است كه بيمار شفا يابد. زماني برگ‌هاي بلوط را بر روي زخم و بريدگي‌هاي بدن مي‌گذاشتند تا زخم التيام پيدا كند، اما امروزه گياه پزشكان تنها از پوست درخت بلوط استفاده داروئي مي‌كنند. خاصيت قابض‌كنندگي پوست بلوط، عامل قطعي درمان اسهال‌هاي شديد مي‌باشد و خاصيت گندزدايي و ضد ميكروبي آن براي مداواي عفونت‌هاي گلو تجويز مي‌شود. چاي پوست بلوط يك تقويت‌كننده است و مخلوط پوست و ميوه‌ي درخت بلوط يك پادزهر را بوجود مي‌آورد. ميوه‌ي درخت بلوط معمولا برشته و آسياب مي‌شود و از آن قهوه تهيه مي‌نمايند .

زيستگاه طبيعي :
درخت بلوط در خاك پر رس مرطوب رشد مي‌كند، ولي خاك‌هاي شني را نيز تحمل مي‌نمايد. اين درخت در مناطق جنگلي و پست يافت مي‌شود. بلوط سفيد يك گياه بومي آمريكاي شمالي است كه از آن استفاده‌هاي دارويي مي‌شود .

مشخصات ظاهري :
درخت بلوط، درختي آشنا و تنومند است كه برگ‌هايش در زمستان مي‌ريزد و طول آن تا چهل متر مي‌رسد و شاخ و برگ‌هاي آن دورا دور تنه‌ي درخت را كه پوستي صاف و خاكستري رنگ دارد و با گذشت ساليان شكافهايي بر مي‌دارد، مي‌پوشانند. برگ‌هاي دوك مانند آن در هر طرف 3 تا 7 لوب دارند و گل‌هاي شاتوتي – ماند بلوط در كار آنها ظاهر مي‌شوند. در فصل پاييز گل‌هاي بارور درخت ماده، ميوه‌هاي بلوط به رنگ قهوه‌اي مايل به سبز را توليد مي‌كنند .

 

[Ever Green]

بلادون
Atropa belladonna ..:

بلادون با نام علمي آتروپا بلادونا كه به آن عروسك پشت پرده، سايه‌ي شب و توت شيطان هم مي‌گويند، گياهي فوق‌العاده سمي است. بلادون قسمتي از عنوان علمي خود، آتروپا، را از يكي از سه الهه‌ي يوناني (آتروپوس، كلوتو ولاچسيس) گرفته است كه بنابر افسانه‌هاي يوناني بر سرنوشت انسان حاكم بوده‌اند. كلوتو و لاچسيس تار و پود انسان را مي‌بافته‌اند و عمر او را رقم مي‌زدند. در حالي كه خواهر آنان، آتروپوس، در زمان مقدر شده رشته‌ي زندگي عمر آدم را قطع مي‌كرده است. بلادونا احتمالا به افتخار بانوان ايتاليايي به عنوان اين گياه اضافه شده كه از عصاره‌ي تازه‌ي آن قطره چشمي مي‌ساخته‌اند و در چشم خود مي‌ريختند تا مردمك چشمانشان باز و شفاف شود و بيشتر مورد توجه قرار بگيرند .
بر پايه‌ي عقايد خرافي، در قرون وسطي جادوگران از اين گياه در جشنها براي ايجاد اوهام و خيالات استفاده مي‌كرده و مخلوط بلادون و تاج‌الملوك را براي ايجاد احساس پرواز در انسان مصرف مي‌نموده‌اند. جان جرارد – جراح، گياه‌شناس و پرورش دهنده گياه قرن شانزدهم – بلادون را بسيار وحشناك و مرگ‌آور توصيف كرده است. بنابر شرحي كه جرارد داده است هر كسي كه از اين گياه بخورد، بلافاصله به خوابي عميق فرو مي‌رود كه ممكن است هرگز بيدار نشود. گفته شده است كه سربازان پادشاه اسكاتلند در سال 1582 با شرابي كه از بلادون تهيه نموده بودند، همه‌ي قواي دانمارك را در رختخوابشان به قتل رسانيدند .
بلادون به سبب دارا بودن دو ماده شبه قليايي (آلكالوئيد) بلورين سمي، آتروپين و هيوسيامين، خاصيت تسكيني و تخديري قوي دارد و بر روي دستگاه عصبي غير ارادي تاثير مي‌گذارد. هنوز هم چشم پزشكان از آتروپين براي اتساع مردمك چشم استفاده مي‌كنند. همچنين از آتروپين براي خنثي كردن اثر گازهاي سمي منتشر شده توسط جنگ‌افزارهاي شيميايي و از هيوسيامين نيز به عنوان مسكن استفاده مي‌شود .
عصاره‌ي گياه بلادون هم استفاده‌هاي پزشكي دارد و در درمان بيماري‌هايي كه سبب گرفتگي عضلات مي‌شوند، مانند بيماري‌هاي پاركينسون، صرع، آسم و سياه‌سرفه به كار مي‌رود. آتروپين ترشحات مخاطي را كنترل مي‌نمايد و مي‌تواند در درمان سرماخوردگي و تب يونجه موثر باشد.بلادون را براي تسكين تب، تب مخملك، التهابات، سردردهاي شديد و گلودرد تجويز مي كنند .

زيستگاه طبيعي :
گياه بومي اروپا و جنوب غربي آسيا است و در ايالتهاي شرقي آمريكا هم كاشته مي‌شود. اين گياه در زمين‌هاي شخم نخورده و بر روي تپه‌هاي جنگلي مي‌رويد و كمي سايه و خاك گچي يا آهكي برايش مناسب است .

مشخصات ظاهري :
گياه با دوامي است كه ساقه‌ي آن به شخاه‌هاي متعدد تقسيم مي‌شود و به
طول 25/1 متر مي‌رسد و ريشه‌اش قطور و گوشتي مي‌باشد. تمام قسمت‌هاي گياه تازه به هنگام كوبيده شدن، بوي نامطبوعي از خود متصاعد مي كند كه به شدت سمي‌ است. ساقه كمي بالاتر به سه يا چهار شاخه تقسيم مي‌شود. برگ‌ها به رنگ سبز تيره به شكل بيضي هستند كه در نوك، تيز مي‌شوند. و به صورت افقي و زوج، اما در اندازه‌هاي متفاوت، شاخه‌ها را مي‌پوشانند. گلهاي به شكل زنگ آن در بالا به صورت تاج و به رنگ ارغواني كه كمي رنگ سبز نيز به آنها زده‌اند، مي‌باشد كه از اواسط تا اواخر تابستان پديدار شده و بعدا تبديل به ميوه‌هاي سياه براق به اندازه‌ي گيلاس كوچك مي‌شوند. ميوه‌ي بلادون، آبي شيرين و مركبي دارد كه سمي كشنده است .

 

[Ever Green]

بابونه باغي يا بابونه رومي
:.. Chamaemelum nibile, Anthemis aurea ..:

اين گياه نام علمي خود را از واژه‌ي يوناني كامائملوم به معني «سيب بر روي زمين»‌گرفته است. در قرون وسطي به منظور خوشبو كردن هوا، كف اتاق را با اين گياه مي‌پوشاندند. گياه را به طور سنتي در كنار ديوارهاي باغ و حياط خانه و به جاي چمن مي‌كاشتند. وقتي گياه لگد بخورد، بوي مطبوع آن همه فضا را پر مي‌نمايد. بابونه نيز مثل چمن از لگد خوردن صدمه نمي‌بيند. بابونه باغي براي مصريان باستان يك گياه شناخته شده بود و آن را به الهه‌ي خورشدي تقديم مي‌كردند، زيرا بابونه را داروي همه دردها مي‌دانستند. اين نوع بابونه خواص مشابه نوع آلماني را دارد و از گل‌هاي خشك يا تازه آن چاي تهيه مي‌كنند و براي رفع سوءهاضمه و سوزش معده مي‌آشامند .
اين گونه از بابونه آرامش بخش و تسكين دهنده درد مي‌باشد. معمولا آن را مانند چاي كيسه‌اي بسته‌بندي نموده و در دسترس قرار مي‌دهند. براي دفع استرس و سردردهاي عصبي و همچنين به عنوان نوشيدني پيش از خواب چنانچه به بيخوابي دچار شويد، كاربرد خوبي دارد. بابونه يكي از اجزاء تهيه آبجوهاي طبي نيز مي‌باشد. «مانزانيلا» به معني سيب كوچك، كه نوعي نوشيدني اسپانيايي مي‌باشد، عطر خود را از بابونه‌‌‌باغي گرفته است. بابونه باغي يكي از اجزاء شامپوهاي گياهي را تشكيل مي دهند. گل‌هاي خشك شده يا روغن اصلي آن وقتي به آب وان اضافه شود، بخصوص در مورد افرادي كه از فشارهاي عصبي رنج مي‌برند، آرامش مي‌بخشد. از گل‌هاي بابونه‌باغي اغلب در تهيه عطر استفاده مي‌گردد .

زيستگاه طبيعي :
گياه بومي اروپاي جنوبي مي‌باشد و در سرتاسر اروپا و جنوب انگلستان بر روي خاك شني و خشك مراتع و چراگاه‌ها مي‌رويد. بابونه‌باغي به ديگر نقاط دنيا هم برده شده و كشت گشته است. اين گياه در اروپاي مركزي نيز به شكل تجارتي كشت مي‌شود. بابونه‌باغي را با شيوه گل‌كاري علمي پرورش مي‌دهند و گونه‌هاي جديدي را توليد مي‌نمايند .

مشخصات ظاهري :
بابونه‌باغي يك گياه بادوام و كوتاه قد مي‌باشد كه بلندي آن از 30 سانتي‌متر تجاوز نمي‌كند. ساقه بابونه‌باغي كرك‌دار و شاخه‌هاي آن خزنده مي‌باشند. برگ‌هاي بابونه‌باغي نيز مانند برگ‌هاي بابونه‌آلماني (وحشي) داراي بريدگي‌هاي عميق و پرمانند مي‌باشند، اما رنگ سبز متمايل به خاكستري و تا حدود بيشتر به پايين افتاده هستند. گل‌هاي شبيه گل آفتاب‌گردان با مركز كله‌قندي و زردرنگ از اواسط تابستان تا اواسط پاييز بر روي ساقه‌هاي بابونه‌باغي ظاهر مي‌گردند. رايحه بابونه‌باغي قوي‌تر از گونه بابونه‌آلماني مي‌باشد

 

[Ever Green]

بابونه‌ي وحشي
Matricaria chamomillam Matriacaria recutita ..:

به اعتقاد خبرگان گياه‌شناسي، بابونه‌ي آلماني از نظر علم گياه‌شناسي، بابونه واقعي نيست، اما گونه‌هاي همين نوع هستند كه مورد توجه گياه پزشكان و علم پزشكي قرار دارند. ماتريكاريا ممكن است از واژه «مادر» در زبان لاتين و يا از ماتريكس به معني «رحم» مشتق شده باشد. اين هر دو منشأ اشتقاق، اشاره به استفاده سنتي از اين گياه در ناراحتي‌هاي زنانگي مثل دردهاي هنگام عادت ماهانه، زخم نوك سينه و برفك دارد. خواص طبي بابونه به دليل وجود روغن آبي‌رنگ فراري مي‌باشد كه در گل‌هاي گياه وجود دارد. اين روغن براي درمان طيف وسيعي از بيماري‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرد. چاي تهيه شده از كلاهك گل بابونه‌ي وحشي بخصوص براي دفع اختلالات هاضمه مثل ورم معده، سوزش معده و نفخ شكم سودمند است. چاي بابونه به دليل خواص خواب‌آوري كه دارد براي درمان بيخوابي، سردرد و نگراني نيز استفاده مي‌شود. بابونه داروي ملايمي است كه مي‌توان با اطمينان از آن براي آرام كردن كودكان بيقرار، استفاده نمود. در واقع بابونه به عنوان داروي خانگي بخصوص براي درمان دندان درد، گوش درد، قلنج و سردرد كودكان استفاده كرد. بابونه يك گياه طبي فوق‌العاده چند منظوره و با خاصيت ضد ميكروبي مي‌باشد و استعمال خارجي آن براي درمان زخم‌ها، سوختگي و اگزما تجويز مي‌شود .
به سبب عمل تسكيني و آرامش‌بخشي بابونه، از آن بخصوص در ساخت مواد آرايش مخصوص پوست‌هاي حساس استفاده مي‌شود. بابونه براي آنها كه پوستي خشك دارند، سن آنها بالارفته استو يا پوستي حساس و مستعد براي واكنش‌هاي حساسيتي دارند، فوق‌العاده مفيد است .

زيستگاه طبيعي :
اين گياه بومي اروپا و آسياي شمالي كه بعدها به آمريكاي شمالي برده شده است. بابونه بر روي باتلاقها، كنار جاده‌ها و زمين شخم نزده ديده مي‌شود. اين گياه در اروپاي مركزي و بخصوص آلمان به صورت تجارتي كشت مي‌شود .

مشخصات ظاهري :
بابونه گياهي يكساله با عطري مطبوع از خانواده گل آفتابگردان است. گياه شاخه‌هاي صاف به طول 60 سانتي‌متر دارد. برگهاي سبز روشن آن داراي بريدگي و به شكل نخ مي‌باشد و ساقه هم ندارند. گل‌هاي منفرد آن كه شبيه گل آفتابگردان هستند، از اوايل تابستان تا اواسط پاييز بر روي ساقه‌هاي بلند ظاهر مي‌شوند. شكوفه‌هاي بابونه‌ي وحشي را مي‌توان از نوع باغي تشخيص داد. در نمونه‌ي وحشي، وسط گل به رنگ زرد و مشخصا مخروطي و توخالي است .